Μαζί στο δωμάτιο του Ολυμπιακού Χωριού μαζί και στις επιτυχίες. Και μάλιστα την ίδια ημέρα. Αθανασία Τσουμελέκα και Πηγή Δεβετζή συνέθεσαν το δίδυμο των επιτυχιών για τη χώρα μας τη Δευτέρα, όπως είχαν συνθέσει και τις ζωές τους κατά τη διάρκεια της αντίστροφης μέτρησης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η «χρυσή» Ολυμπιονίκης μας στα 20 χιλιόμετρα βάδην και η «αργυρή» στο τριπλούν αφιέρωσαν τα μετάλλιά τους στους Κώστα Κεντέρη και Κατερίνα Θάνου που απουσίασαν από τους φετινούς αγώνες.

Παράλληλα, εξήγησαν και το βάρος που έπαιξε η φιλική σχέση που έχουν στην επιτυχία.

«Μετά το μεγάλο άλμα της Πηγής στον προκριματικό, πήρα δύναμη και ήμουν έτοιμη για τον αγώνα. Μένουμε στο ίδιο δωμάτιο και ήμουν έτοιμη για το μετάλλιο. Οταν μιλούσα στους δημοσιογράφους, έλεγα ότι στόχος είναι η 8άδα. Ομως με τον προπονητή μου, συζητούσαμε διαρκώς για το μετάλλιο».

Από την πλευρά της η Πηγή Δεβετζή επισήμανε: «Θέλω να ευχαριστήσω όλη την Ελλάδα, που στάθηκε δίπλα μου, τους προπονητές, την οικογένεια. Είμαι πολύ χαρούμενη, καθώς οι κόποι και οι δυσκολίες, είχαν αποτέλεσμα. Το μετάλλιο αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται στη χώρα μας. Ηταν ό,τι καλύτερο. Ημουν πολύ καλά προετοιμασμένη, ωστόσο το τελευταίο διάστημα υπήρχαν κάποια μικροπροβλήματα. Εδωσα μεγαλύτερο βάρος στην τεχνική και προσπάθησα να βελτιωθώ σ' αυτόν τον τομέα. Να κάνω τα άλματα μου πιο τεχνικά. Ημουν σε πολύ καλή κατάσταση και ήξερα ότι θα πάρω μετάλλιο. Γι' αυτό και τα έδωσα όλα, έκανα τον αγώνα μου. Θα μπορούσα να πάρω το χρυσό αν η Καμερουνέζα δεν πήδαγε 15.30μ. Δεν πειράζει όμως και το δεύτερο καλό είναι».

Από την πλευρά του, ο Νίκος Δημητριάδης, ο προπονητής της Αθανασίας Τσουμελέκα, τόνισε: «Αυτό που συνέβη είναι όλη μου η ζωή. Θέλω να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον ελληνικό λαό και στα παιδιά που κατέκτησαν μετάλλια, που έφεραν διακρίσεις, αλλά και στους αθλητές που απλά συμμετέχουν».

Η Σοφία Μπακατσάκη, που προπονεί την Πηγή Δεβετζή, δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή της: «Εχουμε μάθει να μιλάμε με έργα, μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τι έχει συμβεί. Δεν ξέρουμε αν είναι όνειρο ή πραγματικότητα. Το μετάλλιο ανήκει στον κόσμο που μας έδωσε δύναμη».