Ο Αύγουστος έμελλε να ήταν, ημερολογιακά τουλάχιστον, ο πλέον καταστροφικός μήνας, από άποψη πυρκαγιών, τη φετινή περίοδο. Αλλα 100.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων και καλλιεργειών προστέθηκαν στο μακρύ κατάλογο της αποδάσωσης της χώρας που πραγματοποιείται με σταθερούς ρυθμούς την τελευταία εικοσαετία, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός αρμοδίου. Τα κροκοδείλια τηλεοπτικά δάκρυα και οι παρουσίες τους στις πληγείσες περιοχές όχι μόνο συναισθήματα συμπάθειας δε δημιουργούν, αλλά αντίθετα επιφέρουν αγανάκτηση για την υποκρισία τους σ' ένα κατ' εξακολούθηση περιβαλλοντικό και κοινωνικοοικονομικό έγκλημα, στο οποίο αν μη τι άλλο είναι ηθικοί αυτουργοί.

Το «έργο» επαναλαμβάνεται χρόνια τώρα. Το τοπίο μόνο αλλάζει, γεωγραφικά. Ιδιοι οι παραγωγοί (δικομματισμός), ίδιο το σενάριο (δασοκτόνοι νόμοι), ίδιοι οι ηθοποιοί (εμπρηστές, εργολάβοι, οικοδομικοί συνεταιρισμοί, αυθαιρετούχοι), ίδιοι οι κομπάρσοι (ΔΕΗ, κυνηγοί), ίδια η εταιρεία διανομής (ελεύθερη αγορά, δηλαδή καπιταλιστικό σύστημα). Τα 50.000 στρέμματα πευκοδάσους στην Κασσάνδρα ήταν μια τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή. Στην καλύτερη περίπτωση το οικοσύστημα θα επανέλθει στην αρχική του κατάσταση σε πενήντα χρόνια. Αν φυσικά στο διάστημα αυτό δεν υπάρξει καινούρια πυρκαγιά, κάτι για το οποίο κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί. Το αντίθετο εμείς θα στοιχηματίζαμε. Αν οι πυρκαγιές σε παραθαλάσσιες και τουριστικές περιοχές ήταν στο Στοίχημα, τότε οι επιδόσεις της εμφάνισής τους δε θα ξεπερνούσαν το 1,10... Εκτός, όμως, από την απώλεια του δάσους καταστράφηκαν 80-100 κατοικίες και κυρίως χάθηκαν δυο ανθρώπινες ζωές! Οι ισχυροί άνεμοι από τη στιγμή που θα εκδηλωθεί η πυρκαγιά είναι ο καλύτερος σύμμαχος των εμπρηστών και με δεδομένη την ανεπαρκή υλικοτεχνική υποδομή και το μη επαρκές προσωπικό, το μέγεθος της καταστροφής είναι θέμα τύχης.

Ο παραπάνω υπότιτλος, απόσπασμα ενός μελοποιημένου από το Μ. Θεοδωράκη ποιήματος, ίσως είναι η απάντηση στα όσα ακούσαμε και θα ακούμε από τους κυβερνητικούς Xατζηαβάτηδες περί επάρκειας των μέσων και προσωπικού. Χρόνια τώρα έχει καταγραφεί και έχει ζητηθεί από τους ειδικούς η ανανέωση και η αύξηση του στόλου των πυροσβεστικών αεροπλάνων. Η γεωγραφική μορφολογία της χώρας είναι τέτοια που απαιτεί τουλάχιστον υπερδιπλάσιο στόλο και προσωπικό για να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες, χωρίς καθυστερήσεις και με επιτυχία. Ομως, ενώ με μεγάλη ευκολία σπαταλιούνται μυθώδη ποσά για εξοπλιστικά προγράμματα, που μας επιβάλλουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και ελάχιστα είναι προσανατολισμένα στην ασφάλεια της χώρας, ενώ μας επιβάλλουν να συμμετέχουμε σε διάφορες «ειρηνευτικές» αποστολές (Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Λίβανος κ.α.) που στην ουσία πρόκειται για καραμπινάτες περιπτώσεις παραβίασης της εθνικής κυριαρχίας άλλων κρατών, όταν πρόκειται για χρήματα που αφορούν τον εθνικό πλούτο της χώρας, όπως είναι το φυσικό περιβάλλον, υπάρχει οικονομική στενότητα...

Η φαρσοκωμωδία της πρόσληψης εποχικών δασοπυροσβεστών τη θερινή περίοδο είναι μια ιστορία που μάλλον έχει καταγραφεί για την «πρωτοτυπία» της στο βιβλίο Γκίνες. Κι εδώ επικαλούνται την έλλειψη χρημάτων και κάθε καλοκαίρι οι προσλήψεις γίνονται στο παρά πέντε. Με τα συνήθη βεβαίως πρασινογάλαζα «αξιοκρατικά» κριτήρια. Ελλειψη υπάρχει και σε δασολόγους και περιβαλλοντολόγους που όταν με το σταγονόμετρο προσλαμβάνονται βρίσκονται σε γραφεία μεγάλων αστικών κέντρων. Το ίδιο ισχύει και με τον ανεπαρκέστατο αριθμό μονίμων (δασο)πυροσβεστών και το μηχανοκίνητο στόλο που διαθέτουν. Αυτά και άλλα πολλά ως προς το ανθρώπινο δυναμικό. Αλλά το ζήτημα δεν περιορίζεται εκεί. Το θέμα είναι να μη φτάσουμε σε μεγάλης έκτασης πυρκαγιές. Γιατί ακόμα και σε χώρες μεγαλύτερες και με απείρως περισσότερα και πλέον σύγχρονα μέσα, όπως έχει καταγραφεί διεθνώς, οι καταστροφές θα είναι μεγάλες, ιδιαίτερα στην παρούσα φάση με τα επικίνδυνα και εν πολλοίς απρόβλεπτα καιρικά φαινόμενα. Ζητήματα όπως οι δασικοί δρόμοι, οι αντιπυρικές ζώνες και οι δεξαμενές ύδατοςσε κομβικά σημεία, θα μπορούσαν να έχουν επιλυθεί εδώ και χρόνια με τη συμβολή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Φυσικά όχι με τη σημερινή της μορφή, γιατί έχει μετατραπεί στο μακρύ χέρι του κράτους, αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό.

Για «έλλειψη σχεδιασμού και συντονισμού» των υπηρεσιών κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ την παρούσα κυβέρνηση. Αν και δε δικαιούται, ούτως ή άλλως, διά να ομιλεί, αν ανατρέξει κάποιος στις στατιστικές θα δει ότι επί ημερών του η κατάσταση ήταν ίδια και χειρότερη. Πρόκειται για ένα φτηνό, πάμφθηνο επικοινωνιακό (τρομάρα τους) τρικ. Οπως το αντίστοιχο με τις υποσχέσεις για «τις καλύτερες μέρες». Πολύ ορθά λοιπόν επισήμανε το ΚΚΕ ότι στην ουσία πρόκειται για «αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που εμπορευματοποιούν τα δάση και τα παραδίδουν στην κερδοσκοπία των καταπατητών και των μεγάλων επιχειρηματιών...». Ας μην ξεχνάμε ότι στην επιχειρούμενη νέα συνταγματική αναθεώρηση επιχειρείται να αλλάξει (και πάλι προς το χειρότερο) ο προσδιορισμός του δάσους για ευνόητους λόγους. Ελληνες γρηγορείτε.