Οι αδυναμίες που αναφέρονται στις Θέσεις σχετικά με την αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος σημειώθηκε σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου.

- Οι Θέσεις δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο Μέτωπο. Καταγράφεται όμως μία αδυναμία, στη δημιουργία δηλαδή του Μετώπου. Πέραν των συσπειρώσεων, οι οποίες είναι πολλές και σε πολλά μέτωπα, πέρα από τις αντικειμενικές συνθήκες, η ανατροπή και οι συνέπειες μέχρι σήμερα είναι φανερό ότι επηρεάζουν αυτήν την πορεία των μετώπων, αλλά και οι σύγχρονες συνθήκες, η τρομοκρατία, η χειραγώγηση, η διαφθορά του κόσμου κλπ. Ποιες άλλες εσωτερικές αδυναμίες του Κόμματος υποκειμενικά ή μία στενότητα που παλιά έλεγε το Κόμμα «σεχταρισμό» μπορεί να επηρεάζει αυτήν την πορεία του Μετώπου;

- Ενα πράγμα που μπορεί να επηρεάζει είναι πόσο βαθιά έχει αφομοιωθεί - να το πω συνειδητοποιηθεί, κατανοηθεί - αυτή η στρατηγική του Κόμματος γύρω από το Μέτωπο και κυρίως η διαδικασία συγκρότησής του.

Εδώ επισημαίνουμε ότι υπάρχει πρόβλημα στην κατανόηση της στρατηγικής του Κόμματος. Από κει μπορούν να εξηγηθούν λάθη και αδυναμίες, που άλλοτε μπορεί να παίρνουν τη μια μορφή και άλλοτε μπορεί να παίρνουν την άλλη.

Για να μιλήσουμε για τον υποκειμενικό παράγοντα, να πω ένα πολύ συγκεκριμένο, το λέμε και στις Θέσεις. Υπάρχει ακόμα δυσκολία κατανόησης της αναγκαιότητας κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Υπάρχουν διαφορές; Υπάρχουν. Ακόμη σε ορισμένα πράγματα μπορεί να είναι αντιπαρατιθέμενες. Ναι. Δεν έχει κατανοηθεί όμως η μεγάλη σημασία.

Να σας το πω πιο απλά. Εχουμε το πρόβλημα του ωραρίου. Αλλο ωράριο λένε οι επαγγελματοβιοτέχνες και οι έμποροι, άλλο λένε οι εργατοϋπάλληλοι. Πρέπει να υπάρχουν κοινές θέσεις πάνω σ' αυτά τα προβλήματα; Πρέπει. Αυτό θέλει δουλιά, διότι ο καθένας τα βλέπει από μία δική του κοινωνική οπτική.

Παλεύουν οι αγρότες. Υπάρχει συμπαράσταση από την πλευρά, ας πούμε, της εργατικής τάξης και των άλλων στρωμάτων; Οχι. Θεωρείται ότι αυτό είναι αγροτικό πρόβλημα, για να μη σας πω ότι μπορεί να υπάρχει και αντίθεση. Και μέσα στις γραμμές μας υπάρχουν ορισμένες προκαταλήψεις ή μη αναπτυγμένες απόψεις γύρω απ' αυτό το θέμα.

Για τα προβλήματα των γυναικών, παραδείγματος χάρη, είμαστε πάρα πολύ πίσω. Υπάρχει αγνόηση της φύσης του γυναικείου προβλήματος και της δυναμικής που έχει στην πάλη. Λοιπόν, αυτά τα προβλήματα παίζουν ρόλο στις συμμαχίες, γιατί η συμμαχία τι είναι; Είναι κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Εδώ να δούμε και ορισμένες άλλες πλευρές. Το Κόμμα βγήκε βαθιά τραυματισμένο από την υπόθεση της συμμαχίας το '89-'91. Δεν είναι εύκολο αυτά τα τραύματα να φύγουν. Εμείς τα πολεμάμε αυτά, διότι, κοιτάξτε, η πολιτική των συμμαχιών θα έχει και τις δυσκολίες. Μπορεί να κάνεις κι εσύ λάθη, μπορεί και να έχεις προβλήματα και από τους συμμάχους.

