Οι κλινικάρχες και οι φαρμακοβιομήχανοι θα πρέπει να ευλογούν την κυβέρνηση Σημίτη, για τη σημαντική συμβολή στην αύξηση των κερδών και υπερκερδών τους. Οσο κι αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται πως η κυβέρνηση Σημίτη διακρίθηκε και διακρίνεται για την «κοινωνική της ευαισθησία», τη διαψεύδουν οι ισολογισμοί των ιδιωτικών κλινικών - νοσοκομείων και φαρμακοβιομηχανιών, που βλέπουν αυτή την περίοδο το φως της δημοσιότητας. Ισολογισμοί που δείχνουν για το 1999, συγκριτικά με το 1998, αύξηση κερδών μέχρι και 213% για τους κλινικάρχες και μέχρι 466% για τους φαρμακοβιομήχανους.

Ο «Ρ» επεξεργάστηκε και δημοσιεύει σήμερα, δειγματοληπτικά, την πορεία των κερδών και των πωλήσεων 13 επιχειρήσεων (νοσοκομείων, κλινικών, φαρμακοβιομηχανιών) για το 1998 και 1999. Από τον κατάλογο αυτό, προκύπτουν τα εξής ενδιαφέροντα στοιχεία:

Πρώτον, ότι 7 εταιρίες (κλινικές - μαιευτήρια - διαγνωστικά κέντρα) εμφανίζουν το 1999 συγκριτικά με το 1998 μέσο ετήσιο ποσοστό αύξησης κερδών κατά 132,9%. Πρόκειται για ποσοστό πρόκληση, από κάθε άποψη. Και αποτελεί πρόκληση το ποσοστό αύξησης των καθαρών - προ φόρων - κερδών των ιδιωτικών επιχειρήσεων στον τομέα υγείας, δεδομένου ότι είναι τουλάχιστον 50 φορές μεγαλύτερο από το ποσοστό αύξησης του πληθωρισμού (2,6%) και σχεδόν 6 φορές μεγαλύτερο από το ποσοστό αύξησης του τζίρου τους (23%). Ανάμεσα σ' αυτές τις 7 εταιρίες, το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης των κερδών εμφανίζει η κλινική «Κ. Ι. Δανιηλίδη "Η ΠΑΝΑΓΙΑ" ΑΕ» (212,8%), ενώ τη μεγαλύτερη μάζα κερδών απέσπασε το «ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΘΗΝΩΝ Ε.Α.Ε.» (10,3 δισ. δραχμές).

Δεύτερον, ότι 6 εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα παραγωγής - παρασκευής - εισαγωγής ή εμπορίας φαρμάκων εμφανίζουν για το 1999 μέσο ετήσιο ποσοστό αύξησης κερδών κατά 83% με μέση ετήσια αύξηση τζίρου μόλις... 8%! Μια απλή σύγκριση μας πληροφορεί ότι το μέσο ποσοστό αύξησης των κερδών των παραπάνω 6 εταιριών ήταν το 1999 περίπου 32 φορές μεγαλύτερο από τον πληθωρισμό (2,6%) και 10,4 φορές μεγαλύτερο του τζίρου.

Τρίτον, οι παραπάνω 13 ιδιωτικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα υγείας (κλινικές, μαιευτήρια, φαρμακοβιομηχανίες κλπ.), παρέχοντας με κριτήριο το κέρδος ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εμφανίζουν μέσο ποσοστό αύξησης των κερδών τους για το 1999 κατά 117,2% και μέσο ποσοστό αύξησης του τζίρου 14,8%. Για τις συγκεκριμένες 13 επιχειρήσεις προκύπτει ότι το ποσοστό αύξησης των κερδών τους ήταν 45 φορές μεγαλύτερο του πληθωρισμού και περίπου 8 φορές μεγαλύτερο του ποσοστού αύξησης του τζίρου τους.

Από την παραπέρα επεξεργασία των ισολογισμών, προκύπτουν και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία, μεταξύ των οποίων η μεγάλη αύξηση του περιθωρίου κέρδους τόσο των ιδιωτικών νοσοκομείων και κλινικών όσο και των εταιριών παραγωγής, παρασκευής και εμπορίας φαρμάκων. Από τους ισολογισμούς, που επεξεργάστηκε και δημοσιεύει σήμερα ο «Ρ», προκύπτει ότι το μέσα στο 1999 το περιθώριο κέρδους (σχέση κέρδους προς πωλήσεις) σχεδόν διπλασιάστηκε. Για την ακρίβεια, το περιθώριο κέρδους των συγκεκριμένων 13 εταιριών του πίνακα, που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας, ανέβηκε από 13,88% που ήταν το 1998 σε 26,25% το 1999. Συγκεκριμένα, προκύπτει ότι το 1999 το περιθώριο κέρδους:

• Για τα νοσοκομεία και τις κλινικές ανέβηκε πέρσι στο 37,7% από 19,86% που ήταν το 1998.
• Για τις φαρμακοβιομηχανίες και άλλες εταιρίες φαρμάκου ανέβηκε πέρσι στο 14,2% από 8,37% που ήταν πρόπερσι.

