Ο «Ρ» δημοσιεύει τις ομιλίες όλων των εκπροσώπων που συμμετείχαν στη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που έγινε στην Αθήνα στο Ζάππειο Μέγαρο από 23 έως 25 του Ιούνη με θέμα: «Εμπειρίες από τους αγώνες, τις συνεργασίες και τις συμμαχίες των κομμουνιστών». Στη συνάντηση συμμετείχαν 64 κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα από 53 χώρες και αναπτύχθηκε ένας πλούσιος προβληματισμός στην κατεύθυνση της κοινής δράσης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Αγαπητοί σύντροφοι, βλέπω ότι εδώ υπάρχουν πολλοί κοντινοί φίλοι, θα πω ακόμα αγαπητοί φίλοι, αγαπητή Αλέκα Παπαρήγα, αγαπητοί σύντροφοι μέλη του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, ένα μεγάλο ευχαριστώ που οργανώσατε αυτή τη συνάντηση. Πιστεύω ότι δεν είναι απλή μία τέτοια οργάνωση. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, το διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες. Σχεδόν όλοι συμμετείχαμε στο επαναστατικό κίνημα του μέσου και του τέλους του 20ού αιώνα.

Δυστυχώς, ο περασμένος αιώνας τελείωσε με την επίθεση της παγκόσμιας αντίδρασης. Το διεθνές κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να ξαναμοιράσει τον κόσμο προς το συμφέρον των ιμπεριαλιστικών χωρών. Η αλλαγή του διπολικού κόσμου άλλαξε και τον πολιτικό χάρτη του κόσμου. Ομως, δεν ήρθε το τέλος της ιστορίας. Είναι προσωρινή, υπογραμμίζω προσωρινή, η ήττα του σοσιαλισμού και χρησιμοποιείται από τις διεθνείς μονοπωλιακές ενώσεις, για την ενίσχυση της εκμετάλλευσης, για τον άγριο περιορισμό των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.

Ομως το διεθνές κεφάλαιο δε θα μπορέσει ποτέ να σταματήσει και να τελειώσει με την ταξική πάλη. Ανεξάρτητα από τα οπλοστάσια του ιμπεριαλισμού δεν είναι σε θέση να βάλουν κάτω από τον έλεγχό τους, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα. Το όνειρο των ΗΠΑ σε αυτές τις συνθήκες να εμπεδώσουν τη νέα τάξη πραγμάτων, την εξουσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σε όλη τη γη είναι, από τώρα φαίνεται, εσφαλμένη αυτή η εντύπωση.

Ο ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό του. Η πείρα μέσα από τα μέτωπα της πάλης, όπου συμμετέχουν άνθρωποι, όχι μόνο κομμουνιστές, σε αυτή την πάλη συμμετέχουν όχι μόνο εργάτες και διανοούμενοι, εδώ συμμετέχουν και εθνικοί επιχειρηματίες. Κάποιοι μικροϊδιοκτήτες, οι οποίοι έρχονται σε αντίθεση με τα διεθνικά μονοπώλια και με τα διεθνή τους κέντρα και συστήματα. Ερχονται σε αντίθεση με τις δυνατότητες των διεθνών μονοπωλιακών ενώσεων.

Σαν συμπέρασμα θα ήθελα να σας ενημερώσω για μια δημοσκόπηση που έγινε στη χώρα μας. Η πλειοψηφία υποστηρίζει το σοσιαλισμό παρ' όλο που θα ήθελε να πλουτίσει. Στις σημερινές συνθήκες εμείς οι κομμουνιστές πρέπει κάπως διαφορετικά να δούμε την επαναστατική κατάσταση. Αυτή είναι επίκαιρη σήμερα, όμως οι πλευρές της δεν είναι ίδιες με αυτές που ήταν πριν από 180 χρόνια. Πιστεύω ότι σήμερα η βασική πλευρά της παγκόσμιας ανάπτυξης χαρακτηρίζεται από το ότι ο σοσιαλισμός βρίσκεται στο κατώφλι της πόρτας των ανθρώπων.

