Ξεκινώντας την ομιλία του, αναφέρθηκε στην ανάγκη ο λαός να δώσει απάντηση σε κυβέρνηση και εργοδοσία με την επιτυχία της απεργίας στις 9 Απρίλη.

«Η φωνή του λαού, που ακούστηκε δυνατά το προηγούμενο διάστημα, δεν πρέπει να σιγάσει. Πρέπει να δυναμώσει κι άλλο. Να δείξουν ο λαός και η νεολαία τη δική τους δύναμη και αποφασιστικότητα. Αυτοί να γίνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων.

Η μαζικότητα, η μεγάλη συμμετοχή στον αγώνα, που εκφράστηκε στην απεργία στις 28 Φλεβάρη και στα συλλαλητήρια, με το σύνθημα "ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας", πρέπει να εκφραστούν μαζικά, δυνατά και στην απεργία και στις διαδηλώσεις στις 9 του Απρίλη. Υπάρχουν αυξημένες διαθέσεις και δυνατότητες. Αλλά η επιτυχία της απεργίας είναι μάχη που πρέπει να δοθεί μέχρι την τελευταία στιγμή.

Να δοθεί απάντηση στην κοροϊδία της κυβέρνησης για τον κατώτατο μισθό, να διεκδικηθούν αυξήσεις, μέτρα για την Υγεία, την Παιδεία, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Να καταδικαστεί η εμπλοκή της χώρας στους πολεμικούς σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στο μοίρασμα της λείας. Να σηκωθεί αγωνιστικό τείχος, για να μη γίνουν τα παιδιά του λαού "κρέας στα κανόνια" των ιμπεριαλιστών. Να αντιταχθεί πολιτικά και μαζικά στην πολεμική "Λευκή Βίβλο" της ΕΕ, που μαζί με τις ζωές θα ξεθεμελιώσει οριστικά τα εναπομείναντα δικαιώματα των λαών της Ευρώπης.

Από αυτόν τον κύκλο των κινητοποιήσεων το κίνημα να βγει πιο ισχυρό, περισσότερο οργανωμένο, πιο μαζικό. Να πολλαπλασιαστούν οι εστίες αντίστασης και αλληλεγγύης. Να συνενώνεται ο αγώνας κατά κλάδο, πόλη, πανελλαδικά».

Ταυτόχρονα, «τώρα και όλο το επόμενο διάστημα, χωρίς καμία καθυστέρηση, πρέπει να ενισχυθεί η ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση του Κόμματος. Κάθε ώρα, κάθε στιγμή είναι ώρα μάχης. Καμία επανάπαυση, κανένας εφησυχασμός.

Ο μαζικός πολιτικός αγώνας συνεχίζεται ανεξάρτητα από τις καμπές των κινητοποιήσεων. Η στόχευση στον πραγματικό αντίπαλο, στο σύστημα της εκμετάλλευσης, πρέπει να είναι μόνιμη και σταθερή.

Πολύ περισσότερο τώρα, που μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις, την απεργία της 28ης Φλεβάρη, το κίνημα βρίσκεται σε άλλη φάση.

Αναμετριόμαστε με ισχυρές δυνάμεις, πολιτικές, συνδικαλιστικές, που με τις πλάτες της ενσωμάτωσης και των ΜΜΕ θέλουν να υπονομεύσουν, να ενσωματώσουν τους στόχους και τις διεκδικήσεις του κινήματος, το ίδιο το κίνημα στους σχεδιασμούς για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, στην αστική κυβερνητική εναλλαγή. Με νέες αυταπάτες για καλύτερη διαχείριση, σε μια περίοδο μάλιστα που εντείνεται η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν.

Δεν θα τους περάσει αυτήν τη φορά.

Αυτό κρίνεται σήμερα και το επόμενο διάστημα.

Τώρα είναι ώρα ευθύνης, να μπούμε μπροστά ώστε η οργή και η αγανάκτηση, που συνεχίζουν να "βράζουν", να μην παγιδευτούν σε νέες αυταπάτες. Τώρα είναι αναγκαίο να γίνει ένα άλμα στη ριζοσπαστικοποίηση, στην οργάνωση και τη μαζικοποίηση του κινήματος, να αλλάξουν οι συσχετισμοί στις γραμμές του.

