-- Στις 28 Φλεβάρη ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές. Είδαμε χιλιάδες απεργούς, εκατομμύρια κόσμου στον δρόμο, όμως αυτοί δεν κουνήθηκαν από τις καρέκλες τους. Μπορεί να υπάρξει συνέχεια, και ποια είναι αυτή η συνέχεια που πρέπει να δώσει ο λαός;

-- Οντως, στις 28 Φλεβάρη ήταν μεγαλειώδεις οι κινητοποιήσεις. Δεν είχαν γίνει στη χώρα μας τέτοιες κινητοποιήσεις, 1,5 εκατομμύριο λαός και περισσότεροι να βρίσκονται στους δρόμους σ' όλη την Ελλάδα. Ομως να σας πω κάτι; Είχε αποτελέσματα αυτός ο αγώνας. Και κατά την άποψή μας είναι σε εξέλιξη αυτός ο αγώνας. Φυσικά, πάντα, ξέρετε, δεν μπορεί να έχει αυτήν τη συμμετοχή. Δεν είναι πάντα το ίδιο. Ούτε είναι ίδιες οι συνθήκες, ούτε έχει ωριμάσει μια κατάσταση τέτοιας συνειδητοποίησης των εργαζομένων ώστε ανά πάσα στιγμή και κάθε ώρα, με το κάλεσμα των σωματείων, των συλλόγων, άλλων φορέων του λαϊκού κινήματος, να βρίσκονται συνεχώς στον δρόμο. Ομως άφησε το αποτύπωμά του αυτός ο αγώνας. Καταρχάς, ανέδειξε ξανά το ζήτημα των Τεμπών, που πήγαν να το θάψουν, να ξεχαστεί, γιατί - ξέρετε - οι εξουσίες πάντα εκεί στηρίζονται, να αφήνουν τους ανθρώπους να ξεχνάνε. Γιατί όταν περνάνε τα χρόνια και καταλαγιάζουν τα τραύματα, τα ψυχικά ή τα πραγματικά, τότε αρχίζει και ξεχνάει ο κόσμος. Δυστυχώς ξεχνάμε πολύ εύκολα. Εκεί στηρίζονται οι εξουσίες.

Τι άλλο κατάφερε; Κατάφερε να στριμώξει την κυβέρνηση του Μητσοτάκη, την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ξέρετε, οι κυβερνήσεις δεν στριμώχνονται αν βγει για παράδειγμα ένας πολιτικός αρχηγός στη Βουλή και αρχίζει και χτυπάει το χέρι στο τραπέζι και βγάζει δεκάρικους, και να λένε τάχα μου «τον έκανε λιώμα τον Μητσοτάκη». Για τον λαό τα κάνουν αυτά, για να κοροϊδεύουν, ότι «κοίταξε, εγώ μιλάω». Δεν μιλάνε. Βεβαίως μπορεί να μιλήσεις έντονα, θα κάνεις κριτική, και εμείς κάνουμε, αλλά να κάνεις με επιχειρήματα. «Eπί τον τύπον των ήλων» το καρφί μπαίνει, όχι με λόγια του αέρα που τα παίρνει ο άνεμος και μετά ούτε θυμάται κανείς τι είπες, από πού ξεκίνησες και πού τελείωσες. Δηλαδή το αποτέλεσμα ποιο είναι; Το στρίμωγμα που έφαγε η κυβέρνηση και ακόμα έχει σοβαρά προβλήματα, και εμείς θέλουμε να εξελιχθούν σε σοβαρότερα, το έφαγε από αυτό το μεγάλο κίνημα ο Μητσοτάκης. Αρα, και αυτό είναι ένα αποτύπωμα.

