Με σύνθημα «Χτίζουμε μαχητικό, ταξικό συνδικαλιστικό - εργατικό κίνημα, ελπίδας και ανατροπής» ξεκίνησε χτες και ολοκληρώνεται σήμερα στο ΣΕΦ η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, του μετώπου οργανώσεων της εργατικής τάξης, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, πρωτοβάθμιων σωματείων, Επιτροπών Αγώνα και συνδικαλιστών, που εδώ και 17 χρόνια, με σκληρούς αγώνες, έχει κατοχυρωθεί στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις ως ο ταξικός αγωνιστικός πόλος συσπείρωσης στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα.

Πιστοποιώντας αυτό το γεγονός, στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ συμμετέχουν πάνω από 1.200 αντιπρόσωποι και παρατηρητές, οι οποίοι αναδείχθηκαν με συλλογικές διαδικασίες - Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, συνεδριάσεις Διοικητικών Συμβουλίων - 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων, εκπροσωπώντας χιλιάδες εργαζόμενους από όλη τη χώρα και όλους τους κλάδους.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από την εισήγηση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, ενώ σε επόμενα φύλλα θα ακολουθήσουν ρεπορτάζ από τις εργασίες της Συνδιάσκεψης.

Συνάδελφοι αντιπρόσωποι στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ, σύντροφοι εκπρόσωποι της ΠΣΟ, εκπρόσωποι συνδικάτων από 23 χώρες, αγαπητοί μας προσκαλεσμένοι,

Σφίγγουμε σε όλους το χέρι και σας καλωσορίζουμε.

Με πολλά σωματεία συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στα μεγάλα συλλαλητήρια που έγιναν με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ για την ανεργία, την Κοινωνική Ασφάλιση, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, την κάλυψη των απωλειών σε μισθούς και κοινωνικές παροχές, για σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Στις μεγάλες απεργίες που έγραψαν νέες σελίδες, όπως ο ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών και άλλων εργοστασίων και κλάδων, στις γενικές πανεργατικές απεργίες, στις μάχες των χρόνων που πέρασαν οι οποίες δεν ήταν λίγες. Οι αγώνες αυτοί άφησαν τη δική τους παρακαταθήκη. Περισσότερες οργανώσεις συμπορεύθηκαν με το ταξικό μέτωπο σπάζοντας την αδράνεια, την ηττοπάθεια, τη γραμμή του συμβιβασμού και της ταξικής συνεργασίας που επιβάλλει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός που πλειοψηφεί σε μεγάλα συνδικάτα, σε κλάδους και στις τριτοβάθμιες οργανώσεις σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Στις 17 Οκτώβρη μαζί με πάνω από 530 σωματεία υπογράψαμε και καταθέσαμε τις διεκδικήσεις μας, απαιτώντας δικαιώματα στη δουλειά και τη ζωή με βάση την εποχή μας, τον 21ο αιώνα και τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Το ΠΑΜΕ, από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του, τον Απρίλη του 1999, δέχεται την επίθεση από το κεφάλαιο και τους ανθρώπους του. Στην αρχή μιλούσαν για διασπαστική ενέργεια, μετά άλλαξαν τροπάρι και εμφανίζουν το ΠΑΜΕ ως κομματική παράταξη, με σκοπό να υπονομεύσουν το ΠΑΜΕ και το ρόλο του.

Αυτό που ενοχλούσε και ενοχλεί είναι η γραμμή πάλης, ο προσανατολισμός, με τον οποίο συσπειρώνονται εκατοντάδες σωματεία. Προσανατολισμός και γραμμή πάλης ενάντια στις επιδιώξεις των μονοπωλίων, των επιχειρηματικών ομίλων και εταιρειών, των πολιτικών κομμάτων που τους εκπροσωπούν, της ΕΕ, που την παρουσιάζουν ως μονόδρομο. Με αιτήματα που διαμορφώνονται από το κριτήριο πώς αξίζει σήμερα να ζουν και να δουλεύουν οι εργαζόμενοι με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της ανάπτυξης των παραγωγικών μέσων, τον πλούτο που παράγουν και όχι με κριτήριο που έχουν οι εκμεταλλευτές μας, την επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα, το μέγιστο κέρδος.

Το νέο που έφερε το ΠΑΜΕ είναι η διακριτή συσπείρωση και δράση των οργανώσεων της εργατικής τάξης που απορρίπτουν την επιζήμια για τα συμφέροντα των εργαζομένων θεωρία του κοινωνικού εταιρισμού, των κοινών δήθεν συμφερόντων εργαζομένων και εργοδοτών, που γύρω από ένα τραπέζι θα μοιράζονται δίκαια τον πλούτο που παράγεται, τους στημένους κοινωνικούς διαλόγους, την παράδοση άνευ όρων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Το ΠΑΜΕ αναδείχθηκε ο πραγματικός υπερασπιστής των εργαζομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Πρωταγωνίστησε σε δεκάδες απεργίες, πανεργατικές, κλαδικές, σε εργασιακούς χώρους, δεκάδες συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, καταλήψεις. Τα συνθήματά του υιοθετήθηκαν από ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Το ΠΑΜΕ ενισχύθηκε με νέα συνδικάτα, κλαδικά και επιχειρησιακά, Εργατικά Κέντρα, δυνάμωσε η επιρροή του, εκατοντάδες νέοι εκλεγμένοι συνδικαλιστές δουλεύουν με τη γραμμή του, παλεύουν να αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων σε όλους τους κλάδους, για την ανασύνταξη του κινήματος.

