Την ηρωική μάχη για την προστασία του εργοστασίου της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι από τους ναζί, που έδωσαν το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ τον Οκτώβρη του 1944, δύο μέρες μετά την Απελευθέρωση της Αθήνας, τίμησαν την περασμένη Κυριακή οι ΚΟ Κερατσινίου - Δραπετσώνας του ΚΚΕ, από κοινού με το τοπικό παράρτημα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, διοργανώνοντας μαζική εκδήλωση στο μνημείο των 11 πεσόντων, που βρίσκεται σε απόσταση λίγων μέτρων από την πύλη του σημερινού εργοστασίου της ΔΕΗ στο Κερατσίνι.

Το κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης, «Εμπνεόμαστε - διδασκόμαστε - συνεχίζουμε για την ανατροπή - παλεύουμε για το σοσιαλισμό», αναγραφόταν στο πανό των Κομματικών Οργανώσεων που κρατούσαν νεολαίοι της ΚΝΕ, δίνοντας και το στίγμα της εκδήλωσης. Ενώ κυρίαρχο ήταν το σύνθημα που βροντοφώναζαν οι συγκεντρωμένοι: «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία». Στην εκδήλωση παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του Κόμματος, ενώ κεντρικός ομιλητής ήταν το μέλος της Νίκος Μαυροκέφαλος.

Στο ιστορικό της μέρας, αλλά και στη διαστρέβλωση των γεγονότων από τα αστικά ΜΜΕ, αναφέρθηκε στο σύντομο χαιρετισμό του ο πρόεδρος του παραρτήματος Κερατσινίου ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, Λευτέρης Καλογιαννίδης.

Μετά τις ομιλίες, στο μνημείο κατατέθηκαν στεφάνια από το ΚΚΕ, την ΚΝΕ, την κεντρική διοίκηση της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, το παράρτημα Κερατσινίου - Δραπετσώνας, τον Σύλλογο Γυναικών Κερατσινίου, την Ενωση Γονέων Κερατσινίου και τον δήμαρχο Κερατσινίου - Δραπετσώνας, Χρ. Βρεττάκο.

Ο Ν. Μαυροκέφαλος στην ομιλία του είπε μεταξύ άλλων:

«Εβδομήντα τρία χρόνια πέρασαν από την ηρωική μάχη του ΕΛΑΣ στην Ηλεκτρική, ενταγμένη στο συνολικό σχέδιο του ΚΚΕ και του ΕΛΑΣ για την απελευθέρωση της Αθήνας και του Πειραιά. Αποτίνουμε φόρο τιμής στους ηρωικούς μαχητές του ΕΛΑΣ, στους δοξασμένους νεκρούς της τάξης μας. Για το ΚΚΕ, για τις οργανώσεις της ΠΕΑΕΑ και του ΔΣΕ, τέτοιες εκδηλώσεις δεν είναι μνημόσυνα. Είναι εκδηλώσεις απόδοσης των πραγματικών τιμών που αξίζουν σε τέτοιες θυσίες. Είναι εκδηλώσεις ανανέωσης των δεσμών και της απόφασής μας να παλέψουμε για την κοινωνική απελευθέρωση και την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Είναι εκδηλώσεις που μας βοηθούν να μετατρέπουμε την πείρα και τα διδάγματα της ταξικής πάλης, της Ιστορίας του Κόμματός μας σε δύναμη για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο. Για τους αγώνες της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της οικοδόμησης της Κοινωνικής Συμμαχίας, που θα ανοίξουν το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλιακών ομίλων.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιδιώκει τούτες τις μέρες να περάσει σε μια μεγάλη ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση για το περιεχόμενο και τους στόχους της αντίστασης του λαού μας την περίοδο της Κατοχής. Επιδιώκει όχι μόνο να εξαφανίσει το ρόλο του ΚΚΕ και του ΕΑΜ αλλά να φέρει την Ιστορία του λαού μας στα μέτρα της σοσιαλδημοκρατίας (...)

Για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αυτό που μεγαλούργησε στην Αντίσταση ήταν το "όλοι μαζί", ήταν η περιβόητη εθνική ενότητα που την εννοούν ως ταξική συνεργασία, ως υποταγή της θέλησης και των συμφερόντων της εργατικής τάξης στη θέληση και στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις εκδηλώσεις "Αθήνα πόλη ελεύθερη" επιχειρεί μια μεγάλη τέτοια ιδεολογική χειραγώγηση.

