Τα ακόμα μεγαλύτερα υπερκέρδη στις σύγχρονες συνθήκες λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, στην εντός ΟΝΕ εποχή, είναι ο αποκλειστικός στόχος της συγχώνευσης των δύο τραπεζών, ανεξάρτητα από το πώς αξιολογούν, δικαιολογούν και προβάλλουν το εγχείρημα οι ίδιοι οι τραπεζίτες, που προσεγγίζουν το ζήτημα, κλείνοντας σε όλες τις πτώσεις το θέμα του ανταγωνισμού. Τι επιδιώκουν, λοιπόν, οι δύο τράπεζες με τη συγχώνευσή τους και πώς αντέδρασαν οι εργαζόμενοι σ' αυτές, μετά την έκπληξη που νιώσανε, ακούγοντας τη σχετική είδηση από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Σε αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει ο «Ρ», μεταφέροντας απόψεις από χτεσινό ρεπορτάζ στα καυτά ...μέτωπα. Τα συγκεκριμένα ερωτήματα τέθηκαν σε στελέχη των δύο υπό συγχώνευση τραπεζών, καθώς και σε παράγοντες της Τράπεζας Ελλάδας και του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.

Στο πρώτο και καθοριστικό ερώτημα, γιατί συγχωνεύονται οι δύο τράπεζες, οι απαντήσεις συμπίπτουν. Συγχωνεύονται, σύμφωνα με την ορολογία που χρησιμοποιούν οι αρμόδιοι, για να αντεπεξέλθουν στον οξυμένο ανταγωνισμό της ευρωζώνης. Πώς μπορεί όμως να εκδηλωθεί αυτός ο ανταγωνισμός; Εδώ τα πράγματα δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα. Ολοι συμφωνούν ότι η ελληνική τραπεζική αγορά δεν έχει ...συγκινήσει τους τραπεζικούς κολοσσούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίοι περιορίζονται σε διακριτικές κινήσεις, όπως η απόκτηση μεριδίου της Eurobank από τη Γερμανική Τράπεζα (Deutsche bank), ή της Εμπορικής από τη γαλλική Cretit Agricole. Στο ερώτημα, αν τα ευρωπαϊκά τραπεζικά μονοπώλια εμφανιστούν αύριο στην ελληνική αγορά, οι απαντήσεις διίστανται. Ορισμένοι απαντούν θετικά και ορισμένοι αρνητικά. Αρα η πρώτη απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι πως η νέα τράπεζα, θα είναι σε θέση να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό ξένων ευρωπαϊκών τραπεζών, αν τελικά οι τελευταίες αποφασίσουν να εισέλθουν στην ελληνική τραπεζική αγορά. Υπάρχει, όμως, και μια άλλη εκδοχή που λέει ότι η νέα τράπεζα θα μπορεί να διαπραγματευτεί από καλύτερους όρους το ενδεχόμενο μελλοντικής εξαγοράς της, από ξένα τραπεζικά μονοπώλια. Η πιθανότητα, η νέα τράπεζα να «χτυπήσει» την ευρωπαϊκή αγορά, θεωρείται απίθανη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος ο Γερμανός, ή ο Γάλλος πελάτης, να εμπιστευτεί ελληνική τράπεζα που θα λειτουργεί σε γερμανικό ή γαλλικό έδαφος, αναφέρουν οι αρμόδιοι παράγοντες. Για να συμπληρώσουν ότι μέχρι σήμερα οι μεγάλοι «παίκτες» της ευρωπαϊκής αγοράς αποφεύγουν ο ένας να μπει στην αγορά του άλλου, πόσο μάλλον μια ελληνική τράπεζα...

