Μοναδική κατάθεση ψυχής, σε ένα αφιέρωμα στα δικά μας τραγούδια, ένα αφιέρωμα στα πολιτικά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου και σε επαναστατικά τραγούδια όλου του κόσμου, που όσοι το 'ζησαν δεν θα το ξεχάσουν.

Το κλίμα ανέλαβε να ζεστάνει στην αρχή ο Χριστόφορος Ζαραλίκος κάνοντας ένα «spoiler» από την παράστασή του στο Μαθητικό Στέκι το Σάββατο και σημειώνοντας ότι όλα είναι πολιτικά στη ζωή και ότι η γροθιά αποτελείται από πέντε δάχτυλα που επιλέγει κανείς να τα σφίξει και να την υψώσει για να ζήσει τη ζωή του όπως νομίζει... και τελικά όπως αρμόζει, όπως πρέπει.

Με αυτόν τον πρόλογο υποδεχτήκαμε στη σκηνή τον Θάνο Μικρούτσικο, που συγκίνησε με τα όμορφα λόγια του, στο χαιρετισμό του προς το πλήθος, που τον χειροκρότησε ζεστά (βλέπε διπλανό θέμα).

Τη σκυτάλη πήρε πρώτος ο Γιώργος Μεράντζας με τον «Μικρόκοσμο» και τη «Δίκοπη Ζωή», για να δώσει πάσα στον Κώστα Θωμαΐδη που τραγούδησε στίχους του Αναγνωστάκη, ενώ η Πολυξένη Καράκογλου τραγούδησε για όσους «τους έχω βαρεθεί».

Ο Διονύσης Τσακνής μάς θύμισε ένα τραγούδι του Τζον Λένον για τον ήρωα της εργατικής τάξης, «a working class hero»... Στα 45 χρόνια του Φεστιβάλ ο Δ. Τσακνής μίλησε για την παρουσία του από το 1975 στο ξεκίνημα του μοναδικού νεανικού πολιτικού - πολιτιστικού θεσμού, αλλά και για την εμφάνισή του από το 1992 και για πολλά χρόνια στο Φεστιβάλ μαζί με τον φίλο του και πρόσφατα, πρόωρα, χαμένο Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

Και η συνέχεια ήταν αντίστοιχη, με την Μαριάννα Πολυχρονίδη να ερμηνεύει όμορφα τους «Γερανούς», το ρώσικο τραγούδι που απέδωσε στα Ελληνικά τους στίχους του ο Γιάννης Ρίτσος.

Ο Γιώργος Κιμούλης διάβασε κείμενα του Μπ. Μπρεχτ και ερμήνευσε καταπληκτικά τραγούδια από τη θεατρική παράσταση «Μάνα» του Μπρεχτ που ανέβηκε το 1975 στη χώρα μας, και τα τραγούδια σε μουσική του Χ. Αϊσλερ ενορχήστρωσε και απέδωσε τότε ο Θ. Μικρούτσικος, ο οποίος ήταν πανταχού παρών σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας διευθύνοντας τους εξαίρετους μουσικούς του και τους ερμηνευτές, χαρίζοντάς μας μοναδικές στιγμές.

Μία από αυτές ήταν όταν κάλεσε στη σκηνή τον Διονύση Τσακνή για να πει ένα δικό του τραγούδι, το «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» και να τραγουδήσει μαζί του «Το πλοίο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε»... Ενώ όλοι οι ερμηνευτές συναντήθηκαν στη σκηνή για το τέλος της συναυλίας και μαζί τους ανέβηκε και ο Μίλτος Πασχαλίδης που ακολουθούσε στο πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής, για να ενώσουν τη φωνή τους σε διεθνιστικά τραγούδια όπως το «Bella chiao».

Πριν και μετά τη συναυλία, μέσα σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης, με τους καλλιτέχνες συναντήθηκε και συνομίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Τραγούδια από την εποχή που ήταν στους «Χαΐνηδες» μέχρι και τις πρόσφατες επιτυχίες του μοιράστηκε ο Μίλτος Πασχαλίδης από την Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ. Πολλές ήταν οι φορές που σταματούσε για να δώσει τη σκυτάλη στον κόσμο αλλά και να τραγουδήσει μαζί του, μεταξύ άλλων και ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια, το «Φλασάκι» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Την εμφάνισή του προλόγισε ο Χριστόφορος Ζαραλίκος, λέγοντας με το δικό του περιπαιχτικό τρόπο πως «το αγόρι που θα βγει σε λίγο» είναι «ταλαιπωρημένο» γιατί μόνο τέτοιοι τύποι μπορούν να ασχοληθούν με το έντεχνο και πολιτικό τραγούδι.

