Μέσα σε όλες τις αλχημείες, που περιλαμβάνονται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού 1997, περιλαμβάνεται - άγνωστο αν άθελα ή ηθελημένα - και μια αλήθεια. Οτι, δηλαδή, όπως οι επιχειρηματίες έχουν διπλά βιβλία (τα επίσημα που δείχνουν στην εφορία για να φοροδιαφεύγουν και τα πραγματικά για να ξέρουν πώς πηγαίνει η πορεία της επιχείρησης), έτσι και όλες οι κυβερνήσεις κρατούν διπλά βιβλία για τον προϋπολογισμό. Τα επίσημα, με τα στοιχεία που παρουσιάζουν στο λαό εξωραϊσμένη την κατάσταση για την πορεία της οικονομίας, και τα ανεπίσημα, που δείχνουν τα χάλια της.

Μια τέτοια αλήθεια - ομολογία - περιλαμβάνεται στις σελίδες του κρατικού προϋπολογισμού 1997, όπου περιγράφεται η επικίνδυνη έξαρση του δημόσιου χρέους και σκιαγραφούνται ορισμένες από τις αιτίες διόγκωσής του. Συγκεκριμένα, στη σελίδα 184 της εισηγητικής έκθεσης αναφέρεται ότι "... μεταξύ της 1ης Ιανουαρίου 1993 και της 31ης Δεκεμβρίου 1996 προκύπτει μια αύξηση του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης (σ.σ. δημόσιου χρέους) κατά 20,1 τρισεκατομμύρια δραχμές".Και επιχειρώντας να υποτιμήσουν την όξυνση του προβλήματος, αναφέρουν πως "από το ποσό αυτό μόνο (!) τα 10,8 τρισ. δραχμές ή το 53,5% οφείλονται στα τρέχοντα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού", ενώ "το υπόλοιπο οφείλεται στις ρυθμίσεις, την ίδια περίοδο, πολλών εκκρεμοτήτων...".

Και προσπαθώντας να καταγράψουν τις αιτίες για την επικίνδυνη έξαρση που παρουσίασε το δημόσιο χρέος στην τελευταία τετραετία, αποκαλύπτουν πως οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έκαναν τις διάφορες αλχημείες για να εμφανίζουν μειωμένα τα ελλείμματα και ότι... πέτυχαν τους στόχους τους ή ότι η αποκλίσεις από το στόχο ήταν μικρές. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ίδια σελίδα, στην ίδια περίοδο (Γενάρη 1993 - Δεκέμβρη 1996) "κεφαλαιοποιήθηκαν και τόκοι συνολικού ύψους 853 δισ. δραχμών!Αυτό στα απλοελληνικά σημαίνει πως οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κατάρτιζαν και ψήφιζαν στη Βουλή "κάλπικους προϋπολογισμούς", αφού από την αρχή ήξεραν πως δε θα τους εφαρμόσουν, αλλά θα τους καταστρατηγήσουν.Και αυτό εξηγείται πολύ καλά με την ανάλυση που γίνεται στην εισηγητική έκθεση, όπου αναφέρονται ορισμένες από τις αιτίες διόγκωσης του δημόσιου χρέους, ενώ αποσιωπούνται οι πολιτικές ευθύνες των κυβερνώντων.

Το γεγονός ότι οι προϋπολογισμοί που καταρτίζουν και καταθέτουν για ψήφιση στη Βουλή οι κυβερνώντες - συνήθως ψηφίζονται μόνο από τους βουλευτές του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος - είναι κάλπικοι, προκύπτει και από τα όσα αναφέρονται για την πορεία του δημόσιου χρέους.

Ενα τέτοια στοιχείο είναι το γεγονός ότι, όπως προαναφέρθηκε, στην τετραετία 1993 - 1996 "κεφαλαιοποιήθηκαν τόκοι ύψους 853 δισ. δραχμών". Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που είχαν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας στην παραπάνω περίοδο, αποφάσισαν, αντί να εξοφλήσουν τους τόκους 853 δισ. δραχμών που έπρεπε να πληρώσουν για παλιότερα δάνεια του δημοσίου, αποφάσισαν να μεταθέσουν την πληρωμή αυτών των τόκων για τα επόμενα χρόνια, συνάπτοντας νέα δάνεια. Και το έκαναν αυτό, για να εμφανίσουν μειωμένα κατά 853 δισ. δραχμές τα ελλείμματα των κρατικών προϋπολογισμών της τετραετίας και να μπορούν έτσι να λένε στο λαό πως η πολιτική λιτότητας πέτυχε και γι' αυτό πρέπει να συνεχιστεί...