Ετσι, ερχόμαστε στο συμπέρασμα, ότι βασικότατος παράγοντας της ανάπτυξης της ανθρώπινης κοινωνίας ήταν και είναι μόνο ο ιδέες του μαρξισμού λενινισμού και οι φορείς τους τα κομμουνιστικά και εργατικά Κόμματα. Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι νέα, όμως σήμερα είναι πολύ επίκαιρη. Η προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού προκάλεσε ορισμένη αμηχανία στις κομμουνιστικές γραμμές, όμως θα συμφωνήσετε μαζί μου, ότι αυτή η αμηχανία τελειώνει.

Μπαίνουμε σε μια νέα εποχή, την εποχή της αναγέννησης του Κομμουνιστικού Κινήματος, την εποχή της ενεργητικής πάλης για τη νίκη του σοσιαλισμού. Σε αυτό το στάδιο σημαντική, μεγάλη σημασία παίρνει ο υποκειμενικός παράγοντας. Η ηγεσία της επαναστατικής πάλης από την πλευρά του Κομμουνιστικού Κόμματος. Σε σχέση με αυτό θα ήθελα να πω, για το τι συμβαίνει στη Ρωσία, γιατί καταλαβαίνω ότι όλοι μας καθώς μαζευόμαστε εδώ σκεφτόμαστε, για το τι έγινε στη Σοβιετική Ενωση και το τι συμβαίνει τώρα.

Η αρνητική ανάπτυξη των πολιτικών διαδικασιών στη Ρωσία και σχεδόν σε όλη την περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, ή ήττα των κομμουνιστών και των προοδευτικών δυνάμεων, μας αναγκάζουν να μιλάμε ξανά και ξανά για τις τύχες του κομμουνιστικού κινήματος γενικά και του μεγαλύτερου τμήματός του, του κομμουνιστικού κόμματος της Ρώσικης Ομοσπονδίας.

Είναι βέβαια παράδοξο, όμως στο μέτρο της καπιταλιστικοποίησης της ρώσικης κοινωνίας, η κοινωνία όλο και γίνεται περισσότερο αριστερή, αλλά τα κομμουνιστικά Κόμματα αδυνατίζουν, γιατί το καθεστώς δυναμώνει. Αυτή είναι η εμφάνιση της βαθιάς κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας. Αυτή η κρίση επαναλαμβάνει τις πλευρές εκείνης της κρίσης που πέρασε το ΚΚΣΕ.

Η φιλοκυβερνητική πλευρά του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρώσικης Ομοσπονδίας, συζητάει για ένα δικομματικό σύστημα κοινοβουλευτικό. Μιλάει για δικομματικό, ή τρικομματικό σύστημα και δεν ακούμε κάποια αντίθεση, κάποια άλλη φωνή ενάντια σε αυτή τη θέση. Προς το παρόν δυστυχώς και ο Πρόεδρος και η ηγεσία του Κόμματος μιλούν γι' αυτό το πράγμα.

Είναι φανερό, ότι για να μην επιτρέψουμε μια τέτοια ανάπτυξη, πρέπει να εξοπλιστούμε και θεωρητικά και πρακτικά, στην πρακτική μας δραστηριότητα, με τις θεμελιακές βασικές αρχές του μαρξισμού, που γράφονται στα προγράμματα των Κομμάτων. Αναφέρομαι στην ταξική πάλη.

Στην προώθηση αυτής της πάλης στην πρώτη γραμμή, στη θεωρητική και πρακτική δουλιά των Κομμάτων μας. Από εδώ ξεκαθαρίζεται το ζήτημα σχετικά με την κοινωνική βάση και τους συμμάχους των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Σε καμία περίπτωση δεν είναι η μεσαία τάξη. Τέτοια έννοια δεν υπάρχει ούτε στην αστική κοινωνιολογία. Αν δούμε σήμερα στη Ρωσία, δεν υπάρχει πάνω από 10% ένα τέτοιο στρώμα που να παίρνει πάνω από τις μέσες αποδοχές.

Η συντριπτική πλειοψηφία είναι τα μικροαστικά στρώματα. Αυτή είναι και οι εθνικοί επιχειρηματίες που γίνονται θύματα της πολιτικής των διεθνικών επιχειρήσεων, που προωθούν την πόλωση ανάμεσα στις πλούσιες και τις φτωχειές χώρες και τις τρίτες χώρες, όπου τώρα μπαίνει και η Ρωσία.