Γνωστά επαναστατικά τραγούδια παρουσίασε το μουσικό συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» στη Λαϊκή Σκηνή. Ο Τεό Λαζάρου, που έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια του Μουσικού Συνόλου, στην έναρξη της συναυλίας στάθηκε στα 12 επαναστατικά τραγούδια που έγραψαν, μελοποίησαν και τραγούδησαν νεολαίοι της ΚΝΕ ενάντια στη δικτατορία, «τραγούδια που συνόδεψαν την πάλη του λαού, όπως το "Ηρωες", το "Νέοι οικοδόμοι" και άλλα που συγκλονίζουν με την απλότητα και την ομορφιά της απόφασης για αγώνα ασυμβίβαστο και ανυπόταχτο, που παίρνεται μια για πάντα».

Η «Ρωμιοσύνη» παρουσίασε κάποια από αυτά, αποτίοντας φόρο τιμής στον Στέφανο Βακάλη, που έγραψε και τον Υμνο της ΚΝΕ. Παράλληλα είπε πως «παρουσιάζουμε αυτά τα τραγούδια ελπίζοντας πως έτσι συμβάλλουμε στη σκληρή προσπάθεια να κρατηθεί η μνήμη των αγώνων του χθες ζωντανή και να μιλήσει σαν ζωντανή προς τους ζωντανούς, στους αγώνες του σήμερα».

Ακολούθησαν τραγούδια όπως «Αυτά τα κόκκινα σημάδια» και «Δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια» του Χρήστου Λεοντή, «Κράτησα τη ζωή μου» του Μ. Θεοδωράκη σε στίχους Γ. Σεφέρη, ενώ το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με αντάρτικα τραγούδια και τον Υμνο της ΚΝΕ.

Ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν στη σκηνή ανέβηκε για να τραγουδήσει για λίγο μαζί με τη «Ρωμιοσύνη» η Νατάσσα Μποφίλιου, που εισέπραξε θερμό χειροκρότημα στο «Νυν και Αεί» του Στ. Ξαρχάκου σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και ευχήθηκε «καλούς αγώνες».

Τη «σκυτάλη» από τον Π. Θαλασσινό το βράδυ της Πέμπτης πήραν οι ΠλανΩδειοι και η Εύα Ξένου. Το κλίμα στη Λαϊκή Σκηνή «ζεσταίνεται» κι άλλο.

Η σκηνή γεμίζει από μελωδίες ρεμπέτικων και παλιών λαϊκών τραγουδιών γεμάτων μνήμες... Τραγούδια γνωστά και αγαπημένα... Μια παρέα νέων μουσικών, η οποία με μεράκι, αφοσίωση και με τη δική της αισθητική αναβιώνει κομμάτια του λαϊκού ρεπερτορίου. Οι μουσικοί καταφέρνουν και γίνονται ένα με τον κόσμο που σιγοτραγουδούσε καθ' όλη τη διάρκεια του προγράμματος.

Οι ΠλανΩδειοι είναι: Αλέξανδρος Κεντρής, Σταύρος Ζαφείρας, Σταμάτης Πετσάκος, Αλέξανδρος Καμπουράκης και Αγης Παπαπαναγιώτου.

Μοναδικές στιγμές γεμάτες συγκίνηση πρόσφερε στη Λαϊκή Σκηνή η συναυλία του συγκροτήματος του Δυτικού Τομέα της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με τον τίτλο «Οι ποιητές της ζωής μας... τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο». Η συναυλία περιλάμβανε τραγούδια που έχουν συνδεθεί με τους αγώνες και την πάλη για ένα καλύτερο αύριο του λαού.

Το πολυπληθές συγκρότημα της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής ερμήνευσε άψογα έργα των Γ. Ρίτσου, Κώστα Βάρναλη, Μάνου Ελευθερίου, Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργου Σεφέρη, Ιάκωβου Καμπανέλλη, μελοποιημένα από τους Γιάννη Μαρκόπουλο, Μίκη Θεοδωράκη, Θάνο Μικρούτσικο, Χρήστο Λεοντή.

Μεταξύ άλλων, ακούστηκαν τραγούδια όπως «Οδηγητής», «Μαλαματένια Λόγια», «Δίκοπη ζωή» , «Ποιος τη ζωή μου», «Λίγο ακόμα», «Κάτω στης Μαργαρίτας τ' αλωνάκι», «Και να αδελφέ μου», «Ασμα Ασμάτων», με τους παρευρισκόμενους στη Λαϊκή Σκηνή να χειροκροτούν θερμά ξεχωριστά το κάθε άκουσμα.