Να πολλαπλασιαστούν παντού τα θετικά βήματα, τα αποτελέσματα που έχουμε κατακτήσει με συστηματική δουλειά και προσπάθεια στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Υπάρχουν δυνατότητες που πρέπει να αξιοποιηθούν. Οι δυνατότητες βρίσκονται στο αυξημένο κύρος του Κόμματος, στην εμπιστοσύνη πλατύτερων τμημάτων των εργαζομένων. Στην εμπιστοσύνη ότι το ΠΑΜΕ είναι αυτό που μπαίνει μπροστά στους αγώνες.

Να διαμορφωθεί, με πρωτοβουλία της εργατικής τάξης και των αγωνιστικών ταξικών συνδικάτων, ένα ρωμαλέο, πανελλαδικά οργανωμένο κίνημα σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες των πόλεων, με τους βιοπαλαιστές αγρότες, με το κίνημα των φοιτητών και των γυναικών. Απέναντι στο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου, στα κόμματα της αστικής τάξης.

Απέναντι σε όλα όσα εξυφαίνονται για να συνεχίσει ο λαός να είναι υποταγμένος και παγιδευμένος στο μαντρί του συστήματος και στην εξουσία του κεφαλαίου.

Μόνο ένα κίνημα ταξικά χειραφετημένο, ακηδεμόνευτο από την εργοδοσία, το κράτος, τους πολύμορφους μηχανισμούς του, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Ενα κίνημα που θα διεκδικεί όλα όσα του ανήκουν. Που στην προμετωπίδα του δεν θα έχει σύνθημα τη "δίκαιη ανακατανομή του πλούτου", αλλά το "Αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε όλος ο παραγόμενος πλούτος και τα μέσα που τον παράγουν να περάσουν στα χέρια αυτών που τον παράγουν!".

Ξέρουμε καλά πόσο συστηματική, επίμονη δουλειά χρειάζεται για να γίνουν αυτοί οι στόχοι υπόθεση της εργατικής τάξης και του κινήματός της. Εχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, γι' αυτό συνεχίζουμε ακούραστα και αταλάντευτα. Αυτή είναι η μόνη επιλογή, ο μόνος δρόμος που οδηγεί στη νίκη.

Δείκτης ωρίμανσης της ριζοσπαστικοποίησης είναι η ενίσχυση του ρεύματος αμφισβήτησης, της συμπόρευσης με το ΚΚΕ, πλατιών τμημάτων των εργαζομένων και του λαού.

Το δικό μας χρέος σήμερα είναι να φτάσει παντού, να συζητηθεί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Σ' αυτό το καθήκον πρέπει να στρατευτούμε όλοι και όλες. Τα μέλη της ΚΝΕ, οι φίλοι και οι συμπορευόμενοι. Δεν περισσεύει κανένας και καμία.

Με αισιοδοξία, με αυτοπεποίθηση, με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, στην πάλη για τον σοσιαλισμό, συνεχίζουμε σε όλες τις συνθήκες, ως Κόμμα παντός καιρού, χωρίς καμία υποτίμηση στους ταξικούς πολιτικούς αντιπάλους του λαού.

Ξέρουμε καλά κάθε φορά πού βρισκόμαστε και πού πάμε χωρίς να χάνουμε τον στόχο μας. Ξέρουμε επίσης ότι κάθε μαζική και πολιτική μάχη έχει τις δικές της απαιτήσεις.

Τώρα συγκεντρώνουμε τη προσοχή μας, να δουλέψουμε συνδυασμένα, μέσα στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, για να οργανωθεί η πάλη και να μην περάσουν τα σχέδια παγίδευσης του κινήματος.

Να δράσουμε πρωτοπόρα, στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα, στους συλλόγους, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, παντού, για να οργανωθεί σε στέρεες βάσεις η πάλη του λαού και να προσανατολιστεί ταξικά το κίνημα. Για να μην πάνε στράφι η οργή και οι αγώνες του λαού.

Για να στραφούν οι αγώνες, το κίνημα, τα κριτήρια κατά των πραγματικών υπευθύνων, κατά του αστικού κράτους, των θεσμών του, των αστικών κομμάτων, συνολικά του αστικού συστήματος, όλων των στηριγμάτων του.

Για να μην παγιδευτούν, να μην "παρκαριστούν" η οργή και η αμφισβήτηση στα εφεδρικά "υπόγεια" του συστήματος.

Σε αυτόν τον σκοπό, δηλαδή της χειραγώγησης του κινήματος, έχουν πέσει "λυτοί και δεμένοι" να κάμψουν αυτήν την αγωνιστική διεργασία.