Κοινή είναι η θέση ότι η νέα τράπεζα θα επιχειρήσει να αποκτήσει ισχυρότερη βάση στη βαλκανική αγορά, την Κύπρο, την Τουρκία, καθώς και σε αραβικές χώρες. Αλλωστε τα 10 τελευταία χρόνια εξυφαίνεται ένας ολόκληρος σχεδιασμός κυβέρνησης και επιχειρηματιών, ώστε η Ελλάδα να παίξει το ρόλο του μικροϊμπεριαλιστή στις γειτονικές αυτές περιοχές. Οι οικονομικοί παράγοντες συμφωνούν ότι για την κυριαρχία στις περιοχές αυτές μοιραία θα υπάρξει σύγκρουση με ιταλικά, γαλλικά, γερμανικά και τουρκικά κεφάλαια, που διεκδικούν μερίδια. Εκτιμούν μάλιστα ότι από τη στιγμή που Ελληνες επιχειρηματίες και άλλοι Ευρωπαίοι προσφέρουν στους υποψήφιους πελάτες το ίδιο νόμισμα, δηλαδή το Εύρω, αυτό αποτελεί πλεονέκτημα για τις ελληνικές τράπεζες, επειδή η σημερινή αντιπαράθεση μεταξύ της δραχμής και του μάρκου δε θα άντεχε σε σοβαρή σύγκριση.

Η νέα τράπεζα με το μέγεθος που θα αποκτήσει, θα μπορεί - υποστηρίζουν οι ίδιοι παράγοντες - να συμμετάσχει στην έκδοση των κερδοφόρων κοινοπρακτικών δανείων μεγάλου ύψους, στα οποία προσφεύγουν μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις, ή ακόμα και κράτη για να εξυπηρετήσουν το δημόσιο χρέος. Από την άποψη αυτή, αναφέρουν, η τράπεζα θα μπορεί να γίνει προνομιακός συνομιλητής των κυβερνήσεων της Βαλκανικής (σε χορηγήσεις δανείων, σε μεγάλες εταιρίες τηλεπικοινωνιών, ηλεκτρισμού κλπ). Ακόμα θα μπορούσε να αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ των χωρών αυτών και της αγοράς του Λονδίνου -φυσική έδρα όλων των τραπεζών - για την προσφορά πληθώρας χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.

Οι δηλώσεις Κωστόπουλου ότι οι εργαζόμενοι των δύο τραπεζών, θα πρέπει να είναι οι πιο ευτυχισμένοι από τη συγχώνευση, δεν ήταν δυνατό να εφησυχάσουν τους τελευταίους. Το κλίμα αβεβαιότητας και προβληματισμού για το αύριο ήταν έκδηλο στα πρόσωπα υπαλλήλων και στελεχών και των δύο τραπεζών. Ειδικά τα στελέχη των τραπεζών κατανοούν ότι το κλείσιμο «διπλών» καταστημάτων, η συγχώνευση κοινών θυγατρικών (εταιρίες αμοιβαίων κεφαλαίων, επενδύσεων, χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, πληροφορικής, χρηματοδοτικές κλπ.) θα δημιουργήσουν πλεονάζον προσωπικό, προκειμένου να δημιουργηθούν οι περίφημες οικονομίες κλίμακας... Από τα σχεδόν 24.000 άτομα που απασχολούνται σήμερα στις δύο τράπεζες, πόσα θα απορροφηθούν αύριο; Τα ερωτηματικά επεκτείνονται. Αν αύριο συγχωνευτούν και άλλες τράπεζες, τι θα γίνει και με το νέο πλεονάζον προσωπικό; Ορισμένοι επικαλούνται το παράδειγμα των εργαζομένων της Ιονικής που, όπως υποστηρίζουν, μετά από την εφαρμογή συστημάτων εθελούσιας εξόδου ενσωματώθηκαν αναίμακτα... Αλλοι, όμως, σημειώνουν με έμφαση και θυμίζουν ότι τα σημερινά μεγέθη είναι πολύ μεγαλύτερα, καθώς και ότι εξαγορές και συγχωνεύσεις στην Ευρώπη και στην Αμερική οδήγησαν πάντα στην ανεργία πολλές χιλιάδες εργαζόμενων.