Τι άλλο βοήθησε; Βοήθησε στο να διαμορφωθούν νέες, και νεανικές αλλά και κυρίως εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις, που σκέφτονται βαθύτερα το ποιος φταίει. Δηλαδή καταλαβαίνουν ότι δεν φταίει μόνο για παράδειγμα ένας υπουργός, αλλά φταίει ένα ολόκληρο σύστημα, μια ολόκληρη κυβέρνηση, φταίνε κυβερνήσεις που ήταν πριν, όχι μόνο η ΝΔ, που έχει τη βασική και κύρια ευθύνη. Και, βεβαίως, καταλαβαίνει ότι η «απελευθέρωση» της αγοράς, η ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων, η κατάτμηση, ο περιορισμός του προσωπικού, είναι αυτά που οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση. Και αυτό είναι μεγάλη κατάκτηση για το εργατικό κίνημα. Να συνειδητοποιεί ο άλλος και να βλέπει πού πρέπει να οδηγήσει την πάλη του. Οχι στο να αλλάξει ένα πρόσωπο στην κυβέρνηση και να μπει ένας άλλος, ούτε «να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς», από διάφορα κόμματα που και αυτά τα γνωρίσαμε, εναλλάξ, «φύγε εσύ, έλα εσύ» και να κάνει πάλι τα ίδια. Αλλά να πάει για ριζικές αλλαγές. Να επιλέξει δηλαδή τέτοιους εκπροσώπους, μέσα από την ίδια του την τάξη, που θα ψηφίζουν νόμους που θα στηρίζουν τον εργάτη, τον εργαζόμενο, να αλλάξει συνολικά την κοινωνία. Και αυτό είναι μεγάλη κατάκτηση. Δεν λέμε, ούτε ισχυριζόμαστε, ότι αυτό έχει γίνει συνείδηση από την πλειοψηφία του κόσμου. Οχι. Μπορεί να είναι ένα 10% - 15% αυτό που συνειδητοποιεί και καταλαβαίνει ότι πρέπει τον αγώνα να τον πάει μέχρι τέλους σε όλα τα ζητήματα. Ομως είναι και μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, πάνω από το 50%, απ' ό,τι λένε και οι δημοσκοπήσεις, οι οποίοι προβληματίζονται. Για την ΕΕ, για παράδειγμα, πάνω από 30% λένε ότι έχει μεγάλη ευθύνη και πρέπει να πάψουμε να είμαστε στην ΕΕ. Δεν είναι μικρό ποσοστό. Ενα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων μιλάνε απέναντι σε διάφορες πολιτικές και βλέπουν ότι με τον καπιταλισμό δεν μπορεί να πάμε άλλο και να περιμένουμε, να έχουμε αυταπάτες ότι μπορεί να τον μεταρρυθμίσουμε και να κάνουμε καλύτερο αυτό το σύστημα. Αυτά είναι θετικά μηνύματα, όπως και η οργανωτικότητα που γίνεται, η ανάπτυξη των σωματείων, η αλλαγή των συσχετισμών κ.λπ., είναι βήματα που βοήθησαν σε αυτήν την κατεύθυνση.

Αλλωστε εμείς δεν παλεύουμε για να κουνηθούν αυτοί από τις καρέκλες τους. Γιατί άμα κουνηθεί ένας από την καρέκλα του, το σύστημα θα βρει κάποιον άλλον να βάλει. Δηλαδή, ακόμα και τον Μητσοτάκη να ρίξουμε, όπως λένε ορισμένοι, θα βρει, έχει τον άλλον, τον παράλλο, μη λέω ονόματα, και μέσα από τη ΝΔ. Δεν γουστάρουν κάποιον από τη ΝΔ, γιατί θέλουν να αλλάξουν λίγο και ο κόσμος να πιστέψει ότι κάτι μπορεί να βγει; Θα βρουν από τα άλλα κόμματα. Εχουν τον Ανδρουλάκη, έχουν τον Βελόπουλο, έχουν την Κωνσταντοπούλου, έχουν τον Φάμελλο, έχουν τον Τσίπρα που τον ανασύρουν, τον στείλανε και στις ΗΠΑ για μετεκπαίδευση, έρχεται τώρα πίσω, συζητάει να κάνει ορισμένα πράγματα. Εχουν εφεδρείες. Αυτά πρέπει να κατανοήσει ο ελληνικός λαός, ότι όλοι αυτοί είναι εφεδρείες του συστήματος. Είτε μόνοι τους, αν βρεθούν, είτε σε συνεργασία. Γιατί αυτήν τη στιγμή μόνοι τους είναι όνειρο θερινής νυκτός, έτσι όπως είναι, από τη ΝΔ μέχρι την Κωνσταντοπούλου, τον Βελόπουλο και τους άλλους.

