Λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν οι βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας παρακολούθησα στο Ινστιτούτο πολιτικών επιστημών του Παρισιού μια συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης, ανάμεσα στον Cohn Bendit, από τους πρωτεργάτες αριστεριστές του Μάη του '68, κι ένα μέλος της "επιτροπής για την υπεράσπιση του γαλλικού έθνους και της δημοκρατίας". Ηταν κάποιος που θεωρούσε τον εαυτό του ως συνεχιστή της σκέψης του de Gaulle.

Δίχως να συμφωνώ απόλυτα με το δεύτερο, ένιωσα να βρίσκομαι ιδεολογικά σαφώς πιο κοντά σ' αυτόν, τον εκπρόσωπο του πολέμιου του Μάη, απ' ό,τι στον τέως "κόκκινο Rudy" και νυν ανανήψαντα "πράσινο".

Λίγες μέρες αργότερα, στην Αθήνα, και ενώ είχε παραδοθεί ο Οτσαλάν, ζητάω από ένα συνάδελφο πανεπιστημιακό, τέως σύντροφο, από την προδικτατορική ακόμη περίοδο, να προσυπογράψει ένα κείμενο διαμαρτυρίας. Δίχως καν να το κοιτάξει μου αρνείται και μου δίνει να καταλάβω πως θεωρεί ότι, τόσο εγώ όσο και οι ομοϊδεάτες μου, ανήκουμε στην πιο μαύρη αντίδραση, ενώ ο γνωστός Ριχάρδος εκπροσωπεί την πρόοδο. Με αποσβολώνει και αρχίζω να διερωτώμαι ποιος και γιατί πέρασε στην αντίπερα όχθη.

Ακολουθεί η επιστολή των 127 "αριστερών" διανοουμένων που, Ευρωπαϊστές εκείνοι, μας κατηγορούσαν για προσπάθεια "οτσαλανοποίησης" της πολιτικής ζωής. Και έρχονται οι βομβαρδισμοί και η αμερικανοποίηση.

Το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει στην κυβέρνηση που πρωτοστατεί στους βομβαρδισμούς. Οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πυρός, ενώ ο θαυμαστής του Malraux, Regis Debray, πρώην επαναστάτης, συνεργάτης του Guevara, μετέπειτα καθεστωτικός, απευθύνει ανοιχτή επιστολή στον πρόεδρο της Γαλλίας με την οποία ανατρέπει όλη του την επιχειρηματολογία.

"Δεν πολεμάμε το σερβικό λαό, αλλά ένα δικτάτορα, τον Milosevic, που αρνούμενος κάθε διαπραγμάτευση προγραμμάτισε εν ψυχρώ τη γενοκτονία των Κοσσοβάρων. Περιοριζόμαστε να καταστρέψουμε την κατασταλτική μηχανή του και αν συνεχίζουμε να χτυπάμε, παρά τα όποια λάθη στόχων και τις άλλες προκαλούμενες ζημιές, το πράττουμε διότι οι σερβικές δυνάμεις συνεχίζουν στο Κόσσοβο την εθνοκάθαρση", δηλώνει ο Chirac (Εφημερίδα "Le Monde", 13 Μάη 1999).

* * * * *

Ο πόλεμος που κάνουμε είναι πόλεμος ενάντια στο λαό, αποδεικνύει το Debray. Καταστρέφουμε παιδικά θέατρα. Πλήξαμε τριακόσια σχολεία και πολλά εργοστάσια. Ρίξαμε το μισό πληθυσμό στην ανεργία. Αδιαφορούμε για τους 400.000 Σέρβους πρόσφυγες στην Κράινα.

Ο Milosevic, συνεχίζει ο Debray, είναι όπως εμφανίζεται από τη δυτική προπαγάνδα, ένας στυγνός δικτάτορας. Εκλέχτηκε τρεις φορές. Σέβεται το Σύνταγμα της Γιουγκοσλαβίας. Δεν υπάρχει στη χώρα μονοκομματικό σύστημα. Το κόμμα του είναι μειοψηφία στο κοινοβούλιο. Οι κυβερνητικοί συνασπισμοί αλλάζουν. Δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι. Καθένας μπορεί να του ασκήσει ελεύθερα κριτική στις ταράτσες των καφενείων. Η Δύση φαίνεται να είναι εκατό φορές πιο παθιασμένη εναντίον του, απ' ό,τι οι συμπατριώτες του.