Το ΠΑΜΕ συμμετέχει ενεργά στο διεθνές συνδικαλιστικό κίνημα μέσα από τις γραμμές της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας και πήρε σειρά πρωτοβουλιών για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος της Ευρώπης. Στο πρόσφατο Συνέδριο στη Ν. Αφρική το ΠΑΜΕ εκλέχτηκε ξανά στη θέση του αντιπροέδρου. Τα επόμενα χρόνια, πιο δυναμικά, με νέες πρωτοβουλίες, θα στηρίξουμε τη δράση για συγκρότηση ταξικού πόλου στην Ευρώπη, για το δυνάμωμα της ΠΣΟ με νέα μέλη.

Το ΠΑΜΕ με σταθερότητα και συνέπεια πάλεψε ενάντια σε όλα τα μνημόνια και τους αντεργατικούς νόμους. Οι αγώνες όλης αυτής της περιόδου ήταν κατά βάση απέναντι στις συνέπειες της κρίσης. Η μαζικότητα και η συμμετοχή στον απεργιακό αγώνα ήταν αναντίστοιχη της επίθεσης που δεχτήκαμε. Σοβαρό εμπόδιο ήταν η κυριαρχία των δυνάμεων του συμβιβασμού και της υποταγής στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα σε πολύ σημαντικούς κλάδους, αλλά και η αδύναμη κατά κλάδο οργάνωση των εργαζομένων γενικά.

Το ΠΑΜΕ για τον πρωτοπόρο ρόλο του δέχτηκε επιθέσεις όλων των μορφών από τους καπιταλιστές και τους μηχανισμούς τους. Γι' αυτόν το λόγο έριξαν πάνω του τη ναζιστική εγκληματική συμμορία τους, τη Χρυσή Αυγή.

Η ζωή επιβεβαίωσε την ορθότητα της απόφασης που πήραν σε αυτή την ίδια αίθουσα κοντά στους 1.500 συνδικαλιστές πριν από 17 χρόνια. Σήμερα αναδείχνεται η αναγκαιότητα της ισχυροποίησης του ΠΑΜΕ και της διεύρυνσής του με νέα σωματεία, με νέες δυνάμεις. Εκ των πραγμάτων σήμερα αναδεικνύεται ως η μόνη δύναμη που η εργατική τάξη, το συνδικαλιστικό κίνημα μπορούν να ακουμπήσουν για να οργανώσουν την πάλη τους απέναντι στην ενιαία και συντονισμένη επίθεση του κεφαλαίου.

Καλούμε σε συμπόρευση με το ΠΑΜΕ όλα εκείνα τα σωματεία, που παρά τις επιφυλάξεις τους προσβλέπουν στην ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος και κατανοούν τη σημασία δυνατού ταξικού πόλου. Ξεκαθαρίζουμε, για άλλη μια φορά, ότι το ΠΑΜΕ δεν είναι ούτε παράταξη ούτε μια οργάνωση πάνω κι έξω από τα συνδικάτα. Είναι συσπείρωση σωματείων με ταξική γραμμή πάλης, κόντρα στην ταξική συνεργασία και στην καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Διανύουμε μια δύσκολη και σύνθετη περίοδο, έχει σε μεγάλο βαθμό διαμορφωθεί μια νέα κατάσταση για την εργατική τάξη στη χώρα μας. Η υπερ-7χρονη κρίση έχει εκτινάξει την ανεργία δημιουργώντας μια τεράστια στρατιά ανέργων, που φτάνουν το 1,5 εκατομμύριο, με το υψηλότερο ποσοστό μακροχρόνια ανέργων. Η ανεργία των νέων ξεπερνά το 50%. Η «βιομηχανία» αντιλαϊκών - αντεργατικών νόμων με στόχο να γίνουν οι εργαζόμενοι πιο φθηνοί, πιο ευέλικτοι έχει φτιάξει μια μεγάλη μάζα φθηνών, άγρια εκμεταλλευόμενων εργαζομένων, χωρίς δικαιώματα στη δουλειά. Αποδείχτηκε ότι τα μνημόνια δεν ήταν τίποτε παραπάνω από τις χρόνιες απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας για πιο φθηνή εργασία και μεγαλύτερη κερδοφορία από την αύξηση της εκμετάλλευσης.

Η επίθεση που δεχόμαστε βρίσκεται σε εξέλιξη. Και έχουμε καθαρό ότι δεν έχει τέλος αν τέλος δεν βάλουμε εμείς με τη δύναμη της οργάνωσης, της ενότητας της εργατικής τάξης και με σχέδιο για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και των εκμεταλλευτικών σχέσεων.