-- Το ΚΚΕ στη Βουλή καταψήφισε τις αμυντικές δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι το μόνο κόμμα που καταψήφισε. Αλλά η χώρα δεν πρέπει να είναι εξοπλισμένη; Δηλαδή βλέπουμε τριγύρω, παντού πόλεμοι πολλαπλασιάζονται, οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί οξύνονται. Δεν πρέπει να είσαι εξοπλισμένος κάπως; Και μαζί με αυτό, και με το να συμμετέχεις και σε μια συμμαχία, για παράδειγμα όπως είναι το ΝΑΤΟ, αλλά και άλλες συμμαχίες...

-- Οι εξοπλισμοί που γίνονται δεν είναι για την άμυνα της χώρας μας, της πατρίδας μας. Ολα τα εξοπλιστικά προγράμματα που ψηφίστηκαν στη Βουλή, όλα τα κονδύλια που δόθηκαν μέχρι σήμερα και δίνονται ακόμα, είναι για άλλους σκοπούς. Είναι για επιθετικούς σκοπούς, σε βάρος άλλων λαών και χωρών. Είναι ταυτόχρονα επιταγές της άρχουσας τάξης της χώρας μας, δηλαδή από τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές κ.λπ., από οικονομικά συμφέροντα που θέλουν να πάρουν μέρος στη μοιρασιά αυτής της λείας που γίνεται αυτό το διάστημα στην Ενέργεια, στα εμπορεύματα κ.λπ. Και, βεβαίως, είναι για το συμφέρον της ΕΕ, της Κομισιόν, του ΝΑΤΟ, αυτών των συμμαχιών. Αλλωστε, ο Μαρκ Ρούτε, ο γραμματέας του ΝΑΤΟ, το είπε ξεκάθαρα ότι πρέπει όλες οι χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, της Ευρώπης (γιατί είναι πολύ χαμηλό το ποσοστό των εξοπλισμών τους, το 2% του ΑΕΠ σε εξοπλισμούς το έχουν πιάσει μόνο 22 χώρες, ενώ πάρα πολλές χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη δεν έχουν πιάσει αυτό το ποσοστό) να δώσουν κι άλλα κονδύλια από τους προϋπολογισμούς ή από άλλα ταμεία για τους εξοπλισμούς, διότι πρέπει να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο εδώ στην περιοχή ενάντια στη Ρωσία. Η ΕΕ και τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ να είναι πανέτοιμα, εξοπλισμένα για να κάνουν πόλεμο με τη Ρωσία, αυτή ήταν η δήλωσή του. Και επίσης τα μέλη του ΝΑΤΟ μαζί με τον Καναδά και τις ΗΠΑ να είναι εξοπλισμένα για να κάνουν πόλεμο και στον Ειρηνικό Ωκεανό, εκεί που είναι η Κίνα και τα συμφέροντά της, γιατί είναι η πάλη για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Ο Ρούτε