Σε εκλογές προχωρούν το επόμενο διάστημα οι Φαρμακευτικοί Σύλλογοι της χώρας και η ΔΗΠΑΚ Φαρμακοποιών καλεί σε στήριξη του ψηφοδελτίου της με σκοπό «να ενισχυθεί ο αγώνας για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας». Αγώνας προκειμένου «ο εργαζόμενος επιστήμονας φαρμακοποιός να διασφαλίσει ουσιαστική ανάδειξη των επιστημονικών του αρμοδιοτήτων, του κομβικού του ρόλου στη διασφάλιση ποιοτικής και ασφαλούς φαρμακευτικής περίθαλψης, ενώ παράλληλα να διασφαλίσει πλήρη εργασιακά, κοινωνικά, ασφαλιστικά δικαιώματα, μακριά από τον ανταγωνισμό και τη ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς».

Επισημαίνει μεταξύ άλλων στη διακήρυξή της:

«Το Φάρμακο ως εμπόρευμα, αντικείμενο κερδοφορίας και πλουτισμού, αποτελεί ισχυρό κίνητρο για το κεφάλαιο και τους μεγαλοεπιχειρηματίες για επενδύσεις και συγκέντρωση της αγοράς στον τομέα της λιανικής πώλησης. Γι' αυτό το προηγούμενο καθεστώς ενός ορισμένου "προστατευτισμού" του αυτοαπασχολούμενου φαρμακοποιού αμφισβητείται και ανατρέπεται».

Η ΔΗΠΑΚ αναδεικνύει ότι με στόχο τη συγκέντρωση του λιανικού εμπορίου σε ισχυρές επιχειρηματικές μονάδες και στην προοπτική πλήρους απελευθέρωσης του επαγγέλματος, προωθούνται το άνοιγμα της πολυιδιοκτησίας, οι αλυσίδες φαρμακείων, τα ηλεκτρονικά φαρμακεία, η απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας, η κατάργηση της ενιαίας τιμής και του ενιαίου ποσοστού κέρδους για ένα μέρος των φαρμάκων, η αύξηση των λειτουργικών δαπανών, που επιδεινώνουν τη θέση του αυτοαπασχολούμενου φαρμακοποιού.

«Στην πολιτική δραστικής μείωσης των δημόσιων δαπανών (κράτους και ασφαλιστικών ταμείων) οφείλεται ότι το Φάρμακο γίνεται "φαρμάκι" για τις τσέπες των ασθενών. Με τα "κόλπα" της ασφαλιστικής και λιανικής τιμής, της διεύρυνσης της λίστας των ΜΗΣΥΦΑ, του χαρατσιού του 1 ευρώ ανά συνταγή οι ασθενείς να πληρώνουν έως και το 80% της τιμής του φαρμάκου ενώ τυπικά ισχύει η συμμετοχή του 25%!», επισημαίνει ακόμα, τονίζοντας:

«Αυτήν την πολιτική σχεδίασαν και υλοποίησαν διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας και επεκτείνοντας η καθεμιά το έργο της προηγούμενης, διεκδικώντας τα "πρωτεία" των αντιλαϊκών μέτρων στο όνομα του "εξορθολογισμού" των δαπανών και του "νοικοκυρέματος".

Με αυτήν την πολιτική υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων μόνιμα χαμένοι είναι η πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων φαρμακοποιών και η φαρμακευτική περίθαλψη του λαού».

Σε ό,τι αφορά τις ηγεσίες στους Φαρμακευτικούς Συλλόγους και τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο, η ΔΗΠΑΚ υπενθυμίζει τη στήριξή τους «στην πολιτική υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, αποτέλεσαν στηρίγματα στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων όλων των κυβερνήσεων. Στηρίζουν τον βασικό άξονα της εφαρμοζόμενης πολιτικής και των κατευθύνσεων της ΕΕ στον κλάδο, τις παρουσιάζουν ως μονόδρομο στον οποίο οι αυτοαπασχολούμενοι φαρμακοποιοί πρέπει να προσαρμοστούν.

