Eurokinissi

Ο τρόπος με τον οποίο η «νέα» κυβέρνηση αντιμετώπισε τους εργαζόμενους και ανέργους της Ζώνης αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα για το πώς το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές στέκονται απέναντι στις δίκαιες εργατικές διεκδικήσεις

Προς εμπέδωση των παραπάνω, παρουσιάζει συγκεκριμένα παραδείγματα, τα οποία, κατά την άποψή του, χρήζουν της άμεσης παρέμβασης του πρωθυπουργού για να δοθεί τέλος στη «διαφθορά, την αναξιοκρατία, την ανομία και τη σπατάλη», σε πείσμα του γεγονότος ότι «η κοινωνία κυριαρχείται από ισχυρές δυνάμεις αντίστασης σε κάθε αλλαγή». Στο πρώτο παράδειγμα, ο αρθρογράφος στέκεται στην περίπτωση ενός ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας, ο οποίος «όταν έληξε η βάρδια του εγκατέλειψε τη θέση του (...) Δεν ακούστηκε να υπέστη καμία κύρωση. Ας την επιβάλει ο κ. Παπανδρέου αμέσως με αποπομπή από την υπηρεσία. Θα πρόκειται για άμεση πάταξη της αναξιοκρατίας που υποσχέθηκε και προειδοποίηση και για τους ομοίως συμπεριφερόμενους». Αφήνουμε κατά μέρος τη συνήθη προσπάθεια - με την αξιοποίηση και της περιπτωσιολογίας - για όλα τα κακώς κείμενα στη λειτουργία του δημόσιου τομέα να ενοχοποιηθούν οι εργαζόμενοι, για να μην πέσει το ανάθεμα στην πολιτική που μειώνει τις θέσεις εργασίας, ανατρέπει τις εργασιακές σχέσεις, αυξάνει την εντατικοποίηση της δουλειάς και πάει λέγοντας.

Στο διά ταύτα της παρατήρησης που καταγράφει ο αρθρογράφος: Πότε ο κύριος Μαρίνος ζήτησε την τιμωρία των πραγματικών υπευθύνων για τα προβλήματα στα δημόσια νοσοκομεία που στερούν από πολλές χιλιάδες εργαζομένων το πολύτιμο αγαθό της προστασίας της υγείας, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις την ίδια τους τη ζωή; Πότε άραγε ο κύριος Μαρίνος ζήτησε την τιμωρία της εργοδοσίας για τα δεκάδες εγκλήματα από ατυχήματα στους χώρους δουλειάς, για την ανασφάλιστη εργασία, για τα ωράρια - λάστιχο, τη μη εφαρμογή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας; Πότε ο κύριος Μαρίνος ζήτησε την τιμωρία των πραγματικών υπευθύνων για τα εγκλήματα στη «Ρικομέξ», για τα εγκλήματα στο «Εξπρές Σαμίνα», για τους δεκάδες που έχουν χάσει τη ζωή τους από σεισμούς, θαμμένοι κάτω από τα συντρίμμια;

Σε ένα άλλο σημείο αναφέρει: «Κάποιοι μαθητές λυκείου της Αθήνας έκαμαν κατάληψη στο σχολείο τους, έβαλαν λουκέτο στις πόρτες και παρέλυσαν τη λειτουργία του, διότι έτσι αποφάσισαν. Η διεύθυνση του σχολείου δεν τόλμησε να καλέσει την Αστυνομία διότι, λέει, θα ξεσηκωνόταν και πάλι ο μαθητόκοσμος σε όλη την Ελλάδα. Οι εισαγγελείς έκλεισαν τα μάτια όπως πάντα, φοβούμενοι την κατακραυγή των "προοδευτικών" δυνάμεων. Πρόκειται για παράνομη συμπεριφορά που δεν τη νομιμοποιεί οποιαδήποτε απόφαση οργανωμένων μαθητών, όπως εσφαλμένα πιστεύεται. Ο κ. πρωθυπουργός καλείται να δώσει εντολή να επιβληθούν αμέσως οι νόμιμες κυρώσεις στους μαθητές και στους γονείς τους».

Δεν του αρκούν τα μέχρι τώρα μαθητοδικεία, οι εισαγγελικές παρεμβάσεις σε σχολεία, όπου κινητοποιούνται οι μαθητές, αλλά ουσιαστικά ζητάει την κατατρομοκράτηση των μαθητών, διαμηνύοντάς τους ότι όποιος αγωνίζεται και διεκδικεί θα το πληρώνει με βαριά τιμωρία, χωρίς εξαίρεση. Θέλει να διδαχθούν από νωρίς ότι όποιος δε συμβιβάζεται και δεν ενσωματώνεται στις επιταγές του συστήματος θα έχει άσχημα ξεμπερδέματα. Καλεί επίσης τις διωκτικές αρχές να τιμωρήσουν εξίσου και τους γονείς που δε διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους με το ραγιαδισμό και την υποτέλεια, μιας και τα περισσότερα παιδιά αποτελούν την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης. Και φανταστείτε, όλα αυτά για ανώδυνα αιτήματα, που στο κάτω κάτω της γραφής δε θέτουν σε αμφισβήτηση τους πυλώνες της κυρίαρχης πολιτικής.

Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο. (Υπενθυμίζουμε ότι ο κύριος Μαρίνος διατέλεσε στο παρελθόν ευρωβουλευτής της ΝΔ). Δικαιώνεται περίτρανα η θέση του ΚΚΕ ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να δώσουν πίστωση χρόνου στη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου, μια παροιμία λέει ότι όταν χαίρεται ο λύκος, πρέπει να φοβούνται τα πρόβατα. Ο κύριος Μαρίνος και η τάξη για λογαριασμό της οποίας αρθρογραφεί θα μείνουν με την όρεξη που τους άνοιξε η πρόσφατη βάρβαρη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος. Στο βαθμό που το εργατικό και λαϊκό κίνημα ισχυροποιείται με όρους ανασύνταξης του κινήματος, στο βαθμό που θα ισχυροποιείται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα μονοπώλια και το λαό, θα πέφτουν στο κενό όλα τα κατασταλτικά μέτρα εναντίον των εργαζομένων που αγωνίζονται και αντιπαλεύουν την πολιτική της άρχουσας τάξης.

Η ταυτόχρονη αποδυνάμωση της πολιτικο-ιδεολογικής επιρροής της πλουτοκρατίας θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να παίρνει ο κάθε «Μαρίνος», όχι ως πρόσωπο, αλλά ως θέσεις και απόψεις που αντιπροσωπεύει και αναπαράγει, τη θέση που του αξίζει. Το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να αποκτήσει το εργατικό, τα λαϊκό κίνημα γενικότερα, δυναμισμό, ώστε να ανυψωθεί σε παράγοντα αλλαγών και ανατροπών. Θα υπερασπιστεί χωρίς να λυπηθεί κόπους και θυσίες τα συμφέροντα του λαού, θα αντιπαρατεθεί σε κάθε απόπειρα να υποταχθεί το κίνημα στην πολιτική συναίνεσης και υποταγής.