Το γνωστό παραμύθι της «μεταμνημονιακής εποχής» και «των νέων δυνατοτήτων χάραξης πολιτικής και αντιμετώπισης των αναγκών των πολιτών», όπως και την περιβόητη απάτη των «ισοδύναμων μέτρων», χρησιμοποίησε για άλλη μια φορά η κυβέρνηση, για να ανακοινώσει μέτρα τα οποία βαφτίζει «εκπτώσεις», ωστόσο είναι πλήρως ενταγμένα στην πολιτική συνεχούς επιβάρυνσης των εργαζομένων και του λαού για την προμήθεια φαρμάκων.

Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο υπουργός Υγείας, Ανδ. Ξανθός, κατά τη διάρκεια των εργασιών της αρμόδιας Επιτροπής στη Βουλή, «όποια ελάφρυνση υπάρξει στη συμμετοχή του πολίτη έχει δημοσιονομική επίπτωση, επιβαρύνει αναγκαστικά είτε το κράτος είτε τους άλλους εμπλεκόμενους στην αγορά φαρμάκου. Δεν υπάρχουν ιδανικές και δημοσιονομικά ουδέτερες λύσεις. Η ιδέα μας είναι να μπουν εισοδηματικά κριτήρια και αναγκών με βάση τη χρονιότητα της νόσου, ώστε να έχουν αισθητή ελάφρυνση στο κόστος (...) Αναζητάμε ισοδύναμο μέτρο προκειμένου να υπάρξει ελάφρυνση σε ασθενέστερες οικονομικά ομάδες χωρίς δημοσιονομική επίπτωση». Δήλωσε επίσης ότι ήδη βρίσκεται σε συζητήσεις με τις φαρμακοβιομηχανίες για το συγκεκριμένο σχέδιο.

Αποκωδικοποιώντας τις εξαγγελίες του υπουργείου, επιβεβαιώνεται ότι και στη... «μεταμνημονιακή» Ελλάδα παραμένει «ευαγγέλιο» η τήρηση των αντιλαϊκών δημοσιονομικών στόχων, στη βάση των οποίων θα διατηρείται σε πλήρη ισχύ όλο το αντιλαϊκό πλαίσιο που επιβαρύνει τους ασθενείς και τους εργαζόμενους.

Με δεδομένη την κρατική υποχρηματοδότηση και το πλαφόν της κρατικής φαρμακευτικής δαπάνης, η κυβέρνηση ουσιαστικά εξαγγέλλει την πιθανότητα μέτρων που απλά σηματοδοτούν μια ανακατανομή του χαρατσώματος για τα φάρμακα, και πάλι μεταξύ των φτωχών και των ακόμα πιο φτωχών από τα λαϊκά στρώματα.

Η όποια ελάφρυνση υπόσχεται η κυβέρνηση σε ορισμένες κατηγορίες ασθενειών και ασθενών δεν θα χρηματοδοτηθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά από την αύξηση της συμμετοχής των υπόλοιπων ασθενών.

Θέτοντας «εισοδηματικά κριτήρια», στην ουσία λέει ότι θα παίρνει από τους φτωχούς για να ενισχύσει τους πάμφτωχους.

Αυτό που δεν λέει η κυβέρνηση είναι ότι στο έδαφος της πολιτικής της κρατικής υποχρηματοδότησης, της εμπορευματοποίησης και της ενίσχυσης των κερδών των μονοπωλίων του κλάδου, οι πληρωμές των ασθενών έχουν εκτιναχθεί (μεσοσταθμικά από το 9% έχουν ανέβει στο 30%), υπολογίζοντας μόνο τα φάρμακα της «θετικής λίστας».

Παράλληλα, εξακολουθεί να «τρέχει» η διαδικασία αφαίρεσης φαρμάκων από τη «θετική λίστα» και η μετάθεσή τους στα Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜΗΣΥΦΑ) και στα μη αποζημιουμένα, δηλαδή αυξάνεται ο αριθμός των φαρμάκων που οι ασθενείς πληρώνουν εξ ολοκλήρου από την τσέπη τους.