Η σημερινή βάση του κομμουνιστικού κινήματος είναι μόνο η εργατική τάξη, οι επιστήμονες, οι τεχνικοί, οι γιατροί, η εργαζόμενη αγροτιά, δηλαδή, όλοι εκείνοι οι εργαζόμενοι, οι μισθωτοί μην αποκλείοντας τους συνταξιούχους.

Επίσης, δεν πρέπει να αγνοούμε τη δικτατορία του προλεταριάτου. Η χρησιμοποιούμενη με διάφορους τρόπους λέξη δικτατορία, ο όρος δικτατορία που φοβίζει, αυτός ο όρος είναι απαραίτητος και σήμερα, για να εξηγήσουμε την ουσία του ταξικού κράτους. Η δικτατορία σημαίνει σε μία περίπτωση τη δικτατορία των φεουδαρχών, των αστών ή του προλεταριάτου. Οπως έλεγε ο Λένιν, η ανώτερη μορφή της δικτατορίας της αστικής ήταν η αστική δημοκρατία. Ομως η καλύτερη μορφή δικτατορίας του προλεταριάτου για τη Ρωσία ήταν και παραμένει η σοσιαλιστική δημοκρατία.

Σε ό,τι αφορά τους συμμάχους το οποιοδήποτε κομμουνιστικό Κόμμα, μπορεί να δημιουργήσει το πιο πλατύ μπλοκ, την πιο πλατιά συμμαχία, χωρίς όμως να χάνει το χαρακτήρα του. Πρέπει να θυμόμαστε στην πολιτική τις θέσεις του Μαρξ. Οτι στην πολιτική μπορείς να κάνεις συμμαχίες ακόμα και με τον ίδιο το διάβολο. Πρέπει να είναι όμως σίγουρο, ότι εσύ θα οδηγείς το διάβολο και όχι ο διάβολος εσένα. Για μας είναι πολύ σημαντικό να επεξεργαστούμε μια τέτοια γραμμή, που θα επιτρέψει να φέρουμε στις γραμμές μας ειλικρινείς αγωνιστές, για τη δίκαιη κοινωνία.

Είναι πολύ επίκαιρα αυτά τα προβλήματα, όπως ήταν στην αρχή του αιώνα, τα επαναστατικά χρόνια. Παραμένει το ερώτημα, για την εξουσία. Εάν ένα κομμουνιστικό Κόμμα θεωρεί ότι η πολιτική και ιδεολογική υποστήριξη της αστικής δημοκρατίας είναι να συμμετέχει στην αστική διακυβέρνηση, αυτό είναι έγκλημα.

Επιτρέπεται να γίνεται πάλη για τη λύση κοινωνικών προβλημάτων, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μετέχουν στην Κυβέρνηση τα κομμουνιστικά κόμματα. Εχουμε πολυετή πείρα προσπαθειών κομμουνιστικών Κομμάτων, παρόμοια, όμως αυτές μας οι προσπάθειες, για να αποκαταστήσουμε την ενότητα, σταμάτησαν από τα προβλήματα που είχαν τα ίδια τα Κόμματα.

Στη Ρωσία η θεωρητική ανεπάρκεια, η θεωρητική αδιαφορία είναι βασική αιτία της διαίρεσης των κομμουνιστικών Κομμάτων. Της λεγόμενης κομμουνιστικής πολυκομματικότητας. Οι μεν στέκονται στη θέση της ταξικής πάλης, άλλοι στέκονται στις θέσεις της αμφιβολίας, σαν αποτέλεσμα της δικής τους ανεπάρκειας. Σήμερα στη Ρωσία, οι θέσεις οι φιλοσοφικές του μαρξισμού αλλάζουν με θέσεις εθνικοπατριωτικές, όμως αυτό πρώτα απ' όλα δείχνει ότι η μαρξιστική φιλοσοφία τον τελευταίο καιρό έχει ξεχαστεί. Από πολλούς έχει συνειδητά προδοθεί και στη θέση της μπαίνουν εθνικοπατριωτικές ή νεοφιλελεύθερες ιδεολογίες.

