Η Αυτοδιοίκηση δεν πρέπει απλά να συμπαραστέκεται στους λαϊκούς αγώνες αλλά να συμβάλλει στην κινητοποίηση των εργαζομένων, στενά συνεργαζόμενη με τους κοινωνικούς φορείς, με τις ταξικές δυνάμεις. (Στη φωτογραφία στιγμιότυπο από την περιοδεία του Θανάση Παφίλη στον ΟΛΠ)

Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει την ενίσχυση των συνδυασμών που στηρίζει αυτοτελώς ή σε συνεργασία με το ΣΥΝ, κινδυνολογώντας πως αν είναι η χαμένη δύναμη σ' αυτές τις εκλογές, ενισχύεται η «Δεξιά», με προοπτική να κερδίσει η ΝΔ και τις βουλευτικές εκλογές.

Η ΝΔ επίσης θεωρεί αυτές τις εκλογές πρόκριμα για την ανάδειξή της στην κυβερνητική εξουσία, αξιοποιεί τη δυσαρέσκεια από την κυβερνητική πολιτική δημαγωγώντας στα προβλήματα και κάνοντας δήθεν «αριστερά ανοίγματα».

Και τα δυο αυτά κόμματα θέλουν να αναδείξουν τις δικές τους δυνάμεις στις τοπικές αρχές, για να ενισχυθεί η πολιτική του κεφαλαίου που και τα δυο υπηρετούν,(θέλουν και ολίγον «αριστερό» γαρνίρισμα), αφού ταυτίζονται στις προγραμματικές τους επιλογές, όπως η προσαρμογή στην ΟΝΕ, στη στρατηγική της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Ο ανταγωνισμός τους δεν εμπεριέχει αντίθετες πολιτικές αλλά ποιο κόμμα θα είναι στην κυβέρνηση.

Τι σημαίνουν όμως τα «αυτοδιοικητικά κριτήρια» που προβάλλουν αυτές οι δυνάμεις; Τι είναι η «Αυτοδιοίκηση»; Είναι θεσμός του κράτους που αξιοποιείται για να εφαρμόζει πολιτική και μάλιστα αυτήν της εκάστοτε κυβέρνησης. Με τις αντιδραστικές αλλαγές στο θεσμό εντάχθηκε πλήρως στην εφαρμογή της πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ασκεί πολιτική σε γενικότερα οικονομικά, δημοκρατικά προβλήματα, λειτουργεί ως επιχείρηση που αποσκοπεί στο κέρδος, πουλώντας τις υπηρεσίες που θά 'πρεπε να προσφέρει στο λαό, διαπλέκεται άμεσα με το ιδιωτικό κεφάλαιο, μέσω των έργων και της επιχειρηματικής δράσης, των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας, της γενίκευσης των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και της μερικής απασχόλησης, της κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης. Την κάνουν συμμέτοχη στην ένταση της καταστολής των λαϊκών διεκδικητικών αγώνων και περιστολή των λαϊκών ελευθεριών, στη συμμετοχή της Ελλάδας στη δράση της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Να γιατί είναι απάτη τα «αυτοδιοικητικά κριτήρια».

Βεβαίως η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, η συνδυασμοί τους, επιδιώκουν να πείσουν την εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα να βάλουν στην άκρη τα δικά τους μεγάλα προβλήματα, της ανεργίας, της ακρίβειας, της φτώχειας, του ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών, τη μιζέρια και τον αφανισμό των ΕΒΕ, τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση κλπ. Γιατί πρέπει να αντιμετωπιστούν τάχα τα τοπικά προβλήματα, αφού οι τοπικές αρχές ασχολούνται με τις τοπικές κοινωνίες. Αλλο μεγάλο ψέμα, αφού δεν υπάρχει πρόβλημα, γενικό ή τοπικό, που να μην έχει σχέση με την εκμετάλλευση των εργαζομένων, με την εφαρμοζόμενη πολιτική.