Δεν υπάρχει έγκλημα που δεν θα επιχειρήσουν να κάνουν, αν θεωρούν ότι αυτό βελτιώνει τη θέση τους στον ανταγωνισμό. Η ελληνική αστική τάξη έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν την επιθετικότητά της απέναντι σε άλλους λαούς, ότι δεν διστάζει να πάρει μέρος στις πιο αιματηρές σφαγές, να μπλέξει το λαό μας σε μεγάλες περιπέτειες για να διεκδικήσει μερίδια από τη λεία των ιμπεριαλιστικών λύκων, για να παίξει πιο ενεργό ρόλο στη γεωπολιτική σκακιέρα, να αναβαθμίσει τη θέση της. Οι εξελίξεις μάς προειδοποιούν για τον κίνδυνο γενικευμένων συγκρούσεων και ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Εχουμε χρέος να δυναμώσουν μέσα στα συνδικάτα η πάλη ενάντια στον εθνικισμό, στο σοβινισμό και το ρατσισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η αλληλεγγύη με τους άλλους λαούς, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες, η απομόνωση σε όλους τους εργασιακούς χώρους της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας των αφεντικών, της Χρυσής Αυγής.

Δε δεχόμαστε η χώρα μας, τα λιμάνια μας, τα νησιά μας, τα αεροδρόμιά μας να γίνουν βάσεις και ορμητήρια για τις ιμπεριαλιστικές σφαγές και τα παιδιά μας που υπηρετούν στο στρατό κρέας για τα κανόνια τους. Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου, καμία εμπλοκή της Ελλάδας στα ΝΑΤΟικά και ευρωενωσιακά σφαγεία.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι βιομήχανοι απαιτούν συναίνεση απ' όλες τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το δρόμο των μονοπωλίων και φυσικά των παρατάξεών τους και των ανθρώπων τους μέσα στα συνδικάτα. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ ψήφισαν και στήριξαν το 3ο μνημόνιο που σφαγιάζει το λαό και τώρα καλούν και το λαό να συναινέσει στη σφαγή του. Θέλουν και το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στο άρμα για να επιτευχθεί η ανάπτυξη των κερδών, να περάσουν τα νέα μέτρα χωρίς αντιδράσεις. Αυτό το βρώμικο ρόλο έπαιζαν και παίζουν οι δυνάμεις που αποτελούν τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ), έφερναν τις απαιτήσεις των εργοδοτών μέσα στις εργατικές οργανώσεις, έβαζαν τους εργαζόμενους να στηρίζουν ξένα συμφέροντα, να υιοθετούν τις θεωρίες τους. Το ζήσαμε έντονα στην αρχή της εκδήλωσης της κρίσης, ότι για την κρίση φταίνε τα δικαιώματά μας που ήταν πάνω από τις δυνατότητες και τη δουλειά μας και ότι για το κλείσιμο των επιχειρήσεων φταίνε οι αγώνες μας και οι διεκδικήσεις μας. Οτι τελικά η κρίση δεν είναι του καπιταλισμού και ότι με άλλη διαχείριση μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Σήμερα δίνουν χρόνο και χώρο στην κυβέρνηση, βάζουν εμπόδια στην οργάνωση των αγώνων, καλλιεργούν την ηττοπάθεια και καλούν σε στοίχιση και συναίνεση με τους εργοδοτικούς σκοπούς.

Τη θεωρία του δήθεν ρεαλισμού, υπομονή και θυσίες αδιαμαρτύρητα για να έρθει η ανάπτυξη και από αυτή όφελος θα έχουν και οι εργαζόμενοι, δεν μπορούμε να την υποτιμήσουμε, γιατί ξεκινά μέσα από κάθε χώρο δουλειάς, από κάθε εργοδότη που λέει βάλτε πλάτη να βγω πέρα για να σας κρατήσω στη δουλειά, να πάει καλά η εταιρεία για να μην κόψουμε μισθούς, να μη μας κλείσει ο ανταγωνιστής κ.ά.

Η συζήτηση που επανέρχεται για την περιβόητη ρύθμιση του χρέους, δεν γίνεται για τα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα. Γίνεται για να εξασφαλίσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι ζεστό χρήμα από τα κρατικά ταμεία, το οποίο βγαίνει από τη δική μας απλήρωτη δουλειά, φόρους, χαράτσια, περικοπές στις κοινωνικές παροχές, σε όλα όσα δικαιούμαστε.

Η συζήτηση που προηγήθηκε στις γενικές συνελεύσεις και τα διοικητικά συμβούλια των συνδικάτων ανέδειξε πολλά προβλήματα από τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη ζωή των εργαζομένων, προβληματισμό για το πού πάνε τα πράγματα και για το ίδιο το κίνημα. Ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης είναι πολύ χαμηλός. Το μεγαλύτερο μέρος των νέων, των μεταναστών, των γυναικών, της πλειοψηφίας που δουλεύει με τους χειρότερους όρους, που γυρνά από δουλειά σε δουλειά, με μεγάλα διαστήματα ανεργίας, είναι έξω από τα συνδικάτα και με λάθος γνώμη γι' αυτά. Η ενεργή συμμετοχή στα σωματεία είναι επίσης σε άσχημη κατάσταση.

