Στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων εμφανίζονται τίτλοι που μιλούν για επικείμενη χρεοκοπία λόγω χρέους, για εξετάσεις που θα πρέπει να δώσει η νέα κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, αλλά και τις αγορές. Ο Κοινοτικός επίτροπος για θέματα οικονομίας Χ. Αλμούνια εμφανίζεται ως ο... ρυθμιστής των εξελίξεων στο πολιτικό σκηνικό που θα διαμορφωθεί από τις 5 Οκτώβρη, καθώς, όπως αναφέρεται, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένει από την κυβέρνηση που θα προκύψει την υποβολή νέου προγράμματος λιτότητας, στην προοπτική της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Οσο για το τελευταίο, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας, έχει ήδη ανέλθει στο 6% του ΑΕΠ, ενώ η αντιπολίτευση κάνει λόγο για έλλειμμα στο τέλος του χρόνου της τάξης του 8% και του 10% του ΑΕΠ.

Είναι εμφανές, ότι με επίκεντρο τις εξελίξεις στο δημόσιο χρέος και το έλλειμμα της χώρας, επιχειρείται να διαμορφωθεί ένα σκηνικό ιδεολογικής τρομοκρατίας από τα επιτελεία της άρχουσας τάξης και τα ισχυρά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ώστε, με μοχλό την επίκληση του κινδύνου δημοσιονομικής κατάρρευσης, αφενός οι εργαζόμενοι να αποδεχθούν χωρίς αντιστάσεις τα νέα σκληρά μέτρα που ήδη επεξεργάζονται, αφ' ετέρου, οι όποιες δημαγωγικές προεκλογικές υποσχέσεις που δόθηκαν από τα κόμματα εξουσίας στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, να πνιγούν στα θολά νερά της κινδυνολογίας.

Και για να δημιουργήσουν ένα σκηνικό τρόμου, ώστε να κάμψουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων για τη θύελλα των μέτρων που έρχονται, καταφεύγουν στη βάναυση παραποίηση της πραγματικότητας, την οποία διαστρεβλώνουν προκειμένου να τη φέρουν στα μέτρα τους. Παλιά μας τέχνη κόσκινο...

Ολοι σήμερα μιλούν για την άσχημη δημοσιονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, και ανάλογα με την κομματική θέση, ο καθένας προσαρμόζει τον τρέχοντα πολιτικό του λόγο. Το μεν ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα δημιουργήθηκε λόγω της κατάρρευσης των δημοσίων εσόδων, εξέλιξη την οποία αποδίδει στη διάλυση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών από την κυβέρνηση της ΝΔ. Από την πλευρά της η ΝΔ αποδίδει τη δυσμενή δημοσιονομική κατάσταση στην εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, η οποία, όπως ισχυρίζεται, οδήγησε στην υποχώρηση των δημόσιων εσόδων.

Και οι δυο τους λένε συνειδητά ψέματα. Και τα δύο κόμματα του κεφαλαίου, καταφεύγουν σε έωλα επιχειρήματα, ώστε και το πρόβλημα να δικαιολογήσουν, αλλά κυρίως, να δημιουργήσουν σύνδρομα ενοχής στους εργαζόμενους για την άσχημη σημερινή κατάσταση της οικονομίας... Και τα δύο αυτά κόμματα επιδιώκουν να αποκρύψουν, να συγκαλύψουν τις αιτίες που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, γιατί και τα δύο έχουν βαρύτατες ευθύνες, γιατί αποκλειστικά αυτά τα δύο κόμματα μαζί δημιούργησαν τα ελλείμματα. Που δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αλλά πανευρωπαϊκό και διεθνές.

Θέλουν να ξεχάσουμε, ότι η επιδείνωση της δημοσιονομικής κατάστασης, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση - και στην Ελλάδα - οφείλεται στις πολιτικές αποφάσεις που πήραν από κοινού οι ηγέτες των 27 χωρών μελών και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να στηρίζουν με εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, τις μεγάλες τράπεζες και τις επιχειρήσεις, που, λόγω της εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης, βρέθηκαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η αλήθεια είναι, ότι οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, προκειμένου να ενισχύουν τους μονοπωλιακούς ομίλους, θέτουν στη διάθεσή τους, τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Είτε σε περιόδους κρίσης είτε σε περιόδους αναζωογόνησης. Ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης αυτό γίνεται πολλαπλάσια.

Ετσι, εκεί που η Ευρωπαϊκή Ενωση απειλούσε με δημοσιονομική επιτήρηση τα κράτη μέλη που εμφάνιζαν δημοσιονομικό έλλειμμα υψηλότερο του 3% του ΑΕΠ, όταν τέθηκε το ζήτημα της διάσωσης των τραπεζικών και άλλων μονοπωλίων, οι περιορισμοί αυτοί παρακάμφθηκαν... προσωρινά, και τέθηκε σε λειτουργία ο τεραστίων διαστάσεων κρατικομονοπωλιακός μηχανισμός στήριξης του κεφαλαίου, για μεταφορά εισοδήματος από τα λαϊκά στρώματα στο μονοπωλιακό κεφάλαιο. Σύμφωνα με τις εαρινές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μόνο για τη στήριξη των μη τραπεζικών μονοπωλίων, διατέθηκαν από τα κράτη μέλη 600 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο από πολλούς κρίνεται ως μετριοπαθές. Πολλά περισσότερα κεφάλαια διατέθηκαν για τη διάσωση των τραπεζικών μονοπωλίων.

Σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, τα πακέτα κρατικής στήριξης των τραπεζών, κυμάνθηκαν ανά χώρα, από το 4,5% του ΑΕΠ έως το 16,5% του ΑΕΠ! Μόνο η ευρισκόμενη σε δεινή δημοσιονομική θέση Ελλάδα διέθεσε το ποσό των 28 δισ. ευρώ, ενώ περισσότερα από 600 δισ. ευρώ διέθεσε η αγγλική κυβέρνηση και περισσότερα από 500 δισ. ευρώ η γερμανική κυβέρνηση. Πέραν τούτου, το πιστωτικό σύστημα ενισχύθηκε με κολοσσιαία ποσά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία προσφέρει σκανδαλωδώς δάνεια στις εμπορικές τράπεζες με επιτόκιο μόλις 1%. Πόσο στοίχισε η διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών, το ακριβές ποσό δεν είναι γνωστό.

Πάντως ανέρχεται σε αρκετά τρισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία φορτώθηκαν και αυτά στις πλάτες των λαών της Ευρώπης. Αλλά και σε προηγούμενες περιόδους η ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων δεν πάει πίσω. Είτε με επιδοτήσεις, είτε με τις αναθέσεις έργων υποδομών που εκτελούνται κυρίως με δημόσιο χρήμα, και στη συνέχεια τις υποδομές τις εκμεταλλεύονται για κερδοφορία οι κατασκευαστές. Εργα αυτοχρηματοδότησης τα ονόμαζε το ΠΑΣΟΚ (πχ αεροδρόμιο Σπάτων και «Χόχτιφ», ή Αττική Οδός και «Ακτωρ»), ΣΔΙΤ τα ονόμασε η ΝΔ...

Σήμερα οι οικονομολόγοι υποστηρίζουν, ότι, σε σχέση με τις συνέπειες της κρίσης, τα χειρότερα έχουν αποφευχθεί, και λόγος γίνεται για την αποφυγή κατάρρευσης του συστήματος. Οι τράπεζες, αφού φορτώθηκαν οι κρατικοί προϋπολογισμοί τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ή και τρισεκατομμύρια ευρώ, προβληματικά στοιχεία των ισολογισμών τους, επανέρχονται στην κερδοφορία. Οι ίδιες εκτιμήσεις, μιλούν από αργή έως και βασανιστική πορεία ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, από το 4ο τρίμηνο του 2009. Επομένως, όλα καλά;

Οχι βέβαια. Γιατί οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης, μετά από τις κρατικομονοπωλιακές παρεμβάσεις διάσωσης των μονοπωλίων, εκδηλώνονται σήμερα με τη μορφή της μεγάλης αύξησης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Τις, τεραστίων διαστάσεων, ζημιές των τραπεζών και των επιχειρήσεων, δεν τις πέταξαν φυσικά στο ποτάμι. Τις φορτώθηκαν οι κρατικοί προϋπολογισμοί. Το ομοσπονδιακό δημοσιονομικό έλλειμμα των ΗΠΑ έχει εκτιναχθεί σε πρωτοφανή επίπεδα.

Σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Ενωση, οι 13 από τις 16 χώρες της ευρωζώνης θα εμφανίσουν το 2009 δημοσιονομικό έλλειμμα μεγαλύτερο του 3% του ΑΕΠ και σε πολλές χώρες θα προσεγγίσει ή και θα ξεπεράσει το 10% του ΑΕΠ. Από την άλλη, το δημόσιο χρέος της Ευρωπαϊκής Ενωσης των 27, από 65% το 2008, προβλέπεται να εκτιναχθεί στο 80% του ΑΕΠ το 2010 και στο 100% του ΑΕΠ το 2015 (προβλέψεις ΟΟΣΑ).

Τα υψηλά όμως δημοσιονομικά ελλείμματα και το μεγάλο δημόσιο χρέος, υπονομεύουν την σταθερότητα του ευρώ, καθώς οδηγούν σε αύξηση των επιτοκίων, άρα το χρήμα γίνεται πιο ακριβό, για το κεφάλαιο. Αρα το θέμα της επαναφοράς της «δημοσιονομικής ισορροπίας» τίθεται σε ημερήσια διάταξη και ο κ. Αλμούνια έχει ήδη σηκώσει τα μανίκια και έχει πιάσει δουλεία. Πώς θα μειωθούν τα μεγάλα ελλείμματα; Με την εφαρμογή σκληρών προγραμμάτων λιτότητας. Στην κατεύθυνση αυτή έχουν συμφωνήσει κυβερνήσεις και Ευρωπαϊκή Ενωση και ένα τέτοιο πρόγραμμα θα εφαρμόσει και μία πιθανή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από τις 5 Οκτώβρη.

Αυτή είναι η αλήθεια, η οποία γραμμικά μπορεί να περιγραφεί: καπιταλιστική κρίση - εφαρμογή διάσωσης των μονοπωλιακών ομίλων - φόρτωμα κρατικών προϋπολογισμών με ζημιές επιχειρήσεων - εφαρμογή προγραμμάτων λιτότητας για επαναφορά προϋπολογισμών σε ομαλή πορεία... Τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Αυτό είναι το σύνθημα του διεθνούς - και ελληνικού - κεφαλαίου.