Από τα αναλυτικά στοιχεία προκύπτει πως τα κρατικά ελλείμματα εμφανίστηκαν εικονικά μειωμένα κατά:

• 119 δισ. δραχμές το 1993 με την "κεφαλαιοποίηση" τόκων αντίστοιχου ύψους, που σημαίνει ότι μετατράπηκαν σε νέα δάνεια, ώστε να εξοφληθούν στα επόμενα χρόνια.
• 211 δισ. δραχμές το 1994 με την "κεφαλαιοποίηση" τόκων αντίστοιχου ύψους, μεταθέτοντας έτσι την πληρωμή τους επίσης για τα επόμενα χρόνια με τη σύναψη νέου δανείου.
• 170 δισ. δραχμές το 1994 (σ.σ. αυτή είναι εκτίμηση, ενώ στην πραγματικότητα θα ξεπεράσουν τα 200 δισ. δραχμές) με την κεφαλαιοποίηση τόκων και τη μετατροπή τους σε νέα δάνεια.

Από τα στοιχεία της εισηγητικής έκθεσης του προϋπολογισμού 1997, φαίνονται επίσης τόσο άλλες "αλχημείες" που έγιναν και γίνονται στην κατάρτιση του προϋπολογισμού, όσο και ορισμένες άλλες αιτίες για τη διόγκωση του δημόσιου χρέους. Με την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού ομολογούν ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έριξαν "λάδι στη φωτιά" του δημόσιου χρέους, καθώς φόρτωσαν στα ταμεία του κράτους δάνεια πολλών εκατοντάδων δισ. δραχμών, που είχαν πάρει από την ΕΤΒΑ και άλλες κρατικές τράπεζες διάφοροι βιομήχανοι, ξενοδόχοι και άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι είχαν καταληστεύσει τις επιχειρήσεις τους και τις είχαν βαφτίσει "προβληματικές". Και βέβαια, τα δάνεια αυτά δε θα τα πληρώσουν τα μέλη των κυβερνήσεων που έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από τέτοιες αποφάσεις, αλλά θα επιχειρήσουν να τα φορτώσουν στον ελληνικό λαό, όπως κάνει και σήμερα η κυβέρνηση Σημίτη.

Κάνουν δηλαδή "κοινωνική" πολιτική ...με ξένα κόλλυβα, για να παραφράσουμε τη λαϊκή παροιμία. Και στην προκειμένη περίπτωση, η "κοινωνική" πολιτική των κυβερνώντων έχει να κάνει με τις διαγραφές των δανείων που είχαν πάρει διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες από κρατικές τράπεζες ή απλήρωτα χρέη στο δημόσιο, και όχι για διαγραφή ή έστω ρύθμιση χρεών των αγροτών, των ΕΒΕ κλπ.

Αποκαλυπτικός, για το θέμα του κατοχικού δανείου που είχαν πάρει από την Τράπεζα της Ελλάδος οι Γερμανοί - με το "έτσι θέλω" - είναι ο καθηγητής Ζολώτας. Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον "Οικονομικό Ταχυδρόμο" τον Αύγουστο του 1987 και δημοσιεύτηκε στις 3 Μάρτη 1988, ο καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας,ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός τόσο για τις αρνητικές επιπτώσεις που προκάλεσε στην ελληνική οικονομία το υποχρεωτικό γερμανικό δάνειο, όσο και το θράσος των εκπροσώπων της γερμανικής κυβέρνησης, που ζητούσαν και τα... ρέστα.