Η ζημιά του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ και των μεταμορφώσεών τους είναι μεγάλη. Η επικράτησή τους σε στρατηγικούς τομείς, στα μεγάλα συνδικάτα της Βιομηχανίας, της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, των Λιμανιών, των Μεταφορών, των πρώην ΔΕΚΟ, είναι μεγάλο εμπόδιο για την ενότητα των εργαζομένων και τον ταξικό προσανατολισμό του αγώνα. Αρνούνται και σήμερα να γράψουν στα σωματεία τους χιλιάδες εργολαβικούς, συμβασιούχους, κακοπληρωμένους εργαζόμενους των δουλεμπορικών γραφείων που δουλεύουν στους ίδιους χώρους. Κρατούν ανοργάνωτη τη νέα βάρδια. Ολα αυτά τα χρόνια, κατεβαίνουν με κοινά ψηφοδέλτια, κοινή αντι-ΠΑΜΕ στάση σε μεγάλες Ομοσπονδίες και συνδικάτα, όπου βλέπουν ότι γίνεται βήμα ανατροπής των συσχετισμών. Διατηρούν μηχανισμό διαμόρφωσης συσχετισμών μαζί με την εργοδοσία και το κράτος, που φάνηκε καθαρά και πρόσφατα, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας, στο ΕΚΑ, που διόρισαν δική τους διοίκηση καταργώντας την εκλεγμένη και τις αποφάσεις του Συνεδρίου.

Ολα αυτά συνοδεύονται και από φαινόμενα διαφθοράς, διασπάθισης εκατομμυρίων από κονδύλια και προγράμματα εξαγοράς. Οι συσχετισμοί στις τριτοβάθμιες οργανώσεις ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, η γραμμή τους και τα έργα τους είχαν ως αποτέλεσμα την απαξίωση των συνδικάτων στις εργατικές συνειδήσεις. Για ολόκληρη περίοδο μέσα στην κρίση, δεν δίστασαν να υιοθετήσουν ακόμα και το σύνθημα «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα από τους αγώνες», σύνθημα που έριξαν από κοινού αστικές δυνάμεις, υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλες γνωστές τυχοδιωκτικές δυνάμεις, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής στις πλατείες των αγανακτισμένων, που έγιναν «όχημα» εγκλωβισμού της λαϊκής αγανάκτησης και διαμαρτυρίας, εκκολαπτήριο του ναζισμού και έφεραν ένα ακόμα πλήγμα στην αξία συμμετοχής και πάλης μέσα στα συνδικάτα και του αγώνα στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, όπου οργιάζει η εργοδοσία και η εκμετάλλευση.

Παρά τις προσπάθειές μας και τη δράση με αυτοθυσία, δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι. Καθοριστικό θέμα για την ανασύνταξη και την αναγέννηση του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος και βασικό κριτήριο της δράσης μας είναι το επίπεδο οργάνωσης της εργατικής τάξης στα εργοστάσια, στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους στρατηγικής σημασίας, που είναι χαμηλό ή εγκλωβισμένο στις ρεφορμιστικές αυταπάτες, είναι η ανανέωση των γραμμών των συνδικάτων με την είσοδο νέων εργαζομένων, γυναικών, μεταναστών που δουλεύουν με τις πιο διαφορετικές εργασιακές σχέσεις, είναι συχνά απλήρωτοι και ανασφάλιστοι, κακοπληρωμένοι, βρίσκονται στην ανεργία και την εργασιακή περιπλάνηση. Ο χαμηλός βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης που προϋπήρχε, ιδιαίτερα σε νέους ανερχόμενους κλάδους, αποτέλεσε μεγάλο πρόβλημα μέσα στην κρίση.

Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα συνδικάτα που συγκροτούμε το ΠΑΜΕ, κυριολεκτικά χρειάζεται να αλλάξουμε στάση ως προς το θέμα αυτό. Να εντείνουμε τις προσπάθειες για τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, τη δημιουργία νέων συνδικάτων κλαδικών και επιχειρησιακών, μορφών συμμετοχής των ανέργων με επιτροπές, στέκια, λέσχες των σωματείων στις γειτονιές.

Τα προηγούμενα χρόνια, δημιουργήθηκαν νέα κλαδικά σωματεία, ιδιαίτερα σε κλάδους όπου οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι μειοψηφία. Μας απασχολεί η βοήθεια που δώσαμε για να αντιμετωπίσουν ισχυρά εμπόδια στη μαζικοποίησή τους, για να γίνουν σχεδιασμένα βήματα, ώστε να αποκτήσουν πόδια και υπόσταση τα νέα κλαδικά σωματεία στους χώρους δουλειάς. Είναι μεγάλη πείρα η παρέμβαση που οργανώθηκε στα οξυμένα προβλήματα που γέννησε η κρίση κι η εργοδοτική επίθεση σε ορισμένους κλάδους, με κορμό τα κλαδικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Για παράδειγμα, η κοινή δράση, ο σχεδιασμός, με πλαίσιο πάλης του κλαδικού Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού Αθήνας, με σχεδόν το σύνολο των επιχειρησιακών σωματείων του Νομού Αττικής, του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής που πρωτοστάτησε τα προηγούμενα χρόνια στη συγκρότηση Συντονιστικής Επιτροπής Μετάλλου και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, του Συνδικάτου των Λιθογράφων στην κοινή δράση και στους αγώνες με τα επιχειρησιακά σωματεία στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ.