το είπε καθαρά για ποιον σκοπό πρέπει να εξοπλιστεί και η Ελλάδα και οι άλλες χώρες, γιατί θα έχουμε πολέμους εκτός συνόρων ενάντια στη Ρωσία και στην Κίνα, ως μεγάλες χώρες μαζί, φυσικά, και ενάντια στους συμμάχους τους. Και, βεβαίως, είδατε αυτά τα εξοπλιστικά προγράμματα, για παράδειγμα οι «Belharra», που τις πήραμε και πληρώσαμε τόσα εκατομμύρια και δισεκατομμύρια, από τους Γάλλους, είναι για να βρίσκονται και να σουλατσάρουν στην Ερυθρά Θάλασσα, ενάντια στο Ιράν δηλαδή και στις άλλες χώρες της περιοχής. Οι «Patriot», που επίσης τους χρυσοπληρώσαμε για την άμυνα της χώρας, βρίσκονται εγκατεστημένοι στη Σαουδική Αραβία, για να έχουν εκεί μέτωπο στις αραβικές χώρες και κυρίως προς το Ιράν. Τα οπλικά συστήματα και τα διάφορα όπλα εδώ που φτιάχνονται στα εργοστάσια κατασκευής, στις περιοχές και της Ελλάδας, βρίσκονται στα χέρια του Ζελένσκι, εκεί πήγαν όλα. Αρα λοιπόν δεν μιλάμε για την άμυνα της δικής μας χώρας, για εξοπλισμούς που γίνονται για να υπερασπιστούμε για παράδειγμα την ανεξαρτησία μας, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σαν λαός και σαν χώρα, αλλά γίνονται για άλλους σκοπούς. Δεν λέω το μεγάλο κόστος που πληρώνουμε γι' αυτούς, που κόβονται από την Παιδεία, από την Υγεία, από την Πρόνοια, από συντάξεις, κόβονται από μισθούς, κόβονται από τον Πολιτισμό, τον αθλητισμό, από όλους τους τομείς, από τη στέγαση που λέγαμε πριν, κ.λπ. Και, φυσικά, το ίδιο ζήτημα αφορά και τη λειτουργία των εργοστασίων άμυνας της χώρας, που τα έχει διαλύσει η κυβέρνηση της ΝΔ, η κυβέρνηση πριν του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά. Κατέστρεψε την ΕΑΒ στην ουσία, τα ΕΑΣ, όλα τα Αμυντικά Συστήματα, τα απαξίωσε, με αυτήν την έννοια τα κατέστρεψε, δεν παράγουν ή παράγουν ελάχιστα, και αυτά για άλλους σκοπούς. Ενώ αυτά ήταν που έπρεπε να αναπτυχθούν για να έχουμε την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, για να έχουμε για την άμυνα της δικής μας πατρίδας, της δικής μας χώρας. Δεν έχουμε καμιά δουλειά εμείς να εξοπλίζουμε, πολύ περισσότερο να στέλνουμε ένοπλες δυνάμεις, αξιωματικούς και στρατιώτες μακριά από τα σύνορα της χώρας για άλλους σκοπούς.