Μόνο από το Γενάρη μέχρι και τον Αύγουστο του 2018, η διαφορά που πλήρωσαν οι ασθενείς μεταξύ της λεγόμενης ασφαλιστικής και της λιανικής τιμής ανέρχεται στα 176.097.140 ευρώ (στοιχεία της Πανελλήνιας Ενωσης Φαρμακοβιομηχανίας). Το ίδιο 8μηνο εκτελέστηκαν 103.869.229 συνταγές, όπου κάθε συνταγή και 1 ευρώ, το οποίο αφαιρείται από τη συμμετοχή του ΕΟΠΥΥ. Εάν ίσχυε μόνο η θεσμοθετημένη συμμετοχή των ασθενών (0%, 10%, 25%), το ποσό που έπρεπε να πληρώσουν οι ασφαλισμένοι θα αντιστοιχούσε στο 14,58% και στον ΕΟΠΥΥ στο 85,42%. Με το κόλπο της διαφοράς ασφαλιστικής και λιανικής τιμής και του 1 ευρώ ανά συνταγή, το ποσοστό που πληρώνουν οι ασθενείς «απογειώθηκε» στο 31,36%, ενώ του ΕΟΠΥΥ μειώθηκε στο 68,64%.

Η παραπάνω «αφαίμαξη» των ασθενών και των λαϊκών στρωμάτων, με τις εξαγγελίες του υπουργείου όχι μόνο θα διατηρηθεί αλλά θα επιδεινωθεί. Και μπορεί η κυβέρνηση να κορδώνεται για το δήθεν «τέλος των μνημονίων», ωστόσο διατηρεί σε ισχύ όλους τους μνημονιακούς νόμους προκειμένου να εξασφαλίζονται τα ματωμένα πλεονάσματα, να δημιουργηθούν ακόμη πιο ευνοϊκές συνθήκες για τη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου. Μερικοί από αυτούς τους τρόπους στήριξης είναι η μείωση των κρατικών κονδυλίων για το Φάρμακο, η διατήρηση των μέτρων σε βάρος των ασθενών και η ανακατανομή του κόστους μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων.

Ξεκίνησε χτες και ολοκληρώνεται σήμερα το 35ο Πανελλήνιο Συνέδριο των εργαζομένων του ΟΑΕΔ, οι εργασίες του οποίου διεξάγονται στην Πάτρα και έχουν θέμα «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα».

Την έναρξη των εργασιών χαιρέτισε χτες ο δήμαρχος της πόλης, Κώστας Πελετίδης. Απευθυνόμενος στους εργαζόμενους του Οργανισμού, επισήμανε ότι όπως αυτοί, έτσι και η δημοτική αρχή βρίσκεται αντιμέτωπη με το δράμα των ανέργων: «Το υπ' αριθμόν 1 πρόβλημα της πόλης μας είναι η ανεργία. Η Πάτρα καταγράφει 30.000 ανέργους, σε λίγους μήνες 900 περίπου εργαζόμενοι της κοινωφελούς εργασίας θα οδηγηθούν ξανά στην απελπιστική κατάσταση να μην έχουν ούτε την ελάχιστη αμοιβή των 490 ευρώ».

«Εμείς δεν καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια», τόνισε και συνόψισε τις ενέργειες της δημοτικής αρχής, στην κατεύθυνση της διεκδίκησης μόνιμης και σταθερής δουλειάς για τους εργαζόμενους που δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις εργασίας και προγράμματα στο δήμο και τα νομικά του πρόσωπα. «Διεκδικούμε την κάλυψη των αναγκών του δήμου με μόνιμο προσωπικό που φτάνει τους 1.000 εργαζόμενους. Παλεύουμε για την κάλυψη των αναγκών των νοσοκομείων της περιοχής μας, για την κάλυψη των χιλιάδων κενών θέσεων εκπαιδευτικών στα σχολεία μας, τα κενά της Πυροσβεστικής, των δημόσιων οργανισμών. Διεκδικούμε μέτρα προστασίας των ανέργων», ανέφερε μεταξύ άλλων.