Τι σχέση όμως έχουν η λαϊκή ενότητα και η συσπείρωση εκατοντάδων χιλιάδων λαού στο ΚΚΕ, στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ με την ταξική συνεργασία; Τι σχέση έχει η ηρωική δράση του κάθε απλού λαϊκού ανθρώπου που στρατεύτηκε στα ιδανικά της λαοκρατίας, ανεξάρτητα από την πολιτική ένταξη που είχε πριν, με τους μαυραγορίτες, τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές που συνέχιζαν να θησαυρίζουν ενώ ο λαός πέθαινε κυριολεκτικά από την πείνα και τις κακουχίες; Τι σχέση έχει ο αγώνας του ΚΚΕ με τα αστικά κόμματα, που είτε αρνήθηκαν τον πόλεμο ενάντια στον κατακτητή είτε την κοπάνησαν με τον βασιλιά στη Μέση Ανατολή μαζί με το χρυσό, αφήνοντας το λαό στην τύχη του;

Μήπως είναι διαφορετική η στάση της δημοτικής αρχής του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας; Δε θα βρείτε λέξη στο μήνυμα του δημάρχου για την επέτειο της μάχης της Ηλεκτρικής για το ΚΚΕ και τον ΕΛΑΣ. Αλήθεια, ποιος έδωσε τις μάχες για τη διάσωση του Πειραιά; Ποιος έσωσε το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής; Ποιος οργάνωσε τον πειραιώτικο λαό στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ, στην ΕΠΟΝ, στην "Αλληλεγγύη"; Ποιος έσωσε το λαό μας από την πείνα; Ποιος λευτέρωσε τούτα τα χώματα; Το ΚΚΕ!

Δε χωρά στα μηνύματα περί "εθνικής ενότητας" το γεγονός ότι τα ελληνικές αστικές δυνάμεις και οι Αγγλοι ήθελαν οι Γερμανοί να φύγουν ατουφέκιστοι και κωλυσιεργούσαν συστηματικά την οργάνωση της αντίστασης στον Πειραιά, που το βάρος της σήκωσαν αποκλειστικά το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ. Αυτά τα γεγονότα δε χωρούν στα δήθεν αριστερά και προοδευτικά μηνύματα της δημοτικής αρχής. Πάνε κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που επιδιώκει να απονευρώσει την Αντίσταση από το ταξικό της περιεχόμενο και να αποκρύψει τον πρωτοπόρο ρόλο του Κόμματος της εργατικής τάξης.

Απουσιάζει παντελώς από αυτές τις εκδηλώσεις της κυβέρνησης ο ρόλος της αστικής τάξης, που είτε συνεργάστηκε με τους ναζί κατακτητές είτε κράτησε στάση αναμονής είτε, όπως είπαμε, την κοπάνησε για τη Μέση Ανατολή. Σε κάθε περίπτωση, όμως, προετοιμαζόταν αταλάντευτα για την επόμενη μέρα της απελευθέρωσης. Γι' αυτό συγκρότησε τα τάγματα ασφαλείας. Γι' αυτό αξιοποίησε αυτά τα τμήματα μαζί με τη Χωροφυλακή και την Αστυνομία που οι Γερμανοί άφησαν άθικτη από την περίοδο Μεταξά και τους πραιτοριανούς της "ορεινής ταξιαρχίας" στην καταστολή του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Η αστική τάξη για να εδραιώσει την κυριαρχία της ήταν αποφασισμένη, είτε με το μαστίγιο είτε με το καρότο. Και μαζί με την προετοιμασία για την ένοπλη καταστολή του εργατικού κινήματος, την οποία δε σταμάτησε ποτέ, πίεζε συνεχώς το ΚΚΕ και το ΕΑΜ σε συμβιβασμό.

Η Αντίσταση ξεκίνησε από μια χούφτα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, που απέδρασαν από τις φυλακές του δικτάτορα Μεταξά αμέσως μετά την εισβολή των ναζιστικών στρατευμάτων και εξελίχθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα της Ευρώπης. Ο ένοπλος αγώνας των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ αναπτύχθηκε και μεγαλούργησε κάτω από τους ανεκπλήρωτους πόθους του λαού μας. Το σύνθημα "Λαοκρατία", ανεξάρτητα από το ασαφές περιεχόμενό του, δονούσε τα ποτάμια λαού που ξεχύνονταν στους δρόμους με τις σημαίες του ΚΚΕ και του ΕΑΜ τις μέρες της Απελευθέρωσης. Η αντίσταση των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ μεγαλούργησε κάτω από την καθοδήγηση και την οργανωτική ανάπτυξη του ΚΚΕ, κάτω από την τεράστια επίδραση της ηρωικής επέλασης του Κόκκινου Στρατού που καθοδηγούνταν από το Κόμμα των μπολσεβίκων και τον Στάλιν.

