Με μεθόδους, που αντιγράφουν από τον ιδιωτικό τομέα, επιχειρούν η κυβέρνηση και τα «όργανά» της να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα «κακοδιοίκησης» στην κρατική μηχανή, επιχειρώντας έτσι αφ' ενός να επιρρίψουν την ευθύνη και το βάρος στις πλάτες των εργαζομένων και από την άλλη να «βγάλουν λάδι» την κυρίαρχη πολιτική που ευθύνεται αποκλειστικά για τη γραφειοκρατική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και τις άθλιες υπηρεσίες που παρέχει.

Το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει από την παρουσίαση των «πεπραγμένων» και των προτάσεων που έγιναν χτες από την Ομάδα Αμεσης Παρέμβασης του υπουργείου Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης, καθώς και την εγκύκλιο της υπουργού Β. Παπανδρέου για το «πόθεν έσχες» των δημοσίων υπαλλήλων. Στόχος των ενεργειών της Ομάδας Αμεσης Παρέμβασης, που αποτελεί ένα ακόμα εργαλείο της κυβέρνησης, είναι η μείωση του κόστους λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών, η μείωση του χρόνου πρόσβασης και εξυπηρέτησης του πολίτη και «η ποιοτική βελτίωση του τρόπου διάθεσης και παροχής υπηρεσιών».

Η Ομάδα αυτή, με επικεφαλής τον Αλ. Σιδερίδη, στηρίζεται σε ιδιώτες εμπειρογνώμονες και επιχειρεί παρεμβάσεις στις δημόσιες υπηρεσίες, χωρίς να εξετάζει τη γενικότερη κατάσταση και τις αιτίες που την προκάλεσαν, αλλά κινείται με βάση την αρχή «τι μπορούμε να κάνουμε με αυτά που έχουμε». Ετσι, χωρίς να παίρνει υπόψη της τις ελλείψεις προσωπικού, τις περικοπές των δαπανών και γενικότερα την άθλια κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στον κρατικό μηχανισμό με ευθύνη της κυβέρνησης, επιχειρεί με «έξωθεν» παρεμβάσεις να λύσει τα προβλήματα με οδηγό τις αντίστοιχες μεθόδους που εφαρμόζονται στον ιδιωτικό τομέα και με βάση τα πρότυπα που υπάρχουν σε ΗΠΑ και Καναδά! Φυσικά, η Ομάδα έχει την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης, όπως επιβεβαίωσε με τις δηλώσεις της η Β. Παπανδρέου, η οποία έσπευσε να δημοσιοποιήσει τα «πορίσματά» της, χωρίς να έχουν συζητηθεί ή γίνει δεκτά από τις ηγεσίες των άλλων υπουργείων.

Ο καθηγητής Α. Σιδερίδης το πρώτο που έκανε ήταν να μεταθέσει τις ευθύνες στους δημόσιους υπάλληλους, ισχυριζόμενος ότι υπάρχει «έλλειψη ευθύνης στην καθημερινή πρακτική» από υπηρεσίες και υπαλλήλους. Είναι χαρακτηριστικό πως βασική διαπίστωση της έκθεσης που έχει συντάξει η Ομάδα είναι ότι «οι διάφορες υπηρεσίες δε λειτουργούν ως μονάδες προώθησης και εξειδίκευσης της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά τουναντίον ευνουχίζουν κάθε θετικό μέτρο ή διάταξη για την εξυπηρέτηση του κοινού»!!!

Παράλληλα, επανέφερε το ξαναζεσταμένο σκάνδαλο του χρηματισμού υπαλλήλων σε ορισμένες υπηρεσίες (ΚΤΕΟ, υπουργείο Μεταφορών), χωρίς όμως να είναι σε θέση να προσφέρει τίποτα στο να φωτίσει τις αιτίες, παρά μόνο για να δημιουργήσει αρνητικό κλίμα για τους εργαζόμενους, προκειμένου να διευκολύνουν την επιβολή των νέων αντιυπαλληλικών μέτρων της κυβέρνησης. Η 40μελής Ομάδα Αμεσης Παρέμβασης στους τρεις μήνες από τη συγκρότησή της ασχολήθηκε με την καταγραφή των «δυσλειτουργιών» σε ορισμένες προβληματικές υπηρεσίες του Δημοσίου (Εφορίες, ΙΚΑ, Πολεοδομίες, ΚΤΕΟ) και την υποβολή προτάσεων «άμεσης επίλυσής» τους. Πέρα από τις προτάσεις που κάνει για τη διαχείριση της σημερινής κατάστασης και το «νοικοκύρεμα» των δημοσίων υπηρεσιών που επιρρίπτεται κυρίως στις πλάτες των εργαζόμενων, η Ομάδα ουσιαστικά επικροτεί και υποστηρίζει τις νεοφιλελεύθερες «τομές» που προωθεί η κυβέρνηση, όπως η «εφαρμογή κυλιομένου ωραρίου», η μέτρηση αποδοτικότητας των υπαλλήλων, η ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών και λειτουργιών του δημοσίου (π.χ. ΚΤΕΟ, άδειες κυκλοφορίας, ακόμα και ιδιωτική υπηρεσία τηλεφωνικών ραντεβού στο ΙΚΑ(!), κ.α. Αυτός, άλλωστε είναι και ο λόγος που επανειλημμένα ο επικεφαλής της Ομάδας απηύθυνε έκκληση στους εκπροσώπους του Τύπου να... στηρίξουν το έργο των Ομάδας των «ράμπο» της κυβέρνησης.

Παράλληλα, η Β. Παπανδρέου στο πλαίσιο δημιουργίας ασφυκτικού κλίματος σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων, «θυμήθηκε» να εκδώσει εγκύκλιο για το «πόθεν έσχες» των δημοσίων υπαλλήλων, δύο χρόνια σχεδόν μετά την ψήφιση του γνωστού αντιδραστικού Υπαλληλικού Κώδικα. Με βάση την εγκύκλιο καλούνται οι αρμόδιες υπηρεσίες διοικητικού να προχωρήσουν στις σχετικές ενέργειες, ώστε να κατατεθούν μέχρι το τέλος του χρόνου οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» από τους υπάλληλους. Σύμφωνα με τον υπαλληλικό Κώδικα, ο υπάλληλος είναι υποχρεωμένος να δηλώσει κατά το διορισμό του, την περιουσιακή κατάσταση του ίδιου, της συζύγου και των παιδιών, ενώ κάθε δύο χρόνια υποβάλλει δήλωση για κάθε μεταβολή ή μη της περιουσιακής του κατάστασης. Στην περίπτωση που η μεταβολή της περιουσιακής κατάστασης του υπάλληλου είναι «δυσανάλογη» με τις αποδοχές του και την εν γένει οικονομική του κατάσταση, τότε η αρμόδια υπηρεσία υποχρεούται να διενεργήσει έρευνα για την προέλευση των πόρων του υπάλληλου. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Κώδικα, τα στοιχεία της περιουσιακής κατάστασης που υποβάλλονται στη διεύθυνση διοικητικού της υπηρεσίας του, αποτελούν στοιχεία του προσωπικού του μητρώου(!), δηλαδή στοιχεία του φακελώματος των υπαλλήλων.

ΠΡΑΓΑ.-

Ο κ. Στεφανόπουλος τόνισε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ - ενόψει και της Συνόδου Κορυφής της Νίκαιας - δηλαδή τη διεύρυνσή της, τη θεσμική μεταρρύθμισή της και τον εκσυγχρονισμό της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η Ελλάδα, είπε, υποστηρίζει θερμώς τη διεύρυνση της ΕΕ ως πολιτική αναγκαιότητα και σημείωσε ότι η ανάγκη της θεσμικής μεταρρύθμισης δεν πρέπει να καταστεί το πρόσχημα για να καθυστερήσει η διεύρυνση.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε ακόμη πως η Ελλάδα υποστηρίζει την ιδέα ότι η βαθμιαία οικοδόμηση μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας αποτελεί σημαντικό στοιχείο στην κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Επισήμανε μάλιστα ότι λόγω ελλείψεως ισχυρής κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διεθνών κρίσεων, η ΕΕ παρουσίασε έλλειμμα αξιοπιστίας, αδράνεια και ακινησία που είναι ασυμβίβαστες με το ρόλο που η Ενωση θα μπορούσε να διαδραματίσει στη διεθνή σκηνή. Η διακυβερνητική δομή της ΕΕ έφτασε στα όριά της, είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος, και πρόσθεσε ότι η ΕΕ έχει έναν πολιτικό προορισμό και η επιδίωξη αυτού του στόχου θα είναι η μεγάλη πρόκληση της εποχής μας.

Ο Κωστής Στεφανόπουλος ανέφερε ακόμη ότι η απάντησή μας σε αυτή την πρόκληση πρέπει να αντικατοπτριστεί στο θεσμικό μας σύστημα όσο και στην καθημερινή λειτουργία του. Καταλήγοντας δε, υπογράμμισε, ότι εκείνο που περιέχεται στο όραμά μας για την Ευρώπη είναι μια Ευρώπη με υψηλό βαθμό ολοκλήρωσης, δηλαδή μια Ευρωπαϊκή Ενωση έτοιμη να απαντήσει στα αιτήματα των πολιτών της για εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια, για ανταγωνιστική οικονομία, κοινωνική ατζέντα και για δημοκρατικό έλεγχο.

Νωρίτερα ο Κ. Στεφανόπουλος, μιλώντας σε φόρουμ Ελλήνων και Τσέχων επιχειρηματιών τόνισε ότι στην Ελλάδα υπάρχει έντονη οικονομική δραστηριότητα, την οποία κανείς μπορεί να αντιληφθεί και να "ψηλαφίσει". Μιλώντας σε φόρουμ Ελλήνων και Τσέχων επιχειρηματιών στην Πράγα, στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψής του στην Τσεχία, ο Πρόεδρος επισήμανε ακόμη την έντονη δραστηριότητα της Ελλάδας στο βαλκανικό χώρο και την περιοχή του Εύξεινου Πόντου -και την αντίστοιχη της Τσεχίας στην Κ. Ευρώπη- και υπογράμμισε τις δυνατότητες κοινών επιχειρηματικών δράσεων των δύο χωρών. Αλλωστε, είπε, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για τέτοιες δράσεις και συνεργασίες και σημείωσε ότι και ο ίδιος ως εκ της θέσεώς του συμβάλλει στην προσπάθεια της Ελλάδος για την ανάπτυξη των εμπορικών της σχέσεων με τις φίλες χώρες.

Η «ψωροκώσταινα, το λιτοδίαιτων του Ελληνος και το ελιά - ελιά και τα... λοιπά».

Αυτά τότε. Στα νεότερα, μετά την απελευθέρωση, η «ανάπτυξη» κινήθηκε σ' ένα μίζερο κλίμα υψηλών εγχώριων και ξένων συμφερόντων και με το ίδιο περίπου σκεπτικό ότι δηλαδή η χώρα μας, κατά την κατανομή των αγαθών από τον πανάγαθο βρέθηκε αδικημένη, ως «προικισμένη» με βουνά, βράχια και κοτρόνες.

Μεταπολεμικά, οι ντόπιοι και ξένοι λύκοι, σε αντιστοιχία και με τις επιδιώξεις των δογμάτων επικυριαρχίας (Μάρσαλ, Τρούμαν, και τώρα η νέα τάξη) και σε αγαστή διαπλοκή συμφερόντων, λεηλάτησαν τον εθνικό πλούτο και τις εγχώριες πρώτες ύλες, στην αξιοποίηση των οποίων θα έπρεπε να στηριχτεί η ανάπτυξη, αλλά και η κοινωνική πολιτική.

Να θυμίσουμε ότι ο Τομ Πάππας είχε αναλάβει να δημιουργήσει χαλυβουργία θερμής εξέλασης και κατέληξε στην ψυχρή!

Να θυμίσουμε τις δασμοβίωτες, με υψηλά τείχη προστασίας επιχειρήσεις, με τις υψηλές επιδοτήσεις, που κατέφαγαν τα «παγωμένα κεφάλαια» και τα δάνεια. Και εξαγοράστηκαν στη συνέχεια από το Δημόσιο για να αποδοθούν και πάλι στην ιδιωτική ασυδοσία.