• Τη δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων, το φορολογικό, (μείωση φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου, αύξηση έμμεσων φόρων που μειώνουν το λαϊκό εισόδημα ενισχύοντας το κεφάλαιο), την ακρίβεια που επιδεινώνει σημαντικά το βιοτικό επίπεδο της λαϊκής οικογένειας, τα ιδιαίτερα οξυμένα προβλήματα των γυναικών και της νεολαίας.
• Τις ιδιωτικοποιήσεις, που ένας από τους μοχλούς επιβολής τους είναι και η ΤΑ, αφορούν τομείς μεγάλης σημασίας, όπως ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ορυκτό πλούτο, νερό, λιμάνια, τη γη και τους ελεύθερους χώρους, αλλά και τομείς που εμπορευματοποιούνται πλήρως όπως παιδεία, υγεία, πρόνοια.
• Την ανεργία και την κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, που είναι σε βάρος του ελεύθερου χρόνου, οδηγεί στην αύξηση της μερικής απασχόλησης, ενώ μπορεί να εφαρμοστεί το 35ωρο-7ωρο-5ήμερο.
• Το αγροτικό πρόβλημα αφού με την ενδιάμεση ΚΑΠ και την είσοδο και άλλων χωρών στην Ευρωπαϊκή Ενωση αρχίζει το κόψιμο των επιδοτήσεων, άρα και η δραστική μείωση του αγροτικού εισοδήματος που σε συνδυασμό με την αύξηση των καλλιεργητικών εξόδων ανοίγει ο δρόμος για ακόμη μεγαλύτερο ξεκλήρισμα και αύξηση της ανεργίας στην ύπαιθρο.
• Το πρόβλημα των ΕΒΕ, που συνθλίβονται από τις συγχωνεύσεις και εξαγορές, από τις πολυεθνικές και τη μείωση του λαϊκού εισοδήματος.
• Το ζήτημα της κρατικής καταστολής στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, με τους τρομονόμους, το αντιδραστικό νομικό πλαίσιο και τους μηχανισμούς καταστολής που γιγαντώνονται, το χαφιεδισμό και την καχυποψία ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους του μόχθου, με σκοπό το χτύπημα των κινητοποιήσεων του οργανωμένου λαϊκού κινήματος, κάθε κοινωνικοπολιτικής δράσης και αγώνα αντίστασης στην αντιλαϊκή επέλαση. Εδώ εντάσσεται και η δημοτική αστυνομία.
• Τη συμμετοχή της Ελλάδας στη δράση της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων που έχει οδηγήσει στην αμφισβήτηση συνόρων στο Αιγαίο και στη ΝΑΤΟποίησή του, στα ΝΑΤΟικά στρατηγεία, στη δράση ελληνικού στρατού έξω από τα σύνορα, (δίκην στρατού κατοχής), συνολικά στη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις.

Σ' όλα τα παραπάνω μέτωπα η Αυτοδιοίκηση δεν πρέπει απλά να συμπαραστέκεται στους λαϊκούς αγώνες αλλά να συμβάλλει στην κινητοποίηση των εργαζομένων, στενά συνεργαζόμενη με τους κοινωνικούς φορείς, με τις ταξικές δυνάμεις. Αυτή τη δράση πρέπει να έχει ο θεσμός με λαϊκά χαρακτηριστικά. Και αυτό εξαρτάται από το συσχετισμό δυνάμεων στους δήμους και τις νομαρχίες.

Επομένως, οι τοπικές αρχές για να λειτουργήσουν υπέρ του λαού πρέπει να αρνηθούν να λειτουργήσουν υπέρ της γενικής πολιτικής του κράτους, της κυβέρνησης, των κομμάτων της ολιγαρχίας και των συνοδοιπόρων τους όπως ο ΣΥΝ. Εδώ επίσης δε χωράει ως κριτήριο το «ανεξάρτητος» ή «ακομμάτιστος». Αυτός ή θα είναι με την πολιτική της πλουτοκρατίας ή με τα λαϊκά συμφέροντα.

Γι' αυτό πρέπει να καταψηφιστούν και στους δύο γύρους ενιαία οι συνδυασμοί που στηρίζουν τ' άλλα κόμματα και να ενισχυθούν αποφασιστικά, σε δήμους και νομαρχίες οι συνδυασμοί συμπαράταξης που στηρίζει το ΚΚΕ, μαζί με άλλες δυνάμεις όπως το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση, ανένταχτοι αριστεροί, που είτε από τη δράση τους στην Αυτοδιοίκηση, είτε από τους αγώνες τους στ' άλλα μέτωπα πάλης, έχουν εναντιωθεί στην εφαρμοζόμενη πολιτική, έχουν συνταχθεί με τους λαϊκούς αγώνες.

Δραστική μείωση σε ψήφους και ποσοστά και των άλλων δυνάμεων σημαίνει αποδοκιμασία της πολιτικής τους, μη νομιμοποίηση από το λαό γενικότερων αντιλαϊκών σχεδιασμών.

Αποφασιστική ενίσχυση των συνδυασμών που στηρίζει το ΚΚΕ, σημαίνει ότι την επόμενη μέρα των εκλογών, περισσότερες δημοτικές και νομαρχιακές αρχές θα συμμετέχουν ενεργά στις λαϊκές διεκδικήσεις, γεγονός που ενισχύει την αντίσταση, την αγωνιστική δράση του λαϊκού κινήματος, για παρεμβολή εμποδίων στην πολιτική της άρχουσας τάξης, την απόσπαση κατακτήσεων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Σημαίνει ότι ο λαός απαιτεί πολιτική προς όφελος των συμφερόντων του.

Αυτό το μήνυμα μπορεί να σηματοδοτήσει γενικότερες διεργασίες, απεγκλωβισμό, χειραφέτηση περισσότερων δυνάμεων από τ' άλλα κόμματα, να διευρύνει, να ενισχύει κοινωνικοπολιτικές συσπειρώσεις στα διάφορα μέτωπα πάλης, ενάντια στην πολιτική των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού, να συμβάλλει στη συσπείρωση του λαού στο δικό του Μέτωπο.