-- Διαβάζουμε καθημερινά για τον «εμπορικό πόλεμο» μεταξύ ΗΠΑ, Κίνας και ΕΕ που είναι σε εξέλιξη, και με τον Τραμπ να ανακοινώνει, να επιβάλλει δασμούς σε ευρωπαϊκά και κινεζικά προϊόντα. Τι μπορεί να σημαίνουν αυτές οι εξελίξεις για εμάς τους εργαζόμενους;

-- Οι «εμπορικοί πόλεμοι» γίνονται πάλι στο πλαίσιο των ανταγωνισμών, πάλι οι λαοί θα την πληρώσουν, αυτό είναι το σίγουρο. Δηλαδή θα υπάρχουν επιπτώσεις πάρα πολύ μεγάλες, και στον πληθωρισμό και στα ζητήματα της ακρίβειας, θα υπάρχουν πάρα πολλές τέτοιες επιπτώσεις που πάλι τα λαϊκά στρώματα θα την πληρώσουν, θα τις βρουν στα ράφια των καταστημάτων, στην Ενέργεια, σε μια σειρά τιμές. Ολα αυτά, οι «εμπορικοί πόλεμοι», όπως έλεγα και πριν, προετοιμάζουν και τον πραγματικό πόλεμο, που είναι οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί, προετοιμάζουν την πολεμική οικονομία. Ολα τα εργοστάσια πλέον στη χώρα μας μετατρέπονται σε εργοστάσια πολεμικής οικονομίας, μπαίνουν κάτω από εκεί. Βεβαίως, πάντα ο εμπορικός πόλεμος, ο οικονομικός πόλεμος προετοιμάζει και τη στρατιωτική εμπλοκή και τη στρατιωτική - πολεμική σύγκρουση. Και αυτό συμβαίνει σήμερα. Ανταγωνίζονται δύο μεγάλες δυνάμεις διεθνώς, κυρίως είναι οι ΗΠΑ και η Κίνα, και από εκεί και πέρα υπάρχουν βεβαίως και αντιθέσεις ακόμα και στα ίδια στρατόπεδα. Μεγαλώνουν οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα κράτη της ΕΕ, όπως είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Βρετανία, με τις ΗΠΑ και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Διατάσσονται νέες συμμαχίες, δηλαδή δημιουργείται ο ευρασιατικός άξονας για παράδειγμα, με επικεφαλής την Κίνα, τη Ρωσία, αλλά και τη συμμετοχή άλλων κρατών, όπως του Ιράν, όπως της Ινδίας, όπως άλλων χωρών. Και, βεβαίως, ο ευρωατλαντικός άξονας, που είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, χώρες της ΕΕ και χώρες άλλες της Αμερικής. Συγκρούονται και εδώ πάρα πολύ μεγάλα συμφέροντα, και αυτά εκφράζονται φυσικά και στον οικονομικό πόλεμο που γίνεται, πάντα με θύματα τους λαούς.

-- Τον τελευταίο καιρό ακούμε ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να φέρει κοινωνική ευημερία. Βλέπουμε ακόμη και πολύ μεγάλους επιχειρηματίες, όπως ο Μπιλ Γκέιτς, να λένε ότι σε κάποια χρόνια θα δουλεύουμε δύο μέρες τη βδομάδα. Τελικά μπορεί η τεχνολογική πρόοδος να φέρει θετικά οφέλη για τον λαό, λειτουργεί αρνητικά; Βλέπουμε πολύ κόσμο να προβληματίζεται γύρω από αυτό.

-- Η τεχνολογική πρόοδος, οι επιστημονικές ανακαλύψεις, η ίδια η τεχνητή νοημοσύνη τώρα στον 21ο αιώνα που βρισκόμαστε, θα έπρεπε και θα μπορούσαν να υπηρετήσουν τον εργαζόμενο άνθρωπο, αν έμπαιναν στην υπηρεσία του. Η επιστήμη, όλες αυτές οι ανακαλύψεις, η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι για να βοηθάνε την ευημερία των ανθρώπων, για να μειώνουν για παράδειγμα τον χρόνο δουλειάς. Εδώ και χρόνια είναι ώριμο το αίτημα, και θα μπορούσε να γίνει με βάση τις σημερινές τεχνολογικές - επιστημονικές δυνατότητες που έχει η εποχή μας, για παράδειγμα, το 5ήμερο, η 7ωρη δουλειά, το 35ωρο. Αυτά έπρεπε