Αυτοί οι τραυματισμοί προκάλεσαν προβλήματα μέσα στις γραμμές και συναισθηματικά και πολιτικά. Νομίζω ότι γενικά σε μεγάλο βαθμό αυτά έχουν ξεπεραστεί. Μιλάω γενικά. Δε λέω εδώ κι εκεί αν υπάρχουν, αλλά ότι γενικά έχουν ξεπεραστεί.

Γι' αυτό λέω ότι τα πρώτα χρόνια μπορεί κανείς να συγχωρήσει μερικά πράγματα, το φόβο στη συμμαχία. Γιατί περνάς από εμπειρίες όπου οι σύμμαχοι γίνονται αντίπαλοι. Δεν είναι ότι με ένα σύμμαχο χωρίζεις. Αυτό μπορεί να γίνει, αλλά και μέσα από τις γραμμές μας βγήκαν και σύμμαχοι οι οποίοι ήταν στην πρώτη γραμμή της πολεμικής απέναντι στο Κόμμα. Σε καμιά όμως περίπτωση αυτοί οι τραυματισμοί δεν μπορεί να μας βγάλουν από τη γραμμή των συμμαχιών και αυτό το παλεύουμε.

Εχουμε εμπειρίες; Εχουμε. Μ' αυτήν την έννοια εμείς θα προχωρήσουμε σ' αυτήν την πολιτική. Την πολιτική συμμαχιών δεν την ασκείς μόνος σου. Την ασκείς με άλλους.

Για να ολοκληρώσω. Πιστεύουμε, εάν ανέβει η ιδεολογικοπολιτική στάθμη του Κόμματος και η αφομοίωση της στρατηγικής, τότε δε θα έχεις ούτε φοβίες. Θα μπορείς να είσαι σωστά ευέλικτος εκεί που χρειάζεται. Οταν ορισμένα πράγματα δεν τα έχεις πλήρως αφομοιώσει, γίνεσαι και συντηρητικός και λίγο φοβισμένος. Νομίζω ότι, εν πάση περιπτώσει ελπίζουμε σήμερα, μέσα από τη δουλιά του Συνεδρίου θα βγούμε πιο ώριμοι και πιο απαιτητικοί από τον εαυτό μας. Εξαρτάται όμως και απ' όλους εκείνους που μπορούν και με τις παρατηρήσεις να μας βοηθήσουν. Δε ζητάμε συγχωροχάρτι όταν κάτι δεν το κάνουμε καλά. Ιδιαίτερα από τώρα και στο εξής πρέπει να είμαστε πιο απαιτητικοί από τον εαυτό μας. Αλλά να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Δε νομίζω ότι η κριτική που μας κάνουν οι αντίπαλοι είναι ίδια με την κριτική που κάνουμε εμείς στον εαυτό μας. Είναι διαφορετική. Γι' αυτό εμείς ξεχωρίζουμε την κριτική των αντιπάλων από την κριτική που μας κάνουν οι φίλοι, που μπορεί και να μη συμφωνούμε σε ορισμένες περιπτώσεις μ' αυτή.

Υπάρχει η κριτική των αντιπάλων. Οι αντίπαλοι μας θέλουν αδυνατισμένους όσο γίνεται ιδεολογικά και πολιτικά, ιδεολογικά ιδιαίτερα αδυνατισμένους. Θέλουν να μας βάλουν στο χέρι. Αυτή είναι η πολεμική του αντίπαλου. Υπάρχει όμως η κριτική των φίλων που είναι καλοδεχούμενη, ακόμα λέω κι αν δεν είμαστε έτοιμοι, ώριμοι να τα υιοθετήσουμε όλα ή δε θέλουμε να τα υιοθετήσουμε. Η κριτική των φίλων, των εργαζομένων είναι καλοδεχούμενη και σίγουρα βλέπουν πράγματα που εμείς δεν τα βλέπουμε.

Και πάλι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και πάλι η «ανάγκη» η Αριστερά να μη μείνει έξω από τις διεργασίες.