Πρόκειται για δυνάμεις - πρότυπα του κυβερνητικού συνδικαλισμού και στήριξης των μεγαλοεπιχειρηματιών του χώρου στο όνομα των "βιώσιμων" φαρμακείων και των "φαρμακείων του μέλλοντος" (...) Στήριξαν όλο το θεσμικό πλαίσιο των ανατροπών στους όρους λειτουργίας των φαρμακείων (ιδιοκτησιακό, ωράριο) σε βάρος της πλειοψηφίας των αυτοαπασχολούμενων φαρμακοποιών. Αφού στήριξαν όλα τα μέτρα των κυβερνήσεων προκειμένου να καταργηθεί ό,τι εμποδίζει τη μεγάλη επιχειρηματική δράση στο χώρο του λιανικού εμπορίου των φαρμάκων, έκαναν και το επόμενο βήμα. Διεκδικούν το "φαρμακείο των υπηρεσιών". Ουσιαστικά διεκδικούν να παρέχονται ορισμένες υπηρεσίες τις οποίες θα πληρώνουν οι ασθενείς - πελάτες. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που "σιώπησαν" για τα μέτρα των κυβερνήσεων τα οποία οδήγησαν στις αυξημένες πληρωμές των ασθενών για φάρμακα».

Σημειώνει ότι «η ενίσχυση των εισοδημάτων των φαρμακείων από την παροχή των υπηρεσιών που παρείχαν την περίοδο της πανδημίας (τεστ) - εκτός του ότι ήταν προσωρινά - ούτε είχε τη δυνατότητα να τα αξιοποιήσει ένας σημαντικός αριθμός μικρών φαρμακείων, αλλά και αυτά που το κατάφεραν δεν αντιρρόπησαν τις αυξημένες πληρωμές των λειτουργικών εξόδων, τη φορολογία, τις υποχρεωτικές εκπτώσεις και την ακρίβεια στα είδη διαβίωσης.

Η βιομηχανία των "πιστοποιήσεων" και της "διά βίου μάθησης" αποτελούν άλλον έναν μηχανισμό διαχωρισμού των φαρμακοποιών και των φαρμακείων των "πολλών ταχυτήτων". Οι πληρωμές για την παρακολούθηση των σεμιναρίων και ο προσανατολισμός τους, οι διαφορετικές δυνατότητες των φαρμακοποιών να ανταποκριθούν, η παντελής έλλειψη κρατικής στήριξης που να εξασφαλίζει την καθολική επιμόρφωση των φαρμακοποιών, αντικειμενικά βάζουν εμπόδια στην απόκτηση του αναγκαίου αριθμού "πιστωτικών μονάδων - μορίων". Αυτό αποτελεί ένα επιπρόσθετο στοιχείο που συνδέεται ενδεχομένως με ανάλογο περιορισμό στις εργασίες μεταξύ των φαρμακοποιών μέχρι και την άδεια άσκησης του επαγγέλματος».

Η ΔΗΠΑΚ υπογραμμίζει επίσης:

«Την εποχή των καινοτόμων και εξειδικευμένων φαρμακευτικών θεραπειών, οι ασθενείς δυσκολεύονται να πληρώσουν για τα φάρμακά τους.

Φάρμακα και εμβόλια είναι σε επάρκεια από τη στιγμή που είναι κερδοφόρα σύμφωνα με τα κριτήρια της φαρμακοβιομηχανίας και όχι με κριτήριο τις ανάγκες των ασθενών.

Ενώ οι όροι δουλειάς και ζωής των αυτοαπασχολούμενων φαρμακοποιών σχετικά επιδεινώθηκε, η φαρμακοβιομηχανία - εγχώρια και διεθνής - έκανε "τρελά" κέρδη την περίοδο της πανδημίας ακόμα και την περίοδο της προηγούμενης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Οι κυβερνήσεις - ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ - ενώ διατήρησαν για τους αυτοαπασχολούμενους φαρμακοποιούς το χαράτσι των υποχρεωτικών εκπτώσεων (Rebate), στους φαρμακοβιομήχανους έδωσαν επανειλημμένα "δωράκια" εκατομμυρίων από τη μείωση του "Clawback" για να "τονώσουν τις επενδύσεις".

Ενώ υπάρχουν τεράστια επιτεύγματα στην επιστήμη, στην τεχνολογία και πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό, την περίοδο της πανδημίας αναδείχτηκε με τον πιο τραγικό τρόπο ότι όλα αυτά δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τις τρέχουσες και πρόσθετες λαϊκές ανάγκες».

Μπροστά στις αρχαιρεσίες στους Συλλόγους, η ΔΗΠΑΚ Φαρμακοποιών προβάλλει διεκδικήσεις που αφορούν τους μικρούς φαρμακοποιούς, και πιο συγκεκριμένα:

• Σταθερό υποχρεωτικό ωράριο για όλους, 40ωρο και 5ήμερο, με εφημερίες που θα καθορίζονται με ευθύνη των συλλόγων και κριτήριο τις ανάγκες των ασθενών.
• Κατάργηση του rebate. Εγκαιρη εξόφληση των αυτοαπασχολούμενων φαρμακοποιών.
• Κατάργηση όλων των «λιστών» των φαρμάκων και της «ασφαλιστικής τιμής». Ολα τα φάρμακα να συνταγογραφούνται από τους γιατρούς, να αποζημιώνονται πλήρως με κρατική χρηματοδότηση και να διακινούνται από τα φαρμακεία χωρίς συμμετοχή των ασθενών. Κατάργηση του χαρατσιού του 1 ευρώ ανά συνταγή και του ΦΠΑ στα φάρμακα.
• Αναμόρφωση της σύμβασης του ΕΟΠΥΥ για τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα. Να θεσπιστεί εκτός της τιμής αποζημίωσης του ΕΟΠΥΥ και χονδρική τιμή σταθερή και ίδια για όλα τα φαρμακεία.
• Απαγόρευση των παράλληλων εξαγωγών φαρμάκων από τις φαρμακαποθήκες. Εξασφάλιση από το κράτος της αναγκαίας ποσότητας όλων των φαρμάκων.
• Κατάργηση - απαγόρευση των ηλεκτρονικών φαρμακείων.
• Αύξηση της χρηματοδότησης για Υγεία - Φάρμακα από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Αποκλειστικά δημόσια, καθολική Κοινωνική Ασφάλιση. Οχι στα «Επαγγελματικά Ταμεία». Κατάργηση των εισφορών στον κλάδο Υγείας. Χρηματοδότηση του κλάδου σύνταξης κατά 1/3 από τους φαρμακοποιούς και 2/3 από το κράτος.
• Κατάργηση κάθε πληρωμής, συμμετοχής, εισιτηρίων, νοσηλίων για φάρμακα, εξετάσεις, θεραπείες, υγειονομικό υλικό. Πλήρεις παροχές σε όλους, κατάργηση των «πλαφόν» και των περικοπών στις παροχές Υγείας.
• Να αυξηθεί το οικογενειακό αφορολόγητο όριο στα 40.000 ευρώ συν 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Να καταργηθούν οι έμμεσοι φόροι στο πετρέλαιο θέρμανσης, στο φυσικό αέριο, στα είδη διατροφής, Εκπαίδευσης, στις υπηρεσίες Υγείας και στα οικιακά τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας, ύδρευσης και τηλεπικοινωνιών.
• Φορολόγηση στο 45% για το μεγάλο κεφάλαιο, τους φαρμακέμπορους και φαρμακοβιομήχανους.

Τέλος, η ΔΗΠΑΚ Φαρμακοποιών καλεί τους εργαζόμενους του κλάδου να πιστέψουν στη δύναμή τους: «Υπάρχει ελπίδα στην ενίσχυση της συσπείρωσης και της πάλης των αυτοαπασχολούμενων φαρμακοποιών σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα. Για ένα κίνημα που: Αντιπαλεύει την επίθεση στα δικαιώματά μας, διεκδικώντας την ανάκτηση των απωλειών. Διεκδικεί πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, πλήρη επαγγελματικά, επιστημονικά και κοινωνικά δικαιώματα για τους αυτοαπασχολούμενους φαρμακοποιούς.

Αυτός ο αγώνας θα είναι αποτελεσματικός όταν συνδέεται με την προοπτική η Υγεία και το Φάρμακο να είναι καθολικά και δωρεάν αγαθά και όχι εμπορεύματα. Σε μια ανάπτυξη όπου το κριτήριο της έρευνας, της παραγωγής και της διακίνησης όλων των φαρμάκων και των εμβολίων θα είναι η κάλυψη των αναγκών όλου του πληθυσμού και όχι το κέρδος».