Το σύστημα της εκμετάλλευσης, που με χίλια νήματα υποτάσσει και εκμεταλλεύεται τον λαό, είναι ανήσυχο μήπως οι εξελίξεις ξεφύγουν από τον έλεγχό του. Τώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ είναι το ίδιο στριμωγμένη, το κίνημα και το ΚΚΕ είναι αυτό που μπορεί και πρέπει να τη στριμώξει ακόμα περισσότερο. Να της βάλει "τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι". Να τη δυσκολέψει στην αντεργατική - αντιλαϊκή της επίθεση.

Γι' αυτό η αστική τάξη και τα κόμματά της μία αγωνία έχουν. Δεν είναι μόνο πώς θα σώσουν πολιτικά το τομάρι τους. Είναι κυρίως πώς θα διασώσουν τα ιερά και τα όσια του διεφθαρμένου αστικού κράτους και των θεσμών του, του σάπιου και διεφθαρμένου συστήματος, τώρα που η εμπιστοσύνη του λαού κλονίζεται.

Σ' αυτήν την ταξική - πολιτική τους επιδίωξη έχουν βρει πολιτικούς συμμάχους και στηρίγματα, πρώτα απ' όλα, τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς, αλλά και της Κωνσταντοπούλου και του Βελόπουλου.

Με μοιρασμένους ρόλους παίζουν στο ίδιο έργο κυβέρνηση και βολική αντιπολίτευση. Γι' αυτό οι δυνάμεις της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιποι, αναμασούν τα παραμύθια για την αναβάπτιση των θεσμών του αστικού κράτους».

Τόνισε ακόμα ότι «κανείς δεν πρέπει να παραπλανηθεί από τους αντισυστημικούς θεατρινισμούς της Κωνσταντοπούλου, που πουλάει τζάμπα νταηλίκι ενώ έχει δώσει εκ των προτέρων γην και ύδωρ στα βάθρα του συστήματος. Αλλά ούτε και από τον Βελόπουλο, που πιέζει στο ίδιο γήπεδομ της διάσωσης του συστήματος. Καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι».

Συνεχίζοντας ο Κ. Παρασκευάς αναφέρθηκε στις καταιγιστικές διεθνείς εξελίξεις και στα παζάρια που γίνονται ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, τα οποία «αποκαλύπτουν με τον πιο τραγικό τρόπο τους πραγματικούς λόγους που γίνονται οι πόλεμοι», και τόνισε την ανάγκη να δυναμώσει ο πολιτικός μαζικός αγώνας ενάντια στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.

Στάθηκε επίσης στα εργατικά - λαϊκά προβλήματα που βιώνει ο λαός στη Δυτική Θεσσαλονίκη και τα οποία αποδεικνύουν ότι πίσω από ό,τι βασανίζει τον λαό βρίσκονται η στρατηγική, οι αποφάσεις, οι προτεραιότητες ενός σάπιου και διεφθαρμένου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Κλείνοντας ανέδειξε ότι «απέναντι σε όλα τα μεγάλα και σημαντικά που τσακίζουν τις ζωές του εργαζόμενου λαού, απέναντι στην εξουσία των μονοπωλίων, την οποία υπηρετούν τόσο ο Μητσοτάκης, η κυβέρνηση της ΝΔ και οι επίδοξοι συνεχιστές του όσο και τα άλλα κόμματα του συστήματος, υπάρχει μόνο μία λύση, μόνο μία διέξοδος σε όφελος του λαού: Είναι η εργατική εξουσία και η λαϊκή διακυβέρνηση, που μόνο αυτή μπορεί να αντιμετωπίσει τους πραγματικούς υπεύθυνους και τις αιτίες, δηλαδή να απαλλάξει τους εργαζόμενους από το καθεστώς της εκμετάλλευσης, να απαλλάξει τον λαό από τα δεσμά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που θα έχει σκοπό και θα κάνει πράξη την ικανότητα των σύγχρονων αναγκών του.

Εδώ βρίσκεται η πραγματική ελπίδα για μια άλλη κοινωνία, χωρίς φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους. Για τη ζωή που μας αξίζει.

Γι' αυτόν τον σκοπό το ΚΚΕ δίνει καθημερινά όλες τις δυνάμεις του. Ομως η πραγματοποίηση αυτού του μεγάλου σκοπού απαιτεί απαραίτητα να γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης, των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων».