Ανοιχτή επιστολή στους εκπαιδευτικούς, αλλά και στο σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας
Eurokinissi |
«Τούτες τις μέρες είναι δύσκολο πολύ να ταξιδεύεις κόντρα στον άνεμο, να ανάβεις, όπως λέει κι ο ποιητής, χιλιάδες μικρές πυρκαγιές, που να φωτίζουν το σκοτάδι και να πυρπολούν τις ατίθασες ψυχές. Δύσκολος ο αγώνας μας και ωραίος, γι' αυτό και απαιτεί να πάρεις θέση, δάσκαλε, για όσα γίνονται για μας, χωρίς εμάς. Να πεις την αλήθεια στα παιδιά και στον κόσμο, για να μπορέσουν να έρθουν πιο κοντά σου. Να ομολογήσεις, δηλαδή, ότι:
Τώρα που οι εκμαυλιστές των καναλιών και η μαστροπός τηλεπλάνη μάς παρουσιάζουν ως νυχτερινά γκαρσόνια, πιτσαδόρους, ταξιτζήδες κ.ά., και θέλουν να πείσουν την κοινή γνώμη πως μόνο δάσκαλοι δεν είμαστε, τώρα που η κυβέρνηση μας απειλεί και η αξιωματική αντιπολίτευση σιγοντάρει το ίδιο ρεφρέν "χρήματα θα πάρετε αν δεχτείτε τις αντιδραστικές αλλαγές", τώρα είναι που χρειάζεται να πάρεις θέση.
Σήμερα ο κόσμος έχει αλλάξει, το ίδιο και τα όνειρα. Μην επιτρέψουμε τα όνειρά μας να γίνουν ρηχά, πεζά και εφήμερα, ασπρόμαυροι εφιάλτες μιας ζωής δίχως νόημα. Δικαίωμα στο όνειρο σημαίνει: Διεκδικώ μιαν άλλη πραγματικότητα, αλλάζω ζωή.
Πάρε θέση, δάσκαλε. Δείξε το δρόμο στο λαό για την Παιδεία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και απαιτήσεων».
...οφείλουμε έντιμα μαζί τους να διεκδικήσουμε
Τη θέση τους, στο πλευρό των παιδιών τους, στο πλευρό των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων, για ένα σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει, για αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, έχουν πάρει οι γονείς στο δρόμο του αγώνα για την Παιδεία όλο το προηγούμενο διάστημα.
Με αποφάσεις τόσο της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ), των Ομοσπονδιών Γονέων, αλλά και των τοπικών ενώσεων, οι γονείς όχι μόνο συμπαραστέκονται, αλλά και συμμετέχουν στον αγώνα για την Παιδεία.
Ηδη, αύριο, Δευτέρα, στη 1 το μεσημέρι η ΑΣΓΜΕ, οι Ομοσπονδίες Αθήνας, Πειραιά και Ανατολικής Αττικής καλούν τους γονείς σε παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας και προγραμματίζουν κοινή συνεδρίαση για το Σάββατο 28 Οκτώβρη.
Η αγωνιστική στάση των γονέων, η αξιοπρέπεια με την οποία στέκονται στο πλευρό των μαθητών, για έναν αγώνα δίκαιο, για έναν αγώνα ζωής, είναι η καλύτερη απάντηση στους «κοινωνικούς αυτοματισμούς», τους δήθεν «αγανακτισμένους γονείς» που στέκονται απέναντι στις ανάγκες και τα δικαιώματα των ίδιων τους των παιδιών.
Αλλωστε, οι λόγοι που έχουν οι γονείς για να βρίσκονται στο πλευρό των παιδιών και των δασκάλων τους στους αγώνες για την Παιδεία είναι πολλοί.
Οπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται σε ανακοίνωση της ΑΣΓΜΕ, «τα παιδιά γράμματα δε μαθαίνουν. Εξουθενώνονται στους δρόμους. Το άγχος και η αποστροφή τους για τη διαδικασία της μάθησης και το σχολείο μεγαλώνει. Οι μαθητές διεκδικούν γνώση κι όχι απόγνωση. Θέλουν να μάθουν, θέλουν και να ζήσουν. Οι γονείς αναγκαζόμαστε να χρυσοπληρώνουμε με πάνω από 3 δισ. ευρώ αμφίβολης αξίας ιδιωτικές υπηρεσίες, για να συμπληρώσουμε τα ελλείμματα του δημόσιου σχολείου. Η οικογενειακή μας ζωή έχει εξαφανιστεί στις δεύτερες δουλιές και στο πηγαινέλα στα φροντιστήρια, στις ξένες γλώσσες, στα αθλητικά κέντρα».