- Χτες, είχαμε μια συνέντευξη του προέδρου του Συνασπισμού, ο οποίος τόνισε την ανάγκη η Αριστερά να συμμετάσχει στις διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ότι η συναίνεση να κινηθεί σε πιο προοδευτική κατεύθυνση. Πώς σχολιάζετε τη δήλωση αυτή και ποια είναι, τελικά, η θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος όσον αφορά στο ζήτημα αυτό;

- Εχουμε τοποθετηθεί πάρα πολύ για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν ξανατοποθετούμαι, γιατί τώρα μιλάμε για το Συνέδριο. Και γιατί μετά θα γράφετε για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δε θα συμβάλω στον αποπροσανατολισμό.

- Τουλάχιστον για τη θέση, αν η αριστερά πρέπει να συμμετάσχει ενεργά σε αυτή τη διαδικασία;

- Εχω απαντήσει και σε αυτό. Τώρα εδώ, σας είπα και πάλι τι μας απασχολεί. Μας απασχολεί ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού, σε πολλά θέματα σκέφτεται όπως κι εμείς ή κι εμείς σκεφτόμαστε όπως αυτό.

Ομως ο συσχετισμός δύναμης μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και γενικότερα στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο πολιτικό επίπεδο, είναι ένας συσχετισμός δύναμης σε βάρος του λαού.

Εκεί προσπαθούμε να δούμε πού είναι το αντικειμενικό. Υπάρχουν μια σειρά αντικειμενικοί παράγοντες που εξετάζουμε και επειδή είμαστε στο Συνέδριο ψάχνουμε να βρούμε το δικό μας κεφάλι τι πρέπει να κάνει. Αυτό μας απασχολεί. Θέλουμε ακριβώς να καταφέρουμε, σε αυτόν τον τομέα να βγούμε πιο ώριμοι από το Συνέδριο. Ερχονται δύσκολα χρόνια, πολύ δύσκολα χρόνια. Δεν είναι ανάγκη να είσαι μάντης για να το σκεφτείς.

Μην αναποδογυρίζουμε τα ζητήματα, ξαναλέμε: Σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Πράγα, Σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη, Σύνοδος της Λισαβόνας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Μιλάμε για προβλήματα που τα ζούμε κάθε μέρα, όλη την ώρα. Ποιον απασχολεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Δεν ξέρω, πάμε περιοδείες, πάμε από 'δώ, πάμε από 'κεί, κανείς δε μας ρωτάει. Τι θα αλλάξει στη ζωή του λαού, δηλαδή;

Ο νέος ελληνικός «θρίαμβος», η εκλογή της Ελλάδας στα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, δεν έλειψε από τη συζήτηση.

-- Κυρία Παπαρήγα, πώς βλέπει το ΚΚΕ τη συμμετοχή της Ελλάδας ως μη μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας;

-- Εγώ θα ήμουνα πάρα πολύ ευχαριστημένη και πιστεύω όλο το Κόμμα, εάν η εκλογή της Ελλάδας ως μη μονίμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας γινόταν γιατί η Ελλάδα αντιστάθηκε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, γιατί η Ελλάδα είπε όχι στις εντολές των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, γιατί είναι μία δύναμη αντίβαρο στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Αυτό θα ήταν πάρα πολύ ευχάριστο. Ομως, πολύ φοβάμαι, ότι είναι απόδοση στην Ελλάδα μιας τιμής που δεν εκφράζει τα αισθήματα και τις ανάγκες του ελληνικού λαού. Γι' αυτό σας λέω, εξαρτάται γιατί σου δίνουν αυτή τη θέση. Αν η Ελλάδα είχε πει όχι στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, όχι στον πόλεμο του Ιράκ, αν δεν είχαν διατεθεί οι Αμερικάνικες Βάσεις για τον ανεφοδιασμό των στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ, θα την έβαζαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας; Εγώ νομίζω πως όχι. Επομένως, γιατί δηλαδή να το χειροκροτήσουμε;