Αρκετοί - κι ανάμεσά τους, πρώτοι και καλύτεροι, οι κυβερνώντες - κατηγορούν τους αγρότες ότι καταναλώνουν πάρα πολύ νερό για την άρδευση, με αποτέλεσμα να δημιουργείται πρόβλημα ακόμα και για την ύδρευση των πόλεων και των χωριών, αλλά και για το περιβάλλον που συνεχώς υποβαθμίζεται, λόγω και της λειψυδρίας. Τους χαρακτηρίζουν, δε, ασυνείδητους, αφού - όπως ισχυρίζονται - ενδιαφέρονται μόνο για το σήμερα κι αδιαφορούν για το αύριο, επισημαίνοντας ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, η Θεσσαλία κινδυνεύει με απερήμωση. Και τους συμβουλεύουν να κάνουν οικονομία στην κατανάλωση νερού, γιατί σε λίγο δε θα έχουν καθόλου.

Είναι αλήθεια ότι η συντριπτικά μεγαλύτερη ποσότητα των διαθέσιμων υδατικών πόρων της Θεσσαλίας καταναλώνονται για αγροτική χρήση. Αλλά αυτό δεν αποτελεί θεσσαλικό, ούτε ελληνικό φαινόμενο. Ισχύει παγκοσμίως, καθώς - σύμφωνα με στοιχεία - από το σύνολο των υδάτινων πόρων (υπόγειων και επιφανειακών νερών), που χρησιμοποιούνται από τον άνθρωπο για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών του, το 85%, περίπου, καταναλώνεται για αγροτική χρήση (κυρίως άρδευση, κτηνοτροφία, αγροτοβιομηχανία κ.ά.) και το υπόλοιπο 15% για λοιπές χρήσεις (ύδρευση οικισμού, βιομηχανία, ενέργεια κ.ά.).

Οσον αφορά στην κατηγορία περί ασυνειδησίας των Θεσσαλών αγροτών είναι άδικη και, πάντως, υπερβολική, καθώς αν κάποιος ενδιαφέρεται για το αύριο της αγροτικής οικονομίας - η οποία στηρίζεται αποκλειστικά στην ύπαρξη νερού - αυτός είναι ο αγρότης, ο οποίος έχει συνδέσει το παρόν και το μέλλον του με τα χωράφια του.

Αλλά και οι συμβουλές των κυβερνώντων προς τους αγρότες να κάνουν οικονομία στην κατανάλωση νερού δεν αποτελούν παρά «προφάσεις εν αμαρτίαις». Διότι όση οικονομία και να κάνει ο αγρότης, το νερό που υπάρχει δε φτάνει για όλους. Μερικοί συμβουλεύουν τους παραγωγούς να χρησιμοποιούν ειδικές μεθόδους ποτίσματος (όπως π.χ. τη μέθοδο με τις «σταγόνες»,) ώστε να μειώνονται οι απώλειες νερού.

Μόνο που για ν' αποκτήσει ένα τέτοιο σύστημα άρδευσης ο μικροκληρούχος αγρότης της Θεσσαλίας, χρειάζεται να το πληρώσει πανάκριβα και δεν έχει τόσα χρήματα. Αφήστε που αυτές οι μέθοδοι ποτίσματος δεν είναι και οι πλέον κατάλληλες για να αρδευτούν μεγάλες εκτάσεις, με δυναμικές καλλιέργειες, όπως το βαμβάκι, το καλαμπόκι, τα ζαχαρότευτλα, η βιομηχανική ντομάτα, που καλλιεργούνται στην περιοχή.

Οι «συμβουλάτορες» κυβερνώντες, ενώ κατηγορούν τους αγρότες ότι δεν κάνουν οικονομία στο νερό, αποφεύγουν ν' αναφερθούν στις ευθύνες των κυβερνήσεων που δεν προχωρούν στην κατασκευή αποστραγγιστικών και άλλων εγγειοβελτιωτικών έργων, με αποτέλεσμα μεγάλες ποσότητες νερού να χάνονται, λόγω της μη ύπαρξης φραγμάτων στους ποταμούς, της πολύ κακής κατάστασης των αρδευτικών καναλιών, απ' τα οποία η διαρροή είναι μεγάλη και συνεχής. Εν πάση περιπτώσει το θέμα δεν είναι κυρίως το πώς θα διαχειριστούν οι αγρότες το λειψό νερό που δεν τους φτάνει - αν και σ' αυτό τον τομέα υπάρχει λύση με τη σύσταση Ενιαίου Φορέα Διαχείρισης Υδάτινων Πόρων, στον οποίο θα συμμετέχουν οι φορείς των αγροτών - αλλά το πώς θα βρεθεί περισσότερο νερό, για να καλύπτονται οι ανάγκες της άρδευσης στην περιοχή.

Και το αγροτικό κίνημα, εδώ και πολλά χρόνια, έχει κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για τη λύση του προβλήματος. Το μεγάλο έλλειμμα νερού στη Θεσσαλία μπορεί να καλυφθεί με την κατασκευή μεγάλων αρδευτικών και εγγειοβελτιωτικών έργων. Με την εκτροπή του Αχελώου, κυρίως, αλλά και με την ανασύσταση της λίμνης Κάρλα, το φράγμα του Σμοκόβου, τα φράγματα Πύλης - Μουζακίου, τα μικροφράγματα στον Πηνειό κ.ά.

Οι ποσότητες νερού που θα έρθουν στη Θεσσαλία με την κατασκευή αυτών των έργων θα εμπλουτίσουν τον υπόγειο και επιφανειακό υδροφόρο ορίζοντα και θα λύσουν το πρόβλημα της άρδευσης των καλλιεργειών και της ύδρευσης των οικισμών, ενώ ταυτόχρονα θ' αναβαθμίσουν γενικότερα το περιβάλλον της περιοχής.

Δυστυχώς, όμως, οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις - εφαρμόζοντας τις επιλογές της ΕΕ που δε θέλει την αγροτική ανάπτυξη της Ελλάδας και στοχεύει στη δραματική συρρίκνωση του ελληνικού αγροτικού δυναμικού - αν και πολλές φορές έχουν υποσχεθεί και έχουν δεσμευτεί για την κατασκευή αυτών των έργων ζωής για τον θεσσαλικό κάμπο, δεν υλοποιούν τις υποσχέσεις τους, αδιαφορώντας πλήρως για το παρόν και το μέλλον του Ελληνα αγρότη. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά - όπως δήλωσε ο υπουργός Γεωργίας σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου με θέμα τον κίνδυνο απερήμωσης λόγω της λειψυδρίας - η κυβέρνηση προτίθεται να τιμωρήσει τους αγρότες, με την επιβολή προστίμου, επειδή ποτίζουν τις καλλιέργειές τους! Στο όνομα δήθεν της προστασίας των υδάτινων πόρων, χωρίς να το ομολογεί, θέτει σε εφαρμογή το σχετικό κανονισμό της ΕΕ, που ψηφίστηκε στο πλαίσιο της «Ατζέντας 2000» και προβλέπει περιβαλλοντικές ποινές στους αγρότες που μπορούν να φτάσουν μέχρι και στο 20% της επιδότησης! Δηλαδή, «εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι»...