Το κείμενο της Ερώτησης έχει ως εξής:

«Η πρόσφατη καλοκαιρινή απόφαση της κυβέρνησης σχετικά με την υποχρεωτική ένταξη των μηχανικών σε ανώτερη ασφαλιστική κατηγορία ανά τριετία έχει ως αποτέλεσμα την άμεση δραστική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών που πληρώνουν οι μηχανικοί κατά 30% και οδηγεί σε ασφαλιστικές εισφορές που για τον ασφαλισμένο δεκαετίας ξεπερνούν τα 400 ευρώ το μήνα, αφού η εν λόγω αύξηση επιβάλλεται σε ασφαλιστικές εισφορές που είναι ήδη απαράδεκτες.

Η οικονομική κρίση και η ιδιαίτερη οξύτητα με την οποία εκδηλώνεται στον κλάδο της κατασκευής έχει ως αποτέλεσμα την εκτόξευση της πραγματικής ανεργίας στο χώρο των μηχανικών που δεν καταγράφεται ως τέτοια, αποκρυβόμενη πίσω από το βολικό μανδύα του "ελεύθερου επαγγελματία" στερώντας από τους άνεργους μηχανικούς ακόμα και τα υποτυπώδη τυπικά δικαιώματα που έχουν οι άνεργοι. Ταυτόχρονα, το εισόδημα όσων μηχανικών εργάζονται ακόμα, βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, με τη φοροεπιδρομή στα εισοδήματα των μηχανικών, τη δραστική περικοπή των μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζεται, της χαρακτηριζόμενης ως "παρανοϊκής πολιτικής" από το ίδιο το ΤΕΕ, είναι δεκάδες χιλιάδες μηχανικοί να μην έχουν την οικονομική δυνατότητα να καταβάλλουν τις ασφαλιστικές εισφορές. Δεκάδες χιλιάδες μηχανικοί είναι ασφαλιστικά ακάλυπτοι. Το μαζικό ρεύμα αιτήσεων διαγραφής από το ΤΕΕ λόγω αδυναμίας καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών προβλέπεται από το ίδιο το ΤΕΕ ότι θα πολλαπλασιαστεί το επόμενο διάστημα.

Την ίδια στιγμή, οι παροχές προς τους μονοπωλιακούς ομίλους πολλαπλασιάζονται, με ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών, ενώ η καθιέρωση της σχέσης εργασίας του "οιονεί μισθωτού", δηλαδή του μισθωτού που στα χαρτιά εμφανίζεται ως αυτοαπασχολούμενος και άρα εξωτερικός συνεργάτης, μετακυλίει το σύνολο των αυξήσεων στις ασφαλιστικές εισφορές στις πλάτες των εργαζόμενων μηχανικών. Αξίζει να σημειωθεί πως με βάση στοιχεία δημοσιευμένα από το ΤΕΕ, περισσότερο από το 25% των νέων μηχανικών εργάζονται με τέτοια εργασιακή σχέση.

Η απόφαση αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αποτελεί φυσική συνέχεια της πολιτικής της ανταποδοτικότητας στην κοινωνική ασφάλιση που εφαρμόζεται όλη την προηγούμενη 20ετία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη ΕΕ και πριν την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης. Είναι η γνωστή πολιτική που προδιαγράφεται σε όλες τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες και οδηγίες, ξεκινώντας από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και κωδικοποιείται σε όλες τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες. Πρόκειται για τη γνωστή συνταγή μεταφοράς των ασφαλιστικών βαρών από το κράτος και την εργοδοσία στις πλάτες των εργαζόμενων. Στην Ελλάδα κωδικοποιήθηκε με μια σειρά νόμους ξεκινώντας ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '90 με αποκορύφωμα για το ΤΣΜΕΔΕ τον 3518/2006 που καθιέρωσε και τον κλάδο της ειδικής προσαύξησης και τελικά στηρίχθηκε τόσο από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ όσο και από τις δυνάμεις του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που αποτελούσαν την ηγεσία του ΤΕΕ. Είναι τμήμα της συνολικής επίθεσης στα εργασιακά, μισθολογικά δικαιώματα των μηχανικών που κλιμακώνεται από τις κυβερνήσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλη την ΕΕ.

Η άμεση ανάκληση της προκλητικής απόφασης αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών είναι το πρώτο στοιχειώδες βήμα για την αντιστροφή αυτής της αντιδραστικής πολιτικής για τους εργαζόμενους μηχανικούς.

Ερωτώνται οι κύριοι υπουργοί:

1) Τι μέτρα θα λάβουν για την άμεση μείωση των εισφορών στα προ του 1992 επίπεδα.

2) Τι μέτρα θα λάβουν για την άμεση κάλυψη των άνεργων μηχανικών στην κατεύθυνση παροχής επιδόματος ανεργίας ανεξάρτητα από τον τρόπο αμοιβής τους (μισθός ή Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών), πλήρους ιατροφαρμακευτικής κάλυψής τους, ανεξάρτητα από τις όποιες οφειλές έχουν στο ταμείο, συνυπολογισμού των ετών ανεργίας ως συντάξιμα, με τα απαραίτητα κονδύλια να προέρχονται από το κράτος και την εργοδοσία».