Ιδού, ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από τη συνέντευξη αυτή:

- ... Πώς χρηματοδοτεί η Ελλάδα την πολεμική προσπάθεια; Πώς και πότε καταρρέουν οι ισορροπίες της οικονομίας και μπαίνουμε στη φάση του μεγάλου πληθωρισμού;

Ξ. Ζ: "... Ημαστε υπό την κατοχή των Γερμανών, είχαμε οικονομικές σχέσεις με τη Γερμανία αναγκαστικά. Με τις άλλες χώρες, δεν είχαμε σχέσεις. Μόνο ο Ερυθρός Σταυρός έστελνε από εκεί βοήθεια. Παράλληλα, οι γερμανικές δυνάμεις Κατοχής, εισέπρατταν από το ελληνικό δημόσιο τα καλούμενα "έξοδα κατοχής", με τα οποία προμηθεύονταν τρόφιμα και άλλα είδη από τις κατά τόπους εγχώριες αγορές. Για μια δε περίοδο προστέθηκε και ο καθημερινός ανεφοδιασμός του Ρόμελ στην Αφρική, κυρίως από την περιφέρεια Αττικής, όπου κάθε πρωί εξαφανίζονταν τα τρόφιμα. Για την κάλυψη των "εκτάκτων δαπανών", υποχρεώθηκε η Τράπεζα της Ελλάδος να χορηγεί πιστώσεις προς τις γερμανικές αρχές, εξοφλητέες σε πρώτη ευκαιρία.Ηταν κανονικές τραπεζικές πιστώσεις, οι οποίες μάλιστα είχαν αρχίσει να εξοφλούνται μερικώς κατά τη διάρκεια του Πολέμου. Οταν όμως τελείωσε ο Πόλεμος και ανακινήσαμε το ζήτημα των πιστώσεων αυτών, συναντήσαμε άρνηση".

- Το θέμα αυτό, της μοναδικής οικονομικής επιβαρύνσεως της Ελλάδος, από τα στρατεύματα Κατοχής επανέρχονταν κατά καιρούς, μεταπολεμικά, χωρίς όμως αποτέλεσμα....

Ξ. Ζ. "Ναι. Θυμάμαι ότι το 1955, είχαμε πει στη Γερμανία ότι άλλες ήταν οι πολεμικές αποζημιώσεις, που είχαν ανασταλεί και ουσιαστικά διαγραφεί, και άλλες οι κανονικές τραπεζικές πιστώσεις που θα έπρεπε οπωσδήποτε να εξοφληθούν.Το ίδιο θέμα, έθεσα πάλι πολύ αργότερα, όταν είχα πάει στο τέλος του 1974, ως υπουργός Συντονισμού της Κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητας, στο Γερμγνικό Υπυυργείο των Εξωτερικών, αλλά πήρα την ίδια αρνητική απάντηση.Το μεγαλύτερο όμως σοκ, από την υπόθεση των ανεξόφλητων πιστώσεων της Κατοχής, το υπέστην κατά την περίοδο που είχαμε αρχίσει διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς ομολογιούχους, για το διακανονισμό των παγωμένων προπολεμικών κρατικών δανείων, οι οποίες κατέληξαν σε ικανοποιητική συμφωνία για τους ομολογιούχους και το Ελληνικό Δημόσιο. Ο τότε πρόεδρος της Deutsche Bank κ. Hermann Abs είχε πάει στη Νέα Υόρκη, όπου βρέθηκα κι εγώ μετά τη σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας. Σε ένα γεύμα, που με είχε καλέσει ο πρόεδρος της Federal Reserve Bank Νέας Υόρκης, και στο οποίο παρευρίσκοντο τα μέλη του ΔΣ της Τράπεζας αυτής, μου ανακοινώθηκε ότι ο κ. Abs τους εξέφρασε παράπονα γιατί η Ελλάς, δεν είναι συνεπής προς τις προπολεμικές δανειακές υποχρεώσεις της και ότι έπρεπε να εξαναγκαστεί να πληρώσει.Οταν το άκουσα αυτό, συγκράτησα την ψυχραιμία μου και τους δήλωσα ότι ο μόνος άνθρωπος που δεν έπρεπε να αναμειχθεί σ' αυτό το θέμα, είναι ο κ. Abs, γιατί η Ελλάς δεν έχει χρέη προς τη Γερμανία, ενώ αντιθέτως η τελευταία χρωστάει μεγάλα ποσά από τραπεζικές πιστώσεις, χορηγηθείσες προς τις γερμανικές αρχές κατά το διάστημά του πολέμου και τις οποίες αρνείται να εξοφλήσει.Ολοι οι παρόντες, εξέφρασαν την κατάπληξή τους για το γεγονός αυτό", κατέληγε ο καθηγητής κ. Ζολώτας.