Είναι κακό όταν οι σοσιαλδημοκράτες γίνονται απολογητές του καπιταλισμού, όμως είναι χειρότερο όταν οι σοσιαλδημοκράτες μασκαρεύονται σε κόμμα κομμουνιστών. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας για τη δημιουργία της Ενωσης Ρωσίας - Λευκορωσίας στη Σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων ξεκίνησε η διαδικασία δημιουργίας ενιαίου Κόμματος, Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας και Λευκορωσίας.

Δεν έχουμε στόχο να ενώσουμε όλα τα υπάρχοντα κόμματα, γιατί δεν είναι ρεαλιστικό σήμερα. Ομως, πρέπει να θυμηθούμε μέχρι την απαγόρευση το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ενωσης, είχε 18.000.000 μέλη, ενώ σήμερα έχει περίπου 1.000.000.

Πολλοί είναι σήμερα έτοιμοι να μπούνε στο Κόμμα, όμως δε συμφωνούν με την πολιτική των Κομμάτων που υπάρχουν σήμερα στη Ρωσία. Επομένως, σήμερα δε γίνεται λόγος για την ένωση των Κομμάτων, αλλά για την ενωση των κομματικών σε ένα ενιαίο Κόμμα. Δημιουργώντας ένα ενιαίο κόμμα, δημιουργούμε τις προϋποθέσεις, για την αναδημιουργία, για την αναγέννηση του Σοβιετικού Κράτους. Εμείς σε αυτή την κατεύθυνση θα είμαστε και σκληροί, αλλά και ευέλικτοι.

Στις 15 Ιουλίου θα κάνουμε το ιδρυτικό συνέδριο, του ενιαίου Κομμουνιστικού Κόμματος Λευκορωσίας, Ρωσίας και πιστεύουμε ότι θα μας υποστηρίξει η πλειοψηφία των Σοβιετικών κομμουνιστών. Αυτό δε γίνεται στο όνομα της σημερινής ημέρας, αλλά για την προοπτική. Είμαι σίγουρος, ότι εάν σήμερα δε δημιουργήσουμε αυτό το Κόμμα, στο μέλλον δε θα μας το συγχωρήσουν. Γι' αυτό όπως και να έχουν τα πράγματα, θα πάμε μέχρι τέλους.

Για την προετοιμασία στις Θέσεις για το Συνέδριο, τονίζεται ότι σκοπός του Κόμματος είναι η βασική αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων, πρέπει να αλλάξουμε το σύστημα και όχι το καθεστώς ή την πολιτική. Ετσι θα υλοποιήσουμε μία πανεθνική ιδέα, την επιστροφή της εξουσίας στους εργαζόμενους, τη σοσιαλιστική κοινωνία, το λαϊκό σοσιαλιστικό κράτος.

Αγαπητοί σύντροφοι, παίρνοντας υπόψη το χρόνο θα ήθελα σύντομα να πω, μερικά πράγματα για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Υποστηρίζουμε τις θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και τις προσπάθειές του, για τα επίκαιρα ζητήματα. Ευχαριστούμε για την έκδοση του περιοδικού και για τη δουλιά που γίνεται στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ και την υποστηρίζουμε και υλικά θα υποστηρίξουμε αυτή τη δουλιά.

Αποφασιστικά υποστηρίζουμε την επανίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, για την οποία έγινε λόγος. Πιστεύουμε ότι οι κομμουνιστές είναι η μόνη πολιτική δύναμη που δεν έχει διεθνές κέντρο. Δεν είμαστε υπέρ της επανάληψης του παρελθόντος.

Η νέα κομμουνιστική διεθνής πρέπει να πάρει υπόψη την πείρα του παρελθόντος και τις θέσεις των Κομμάτων. Είμαστε έτοιμοι για τη συνεργασία των κομμάτων. Η εθνική μας πείρα λέει ότι η ενότητα των κομμουνιστικών κομμάτων είναι πάρα πολύ δύσκολο και πολύ σύνθετο θέμα. Ομως, εάν θέλουμε να νικήσουμε δεν έχουμε άλλο δρόμο.

Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω εκ μέρους της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και προσωπικά τη συντρόφισσα Παπαρήγα για την πολύ καλή οργάνωση της συνδιάσκεψης. Ευχαριστώ για την προσοχή σας.