Παραπλανητικές προσφορές και εκπτώσεις, επιβολή ωραρίου που εξοντώνει βιολογικά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου στο χώρο. Τοκογλυφικά επιτόκια, που κυριολεκτικά κατακλέβουν τον ιδρώτα των λαϊκών στρωμάτων, προς όφελος των μεγαλοτραπεζιτών.

Σήμερα η κυβέρνηση και οι θιασώτες αυτής προσπαθούν να περάσουν στο λαό ότι όλοι έχουν ίσες ευκαιρίες μ' αυτή την πολιτική, και ότι είναι θέμα ικανότητας πώς θα αξιοποιήσει κανείς αυτές τις ευκαιρίες.

Αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα αφού τόσα χρόνια αυτό που βλέπουμε είναι ο πλούσιος να γίνεται πλουσιότερος και ο φτωχός φτωχότερος. Τα ετήσια κέρδη των μικρών επιχειρήσεων κυμαίνονται κάτω από τον πραγματικό πληθωρισμό, 3,2%, άρα είναι ελλειμματικά, ενώ των μεγάλων επιχειρήσεων αυξάνονται κατά 32,7%.

Αξίζει να αναφέρουμε μερικά από τα φετινά κίνητρα της κυβέρνησης προς το μεγάλο κεφάλαιο. Εξαγγελίες του τέως υπουργού Οικονομικών κ. Παπαντωνίου πριν την τελευταία Εκθεση Θεσσαλονίκης, για 70% μείωση της φορολογίας των εφοπλιστών και 10% μείωση φορολογίας των επιχειρήσεων που συνενώνονται, των ανωνύμων εταιριών, δηλαδή του μεγάλου κεφαλαίου. Οταν εδώ και 20 χρόνια τουλάχιστον ισχύει το αντικίνητρο 35% για τους συνεταιρισμούς και το 25% για ΟΕ και ΕΕ, που δε σ' αφήνει να συνεταιριστείς ούτε με τον αδελφό σου.

Σ' όλες τις συναντήσεις εκπροσώπων του συνδικαλιστικού κινήματος με κυβερνητικούς παράγοντες στα λόγια όλοι αναγνώριζαν την αδικία και υπόσχονταν ότι θα τα καταργούσαν και θα έδιναν κίνητρα για τη συνένωση και συνεταιριστικοποίηση των μικρών επιχειρήσεων.

Αντί αυτού καθημερινά προσθέτουν και νέα αντικίνητρα προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί θέλουν να κλείσουν τις μισές τουλάχιστον μικρές επιχειρήσεις χωρίς να εξασφαλίζουν μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση και προοπτική, χωρίς διέξοδο.

Εχουμε δικαίωμα στη δουλιά και έχει υποχρέωση η πολιτεία να μας το εξασφαλίζει. Το σίγουρο όμως είναι ότι δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθεί μια μικρή επιχείρηση μ' αυτή την πολιτική, και γι' αυτό είναι επιτακτική ανάγκη όχι μόνο να παλεύουμε για βελτίωση κάποιων δεικτών που μας ενδιαφέρουν, αλλά ταυτόχρονα να παλεύουμε για ανατροπή αυτής της πολιτικής στη βάση της, προς μια προοδευτική κατεύθυνση, με κλαδικές πολιτικές, δηλαδή πολιτική υπεράσπισης παραδοσιακών βιοτεχνικών κλάδων, και όχι να εισάγουμε προϊόντα που πριν λίγο καιρό όχι μόνο κάλυπταν την ντόπια αγορά αλλά ως χώρα κάναμε και εξαγωγές (ξύλο, υπόδημα, λαϊκή τέχνη, αργυροχρυσοχοΐα, ένδυμα-ιματισμός). Με ευνοϊκή χρηματοδότηση και επιδοτούμενο επιτόκιο στην κατεύθυνση της ανάπτυξης των παραγωγικών συνεταιρισμών, καθώς και ενίσχυση ενός δημόσιου οργάνου που θα κατευθύνει όλες αυτές τις ενέργειες, π.χ., ΕΟΜΜΕΧ, όχι όμως όπως τον έχουν καταντήσει σήμερα, απαξιωμένο και αφυδατωμένο από κάθε έννοια κρατικής χρηματοδότησης.