Ανάμεσα στις πρωτοβουλίες, υπενθύμισε τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, την πορεία Πάτρα - Αθήνα, την πορεία στη Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, τις κινητοποιήσεις στις γειτονιές με κεντρικό σύνθημα «Δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα».

Παράλληλα, υπενθύμισε μια σειρά από ενέργειες με τις οποίες η δημοτική αρχή προσπαθεί να ανακουφίσει τις λαϊκές οικογένειες και τους ανέργους: Την κατάργηση των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς για οικογένειες με εισόδημα έως 25.000 ευρώ. Τη δημιουργία δύο ημερήσιων παιδικών κατασκηνώσεων που φιλοξενούν 1.300 παιδιά δωρεάν. Τα Λαϊκά Φροντιστήρια για τα παιδιά των ανέργων, των λαϊκών οικογενειών. Το δεκατιανό στα σχολεία. Τη μείωση κατά 50% στα δημοτικά τέλη και στο λογαριασμό της ΔΕΥΑΠ για τους μακροχρόνια ανέργους.

«Χρειάζεται μάχη, ανατροπές, για να υπάρχει δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα. Λύση δεν θα έρθει φυσικά με παρακάλια και εκκλήσεις στους "επενδυτές" να έρθουν να κάνουν επενδύσεις, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας», επισήμανε ο Κ. Πελετίδης και κατέληξε: «Η χώρα μας, η πόλη μας έχει μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες, που μπορούν να απελευθερωθούν μόνο όταν ο λαός κάνει κουμάντο στον τόπο του και σχεδιάζει την παραγωγή, όλη την οικονομία».

Στο σύνθημα του συνεδρίου, μετατρέποντάς το σε ερώτημα, αναφέρθηκε ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής, χαιρετίζοντας την έναρξη των εργασιών του.

«Αποτελεί δικαίωμα η εργασία; 'Η αποτελεί, στο σύστημα στο οποίο ζούμε, τη σκλαβιά του μισθωτού; Αν ήταν η εργασία δικαίωμα, τότε γιατί στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια άνεργοι; Εφόσον είναι δικαίωμα η εργασία, γιατί υπάρχουν συνθήκες εργασιακής ζούγκλας στην Ελλάδα, στην ΕΕ, στις ΗΠΑ;», ήταν τα ερωτήματα που έθεσε.

Συνόψισε την ολομέτωπη αντεργατική επίθεση: «Στην περίοδο της κρίσης διαμορφώθηκαν οι μηχανισμοί - οι οποίοι θα διατηρηθούν και στην ανάπτυξη - αναπαραγωγής μιας πολύ φθηνής εργατικής δύναμης, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά».

Ειδικά όσον αφορά τους ανέργους, υπογράμμισε ότι μόνο το 11% του συνόλου τους λαμβάνει επίδομα ανεργίας, το ποσό του επιδόματος έχει μειωθεί, ενώ η διάρκεια της επιδότησης έχει περιοριστεί κατά μέσο όρο γύρω στους έξι μήνες. Παράλληλα, ο ΟΑΕΔ λειτουργεί ως μηχανισμός ενίσχυσης των επιχειρήσεων και του κράτους με φθηνό εργατικό δυναμικό.

«Υπάρχει άλλος δρόμος, ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού ελέγχου, της αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ο δρόμος δηλαδή της ανατροπής», τόνισε και κάλεσε τους εργαζόμενους να θέσουν στο επίκεντρο της πάλης τους όχι κάποια ψίχουλα, στη λογική προνοιακών επιδομάτων, αλλά την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.