Η τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη στη θάλασσα και την εξερεύνηση του ουρανού, αλλά ήταν και η μέρα που η παιδική κατασκήνωση έκανε τη δική της πορεία μέσα στην κατασκήνωση.
Ολο το πρωινό ήταν αφιερωμένο σε αθλητικές δραστηριότητες μέσα και έξω από το νερό... Οι κατασκηνωτές έγιναν για λίγη ώρα μικροί καπετάνιοι και στη γνωριμία με την ιστιοπλοΐα, με την καθοδήγηση γυμναστών, έκαναν ακροβατικά στην άμμο, ενώ δεν έλειπαν τα παιχνίδια μέσα και έξω από τη θάλασσα.
Ομάδες των μεγαλύτερων παιδιών ακολουθούσαν τους γρίφους για να βρουν τις χώρες οι οποίες αποτελούσαν τη «χώρα που κάποτε την έλεγαν Γιουγκοσλαβία». Πώς θα καταφέρουν να προμηθεύσουν με φάρμακα ένα νοσοκομείο πριν βομβαρδιστεί η γέφυρα από τους εγκληματίες του ΝΑΤΟ; Ποιο ήταν το σύνθημα που έγραφαν πριν 25 χρόνια οι νέοι κομμουνιστές όταν σταματούσαν τα τρένα που μετέφεραν πολεμικό υλικό για να σφαγιάζουν τον λαό της Γιουγκοσλαβίας; Πώς κατάφεραν οι σύντροφοί μας από τη Θεσσαλονίκη να ρεζιλέψουν το ΝΑΤΟ και έστειλαν στρατεύματά του στη λαχαναγορά; Και το παιχνίδι ξεκινά!
Μια πολύβουη, πολύχρωμη διαδήλωση, με το πανό να δηλώνει ξεκάθαρα «Με την ΚΝΕ και όλου του κόσμου τα παιδιά, θα 'μαστε εκείνοι που θα νικήσουν φασίστες, ΝΑΤΟ, αφεντικά» και τις πικέτες να ζητούν ειρήνη και λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Και στο διάβα της συνάντησε την πιο θερμή ανταπόκριση από τους ΚΝίτες, τους μεγαλύτερους συντρόφους, καταλήγοντας στην κεντρική σκηνή, όπου τα παιδιά τραγούδησαν τον ύμνο της κατασκήνωσης...
Με «οδηγούς» τον Οδυσσέα, τον Δημήτρη και την Χριστίνα, τα παιδιά κάτω από τον έναστρο ουρανό έμαθαν παίζοντας για τα αστέρια, τους πλανήτες, τους δορυφόρους, τα σμήνη αστεριών, τους γαλαξίες, το Σύμπαν...