Η σημερινή Συνδιάσκεψη είναι μια νέα αφετηρία στον αγώνα για την αλλαγή του συσχετισμού, ιδιαίτερα στους στρατηγικούς κλάδους, στη Βιομηχανία, την Ενέργεια, τις Τηλεπικοινωνίες, τις Μεταφορές, τα Λιμάνια, τις Τράπεζες. Εχουμε στόχο περισσότερα σωματεία από αυτούς τους χώρους να ενταχθούν στο ΠΑΜΕ, σε περισσότερα να ηττηθούν οι δυνάμεις της εργοδοσίας. Κυριαρχώντας σε αυτούς τους κλάδους, βάζει μεγάλα εμπόδια στην ανάπτυξη και γενίκευση της πάλης σε κρίσιμες στιγμές, στην αποτελεσματικότητα των αγώνων.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, χωρίς τη συμμετοχή των γυναικών στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, στην οργάνωση των αγώνων.

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει να πάρουν μέτρα προσέλευσης και συμμετοχής των γυναικών στις συλλογικές δραστηριότητες και πρωτοβουλίες. Να τονωθεί η δράση των σωματείων με εκδηλώσεις για τις γυναίκες, αλλά και πολύμορφες εκδηλώσεις για την οικογένεια, τα παιδιά. Να δυναμώσει το διεκδικητικό πλαίσιο των σωματείων με αιτήματα για τις νέες εργαζόμενες, τις γυναίκες που βρίσκονται εκτός παραγωγής σε μεγαλύτερη ηλικία, πάνω στα ζητήματα της μητρότητας. Πιο τολμηρά να αναδειχτούν συνδικαλιστικά γυναικεία στελέχη στα ΔΣ των συνδικάτων, με στήριξη και όχι εύκολη παραίτηση στην πρώτη αντικειμενική δυσκολία.

Κομβικό σημείο που θέλουμε να απασχολήσει τη συζήτησή μας είναι ο προσανατολισμός των σωματείων στη νεολαία του χώρου τους, δηλαδή που δουλεύει και συγκεντρώνεται, με τι εργασιακές σχέσεις εργάζεται, ιδιαίτερα ζητήματα που μπορούν να τους απασχολούν. Σε αρκετούς κλάδους έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικά βήματα στην οργάνωση των νέων εργαζομένων με βάση τις νέες εργασιακές σχέσεις, τα προγράμματα απασχόλησης, π.χ. στους ΟΤΑ, στον Επισιτισμό με τα «voucher» και τα προγράμματα απασχόλησης. Αντίστοιχα, σε κλάδους που συγκεντρώνεται έντονα το νεανικό στοιχείο υπάρχουν θετικές παρεμβάσεις, που αποτυπώνονται σε νέες εγγραφές, μαζικοποίηση σωματείων π.χ. στις Τηλεπικοινωνίες.

Πιο συγκεκριμένα, να μας απασχολήσει ο προσανατολισμός στις τεχνικές σχολές, στις σχολές κατάρτισης και μαθητείας, σε ΤΕΙ, όπου η δουλειά μας είναι σταθερά πίσω από τις ανάγκες. Να υπάρχει καταμερισμός στα ΔΣ των σωματείων, συγκεκριμένη ευθύνη για τις σχολές και τις ειδικότητες του κλάδου.

Ταξικό σωματείο που συμμετέχει στο ΠΑΜΕ είναι το σωματείο που πρωτοστατεί και οργανώνει διαρκώς τους εργαζόμενους, έχοντας φιλοδοξία να οργανώσει το σύνολο των εργατών. Να εξασφαλίζει τη συμμετοχή τους στη ζωή των συνδικάτων, να καλλιεργεί και να ανεβάζει το επίπεδο ταξικής στάσης. Πρωτοστατεί σταθερά στην αλληλεγγύη, φροντίζει διαρκώς για την ενότητα των εργαζομένων ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους, τις κυβερνήσεις και τους ανθρώπους τους, που μας καταδυναστεύουν και διαρκώς χωρίζουν την εργατική τάξη, πότε με επιλεκτικές παροχές, σήμερα με τον τρόμο της απόλυσης, τις διαφορετικές εργασιακές σχέσεις, την εθνικότητα. Είναι πρωτοπόρο στην πάλη για ΣΣΕ, Κοινωνική Ασφάλιση, υγεία και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, αλλά και στην πάλη για την υγεία του λαού, τη μόρφωση των παιδιών, την επιβίωση των ανέργων, την κοινή πάλη με τους νέους που βρίσκονται στη μαθητεία και τις επαγγελματικές σχολές, στην πρακτική άσκηση. Μαχητικά υπερασπίζεται τη λαϊκή στέγη από τους πλειστηριασμούς, έχει δράση για το σύνολο της ζωής της λαϊκής οικογένειας. Αναπτύσσει στη γειτονιά με τις Λαϊκές Επιτροπές κοινή δράση με τους αυτοαπασχολούμενους, τους ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες, στα χωριά και την ύπαιθρο με τους αγρότες, με τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών και τους νέους που βρίσκονται στις σχολές, τους μετανάστες πρόσφυγες.