Τα στρατηγικά αδιέξοδα του ΚΚΕ την εποχή εκείνη και η λογική των σταδίων, που είχε υιοθετήσει, για να φτάσει η πάλη του λαού έως το σοσιαλισμό ήταν αυτά τα στοιχεία που οδήγησαν σε απαράδεκτους συμβιβασμούς και στην ήττα του εργατικού κινήματος. Στο σύνολό τους, εκείνη την περίοδο, στην καπιταλιστική δύση τα ΚΚ δεν διαμόρφωσαν στρατηγική μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου ή του απελευθερωτικού αγώνα σε πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας (...)

Αυτές όμως οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ σήμερα καμία σχέση δεν έχουν με τη λαθολογία. Οι εκτιμήσεις αυτές γίνονται από τη σκοπιά της υπεράσπισης της ιστορικής αλήθειας, της ταξικής αλήθειας, της επαναστατικής αναγνώρισης λαθών και αδυναμιών ώστε να διορθωθούν και να γίνουν δύναμη για την κλιμάκωση της ταξικής πάλης.

Το ΚΚΕ ποτέ δεν πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ούτε ποτέ ανεχτήκαμε την αναθεώρηση της Ιστορίας, τη γραμμή των "ίσων αποστάσεων" και την εξίσωση του θύτη με το θύμα. Δεν θα ανεχτούμε, για παράδειγμα, τις λογικές που θέλουν να παρουσιάσουν τους ταγματασφαλίτες ως τμήματα άμυνας απέναντι στη δήθεν κομμουνιστική βαρβαρότητα. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε οι συνεργάτες των ναζί, αυτοί που ευθύνονται για χιλιάδες δολοφονίες, βιασμούς και ληστείες να "αγιαστούν" από την αστική πολιτική.

Η αστική τάξη και τα κόμματά της, από τους σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη ΝΔ και τους υπόλοιπους, δεν μπορούν να συγχωρήσουν το ΚΚΕ. Οποτε είναι απαραίτητο ξερνούν εμετικό αντικομμουνισμό συναγωνιζόμενοι τους φασίστες εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, τους απόγονους των ναζί και των ταγματασφαλιτών. Αυτών που ακόμα αιμορραγούν από την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο μπηγμένη στην καρδιά του φασισμού, στο Ράιχσταγκ. Προσπαθούν να παρουσιάσουν το ΚΚ παρωχημένο, την κομμουνιστική ιδεολογία ξεπερασμένη (...) Δε συγχωρούν ότι το ΚΚΕ αγωνίζεται καθημερινά για την κοινωνική πρόοδο και το σοσιαλισμό.

Το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στην αποκάλυψη της αντιλαϊκής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύοντας τους δύο δρόμους ανάπτυξης που έχει να επιλέξει ο λαός μας.

Ο ένας είναι αυτός ο δρόμος που βαδίζει σήμερα, ο δρόμος της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, των πολέμων και της προσφυγιάς, όπου οι θυσίες του θα είναι ακόμα περισσότερες και ακόμα πιο επώδυνες.

Ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ. Ο δρόμος της οργάνωσης και του αγώνα ενάντια στους μονοπωλιακούς ομίλους και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι κομμουνιστές παλεύουν με συνέπεια μέσα στο εργατικό κίνημα ώστε να οργανωθεί η αντίσταση και ο αγώνας, να δυναμώσει και να ανασυνταχθεί το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Παλεύουν για ένα εργατικό κίνημα και μια πλατιά κοινωνική συμμαχία, η οποία όχι μόνο θα αντισταθεί στην αντιλαϊκή λαίλαπα αλλά θα ανοίξει με τον αγώνα της το δρόμο για ριζικές ανατροπές. Για ρήξη με την εξουσία των καπιταλιστών και αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Για να γίνει πραγματικότητα η σοσιαλιστική Ελλάδα».