Αυτά αναρωτιέται μια μαθήτρια με γράμμα της προς την ιστοσελίδα του Συντονιστικού των μαθητών.

Οσο για τις εφημερίδες; Και αυτές στο παιχνίδι. Κληρώνουν διακοπές, σπίτια, αυτοκίνητα. Διαφημίζουν «ροζ» εμπειρίες, και κοιτούν από την κλειδαρότρυπα τη ζωή των πλουσίων στις κοσμικές τους εμφανίσεις, αλλά και στις προσωπικές τους συνευρέσεις.

Οι τηλεοράσεις οργανώνουν καλλιστεία όπου παρελαύνουν 16χρονες «βασίλισσες» της ομορφιάς. Τα κανάλια τάζουν εύκολο χρήμα, δόξα και επιτυχία στους νέους με «μοναδικό» (;;;) κόστος, να κλειστεί η ζωή τους στην οθόνη μιας κάμερας.

Μαζικότητα γιατί είναι χιλιάδες οι μαθητές που κατεβαίνουν στο δρόμο, που συμμετείχαν στις συντονιστικές επιτροπές καταλήψεων. Είναι χιλιάδες οι μαθητές που συζητούν για τα προβλήματά τους, που καταθέτουν γνώμη, που εμπλούτισαν με την άποψή τους τα αιτήματα των Συντονιστικών. Μαζικότητα γιατί σε τελική ανάλυση γέμισαν τα σχολεία με νέους αγωνιστές που νιώθουν ότι πρέπει οι ίδιοι να δράσουν για να βελτιωθεί το σχολείο και η ζωή τους.

Διάρκεια, γιατί οι μαθητές δεν το βάζουν κάτω. Δε φοβήθηκαν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, αλλά ανάγκασαν την κυβέρνηση να μην την εφαρμόσει. Παιδιά 16 και 17 χρονών δείχνουν αντοχή όταν απέναντί τους έχουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση να τους πιέζουν, όταν επιστρατεύονται για τη δυσφήμιση του αγώνα τους οι πιο άθλιοι και βρωμεροί μηχανισμοί. Διάρκεια, που την εξασφαλίζουν και με την τακτική που επιλέγουν κάθε φορά να ακολουθούν.

Ωριμότητα, γιατί αντιλαμβάνονται με ποιόον πρέπει να τα βάλουν.

Γιατί διαρκώς τονίζουν την ευθύνη τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ. Γιατί από την αρχή ένιωθαν με ποιους πρέπει να συμμαχήσουν: Με τους καθηγητές που παλεύουν για τη μόρφωση και το πραγματικά δημόσιο και δωρεάν σχολείο. Με τους φοιτητές γιατί η Παιδεία χτυπιέται σε όλες τις βαθμίδες της. Με τους γονείς τους γιατί αυτοί πληρώνουν το κόστος της εκπαίδευσης. Με όλους τους εργαζόμενους γιατί μόνο όταν η Παιδεία γίνει υπόθεση του λαϊκού κινήματος μπορούμε να έχουμε ριζικά αποτελέσματα. Γι' αυτό και δήλωσαν από νωρίς την υποστήριξή τους στους αγώνες των εκπαιδευτικών, γι' αυτό και ζήτησαν τη στήριξη των γονιών τους. Γι' αυτό και δέχτηκαν με εγκαρδιότητα την υποστήριξη από τα ταξικά σωματεία που τους επισκέφτηκαν.

Τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών χρειάζονται άλλο σχολείο. Σχολείο που θα μορφώνει όλα τα παιδιά σε όμοιες συνθήκες μέχρι τα 18, που θα στοχεύει στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και δε θα έχει ως στόχο την επιτυχία στις εξετάσεις και μόνο. Σχολείο που θα είναι δημόσιο και δωρεάν, Παιδεία που θα είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν.

Η νέα γενιά ασφυκτιά με τους σημερινούς όρους ζωής. Νιώθει ανασφάλεια με την ανεργία που την περιμένει στο μέλλον, δεν αντέχει να ζει με ψίχουλα στον πολιτισμό, στον αθλητισμό. Ενοχλείται όταν της χρεώνουν την αποτυχία του δικού της συστήματος.

Η κατάσταση στην Παιδεία, στην εργασία, στη ζωή συνολικά υποκινούν τους αγώνες της νεολαίας.

Ας μην ψάχνουν για υποκινητές. Η αντικειμενική πραγματικότητα γεμίζει με οργή τη νεολαία, την κινητοποιεί.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα να ωριμάσει σε όλη τη νεολαία - και ως συμπέρασμα από τους μέχρι τώρα αγώνες - είναι ότι απαιτείται αλλαγή των συσχετισμών παντού, στις μαθητικές κοινότητες, τους φοιτητικούς συλλόγους, τα εργατικά συνδικάτα, το κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Απαιτείται να αποδυναμωθούν τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και ο Συνασπισμός που σιγοντάρει την πολιτική τους.

Για να δυναμώνει η φωνή των συμφερόντων του λαού και της νεολαίας στο κίνημα, για να έρχονται στο προσκήνιο πιο απαιτητικά οι σύγχρονες ανάγκες.

Για να μαθαίνει η σημερινή γενιά να κρατάει την ουσία και να εντάσσεται πιο μαζικά στον αγώνα για ν' αλλάξουμε τον κόσμο.