Ταξικό σωματείο που συμμετέχει στο ΠΑΜΕ σταθερά και με σχέδιο, οργανώνει μαζικές συλλογικές διαδικασίες όπου οι εργαζόμενοι λένε τη γνώμη τους, συμμετέχουν στις αποφάσεις, επιλέγουν τις μορφές πάλης, βρίσκει τρόπους για την άμεση ζωντανή δημοκρατική ενεργή συμμετοχή των μελών του, ώστε να κατανοούν από την ίδια τους την πείρα στην ταξική πάλη τις αιτίες των προβλημάτων στη ζωή τους, να αναγνωρίζουν τον πραγματικό αντίπαλο. Να νιώθουν ότι είναι μέρος μιας μεγάλης προσπάθειας για την υπεράσπιση της ζωής τους, την άνοδο των αγώνων και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων, ότι βάζουν και το δικό τους λιθαράκι και δεν αναθέτουν σε κάποιους άλλους να βρουν εργολαβικά τη λύση.

Τα ΔΣ των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ θέλουμε να είναι ζωντανό παράδειγμα για το τι σημαίνει ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος ως προς τη λειτουργία των σωματείων και τη δράση που αναπτύσσουν. Στις ολότελα νέες συνθήκες, να γίνει πράξη αυτό που μας άφησε κληρονομιά η προηγούμενη γενιά ταξικά συνειδητοποιημένων συνδικαλιστών: «Το σωματείο να είναι το δεύτερο σπίτι του εργάτη».

Η αλλαγή των συσχετισμών δύναμης περνάει μέσα από την πολύμορφη δράση των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων και των σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και αναπτύσσεται σε όλα τα μέτωπα, από την οργάνωση των αγώνων για την κάλυψη των απωλειών και τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών τους έως την οργάνωση των Λαϊκών Φροντιστηρίων, την οργάνωση της αλληλεγγύης.

Υπάρχουν σωματεία που υπολειτουργούν; Που δρουν από αρχαιρεσίες σε αρχαιρεσίες; Που παραμένουν άμαζα, χωρίς δράση για καιρό, χωρίς επαφή με τους χώρους δουλειάς; Εχουμε σωματεία που δεν είναι «βιδωμένα» στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις του κλάδου; Χτίζουμε εργατικό, συνδικαλιστικό κίνημα ανατροπής κι ελπίδας σημαίνει ότι αλλάζουμε στάση, ανοίγουμε μέτωπο με τέτοια φαινόμενα.

Η ζωντανή διαδικασία που προηγήθηκε της Συνδιάσκεψης με τις γενικές συνελεύσεις, τις συσκέψεις και τις συγκεντρώσεις, αποκάλυψε νέες δυνάμεις, που δεν είναι διατεθειμένες να υποταχθούν, σήμερα βρίσκονται μαζί μας. Αυτή η διαδικασία δεν θέλουμε να αποτελέσει παρένθεση, αλλά θα συνεχίσουμε αυτή τη συζήτηση σε περισσότερα σωματεία κι εργασιακούς χώρους.

Η Εκτελεστική Γραμματεία (ΕΓ) του ΠΑΜΕ μέσα από τη σταθερή και συχνή συνεδρίασή της οργάνωσε και συντόνισε τη δουλειά για την οργάνωση των αγώνων που αναπτύχθηκαν, τη διεύρυνση των γραμμών του ΠΑΜΕ με νέα σωματεία, τη διαπάλη με την εργοδοσία, τις κυβερνήσεις, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Τα προηγούμενα χρόνια προχώρησε στη συγκρότηση επιτροπών και ομάδων δουλειάς με στόχο να συμβάλουν στην εξειδίκευση της δουλειάς της σε διάφορα μέτωπα πάλης. Ετσι, δημιουργήθηκαν, δίπλα στην ΕΓ, Γραμματεία Γυναικών, Γραμματεία Νέων, Γραμματεία Μεταναστών, Γραμματεία Διεθνών, Γραμματεία Υγιεινής και Ασφάλειας, Ομάδες στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, στην προπαγάνδα, Ομάδα για την οργάνωση της αλληλεγγύης. Παρά τις αδυναμίες που υπήρξαν στη συγκρότησή τους, παρά τις συνεχείς μεταβολές στη σύνθεσή τους, το συνολικό αποτέλεσμα της δουλειάς τους κρίνεται θετικό.