να έχουν γίνει από την προηγούμενη δεκαετία - εικοσαετία, είναι ώριμα, γιατί υπάρχουν οι τεχνολογικές δυνατότητες, η ίδια η επιστήμη μπορεί να τα προσφέρει. Να δουλεύει ο εργαζόμενος με λιγότερες ώρες δουλειάς, ανθρώπινες ώρες δουλειάς, να πληρώνεται κανονικά και, βεβαίως, να μπορεί να έχει και τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο, να ασχολείται με την οικογένειά του, με τα παιδιά του, να αθλείται, να πηγαίνει ένα θέατρο, στον κινηματογράφο, σε μια συναυλία, να κάνει τη βόλτα του. Αυτό έπρεπε τη σημερινή εποχή, στον 21ο αιώνα, και αυτά τα προσφέρει η τεχνολογία. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ποιος έχει την ιδιοκτησία αυτών των επιστημονικών επιτευγμάτων, της τεχνητής νοημοσύνης, για παράδειγμα σήμερα, και για ποιον σκοπό τη βάζει να υπηρετεί την κοινωνία. Αν τη βάζει δηλαδή να υπηρετεί τους προσωπικούς, τους δικούς του - να το πω έτσι απλά - σκοπούς, που είναι το κέρδος, πόσο μεγαλύτερο κέρδος θα βγάζει από αυτό. Και έτσι καταντάμε να δουλεύουν 13 ώρες οι εργαζόμενοι και να είναι και απλήρωτη η δουλειά, να δουλεύουν υπερωρίες, να έχουν αποσαθρωθεί οι εργασιακές σχέσεις, να μην υπάρχει ελεύθερος χρόνος, να μην υπάρχουν στοιχειωδώς αξιοπρεπείς μισθοί, και μετά συντάξεις όταν περάσεις στη σύνταξη, και πάει λέγοντας. Ο Μασκ σού λέει να δουλεύεις δύο ώρες τη βδομάδα. Δηλαδή δύο ώρες τη βδομάδα και να παίρνεις μισθό για δύο ώρες. Δεν εννοεί να είναι δύο ώρες η εβδομάδα, μονοήμερη εβδομάδα και μετά με έναν καλό μισθό, με στέγαση, με φαγητό για να ζει ο καθένας την οικογένειά του κ.λπ., και τον υπόλοιπο χρόνο να τον αξιοποιεί για τη συμμετοχή των εργαζομένων στα κοινά, για τη βελτίωση των χόμπι των δικών του και της προσωπικής του υγείας και ευεξίας. Δεν εννοεί αυτό. Αυτή είναι η ουσία. Αρα, λοιπόν, το ποιος έχει την ιδιοκτησία, και για ποιον σκοπό χρησιμοποιεί την τεχνητή νοημοσύνη και όλα τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης, έχει τη σημασία του. Σε αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσει η εργατική τάξη, ο κάθε εργαζόμενος. Εμείς του λέμε καθαρά, πρέπει να ανήκουν στην εργατική τάξη αυτά τα επιτεύγματα, πρέπει η εργατική τάξη να πάρει την εξουσία, ο λαός να έχει την εξουσία. Για να έχει τον έλεγχο όλων αυτών, να συμμετέχει, να δρα και να έχει απολαβές, να μπορεί να ζει ανθρώπινα. Και να μπορεί να έχει και τον ελεύθερο χρόνο να συμμετέχει στα κοινωνικά δρώμενα, στα πολιτικά δρώμενα, για συμμετοχή σε δήμους, σε κοινότητες, σε σωματεία, σε συλλόγους, σε κόμματα, σε όλο αυτό που λέμε άσκηση εξουσίας, για να μπορεί και να ασκεί και να συμμετέχει στην εξουσία. Και, βεβαίως, να έχει σταθερό εργάσιμο χρόνο, που θα είναι μειωμένος ακριβώς χάρη στην τεχνολογία και στην επιστήμη, και να μπορεί να αναπτύσσει όλες τις δεξιότητες και τις ικανότητές του. Αυτή είναι η λύση, και αυτή την προσφέρει μόνο ο σοσιαλισμός. Γι' αυτό εμείς προτείνουμε ότι πρέπει αυτήν την υπόθεση της αλλαγής, της ριζικής αλλαγής, να την πάμε μέχρι τέλους. Μέχρι να οικοδομήσουμε μια τέτοια κοινωνία, με την εργατική τάξη στην εξουσία.