Η ξέφρενη και προκλητική άνοδος των κερδών των ιδιωτικών νοσοκομείων - κλινικών και εταιριών παρασκευής και εμπορίας φαρμάκων επιβεβαιώνουν με το δικό τους τρόπο το γεγονός ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε και κάνει ό,τι μπορεί για την παραπέρα εμπορευματοποίηση της υγείας. Στα πλαίσια αυτά εντάσσονται τόσο αυτά που έκανε μέχρι σήμερα, αλλά και όσα σχεδιάζει να πράξει η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση Σημίτη, για την ιδιωτικοποίηση ή υποβάθμιση των δημόσιων φορέων υγείας (νοσοκομεία - κλινικές - Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκου κλπ.).

Και είναι «ηλίου φαεινότερον» πως η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα επιχειρήσει να ενισχύσει παραπέρα την κερδοφορία των ιδιωτικών φορέων (επιχειρήσεων - κλινικών κλπ.) με τις δέσμες και δεσμίδες μέτρων για την ανατροπή του ισχύοντος κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, που αξιώνουν οι Βρυξέλλες και οι κλινικάρχες, φαρμακοβιομήχανοι, ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες κλπ. Αν τα δημόσια νοσοκομεία και γενικότερα ο ευαίσθητος χώρος της δημόσιας υγείας βρίσκεται στα χάλια που όλοι γνωρίζουμε και χρόνο με το χρόνο χειροτερεύει, γι' αυτό την πρώτη και κύρια ευθύνη την έχουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία από το 1974 μέχρι σήμερα. Αυτή είναι η αλήθεια και δεν αλλάζει σε τίποτε με κάποιες πικρές αλήθειες που ακούμε να διατυπώνουν δημόσια ορισμένοι παράγοντες της εξουσίας.

Οσο για τα «πιράνχας» - δηλαδή τα «τρωκτικά» που λυμαίνονται και το χώρο της δημόσιας υγείας - στα οποία αναφέρθηκε την περασμένη Πέμπτη ο νέος υπουργός Υγείας Αλέκος Παπαδόπουλος κατά την παραλαβή του υπουργείου από τον προκάτοχό του Λ. Παπαδήμο, είναι κάτι που δεν πρέπει να εκπλήσσει κανένα. Δε θέλουμε να αμφισβητήσουμε τις καλές προθέσεις του νέου υπουργού Υγείας, να απαλλάξει τη δημόσια υγεία από τα κάθε είδους «τρωκτικά», όμως, όπως και να το κάνουμε, για την ώρα είναι προθέσεις που διατυπώνονται με τις δημόσιες δηλώσεις ενός υπουργού.

Επειδή όμως από καλές προθέσεις και σωστές διαπιστώσεις, έχουμε χορτάσει, θέλουμε να υπογραμμίσουμε πως τα μεγάλα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται ούτε με προθέσεις ούτε με διαπιστώσεις, αλλά με ρήξεις και μεγάλες συγκρούσεις. Με βάση τις πικρές αλήθειες - που συχνά αναγκάζονται να διατυπώσουν δημόσια οι αποχωρούντες οι οι αναλαμβάνοντες υπουργοί και άλλα κυβερνητικά στελέχη στις τελετές παράδοσης και παραλαβής υπουργείων ή άλλων ευκαιριών - πολύ φοβούμαστε πως η επιλογή του Αλ. Παπαδόπουλου να σκιαγραφήσει τη νοσηρή κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της δημόσιας υγείας, μιλώντας δημόσια για «πιράνχας», είναι «εκ του πονηρού».

Και να θέλει ο Αλέκος Παπαδόπουλος ή όποιος Αλέκος Παπαδόπουλος να ξεκαθαρίσει την «κόπρο του Αυγείου» ή να «απαλλάξει το χώρο της δημόσιας υγείας από τα ενοχλητικά πιράνχας», δε θα τα καταφέρει. Και δε θα τα καταφέρει, για τον απλό λόγο ότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για πολιτικές ρήξεις και συγκρούσεις με τα οργανωμένα μεγάλα συμφέροντα. Συμφέροντα που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τα υπηρέτησαν και συνεχίζουν να τα υπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο, καθώς έχουν φτάσει στο σημείο να θεωρούν ...Σύνταγμα της Ελλάδας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και ...«εθνικό στόχο» την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ!