Από την κατάληψη του ΠΑΜΕ στη χρηματιστηριακή «Ακρόπολις». Λίγους μήνες αργότερα, η «πέτρα του σκανδάλου» ξαναλειτούργησε χωρίς ν' ανοίξει ρουθούνι...

Τη νέα δικομματική αντιπαράθεση πυροδότησαν οι διαρροές, σύμφωνα με τις οποίες το πόρισμα δεν εντοπίζει πολιτικές αλλά ποινικές ευθύνες στους υπευθύνους των Ταμείων και των χρηματιστηριακών εταιρειών. Το ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο για συγκάλυψη των πολιτικών ευθυνών στην έκδοση και διακίνηση των δομημένων ομολόγων. Συνδέει την εσπευσμένη κήρυξη των εκλογών στις 16 Σεπτέμβρη με την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποφύγει την παρουσία του Γ. Ζορμπά στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή, η συνεδρίαση της οποίας είχε οριστεί για τις 21 Αυγούστου και φυσικά ματαιώνεται μετά τη διάλυση της Βουλής. Από την πλευρά της, η ΝΔ αναμένεται να υπερασπιστεί τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα, με το επιχείρημα ότι η δικαιοσύνη ολοκλήρωσε την έρευνα και απέδωσε τις ευθύνες.

Με μοιρασμένους ρόλους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επιδιώκουν να πολώσουν προεκλογικά το κλίμα και να εγκλωβίσουν τη συζήτηση σε ζητήματα διαχείρισης, αποκρύβοντας την ουσιαστική τους συμφωνία στο τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων. Στην παράδοση δηλαδή των εισφορών των εργαζομένων στις κερδοσκοπικές διαθέσεις του μεγάλου κεφαλαίου, την οποία διαχρονικά προώθησαν, συμπληρώνοντας ο ένας τη νομοθεσία του άλλου.

Το σκάνδαλο των ομολόγων είναι ένα υπαρκτό σκάνδαλο και μάλιστα πρώτου μεγέθους. Και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους εργαζόμενους, όχι μόνο στο ποινικό, αλλά κυρίως στο πολιτικό του σκέλος. Με τη μόνη διαφορά ότι τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι τη συζήτηση για το ποιος πραγματικά βρίσκεται πίσω από την κλοπή εκατομμυρίων ευρώ από τα αποθεματικά των ταμείων. Γι' αυτό και περιορίζουν την αντιπαράθεση στο επίπεδο των προσώπων, αφήνοντας στο απυρόβλητο αυτόν καθαυτό τον τζόγο με τα λεφτά των εργαζομένων.

Προσπαθούν να κρύψουν το γεγονός ότι η πολιτική που και οι δυο ευλόγησαν ευθύνεται για το ότι στο διάστημα 1951 - 1978 κλάπηκαν από τα αποθεματικά των ταμείων 58 δισ. ευρώ και πάνω από 3,5 δισ. την περίοδο 1999-2002. Την ίδια ώρα, οι οφειλές του κράτους προς τα Ταμεία, λόγω μη καταβολής της τριμερούς χρηματοδότησης, έφθασαν, μέχρι το 2002 που άλλαξε το σύστημα, τα 2 δισ. ευρώ, χώρια ό,τι χάθηκε με τα λεγόμενα δομημένα ομόλογα.

Γι' αυτή τη διαχρονική ληστεία, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν τολμούν να πουν κουβέντα. Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε, αφού, όπως και στην περίπτωση των δομημένων ομολόγων, η πολιτική τους ήταν αυτή που εκκόλαψε το πλιάτσικο στα ταμεία από το μεγάλο κεφάλαιο.

Οι νόμοι που οι ίδιοι ψήφισαν εναλλάξ από τη δεκαετία του '60, με πιο σημαντικούς τους ν. 2076/92, 2042/92, 2335/95, 2676/99, 2676/99 και 2992/02, είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Και ενώ οι ευθύνες τους «βγάζουν μάτι», στις 7/6/2007 η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή και υπερψήφισε νομοσχέδιο, με το οποίο, μεταξύ άλλων:

• Διατηρεί και αυξάνει το ποσοστό του 23% που μπορεί να «επενδύεται» στον τζόγο.
• Διατηρεί τους μεσάζοντες (χρηματιστηριακές εταιρείες, πιστωτικά ιδρύματα κ.ά.) και διευρύνει το ρόλο και τις αρμοδιότητές τους.
• Δεν περιορίζει τις μορφές του τζόγου (δομημένα, σύνθετα, αμοιβαία κλπ.) αλλά και οδηγεί τα χρήματα των Ταμείων στα Χρηματιστήρια της ΕΕ.
• Η κυβέρνηση επιδιώκει με τις εισφορές των εργαζομένων να χρηματοδοτήσει την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων μέσα από τις «Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα».