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί επίσης και ένα άλλο τρικ, ισχυριζόμενη ότι οι επιχειρήσεις που ανοίγουν είναι πιο πολλές από αυτές που κλείνουν.

Βέβαια, αυτό είναι απάτη, αλλά και μέσα σ' αυτές που ανοίγουν υπολογίζονται επαγγέλματα και επιχειρήσεις απευθείας εξαρτημένες από το μεγάλο κεφάλαιο, κυρίως παροχής υπηρεσιών (ασφαλιστής) κ.ά., όπου ο επαγγελματίας αυτός είναι αυτοασφαλιζόμενος και σκληρά εκμεταλλευόμενος εργάτης.

Επίσης, υπολογίζουν σ' αυτές που ανοίγουν και κάποιες που παίρνουν επιδότηση στον εξοπλισμό με ζωή λειτουργίας 2 και 3 χρόνια.

Ενώ οι μικρές παραγωγικές επιχειρήσεις που πρόσφεραν και μπορούν να προσφέρουν στην εθνική οικονομία ή κλείνουν ή γίνονται βορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Τα προβλήματα που βιώνουν σήμερα οι επαγγελματοβιοτέχνες και μικρέμποροι είναι πολλά, μεγάλα και σύνθετα. Αξίζει να αναφερθούμε σε μερικά από τα μεγαλύτερα.

Φορολογικό: Η κυβέρνηση και η ΕΕ επιβάλλουν ταξικό τρόπο φορολόγησης. Με αύξηση δηλαδή των συντελεστών φορολόγησης στις μικρές επιχειρήσεις, όταν μειώνουν τους συντελεστές φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι ΕΒΕ φορολογούνται με λογιστικό ή εξωλογιστικό τρόπο φορολόγησης, όπως συμφέρει καλύτερα το κράτος, με αντικειμενικοποίηση του ΦΠΑ καθώς και με κλείσιμο των βιβλίων, χωρίς αναγνώριση ζημιών, και αφορολόγητο όριο στο ήμισυ του ορίου της φτώχειας.

Ασφαλιστικό: Εδώ επιχειρείται από κυβέρνηση και ΕΕ η κατεδάφιση κάθε κοινωνικής έννοιας σε Ασφάλιση, Υγεία και Πρόνοια.

Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις όμως ανάγκασαν την κυβέρνηση σε υποχώρηση, έστω προσωρινή, και διαψεύστηκαν οι Κασσάνδρες που έλεγαν ότι ο κόσμος δε συμμετέχει.

Οι συνάδελφοι συμμετέχουν και αυτό το είδαμε. Συμμετέχουν αν δεν τους αποπροσανατολίζεις από τα πραγματικά προβλήματα. Συμμετέχουν όταν τους δείχνεις την πραγματική διέξοδο, που είναι ο αγώνας και η διεκδίκηση, όπως στο Ασφαλιστικό. Συμμετέχουν αν δεν τους παρουσιάζεις αυτή την πολιτική σαν μονόδρομο, αν στηρίζεις με όλες τις δυνάμεις σου τους αγώνες που εκδηλώνονται και όχι να τους υπονομεύεις γιατί έτσι λέει το κόμμα ή η παράταξη.

Συμμετέχουν αν δεν τους παρουσιάζεις ότι για όλα φταίει που είναι ανεκπαίδευτοι, και αυτό μάλιστα όταν οι ΕΒΕ πνίγονται καθημερινά από τα υπέρογκα έξοδα λειτουργίας της επιχείρησης, όταν είναι έρμαιο του κάθε τοκογλύφου.