Με δεκάδες πρωτοβουλίες, οι επιτροπές βοήθησαν τα σωματεία να αναπτύξουν δράση για κάθε μέτωπο και πλευρά της κοινωνικής ζωής και δραστηριότητας, γιατί «η δράση του συνδικάτου δε σταματάει στον εργασιακό χώρο, όπως και η ζωή του εργαζόμενου δε σταματάει στη δουλειά του».

Τα προηγούμενα χρόνια πήραμε την απόφαση για τη συγκρότηση Γραμματειών του ΠΑΜΕ σε κλάδους όπου στις Ομοσπονδίες πλειοψηφούν οι παρατάξεις και οι δυνάμεις του ρεφορμισμού, του κοινωνικού εταιρισμού και του εργατοπατερισμού. Αντίστοιχα, φτιάχτηκαν και τοπικές Γραμματείες. Η απόφασή μας αυτή ενίσχυσε τη δράση μας.

Από τη μελέτη της λειτουργίας των Γραμματειών μέχρι σήμερα έχουμε καταλήξει σε βασικά συμπεράσματα. Η κλαδική Γραμματεία του ΠΑΜΕ είναι η έκφραση των συνδικάτων, των επιτροπών αγώνα που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ, διαφορετικά δεν ξεχωρίζει από παράταξη. Συντονίζει τη δράση τους, ενοποιεί τη γραμμή πάλης, επεξεργάζεται σχέδιο και πλαίσιο για τον κλάδο, δρα στην κατεύθυνση ανατροπής των συσχετισμών στην Ομοσπονδία, στην οργάνωση των εργαζομένων, στη διεύρυνση του ΠΑΜΕ με νέα σωματεία. Το ΠΑΜΕ είναι τα σωματεία και η συντονισμένη δράση τους, αυτή είναι η βάση του, δεν είναι έξω και πάνω από αυτά. Αντίστοιχα, σε επίπεδο κλάδου είναι και η κλαδική Γραμματεία του ΠΑΜΕ.

Η τοπική Γραμματεία επίσης πρέπει να συγκροτείται από σωματεία που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ, επιτροπές αγώνα. Σε περιοχές που υπάρχει Εργατικό Κέντρο που είναι με το ΠΑΜΕ, έκφραση του ΠΑΜΕ και ευθύνη για την περιοχή έχει το Εργατικό Κέντρο, όπως αντίστοιχα η Ομοσπονδία για τον κλάδο. Ο καλός συντονισμός από το Εργατικό Κέντρο με τις Ομοσπονδίες και τις κλαδικές Γραμματείες μπορεί να καλύψει και σωματεία και επιτροπές αγώνα που δεν είναι στη δύναμή του, π.χ. Δημόσιο. Δηλαδή, δεν υπάρχει λόγος να έχουμε και Γραμματεία του ΠΑΜΕ σε ένα νομό που υπάρχει Εργατικό Κέντρο στο ΠΑΜΕ.

Είναι μεγάλη πείρα τα κοινά συλλαλητήρια με τους αγρότες και τους ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες που ζήσαμε στον αγώνα για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Είδαμε στην πράξη τη δύναμη της κοινωνικής συμμαχίας και τη σημασία της, που ανάγκασε κυβέρνηση και δανειστές σε ελιγμούς, σε χρονοτριβή και σταδιακή εφαρμογή, σε υποχωρήσεις για να κερδίσουν χρόνο. Τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στην πράξη, με τη συμμετοχή στον κοινό αγώνα, κέρδισαν την εκτίμηση των αγροτών, ακόμα και δύσπιστων βιοπαλαιστών της υπαίθρου, που είχαν πολλές προκαταλήψεις από τη χρόνια προπαγάνδα των αφεντικών και των παπαγάλων τους.

Από το 2010 ξεκινήσαμε προσπάθειες κοινής δράσης, με βάση κοινό πλαίσιο πάλης. Μας βοήθησε πολύ να γνωρίσουμε ιδιαίτερα προβλήματα εργαζόμενων τμημάτων του λαού που δεν είναι μισθωτοί, τα βάσανα που έχουν από την πολιτική και κυριαρχία των μονοπωλίων. Οι εξελίξεις απαιτούν να δώσουμε συνέχεια, παίρνοντας υπόψη τα διδάγματα της αγωνιστικής πείρας και τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί.

Η σημερινή Συνδιάσκεψη είναι μια νέα αφετηρία στον αγώνα για την αλλαγή του συσχετισμού ιδιαίτερα στους στρατηγικούς κλάδους, στη βιομηχανία, στην Ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στις μεταφορές, στα λιμάνια, στις τράπεζες. Εχουμε στόχο περισσότερα σωματεία από αυτούς τους χώρους να ενταχθούν στο ΠΑΜΕ, σε περισσότερα να ηττηθούν οι δυνάμεις της εργοδοσίας. Η ήττα των δυνάμεων του συμβιβασμού σε αυτούς τους κλάδους, έστω και μικρή, σε ένα χώρο, θα είναι μια μεγάλη νίκη για το ΠΑΜΕ και την υπόθεση της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Σε αυτούς τους χώρους έχει την έδρα του ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός, εδώ διατηρεί ισχυρές δυνάμεις με τη στήριξη των κυβερνήσεων και της ΕΕ, από εδώ διαμορφώνει τους συσχετισμούς, τις πλειοψηφίες του σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα, με την ανοιχτή τρομοκρατία των εργοδοτών, που βάζουν στις αρχαιρεσίες τους εργαζόμενους να ψηφίζουν στη σειρά το ψηφοδέλτιο που δίνει ο προσωπάρχης. Κυριαρχεί η γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού, η ενσωμάτωση με τις θεωρίες και πρακτικές της εταιρικής ευθύνης, με τη διαφοροποιημένη πολιτική μισθών και παροχών.