Οπως τονίζει η ανακοίνωση, «το "ευέλικτο" σχολείο της "αγοράς", που ετοιμάζουν, δε χωράει όλους τους μαθητές, δε χρειάζεται δάσκαλο αφοσιωμένο στην ολόπλευρη μόρφωση όλων των παιδιών, ούτε δημόσια και δωρεάν λειτουργία. Στερούν σήμερα τη μόρφωση από τους νέους, γιατί σκοπεύουν αύριο να τους στερήσουν την εργασία και τη ζωή με δικαιώματα. Τους ζητούν να παραιτηθούν από τα όνειρά τους, να θυσιαστούν, για να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές στον πόλεμο των κερδών, ως το 2010, από τους ανταγωνιστές τους σε Αμερική και Ασία.
Οι δάσκαλοι καλούνται να γίνουν οι πλαστουργοί του "ευέλικτου", "απασχολήσιμου", αφιερωμένου στους "ιερούς" σκοπούς της κερδοφορίας των πολυεθνικών παιδιού μας. "Να δέσουν το νου και την καρδιά τους", όπως έγραφε ο Παλαμάς».
«Καθήκον των γονιών και των εκπαιδευτικών είναι, μαζί με τα παιδιά, να αγωνιστούμε για να φέρουμε την κοινωνία στα ανθρώπινα μέτρα. Είμαστε μαζί τους. Είμαστε οι γονείς και οι δάσκαλοί τους κι όχι οι δεσμοφύλακές τους. Τα ονειρευόμαστε ν' ανοίγουν φτερά κι όχι να σέρνουν αλυσίδες.
Οι Σύλλογοι, οι Ενώσεις, οι Ομοσπονδίες Γονέων μαζί με τα Συντονιστικά Αγώνα των μαθητών και τα σωματεία των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων να πάρουμε τη θέση μας στον αγώνα μαθητών και εκπαιδευτικών. Για να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών. Για να κατακτούν όλα τα παιδιά τη μόρφωση, να έχουν δουλιά και δικαιώματα στη ζωή».
Ηδη οι μαθητές ετοιμάζονται το επόμενο διάστημα για νέες πολύμορφες κινητοποιήσεις, μετά και την απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων, που συνεδρίασε την περασμένη Πέμπτη, σε σχολείο της Γκράβας. Συγκεκριμένα, οι καταλήψεις συνεχίζονται και αυτή τη βδομάδα, την Τετάρτη 25 Οκτώβρη οι μαθητές διαδηλώνουν σε κάθε πόλη, μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους φοιτητές ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16. Συναυλίες, μπλόκα και κλεισίματα δρόμων θα γίνονται σε όλες τις πόλεις μέχρι τη μεγάλη μαθητική κινητοποίηση στις 3 Νοέμβρη, ενώ φέτος και οι παρελάσεις θα έχουν αγωνιστικό χαρακτήρα. Στις 4 Νοέμβρη θα γίνει νέο Πανελλαδικό Συντονιστικό.
Κοντά στους μαθητές ενός από τα Ενιαία Λύκεια της Θεσσαλονίκης που τελούν υπό κατάληψη βρέθηκε ο «Ρ». Οι μαθητές στο προαύλιο ζωγραφίζουν τα πανό τους, παίζουν μπάσκετ, συζητούν κι ακούν μουσική. Σε μία από τις αίθουσες διδασκαλίας η Μαρίνα, η Μαρία, ο Κώστας, ο Γιάννης μιλούν στο «Ρ» για τον αγώνα των μαθητών.
«Αν η κυβέρνηση δεν ικανοποιήσει τα οικονομικά αιτήματα των εκπαιδευτικών, θα έχουμε κι εμείς προβλήματα» λέει η Μαρίνα και προσθέτει ότι εκτός από την αλληλεγγύη στο κίνημα των εκπαιδευτικών, το σχολείο τους υιοθετεί το πλαίσιο αιτημάτων του ΣΑΣΘ, με βασικό αίτημα τη δημόσια δωρεάν παιδεία. «Με λίγα λόγια» σημειώνει ο Κώστας «θέλουμε μία δωρεάν παιδεία να μας μορφώνει μέσα στο σχολείο και να μην πληρώνουν οι γονείς μας τα φροντιστήρια».