Δυστυχώς αυτή τη λογική των μονόδρομων την εκφράζει σήμερα η πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ. Γι' αυτό το λόγο και είναι αδύνατον να συσπειρώσεις τους συναδέλφους. Ακολουθεί το δρόμο της ενσωμάτωσης και του συμβιβασμού μ' αυτή την πολιτική, άρα αντικειμενικά, αφού δε θέλει να συγκρουστεί, κάνει ό,τι είναι δυνατόν να αποπροσανατολίσει το συνδικαλιστικό κίνημα από τον πραγματικό ρόλο του, που είναι ο αγώνας και η διεκδίκηση. Τρανό παράδειγμα η υπονομευτική τακτική που ακολούθησε π[ριν λίγες μέρες ενόψει της πανελλαδικής κινητοποίησης η οποία είχε αποφασιστεί για τις 13 του Μάρτη. Το μέτρο που αποφασίστηκε για τον ΦΠΑ, όπως τείνει να καθιερωθεί θα αποτελεί πρόσθετο χαράτσι για τις μικρές επιχειρήσεις. Αλλωστε, πολλοί ΕΒΕ είναι υπό διωγμό στις μέρες μας με τις αλλαγές χρήσης γης, όπως στο Μεταξουργείο, στου Ψυρρή, και σε συνδυασμό με την έλλειψη ΒΙΟΠΑ, πετιούνται συνάδελφοι κυριολεκτικά στο δρόμο.

Επιβάλλεται να είμαστε όλοι σε αγωνιστική ετοιμότητα στο ζήτημα του Ασφαλιστικού. Ο,τι δεν πέρασαν από την πόρτα πάνε να το περάσουν από το παράθυρο με τη βοήθεια των συμβιβασμένων ηγεσιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κ.α. Καλούμε το προεδρείο της ΓΣΕΒΕΕ, που έκανε εκπτώσεις στα 12 αιτήματα που έβαζε ως προϋποθέσεις για να προσέλθει στον «κοινωνικό διάλογο» και τα έκανε 6, να μην προσέλθει στο διάλογο-απάτη με προαποφασισμένο αποτέλεσμα, όπου εκεί θα αποφασιστεί μόνο πόσα χέρια ή πόδια θα μας κόψουν.

Πρέπει να βγούμε επιθετικά και να απαιτήσουμε δωρεάν Υγεία και Πρόνοια για όλους. Τα 2/3 να τα καλύπτει το κράτος και το 1/3 εμείς. Στα 60 σύνταξη για άνδρες και 55 για γυναίκες όπως και σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας. Διεύρυνση και όχι κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών, και άδεια ασθενείας και στους ΕΒΕ. Να απαιτήσουμε να φύγουν τώρα τα χρήματα των Ταμείων από το χρηματιστήριο και το κράτος να καλύψει τις απώλειες, ενώ η κυβέρνηση οφείλει να δώσει άμεσα τα 126 δισ. που οφείλει.

Οι πρόσφατες εξελίξεις, η φορολογική επιδρομή της κυβέρνησης με το νόμο 2753/99, η δήλωση περί συνάφειας για την τριετία 1999-01, το πανελλαδικό ξεκίνημα των συναδέλφων απ' άκρη σ' άκρη της χώρας και οι κινητοποιήσεις που ακολούθησαν και, ταυτόχρονα, η υπονόμευση αυτών των κινητοποιήσεων από τις συμβιβασμένες και ενσωματωμένες με αυτή την πολιτική συνδικαλιστικές ηγεσίες θα πρέπει να μας προβληματίσουν, να μας διώξουν τις όποιες αυταπάτες έχουμε, ότι αυτές οι ηγεσίες νοιάζονται πραγματικά για τους συναδέλφους, αφού είναι γνωστό πλέον ότι έχουν διαγράψει το 50% τουλάχιστον των ΕΒΕ, ακολουθώντας πιστά την κυβερνητική γραμμή και τη γραμμή της ΕΕ.

Οι ΕΒΕ θα πρέπει να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους με μαζική προσέλευση και ενεργό συμμετοχή στις διαδικασίες των σωματείων και ομοσπονδιών, να δημιουργήσουν κατά τόπους και κατά κλάδο συντονιστικές επιτροπές, αναγκάζοντας αυτές τις ηγεσίες είτε να αλλάζουν πλεύση πηγαίνοντας μαζί με τους συναδέλφους, ή να πάνε σπίτια τους.