Μέσα σε όλες τις αλχημείες, που περιλαμβάνονται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού 1997, περιλαμβάνεται - άγνωστο αν άθελα ή ηθελημένα - και μια αλήθεια. Οτι, δηλαδή, όπως οι επιχειρηματίες έχουν διπλά βιβλία (τα επίσημα που δείχνουν στην εφορία για να φοροδιαφεύγουν και τα πραγματικά για να ξέρουν πώς πηγαίνει η πορεία της επιχείρησης), έτσι και όλες οι κυβερνήσεις κρατούν διπλά βιβλία για τον προϋπολογισμό. Τα επίσημα, με τα στοιχεία που παρουσιάζουν στο λαό εξωραϊσμένη την κατάσταση για την πορεία της οικονομίας, και τα ανεπίσημα, που δείχνουν τα χάλια της.

Μια τέτοια αλήθεια - ομολογία - περιλαμβάνεται στις σελίδες του κρατικού προϋπολογισμού 1997, όπου περιγράφεται η επικίνδυνη έξαρση του δημόσιου χρέους και σκιαγραφούνται ορισμένες από τις αιτίες διόγκωσής του. Συγκεκριμένα, στη σελίδα 184 της εισηγητικής έκθεσης αναφέρεται ότι "... μεταξύ της 1ης Ιανουαρίου 1993 και της 31ης Δεκεμβρίου 1996 προκύπτει μια αύξηση του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης (σ.σ. δημόσιου χρέους) κατά 20,1 τρισεκατομμύρια δραχμές".Και επιχειρώντας να υποτιμήσουν την όξυνση του προβλήματος, αναφέρουν πως "από το ποσό αυτό μόνο (!) τα 10,8 τρισ. δραχμές ή το 53,5% οφείλονται στα τρέχοντα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού", ενώ "το υπόλοιπο οφείλεται στις ρυθμίσεις, την ίδια περίοδο, πολλών εκκρεμοτήτων...".

Και προσπαθώντας να καταγράψουν τις αιτίες για την επικίνδυνη έξαρση που παρουσίασε το δημόσιο χρέος στην τελευταία τετραετία, αποκαλύπτουν πως οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έκαναν τις διάφορες αλχημείες για να εμφανίζουν μειωμένα τα ελλείμματα και ότι... πέτυχαν τους στόχους τους ή ότι η αποκλίσεις από το στόχο ήταν μικρές. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ίδια σελίδα, στην ίδια περίοδο (Γενάρη 1993 - Δεκέμβρη 1996) "κεφαλαιοποιήθηκαν και τόκοι συνολικού ύψους 853 δισ. δραχμών!Αυτό στα απλοελληνικά σημαίνει πως οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κατάρτιζαν και ψήφιζαν στη Βουλή "κάλπικους προϋπολογισμούς", αφού από την αρχή ήξεραν πως δε θα τους εφαρμόσουν, αλλά θα τους καταστρατηγήσουν.Και αυτό εξηγείται πολύ καλά με την ανάλυση που γίνεται στην εισηγητική έκθεση, όπου αναφέρονται ορισμένες από τις αιτίες διόγκωσης του δημόσιου χρέους, ενώ αποσιωπούνται οι πολιτικές ευθύνες των κυβερνώντων.

Το γεγονός ότι οι προϋπολογισμοί που καταρτίζουν και καταθέτουν για ψήφιση στη Βουλή οι κυβερνώντες - συνήθως ψηφίζονται μόνο από τους βουλευτές του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος - είναι κάλπικοι, προκύπτει και από τα όσα αναφέρονται για την πορεία του δημόσιου χρέους.

Ενα τέτοια στοιχείο είναι το γεγονός ότι, όπως προαναφέρθηκε, στην τετραετία 1993 - 1996 "κεφαλαιοποιήθηκαν τόκοι ύψους 853 δισ. δραχμών". Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που είχαν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας στην παραπάνω περίοδο, αποφάσισαν, αντί να εξοφλήσουν τους τόκους 853 δισ. δραχμών που έπρεπε να πληρώσουν για παλιότερα δάνεια του δημοσίου, αποφάσισαν να μεταθέσουν την πληρωμή αυτών των τόκων για τα επόμενα χρόνια, συνάπτοντας νέα δάνεια. Και το έκαναν αυτό, για να εμφανίσουν μειωμένα κατά 853 δισ. δραχμές τα ελλείμματα των κρατικών προϋπολογισμών της τετραετίας και να μπορούν έτσι να λένε στο λαό πως η πολιτική λιτότητας πέτυχε και γι' αυτό πρέπει να συνεχιστεί...

