Μα είναι ηλίθιοι αυτοί οι Αμερικανοί; Είναι δυνατόν με βάση κάποια γκαζάκια να κατατάσσουν τη χώρα μας δεύτερη στον κατάλογο των χωρών όπου ανθεί η τρομοκρατία; Οι Αμερικανοί ασφαλώς και δεν είναι ηλίθιοι. Οπως δεν είναι ηλίθιοι μια σειρά δημοσιογράφοι και πάνω απ' αυτούς η ίδια η κυβέρνηση, που έσπευσαν να υποβαθμίσουν, χαρακτηρίζοντάς την απλά «άδικη», την αμερικανική έκθεση για την τρομοκρατία. Οι Αμερικανοί, πάντως, δεν άφησαν κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Δημοσίευσαν τη φωτογραφία των κατ' αυτούς τρομοκρατών που διαδήλωναν έξω από την πρεσβεία τους και αναφέρουν επίσης καθαρά τι θεωρούν τρομοκρατία: Τις κάθε είδους αντιαμερικανικές εκδηλώσεις.

Από την αμερικανική πλευρά όλα συμβαίνουν στην ώρα τους: Εχοντας εξασφαλίσει ήδη τη συμφωνία για δικαστική συνεργασία, έχοντας επίσης υπαγορεύσει το περιεχόμενο της συμφωνίας για την αστυνομική συνεργασία κι ενώ περίμεναν την καθαρογραφή της, όπως θεωρούν αυτονόητο υπαγόρευσαν με διαρροή στον Τύπο και το όνομα αυτού που θέλουν - όπως και έγινε - για αρχηγό της Αστυνομίας.

Στα δικά μας: Η κυβέρνηση δεν περίμενε την έκθεση για να πάρει τα μέτρα της. Πέντε χιλιάδες αστυνομικοί είναι μονίμως επί ποδός πολέμου, κυνηγώντας διαδηλωτές. Στο ενδιάμεσο ασκούνται ως κεφαλοκυνηγοί, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τους μετανάστες, εδραιώνοντας την κυριαρχία του τρόμου στους δρόμους. Τώρα πρέπει να πάρει ορισμένα ακόμα μέτρα. Προβλέψιμα κι αυτά. Εχει ήδη αποδεχτεί το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να υποταχτεί η πολιτική της: Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Τίποτα δεν είναι νέο. Από το 1990 ακόμα, που η μητρόπολη του καπιταλισμού, όταν μετά την αντεπανάσταση, κατόρθωσε να εγκαταστήσει τη μαφία σε ρόλο κυβέρνησης στη Ρωσία, για να βοηθήσει στην ένταση της καπιταλιστικής συσσώρευσης και να εδραιωθεί και εκεί ο καπιταλισμός, ήταν καθαρό πως οι Αμερικανοί θα όριζαν τον επόμενο παγκόσμιο εχθρό προς τον οποίο θα έπρεπε να στραφεί η κρατική καταστολή. Απελευθερωτικά κινήματα και χώρες χαρακτηρίστηκαν τρομοκρατικές. Μαζί και οι κυβερνήσεις που δεν ελέγχονταν σε απόλυτο βαθμό. «Η κυβέρνησή μας χρησιμοποίησε τακτικά την τρομοκρατία σαν όργανο της εξωτερικής της πολιτικής» δηλώνει σε ανύποπτη στιγμή ο Τζ. Μαρξ, συνεργάτης του Κέντρου Ερευνών Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, δείχνοντας τη μέθοδο. Ενδείξεις ότι διάφορες ομάδες ήταν κατασκευάσματα των ΗΠΑ υπήρχαν ήδη. Για την αποστολή τους δεν άφησαν περιθώρια παρερμηνείας οι ίδιες οι ΗΠΑ, όταν αίφνης ο «ΟΥΤΣΕΚΑ» από -κατά δήλωσή τους - τρομοκρατική οργάνωση έγινε αξιόπιστος συνομιλητής.

Βρισκόμαστε ήδη στην επόμενη μέρα. Η Ολμπράιτ έχει ήδη πανηγυρίσει για το γεγονός ότι «όλοι μαζί χτυπήσαμε την τρομοκρατία» στο πρόσωπο του Μιλόσεβιτς. Μένουν να κάνουμε ορισμένα ακόμα «όλοι μαζί». Νομιμοποιητική πλατφόρμα το «σύμφωνο σταθερότητας» στην περιοχή. Εχει ήδη το στρατό του, που αυτές τις μέρες κάνει απόβαση στην Ελλάδα. Θέλει και την αστυνομία του. Η ένταξη της Ελληνικής Αστυνομίας σε διακρατικού χαρακτήρα επιχειρήσεις απαιτεί λεπτούς χειρισμούς. Είναι η ώρα που πρέπει να φωτογραφηθούν ανοιχτά οι «τρομοκράτες» που διαδηλώνουν στους δρόμους. Τα λαϊκά κινήματα. Να αρχίσει να περνά ως αυτονόητο ότι διαδηλωτής ίσον τρομοκράτης. Γεγονός που βεβαίως απαιτεί τη νόμιμη παρουσία των ειδικών στο θέμα πρακτόρων του FBI στον τόπο του εγκλήματος. Κι όταν πλέον με τη συνδρομή και της δικαστικής εξουσίας θα έχει κατοχυρωθεί ως νόμιμο το χτύπημα των «τρομοκρατών» έξω από την πρεσβεία της Αθήνας, αυτονόητα οι εκπαιδευμένοι στην αντιμετώπιση τρομοκρατών θα μπορούν να δρουν άνετα και στη Βουλγαρία, και τη Ρουμανία, μέσα στην ίδια τη Σερβία. Ηδη 40 στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας παριστάνουν την τροχαία στο Κόσσοβο.