Σαν να μην έφτανε αυτό, λίγους μόλις μήνες μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου με το ΤΕΑΔΥ, η Χρηματιστηριακή «Ακρόπολις», μια από τους βασικούς συμμέτοχους στο έγκλημα σε βάρος των αποθεματικών του ταμείου των δημοσίων υπαλλήλων, επαναλειτούργησε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι!

Τόσο η συζήτηση της κυβερνητικής πρότασης νόμου στη Βουλή, όσο και η επαναλειτουργία της Χρηματιστηριακής, ελάχιστα απασχόλησαν το ΠΑΣΟΚ, που εστίασε την όποια «διαμάχη» σε επιμέρους τροπολογίες, συμφωνώντας με την πολιτική του τζόγου. Σε ανύποπτο χρόνο μάλιστα, η υπεύθυνη Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ Β. Παπανδρέου, είχε ταχθεί υπέρ της έκδοσης δομημένων ομολόγων αλλά με...«διαφάνεια - ανταγωνιστικές διαδικασίες και σωστές τιμολογήσεις», όπως είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

Με αλεπάλληλες παρεμβάσεις από την πρώτη στιγμή που αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των ομολόγων, το ΚΚΕ δεν αρκέστηκε στο να καταδείξει τους πραγματικούς ενόχους για τη διαχρονική καταλήστευση των Ταμείων, την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ζήτησε την απόδοση των πολιτικών ευθυνών, καταθέτοντας αίτημα για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής που θα διερευνούσε τη ληστεία των αποθεματικών από το 1950 και δώθε. Το αίτημα απέρριψαν από κοινού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ταμπουρωμένοι πίσω από τη βολική για το τζόγο «αντιπαράθεση» στο επίπεδο της διαχείρησης...

Κορυφαία παρέμβαση του ΚΚΕ για τα αποθεματικά και συνολικότερα για την Κοινωνική Ασφάλιση, αποτέλεσε η κατάθεση πρότασης νόμου στις 16/5/2007, με την οποία απαιτούνταν:

• Η επιστροφή των απωλειών από το 1950 έως σήμερα.
• Η κατάργηση κάθε διάταξης για τζογάρισμα των αποθεματικών σε μετοχές και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα. Το μόνο αποδεκτό είναι η τοποθέτηση σε τίτλους του Δημοσίου με εγγυημένη απόδοση που θα υπερκαλύπτει τον πληθωρισμό και με επιτόκιο που το ύψος του θα είναι στο ανώτατο επιτόκιο δανεισμού του Δημοσίου χωρίς μεσολάβηση τρίτων.
• Επίσης, στα πλαίσια της ενιαίας αντιμετώπισης του Ασφαλιστικού υπέρ των εργαζομένων, προτείνονταν και μια σειρά διατάξεις που προέβλεπαν την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τη βελτίωση των όρων αμοιβής, ασφάλισης και συνταξιοδότησης για άνδρες και γυναίκες, στο ύψος των πραγματικών τους αναγκών.

Το σύνολο του κόστους των μέτρων που περιλάμβανε η πρόταση απαιτούνταν να «βαραίνει εργοδοσία και κράτος, με την αύξηση της φορολογίας και την κατάργηση φορολογικών και άλλων απαλλαγών», αφού «η προκλητική αύξηση της κερδοφορίας είναι αδιάψευστος μάρτυρας ότι χρήματα υπάρχουν».

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με επιχειρήματα καρμπόν, απέρριψαν την πρόταση νόμου του ΚΚΕ. Η ομοφωνία τους στην πολιτική του τζόγου και η συνέργειά τους στη συγκάλυψη των πολιτικών ευθυνών, είναι εκκωφαντική...