Κυριαρχώντας σε αυτούς τους κλάδους βάζει μεγάλα εμπόδια στην ανάπτυξη και γενίκευση της πάλης σε κρίσιμες στιγμές, στην αποτελεσματικότητα των αγώνων. Να σκεφτούμε μόνο, κυβέρνηση και εργοδοσία θα συναντούσαν τις ίδιες δυσκολίες, θα ήταν τόσο εύκολο να περνάει η επίθεση στα δικαιώματά μας αν υπήρχε καθολική συμμετοχή αυτών των κλάδων σε γενική απεργία; Δηλαδή, με καθολική συμμετοχή από ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, πετρέλαια, τράπεζες, μεταφορές, θα υπήρχε το ίδιο αποτέλεσμα του αγώνα; Μέσα στην κρίση είχαν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα χαμηλότερα ποσοστά συμμετοχής στις απεργίες και τις συγκεντρώσεις.

Αυτός είναι ο ρόλος των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών αυτών των δυνάμεων σε αυτούς τους χώρους, ανοιχτά προδοτικός στα συνολικά συμφέροντα των εργαζομένων. Ανοιχτά διασπαστικός στην ενότητα της εργατικής τάξης. Είναι μεγάλο εμπόδιο στον αγώνα, πολύτιμη δύναμη για το κεφάλαιο.

Συζητάμε το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ και θέλουμε να αποτελέσει κριτήριο για την οργάνωση και τον αγώνα των εργαζομένων, όπως κάναμε από την ίδρυσή μας. Ασφαλώς και δεν υποτιμήσαμε ποτέ κανένα αίτημα για την έστω και μερική ανακούφιση, την αναχαίτιση της ολομέτωπης επίθεσης. Ούτε στιγμή όμως δεν συμβιβαστήκαμε με τη λογική του εφικτού, με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Δε σώζει η λογική της διαρκούς υποχώρησης «μήπως σώσουμε ό,τι μπορούμε», ούτε βέβαια η εχθρική αντίληψη που καλλιεργήθηκε συστηματικά από την εργοδοσία, ότι μπορούν οι εργαζόμενοι να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους στοιχισμένοι πίσω από το ένα ή το άλλο επιχειρηματικό σχέδιο.

Κριτήριο τα συμφέροντά μας, οι δικές μας ανάγκες, όχι τα κέρδη των αφεντικών.

Η ίδια η ζωή, η πλούσια πείρα, κυρίως των τελευταίων ετών, αποδεικνύει περίτρανα ότι στο πλαίσιο της ΕΕ, της εξουσίας των μονοπωλίων, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή λύση. Η ΕΕ γίνεται όλο και πιο αντιδραστική και οι εργαζόμενοι θα ζήσουν συνθήκες μεγάλης φτώχειας κι εξαθλίωσης αν δεν ξεσηκωθούν. Ολοένα και περισσότερο γίνεται αντιληπτό ότι προοπτική δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ρήξη και σύγκρουση με αυτές τις δυνάμεις. Η λύση βρίσκεται στην ανατροπή τους.

Σήμερα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, παραγωγικές, επιστημονικές και τεχνολογικές, για να υπάρχει φιλολαϊκή ανάπτυξη, για να υπάρχει αξιοπρεπής ζωή, δουλειά με δικαιώματα. Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουμε όλο τον πλούτο! Τον ιδρώτα μας, τον κόπο μας τον καρπώνονται μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Αυτό μπορεί να αλλάξει.

Επομένως, ο αγώνας για την κάλυψη των απωλειών, για μια αξιοπρεπή ζωή, πρέπει να συνδυάζεται με την πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης, με αποδέσμευση από τις ενώσεις των ιμπεριαλιστών, ΕΕ και ΝΑΤΟ, με την εργατική τάξη και το λαό στο τιμόνι της εξουσίας. Το σύνθημα που γεννήθηκε στους μεγάλους αγώνες, μας δείχνει το δρόμο: «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Ενας όμως τέτοιος αγώνας απαιτεί και συνδικάτα μαζικά και γερά, οργανωμένα στα εργοστάσια, στους μεγάλους χώρους δουλειάς, σταθερά μέτωπα αγώνα, αλληλεγγύη και συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους. Εδώ κρίνεται η υπόθεση της ανασύνταξης και αναζωογόνησης του συνδικαλιστικού κινήματος.