Η ομπρέλα υπάρχει: Το σύμφωνο σταθερότητας. Το νομικό πλαίσιο επίσης: Οι διακρατικές συμφωνίες αστυνομικής συνεργασίας. Οι υποδομές το ίδιο: Τα διάσπαρτα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών ενοποιούνται. Το ίδιο και οι πράκτορες: Αποκτούν ενιαία στέγη στην αναβαθμισμένη αντιτρομοκρατική υπηρεσία. Σαφώς και είχε προβλεφτεί έγκαιρα η ύπαρξη ως και ειδικού εισαγγελέα, με αποκλειστική χρέωση την τρομοκρατία. Οι βελτιώσεις που πρέπει να γίνουν στο νομικό πλαίσιο έχουν ήδη δοθεί στην κοινή γνώμη, είτε με τη μορφή άρθρου του αρμόδιου εισαγγελέα, είτε με τη μορφή ρεπορτάζ στην κατάλληλη εφημερίδα και από τον αρμόδιο μάλιστα για την εγκυρότητα των πηγών του συντάκτη.

Είναι η ώρα της δράσης: Στην Αυστραλία διαμήνυσαν στο λαό ότι οι πεζοναύτες θα επέμβουν, αν θιγούν αμερικανικά συμφέροντα στη διάρκεια των αγώνων. Στα Βαλκάνια ήδη οι χορηγοί κάνουν «επενδύσεις». Στην Ελλάδα σύντομα θα έχουμε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Στις 7 Δεκέμβρη 1999 ανακοινώθηκε ότι η αμερικανική κυβέρνηση καθόρισε μια νομική βάση για την αντιμετώπιση τρομοκρατικών οργανώσεων που βρίσκονται στη λίστα της. Οπως αναφέρεται εκεί, μια τέτοια οργάνωση φεύγει από τη λίστα, μόνο αν επί δύο χρόνια δεν κάνει ενέργεια. Η ΕΕΔΥΕ δεν είναι ακόμα στη λίστα. Είναι όμως η φωτογραφία της. Του χρόνου; Και τι θα συμβεί τότε που θα ζητηθεί ενεργοποίηση της δικαστικής συνεργασίας; Τι ρόλο θα παίξουν μέχρι τότε οι χαφιέδες, που ο αρμόδιος εισαγγελέας εκτιμά ότι πρέπει να δράσουν στο εσωτερικό του κινήματος, όπως ακριβώς θα έκαναν κι αν κυνηγούσαν εμπόρους ναρκωτικών; Και τι θα συμβεί, όταν και μόνο η μαρτυρία του προβοκάτορα θα θεωρείται ικανή να καταδικαστεί κάποιος ως τρομοκράτης; Αυτές ακριβώς είναι οι ρυθμίσεις που σχεδιάζονται. Σ' αυτή την κατεύθυνση αναδιοργανώνεται όλο το σύστημα καταστολής. Οι χαφιέδες με τις κάμερες και οι κατά λάθος παρόντες σε συνελεύσεις συνδικάτων ασφαλίτες δείχνουν πως ήδη έχει ενταθεί η δράση του μηχανισμού. Ο υπερεξοπλισμός της Αστυνομίας, με πρόσχημα το έγκλημα, στοχεύει και χρησιμοποιείται ήδη στις πλάτες λαϊκών αγωνιστών.

Κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται. Η αμερικανική πίεση και η αποδοχή της από την ελληνική κυβέρνηση πρέπει να καταδικαστούν στη λαϊκή συνείδηση. Είναι δυνατόν να μπει φραγμός στα κυβερνητικά σχέδια και μέτρα. Κανείς δε δικαιούται να καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό για την αθωότητα διαφόρων αναδιοργανώσεων στο χώρο της αστυνομικής και δικαστικής εξουσίας. Διαμάχες, που έχουν τη βάση τους στην αξίωση της ευρωπαϊκής μπότας του ιμπεριαλισμού να έχει αυτή το πάνω χέρι στους μηχανισμούς καταστολής, δεν κάνουν τον εχθρό λιγότερο επικίνδυνο.

Οι κομμουνιστές, πρώτος στόχος της υπό εξέλιξη επίθεσης, έχουν κάθε λόγο να βρεθούν στην πρώτη γραμμή ενός ενωμένου λαϊκού αγώνα κόντρα στους πραγματικούς τρομοκράτες.