«Οι καθηγητές και γενικότερα το σύστημα δε λειτουργεί σωστά» λέει η Μαρία, υπογραμμίζοντας ότι ούτε το σχολικό υλικό (βιβλία, οπτικοακουστικά μέσα) ικανοποιεί τις ανάγκες και η Μαρίνα συμπληρώνει: «Διδασκόμαστε πολλές μικρολεπτομέρειες στα μαθήματα που δεν μπορούν να απομνημονευτούν στη μνήμη μας για πολλά χρόνια. Οι γονείς μας τελείωσαν ένα λύκειο και έχουν καλύτερες γνώσεις από εμάς, που τελειώνουμε το λύκειο, ή από τους σημερινούς φοιτητές» και προσθέτει ότι η μεθοδολογία που ακολουθείται για τη διαδικασία της μάθησης με τη στείρα αποστήθιση, σκοτώνει τη φαντασία. Ο Γιάννης σχολιάζει τη μονόπλευρη γνώση που παρέχεται από τα σχολικά εγχειρίδια, φέρνοντας ως παράδειγμα την ιστορία. «Η ιστορία που διδασκόμαστε» λέει «για την Επανάσταση του '21, για παράδειγμα, μας διδάσκει τελικά ότι οι Ελληνες έκαναν την επανάσταση γιατί αυτοί ήταν οι "καλοί", ενώ οι Τούρκοι είναι οι "κακοί". Νομίζω ότι έτσι καλλιεργούν μέσα μας ένα μίσος για τους Τούρκους. Επίσης, τα θρησκευτικά είναι σκέτη προπαγάνδα που φανατίζει. Θα μπορούσαμε να κάνουμε θρησκειολογία αντί για θρησκευτικά».
«Το σύνθημα του ΣΑΣΘ: "Θέλουμε ένα σχολείο που να μας μορφώνει κι όχι να μας εξοντώνει"» σημειώνει η Μαρία «βασίζεται στο γεγονός ότι το σχολείο έχει γίνει ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο. Δε θέλουμε απλά να ερχόμαστε να κάνουμε το μάθημά μας και να φεύγουμε. Θέλουμε να παίρνουμε σωστή γνώση. Να μιλάμε και για τη δική μας κοινωνία. Να μιλάμε για την πολιτική. Πρέπει να ξέρουμε. Να προχωρήσουμε στη ζωή και να μην κάνουμε κι εμείς τα ίδια λάθη». Η Μαρίνα προσθέτει: «Οι μαθητές δουλεύουν πάρα πολύ. Είναι πολλές ώρες στα φροντιστήρια και στο σχολείο κι όταν πια μπαίνουν στο πανεπιστήμιο είναι κουρασμένοι και τα παρατάνε». Η Μαρία σχολιάζει τη νοοτροπία των καθηγητών, που λένε ότι «στο σχολείο δεν είμαστε για να μεταφέρουμε την πολιτική άποψη των πραγμάτων, αλλά για να μεταφέρουμε τις γνώσεις μας», σημειώνοντας: «Οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι, θεωρούμε ότι αυτό δεν είναι σωστό, γιατί είμαστε σε μία ηλικία, ειδικά εμείς στο λύκειο, που μπορούμε να κατατοπιστούμε πολιτικά. Κι αυτό πρέπει να γίνεται από τα μαθητικά χρόνια» και προσθέτει: «Θα μας καταντήσουν όπως στην Αμερική, που ψηφίζουν ελάχιστοι στις εκλογές κι βλέπουν συνέχεια τηλεόραση. Η τηλεόραση επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη σκέψη των ανθρώπων».
Κλείνοντας, η Μαρία κάνει ένα σχόλιο για τα περί «υποκινητών». «Λένε ότι η ΚΝΕ υποκινεί τις καταλήψεις. Αυτό δε μας αρέσει να το λένε. Είναι μία προσπάθεια όλων των μαθητών. Δε γίνονται με διαχωρισμούς αυτά. Εμείς οι μαθητές αποφασίζουμε. Δε μας υποχρεώνουν να κάνουμε κάτι. Μας ενημερώνουν για το τι γίνεται και μας λένε τις προτάσεις τους», σημειώνει και προσθέτει: «Πάντως αν δε συνεχιστούν οι καταλήψεις, είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε γενικές συνελεύσεις για να ακουστούν όλες οι απόψεις και να συζητήσουμε για την ουσία της Παιδείας». Ενώ ο Κώστας στέλνει αγωνιστικό μήνυμα αντίστασης κι αντεπίθεσης: «Δε θα περάσει. Δε μασάμε. Ολοι στους δρόμους να αντιμετωπίσουμε την κυβέρνηση στα ίσια και να ξαναφέρουμε τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία στα σχολεία. Αυτό που μας ανήκει».