Τεράστιες αυξήσεις στα ανταποδοτικά τέλη, χαράτσια για κάθε υπηρεσία και πλήρης ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, είναι τα βασικά στοιχεία της πολιτικής που ακολουθεί η διοίκηση του Δήμου Πατρών με δήμαρχο τον Ανδρέα Καράβολα, εκλεκτό του ΠΑΣΟΚ.

Στην ουσία, ακολουθεί τη «γνωστή πεπατημένη» των δημάρχων του δικομματισμού που, σε συνεργασία με τις δυνάμεις του ΣΥΝ στην Αυτοδιοίκηση προωθούν όλα εκείνα τα μέτρα με τα οποία εφαρμόζονται οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και που παρουσιάζουμε διεξοδικά τους τελευταίους τρεις μήνες μέσα από τις σελίδες του «Ρ».

Ο «Ρ» βρέθηκε στην Πάτρα και μίλησε με τους δημοτικούς συμβούλους της παράταξης «ΠΑΤΡΑ - Ενωμένοι Μπροστά», Κώστα Πελετίδη και Ανδρέα Αντωνόπουλο, για την πολιτική της δημοτικής αρχής.

Οι συνολικές αυξήσεις των ανταποδοτικών τελών καθαριότητας και φωτισμού που επέβαλλε η δημοτική αρχή, φτάνουν συνολικά το 18,7%! Σε αυτό το ποσοστό υπολογίζεται και η νέα αύξηση για το οικονομικό έτος 2006 της τάξης του 3,7%. Αντίστοιχα, τα τέλη της ΔΕΥΑΠ (Δημοτική Επιχείρηση Υδρευσης και Αποχέτευσης), μέσα σε τρία χρόνια αυξήθηκαν κατά 15%.

Ομως, τα έσοδα του δήμου, όπως τονίζουν οι δημοτικοί σύμβουλοι, από αυτές τις αυξήσεις των τελών, φτάνουν συνολικά το 80%(!), μιας και η Πάτρα όλο και περισσότερο πυκνοδομείται. Δηλαδή, στη θέση των μονοκατοικιών χτίζονται συνεχώς πολυκατοικίες, με αποτέλεσμα τα έσοδα του δήμου να πολλαπλασιάζονται. Και όμως, παρά το γεγονός αυτό, οι προσφερόμενες υπηρεσίες παραμένουν ίδιες.

Ετσι, η Πάτρα που σε λίγες μέρες, από την 1.1.2006, θα φορέσει τα... γιορτινά της για να γίνει η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, αναδεικνύεται πρωταθλήτρια στο χαράτσι σε βάρος των εργαζομένων...

Συγκεκριμένα, η διοίκηση του δήμου επεκτείνει τη λογική της ανταποδοτικότητας των υπηρεσιών, ακολουθώντας πιστά τη λογική «πληρώνεις για να έχεις». Ετσι:

• Τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς είναι κατά μέσο όρο 50 ευρώ το μήνα. Παράλληλα, το 26% (περίπου 300 σε σύνολο 1.150) των παιδιών που κάνουν αίτηση για τους σταθμούς δε γίνονται δεκτά, αφού υπάρχουν μόλις 11 σταθμοί σε συνολικό πληθυσμό 200.000 κατοίκων.
• Το Δημοτικό Ωδείο προχωρά σε σημαντικές αυξήσεις και σήμερα ο γονιός πληρώνει μέχρι και 69 ευρώ το μήνα, για να παρακολουθεί το παιδί του μαθήματα.

Παράλληλα, και ενώ κυριαρχεί η λογική της ανταποδοτικότητας, η διοίκηση προχώρησε και στο δανεισμό 5 δισ. δραχμών (14,7 εκατ. ευρώ). Το ποσό αυτό, στην ουσία καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα της πόλης, μέσω της αυξανόμενης φορολογίας.

Και την ίδια στιγμή, αρνείται να διεκδικήσει τα παράνομα παρακρατηθέντα χρήματα που ανήκουν μεν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και έχουν εισπραχθεί από το κεντρικό κράτος και όμως παρακρατούνται συνεχώς από το 1989 μέχρι σήμερα, από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Μόνο για το Δήμο Πάτρας, τα χρήματα αυτά, φτάνουν τα 30 δισ. δραχμές (88 εκατ. ευρώ).

Το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζομένων στο δήμο είναι με σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου. Ετσι σε σύνολο περίπου 2.000 εργαζομένων, οι 750 είναι με διάφορες συμβάσεις χρόνου.

Σε αυτή τη διαδικασία σημαντικός είναι ο ρόλος των δημοτικών επιχειρήσεων. Στη λεγόμενη Αναπτυξιακή Επιχείρηση του δήμου, προσλαμβάνονται συνεχώς συμβασιούχοι ενώ στη Δημοτική Επιχείρηση Πολιτισμού (ΔΕΠΑΠ), οι περισσότεροι είναι με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Είναι χαρακτηριστικό, ότι όλοι οι εργαζόμενοι στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ), που αποτελούν τη «βιτρίνα» του δήμου, όσον αφορά το ζήτημα ...«εξυπηρέτηση του πολίτη από τις τοπικές κοινωνίες», είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου! Αντίστοιχα, αρκετοί είναι οι συμβασιούχοι και στην υπηρεσία καθαριότητας του δήμου.

Οι αθλητικές εγκαταστάσεις στο δήμο είναι ανύπαρκτες. Οπως μας λένε οι δημοτικοί σύμβουλοι της «ΠΑΤΡΑ - Ενωμένοι Μπροστά», το μοναδικό μεγάλο αθλητικό έργο που πραγματοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια στην πόλη, το Παμπελοποννησιακό Στάδιο, είναι ερμητικά κλειστό για το λαό της πόλης. Επιπλέον, κάτω από τις κερκίδες του σταδίου, υπάρχουν συνολικά 70.000 τετραγωνικά μέτρα αθλητικών εγκαταστάσεων, με σύγχρονη υποδομή και βοηθητικά γήπεδα που επίσης δε χρησιμοποιούνται από τη νεολαία. «Δεν έχει μπει ούτε ένα παιδί να αθληθεί» μας λένε χαρακτηριστικά.

Το γεγονός αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι αφού, όπως έχει αναδείξει η έρευνα του «Ρ» για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, οι εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται από τα σωματεία είναι ελάχιστες και με απαράδεκτη συντήρηση. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της Αθήνας και του Πειραιά. Στην Αθήνα, των δύο ποδοσφαιρικών γηπέδων, η διοίκηση του δήμου, προχωρά στη δημιουργία ενός τεράστιου αθλητικού κέντρου για την εξυπηρέτηση της ΠΑΕ ΠΑΟ. Στον Πειραιά, με την «αναμόρφωση» του Σταδίου Καραϊσκάκη - υπέρ της ΠΑΕ Ολυμπιακός - εκδιώχθηκαν δεκάδες σωματεία στίβου που δεν έχουν χώρο να αθληθούν.

Τέλος, ακόμη και το κολυμβητήριο, έχει καταστραφεί και τα τελευταία τέσσερα χρόνια δε λειτουργεί. Αντίστοιχα, ο περιβάλλων χώρος του, που περιείχε γήπεδα μπάσκετ, βόλεϊ κλπ. επίσης καταστράφηκε λόγω λειψής συντήρησης...