Από τα αναλυτικά στοιχεία προκύπτει πως τα κρατικά ελλείμματα εμφανίστηκαν εικονικά μειωμένα κατά:

• 119 δισ. δραχμές το 1993 με την "κεφαλαιοποίηση" τόκων αντίστοιχου ύψους, που σημαίνει ότι μετατράπηκαν σε νέα δάνεια, ώστε να εξοφληθούν στα επόμενα χρόνια.
• 211 δισ. δραχμές το 1994 με την "κεφαλαιοποίηση" τόκων αντίστοιχου ύψους, μεταθέτοντας έτσι την πληρωμή τους επίσης για τα επόμενα χρόνια με τη σύναψη νέου δανείου.
• 170 δισ. δραχμές το 1994 (σ.σ. αυτή είναι εκτίμηση, ενώ στην πραγματικότητα θα ξεπεράσουν τα 200 δισ. δραχμές) με την κεφαλαιοποίηση τόκων και τη μετατροπή τους σε νέα δάνεια.

Από τα στοιχεία της εισηγητικής έκθεσης του προϋπολογισμού 1997, φαίνονται επίσης τόσο άλλες "αλχημείες" που έγιναν και γίνονται στην κατάρτιση του προϋπολογισμού, όσο και ορισμένες άλλες αιτίες για τη διόγκωση του δημόσιου χρέους. Με την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού ομολογούν ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έριξαν "λάδι στη φωτιά" του δημόσιου χρέους, καθώς φόρτωσαν στα ταμεία του κράτους δάνεια πολλών εκατοντάδων δισ. δραχμών, που είχαν πάρει από την ΕΤΒΑ και άλλες κρατικές τράπεζες διάφοροι βιομήχανοι, ξενοδόχοι και άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι είχαν καταληστεύσει τις επιχειρήσεις τους και τις είχαν βαφτίσει "προβληματικές". Και βέβαια, τα δάνεια αυτά δε θα τα πληρώσουν τα μέλη των κυβερνήσεων που έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από τέτοιες αποφάσεις, αλλά θα επιχειρήσουν να τα φορτώσουν στον ελληνικό λαό, όπως κάνει και σήμερα η κυβέρνηση Σημίτη.

Κάνουν δηλαδή "κοινωνική" πολιτική ...με ξένα κόλλυβα, για να παραφράσουμε τη λαϊκή παροιμία. Και στην προκειμένη περίπτωση, η "κοινωνική" πολιτική των κυβερνώντων έχει να κάνει με τις διαγραφές των δανείων που είχαν πάρει διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες από κρατικές τράπεζες ή απλήρωτα χρέη στο δημόσιο, και όχι για διαγραφή ή έστω ρύθμιση χρεών των αγροτών, των ΕΒΕ κλπ.

Αποκαλυπτικός, για το θέμα του κατοχικού δανείου που είχαν πάρει από την Τράπεζα της Ελλάδος οι Γερμανοί - με το "έτσι θέλω" - είναι ο καθηγητής Ζολώτας. Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον "Οικονομικό Ταχυδρόμο" τον Αύγουστο του 1987 και δημοσιεύτηκε στις 3 Μάρτη 1988, ο καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας,ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός τόσο για τις αρνητικές επιπτώσεις που προκάλεσε στην ελληνική οικονομία το υποχρεωτικό γερμανικό δάνειο, όσο και το θράσος των εκπροσώπων της γερμανικής κυβέρνησης, που ζητούσαν και τα... ρέστα.

