Στο ΕΜΠ, η μάζωξη αυτή βαφτίστηκε παν-πολυτεχνειακή συνάντηση, στη Φιλοσοφική παν-φιλοσοφική συνάντηση κ.ο.κ. Στις μαζώξεις αυτές συμμετέχουν «αι γενεαί πάσαι» όπως λένε οι ανακοίνωσεις τους. Μάλλον, όμως, πρόκειται για «Βαβυλωνία», αφού σε αυτές πρωτοστατούν υπόγεια πρυτάνεις, διοικήσεις, καθηγητές, στελέχη της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ. Και επειδή «όπου γάμος και χαρά...» δε θα μπορούσαν να λείπουν οι οπορτουνιστές των ΕΑΑΚ-ΣΥΡΙΖΑ που μάλιστα κάνουν όλη τη λάτζα: γράφουν τα κείμενα αφού κλειστούν στα γραφεία των καθηγητών, τρέχουν και μοιράζουν τις υποτιθέμενες αποφάσεις, τις τοιχοκολλούν και τις προπαγανδίζουν. Σε αυτές τις μαζώξεις παίρνουν μέρος και μέλη των λεγόμενων «αντιεξουσιαστικών στεκιών» (διάβαζε αντικομμουνιστικών - αντεργατικών στεκιών).

Μάλιστα, αυτοί οι παρατρεχάμενοι, συγχαίρονται μεταξύ τους και εναγωνίως προσπαθεί να πείσει ο ένας τον άλλον, με χαιρετούρες και λόγους, ότι «δεν πρόκειται για παραταξιακές μαζώψεις», ότι μαζεύονται «χωρίς κομματικές ταμπέλες», ότι αυτή είναι «η ελπίδα για το κίνημα». Την ίδια ώρα, είναι οι περισσότεροι μέλη κάποιου αστικού ή οπορτουνιστικού κόμματος! Κολακεύει ο ένας τον άλλον μην τυχόν και χαλάσει η «συμμαχία», ενώ δε χάνουν την ευκαιρία να κάνουν αντικομμουνισμό ή να επιτεθούν στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών.

Οι ψευτοσυνελεύσεις αυτές δεν είναι «νέο φρούτο». Χρόνια τώρα είναι γνωστά τα πανεκπαιδευτικά μέτωπα - καπέλα που θέλει να φτιάξει η σοσιαλδημοκρατία και ο οπορτουνισμός. Αυτή η σούπα είναι ξαναζεσταμένη: Το ίδιο επιχειρήθηκε το 2006 - 07, το 2009 αλλά και πρόσφατα. Είναι παραταξιακές μαζώξεις που φτιάχνονται μακριά από φοιτητικούς συλλόγους, σωματεία εργαζομένων, συλλόγους καθηγητών. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο αδυνατίζουν την πάλη ενάντια στο νόμο - πλαίσιο και την αντιλαϊκή πολιτική, την υπονομεύουν. Κανένας εργαζόμενος, καθηγητής, φοιτητής δεν έχει ανάγκη τα διαπαραταξιακά μαζέματα, αυτό που πρέπει να γίνει είναι οργάνωση από τα κάτω, ισχυροποίηση του κινήματος, ζωντάνια των συλλόγων και των σωματείων σε γραμμή ρήξης. Και αυτές οι μαζώξεις την ίδια κατάληξη θα έχουν. Να σπείρουν τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια ή να καναλιζάρουν το κίνημα σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Κάποιοι από αυτούς τους «αγωνιστές» έδωσαν ρεσιτάλ απεργοσπασίας στην παναττική απεργία 17 Γενάρη. Καθηγητές που έκαναν μαθήματα τη μέρα της απεργίας και απειλούσαν φοιτητές ότι θα χάσουν την εξεταστική, άλλοι έκαναν διαλέξεις, άλλοι επιστημονικές ημερίδες με κάποιον γνωστό καλεσμένο, άλλοι διατράνωναν την «ελευθερία» τους να είναι απεργοσπάστες. Στους φοιτητές άλλοι σαμποτάριζαν τις γενικές συνελεύσεις, άλλοι έβαζαν γενικές συνελεύσεις μετά την απεργία, άλλοι δεν αναγνώριζαν υπογραφές φοιτητών, άλλοι κατέβαζαν τις αφίσες που καλούσαν στην απεργία, άλλοι διέλυαν τις συνελεύσεις ετών και εξαμήνων στο όνομα της ενότητας των συλλόγων (αυτοί που τώρα τους γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια!). Ολος αυτός ο απεργοσπαστικός μηχανισμός έντυνε την προδοτική στάση του με την ανάλογη επιχειρηματολογία βγαλμένη από τα συρτάρια των καπιταλιστών και των εργατοπατέρων. Εβριζε το ΠΑΜΕ που «διαλύει τον κοινωνικό διάλογο», στήριζε στα λόγια τον αγώνα των Χαλυβουργών που τάχατες έχει «καπελωθεί από το ΠΑΜΕ». Τη μέρα της απεργίας έκαναν τα μεταπτυχιακά τους, κλείστηκαν σαν τα ποντίκια μέσα στα γραφεία τους, ήταν απεργοσπάστες γιατί αυτό φοβούνται! Να έρθει σε επαφή το φοιτητικό κίνημα με το ΠΑΜΕ και τους χαλυβουργούς, με τους εργάτες και το κόμμα τους, το ΚΚΕ.

Τι άλλαξε σε μια βδομάδα; Τίποτα, αυτό πάντα έκαναν. Πίσω από τα καπέλα, κρύβονται αμαρτίες και πομπές όπως: η επί χρόνια συμφωνία τους με τις επιχειρήσεις στην έρευνα, τη φοιτητική μέριμνα, τους απλήρωτους εργαζόμενους στα συνεργεία καθαρισμού και σίτισης, τα υποβαθμισμένα πτυχία, τα σκουπίδια της αγοράς που διδάσκονται καθέδρας. Το γεγονός ότι τώρα ετοιμάζονται να κυνηγήσουν κάποιες κάλπες δεν θα γίνει η κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Οι ίδιοι άλλωστε δείχνουν μέχρι πού πάει ο αγώνας τους, αφού ετοιμάζονται να δώσουν άλλη μία «μεγάλη μάχη»: Να πάνε στα δικαστήρια και να βγάλουν το νόμο αντισυνταγματικό! Εκεί, λοιπόν, θα κριθεί ο αγώνας. Στα μαρμαρένια αλώνια των δικαστηρίων, με το αστικό σύνταγμα - ευαγγέλιο και 4 - 5 δικηγόρους μπροστάρηδες.

Ο νόμος - πλαίσιο είναι πλευρά της ενιαίας σαρωτικής επίθεσης που δέχονται τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων. Ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Τα Συμβούλια Διοίκησης είναι τα αντιδραστικά όργανα που θα έρθουν να υλοποιήσουν το νέο νόμο - έκτρωμα που δημιουργεί πτυχία πολλών ταχυτήτων - διαβατήρια για την ανεργία, ενισχύει την επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ - ΤΕΙ, ενισχύει την ιδεολογική χειραγώγηση, εντείνει την κρατική καταστολή, καταργεί το άσυλο, προχωράει σε αντιδραστική παρέμβαση στο φοιτητικό κίνημα.

Το υπουργείο Παιδείας επιδίωκε να έχει ολοκληρωθεί ο γύρος των εκλογών μελών ΔΕΠ, για να ξεκινήσουν στη συνέχεια οι εκλογές των φοιτητών. Ακόμα περιμένει και θα περιμένει για πολύ. Η καθυστέρησή τους οφείλεται στη σοβαρή αντίδραση που υπάρχει από την οργανωμένη παρέμβαση των συλλόγων ΔΕΠ, φοιτητών, εργαζομένων και όχι από τα παραταξιακά καπέλα που πάνε να φτιάξουν από κοινού οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, των ομάδων ΕΑΑΚ-ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι «αντιεξουσιαστές».

Μάλιστα, αυτές οι εκλογές θα γίνουν με ενιαία ψηφοδέλτια. Δηλαδή, με χτύπημα των οργανωμένων φορέων και των συλλογικών οργάνων. Αυτή είναι μια πλευρά που όλοι οι παρατρεχάμενοι ξεχνάνε να αναφέρουν. Και πώς θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, αφού πριν κανά εξάμηνο όλοι μαζί πάλι είχαν πετάξει τις κομματικές τους ταυτότητες και τριγυρνάγανε γύρω από το Σύνταγμα, κάνοντας τους αγανακτισμένους, καπηλευόμενοι την αγωνία του απλού κόσμου.

Καλούμε τους συλλόγους φοιτητών, εργαζομένων, καθηγητών να μπλοκάρουν οργανωμένα τη συμμετοχή των φοιτητών στα άθλια συμβούλια διοίκησης. Να μην επαναπαυτούν σε αποφάσεις καταδίκης, αλλά να οργανώσουν πρακτικά και έγκαιρα αυτή τη μάχη. Καλούμε σε παραστάσεις διαμαρτυρίας, συγκεντρώσεις, προκήρυξη κοινής απεργίας τη μέρα που η Οργανωτική Επιτροπή ορίσει τις εκλογές σε κάθε ΑΕΙ. Να πάρουν όλοι οι οργανωμένοι φορείς και όχι τα απρόσωπα καπέλα ξεκάθαρη θέση για το μπλοκάρισμα της διαδικασίας, οι φοιτητές να μη γίνουν μαϊντανός και διαπραγματευτικό χαρτί των πρυτάνεων, για να διατηρήσουν θέσεις και προνόμια αλλά να στηρίξουν τις συλλογικές αποφάσεις των καθηγητών με αποφάσεις των οργάνων τους. Σε αυτήν την κατεύθυνση τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, οι αγωνιστές του ΜΑΣ θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις.

Μέσα σε αυτήν την πάλη και τον αγώνα να οργανώνεται η συνολική αντεπίθεση για όλα τα σύγχρονα δικαιώματα, για να μη νομιμοποιείται η αντιλαϊκή πολιτική στη συνείδηση των σπουδαστών, των εργαζομένων, των καθηγητών, για να μην πληρώσει την κρίση η λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της που σπουδάζουν, για δουλειά σταθερή και μόνιμη, παιδεία ενιαία και λαϊκή, για δωρεάν σπουδές, όχι στα χαράτσια, ενάντια στο νέο νομοσχέδιο της ναρκω-κουλτούρας. Με οργάνωση από τα κάτω, στο τμήμα, το έτος, το εργαστήριο, το φοιτητικό σύλλογο και όχι με περίεργες μαζώξεις που θα απογοητεύσουν και θα υπονομεύσουν τον αγώνα.

Ο δρόμος των παιδιών από τις λαϊκές οικογένειες που σπουδάζουν είναι ένας: Συσπείρωση στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών συμπόρευση με το ΚΚΕ.