-- Με δεδομένο ότι το ΚΚΕ έχει θέσεις εμπεριστατωμένες και με δεδομένο ότι δεν φανφαρίζει, αν μου επιτρέπεται ο όρος, και κυρίως για μένα, και είναι προς τιμήν του ότι προλαβαίνει και απαντάει και στις εξελίξεις οι οποίες τρέχουν με ταχύτητα φωτός, θέλω να βάλω έναν προβληματισμό σε σχέση με το ότι υπάρχει μια αντίληψη γενικότερη ότι δεν ακούγεται, βρε παιδί μου, η φωνή του ΚΚΕ. Δεν φτάνει στον κόσμο. Και αυτό κρύβει και μια άλλη λογική, ότι με δεδομένο ότι δεν φτάνει σε έναν βαθμό είναι και περιχαρακωμένο. Πώς το αντιμετωπίζουμε αυτό; Και αν έχουμε κάτι στο μυαλό μας σε σχέση με το να εφευρίσκουμε τρόπους καινούργιους, με βάση τα social media κ.λπ., να μπορούμε να «χωνόμαστε». Να μην περιμένουμε από το πόσο θα μας βγάλει μια τηλεόραση ή ένα κανάλι. Πώς το δουλεύουμε αυτό;

-- Ολα είναι στο τραπέζι. Ολα τα σκεφτόμαστε, όλα τα συζητάμε. Και όλες τις προτάσεις που ακούγονται τις μελετάμε και προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε σε όλους τους τομείς. Ακόμα και στον τομέα που είπες, αν και κατά την ταπεινή άποψή μου δεν είναι ο κύριος τομέας. Δηλαδή δεν είναι πόσα like θα κάνεις στο TikTok, για παράδειγμα. Ούτε πόσες φορές ο Κουτσούμπας θα πει την ατάκα του, «αλλά αυτοί είστε». Γιατί την είπα αυθόρμητα. Αμα έχω να πω κάτι και είναι μια καλή ατάκα, πιασάρικη που λένε κάποιοι άλλοι, θα την πω. Βάζουν ομάδες, μου λένε, think tanks και σκέφτονται, συζητάνε, λένε διάφορα, τι ατάκα θα πει για να γίνει viral, τι άλλο θα πει κ.λπ. Δεν λέω, να μελετήσουμε και τις νέες τεχνολογίες και τις νέες δυνατότητες επικοινωνίας, και το κάνουμε. Εχουμε φτιάξει πλέον μια καλή ομάδα για τα κοινωνικά δίκτυα, βοηθάει και η ΚΝΕ να βελτιώσουμε την παρέμβασή μας κ.λπ. Αλλά το κύριο πιστεύουμε ότι είναι η ζωντανή επαφή με τους εργαζόμενους, με τον λαό. Εγώ πιστεύω ότι είναι αναντικατάστατη. Δεν ξέρω εσείς και ατομικά ο καθένας και ως σύνολο όλοι απόψε που ήμασταν εδώ, πάντως το ευχαριστήθηκα. Πώς να σας το πω, σύντροφοι, μου άρεσε ότι ήταν μια ζωντανή συζήτηση. Μιλάμε, κοιταζόμαστε. Αρα λοιπόν, πιστεύω, αυτή η ζωντανή επαφή η οποία πρέπει να συνεχίζεται και από όλους μας καθημερινά και μέσα στους χώρους δουλειάς και έξω από αυτούς, στη διασκέδαση, στην ξεκούρασή μας, στις γιορτές που κάνουμε, στους δρόμους του αγώνα που περπατάμε χέρι - χέρι με τα αιτήματά μας. Εκεί πρέπει να γίνεται η ζωντανή συζήτηση. Λοιπόν, να σας ευχαριστήσω, θα πάμε καλά, θα τα παλέψουμε τα ζητήματα, προχωράμε, θα τα καταφέρουμε.