Ιδού, ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από τη συνέντευξη αυτή:

- ... Πώς χρηματοδοτεί η Ελλάδα την πολεμική προσπάθεια; Πώς και πότε καταρρέουν οι ισορροπίες της οικονομίας και μπαίνουμε στη φάση του μεγάλου πληθωρισμού;

Ξ. Ζ: "... Ημαστε υπό την κατοχή των Γερμανών, είχαμε οικονομικές σχέσεις με τη Γερμανία αναγκαστικά. Με τις άλλες χώρες, δεν είχαμε σχέσεις. Μόνο ο Ερυθρός Σταυρός έστελνε από εκεί βοήθεια. Παράλληλα, οι γερμανικές δυνάμεις Κατοχής, εισέπρατταν από το ελληνικό δημόσιο τα καλούμενα "έξοδα κατοχής", με τα οποία προμηθεύονταν τρόφιμα και άλλα είδη από τις κατά τόπους εγχώριες αγορές. Για μια δε περίοδο προστέθηκε και ο καθημερινός ανεφοδιασμός του Ρόμελ στην Αφρική, κυρίως από την περιφέρεια Αττικής, όπου κάθε πρωί εξαφανίζονταν τα τρόφιμα. Για την κάλυψη των "εκτάκτων δαπανών", υποχρεώθηκε η Τράπεζα της Ελλάδος να χορηγεί πιστώσεις προς τις γερμανικές αρχές, εξοφλητέες σε πρώτη ευκαιρία.Ηταν κανονικές τραπεζικές πιστώσεις, οι οποίες μάλιστα είχαν αρχίσει να εξοφλούνται μερικώς κατά τη διάρκεια του Πολέμου. Οταν όμως τελείωσε ο Πόλεμος και ανακινήσαμε το ζήτημα των πιστώσεων αυτών, συναντήσαμε άρνηση".

- Το θέμα αυτό, της μοναδικής οικονομικής επιβαρύνσεως της Ελλάδος, από τα στρατεύματα Κατοχής επανέρχονταν κατά καιρούς, μεταπολεμικά, χωρίς όμως αποτέλεσμα....

Ξ. Ζ. "Ναι. Θυμάμαι ότι το 1955, είχαμε πει στη Γερμανία ότι άλλες ήταν οι πολεμικές αποζημιώσεις, που είχαν ανασταλεί και ουσιαστικά διαγραφεί, και άλλες οι κανονικές τραπεζικές πιστώσεις που θα έπρεπε οπωσδήποτε να εξοφληθούν.Το ίδιο θέμα, έθεσα πάλι πολύ αργότερα, όταν είχα πάει στο τέλος του 1974, ως υπουργός Συντονισμού της Κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητας, στο Γερμγνικό Υπυυργείο των Εξωτερικών, αλλά πήρα την ίδια αρνητική απάντηση.Το μεγαλύτερο όμως σοκ, από την υπόθεση των ανεξόφλητων πιστώσεων της Κατοχής, το υπέστην κατά την περίοδο που είχαμε αρχίσει διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς ομολογιούχους, για το διακανονισμό των παγωμένων προπολεμικών κρατικών δανείων, οι οποίες κατέληξαν σε ικανοποιητική συμφωνία για τους ομολογιούχους και το Ελληνικό Δημόσιο. Ο τότε πρόεδρος της Deutsche Bank κ. Hermann Abs είχε πάει στη Νέα Υόρκη, όπου βρέθηκα κι εγώ μετά τη σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας. Σε ένα γεύμα, που με είχε καλέσει ο πρόεδρος της Federal Reserve Bank Νέας Υόρκης, και στο οποίο παρευρίσκοντο τα μέλη του ΔΣ της Τράπεζας αυτής, μου ανακοινώθηκε ότι ο κ. Abs τους εξέφρασε παράπονα γιατί η Ελλάς, δεν είναι συνεπής προς τις προπολεμικές δανειακές υποχρεώσεις της και ότι έπρεπε να εξαναγκαστεί να πληρώσει.Οταν το άκουσα αυτό, συγκράτησα την ψυχραιμία μου και τους δήλωσα ότι ο μόνος άνθρωπος που δεν έπρεπε να αναμειχθεί σ' αυτό το θέμα, είναι ο κ. Abs, γιατί η Ελλάς δεν έχει χρέη προς τη Γερμανία, ενώ αντιθέτως η τελευταία χρωστάει μεγάλα ποσά από τραπεζικές πιστώσεις, χορηγηθείσες προς τις γερμανικές αρχές κατά το διάστημά του πολέμου και τις οποίες αρνείται να εξοφλήσει.Ολοι οι παρόντες, εξέφρασαν την κατάπληξή τους για το γεγονός αυτό", κατέληγε ο καθηγητής κ. Ζολώτας.

Τα κείμενα έγραψε ο Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Τα κείμενα έγραψε ο Λάμπρος ΤΟΚΑΣ