Οσο για τη γενοκτονία στο Κόσσοβο, πρόκειται μάλλον για εκκαθαρίσεις ενάντια στην "πέμπτη φάλαγγα" του ΝΑΤΟ, τον UCK, που, όπως ήταν φυσιολογικό, εντάθηκαν με τους βομβαρδισμούς, οι οποίοι δημιούργησαν και το μεγάλο κύμα των προσφύγων, μια που, όσο έξυπνες και να είναι οι νατοϊκές βόμβες, δεν μπορούν να διακρίνουν από τα 6.000 μέτρα τους Σέρβους από τους Αλβανούς. Τέλος, ο Debray υπενθυμίζει στο Γάλλο πρόεδρο τη γνωστή, αλλά ξεχασμένη άποψη του de Gaylle, για το ΝΑΤΟ: "μέσο στρατιωτικής και πολιτικής υποταγής της Δυτικής Ευρώπης στις ΗΠΑ".

Πριν από τον Debray, η επίσης Γαλλίδα σύμβουλος, του προέδρου Pompidou, Marie - France Garaux, διαφωνώντας με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ "οπλισμένου χεριού των ΗΠΑ", ενάντια σ' ένα κυρίαρχο κράτος, δίχως εκείνο να παραβιάζει τα δικαιώματα ή τα σύνορα κάποιου άλλου κράτους, ορίζει την εξωτερική γαλλική πολιτική με την ακόλουθη λαϊκή παροιμία: "Εκείνος που ακολουθεί κάποιον άλλο, δε βρίσκει τίποτα κι ακόμα δε ζητάει τίποτα". (Εφημερίδα "Le Mont", 27 Μάρτη 1999).

Αλλά δεν είναι μόνον στη Γαλλία ή στην Ελλάδα, που παρατηρείται αυτός ο αντιφατικός επαναπροσδιορισμός και η αφύπνιση συνειδήσεων.

Στη Γερμανία, ο παγκόσμιας φήμης συγγραφέας Peter Handke, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την "εισβολή του Μάρτη", όπως αποκαλεί την αμερικανοευρωπαϊκή επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας, απαρνείται την Καθολική Εκκλησία, επιστρέφει το βαρυσήμαντο βραβείο "Bucher", που του είχε απονεμηθεί για το σύνολο του έργου του, αρνείται να απαντήσει σε Ευρωπαίους δημοσιογράφους λόγω της μεροληπτικής στάσης τους απέναντι στον πόλεμο...

* * * * *

Η επίθεση εναντίον τους από τα Ευρωπαϊκά ΜΜΕ σφοδρότατη. Ο καθ' επάγγελμα προστάτης φιλόσοφος της ευρωπαϊκής βαρβαρότητας, ο Bernand - Henri Levy, το αγαπημένο παιδί του ευρωπαϊκού ψευτοκαθωσπρεπισμού, γίνεται χυδαίος. Τον Debray τον εμφανίζει ως το σύγχρονο Driou, γνωστό συνεργάτη των Γερμανών, ενώ το Βελιγράδι παραλληλίζεται με το φασιστικό Βερολίνο. (Εφημερίδα "Le Mont", 14 Μάη 1999). Το ίδιο και ο Alain Jox χύνει χολή ενάντια σ' αυτόν τον "αποτρόπαιο ειρηνιστή". Το "προοδευτικό" "L'Evenement" (Νο 759, σελ. 61) παρομοιάζει το "ιδεολογικό τέρας" Handke με τον επίσης δοσίλογο Erza Pound, που φυλακίστηκε στην Πίζα το 1945 από τους Αμερικάνους.

Οποιος διαφωνεί με την αμερικανική μονοκρατορία, με το έγκλημα κατά των λαών της Γιουγκοσλαβίας, των Κοσσοβάρων συμπεριλαμβανομένων, θεωρείται ότι "παρεκτρέπεται". Η άποψή του χαρακτηρίζεται "σκανδαλώδης", "αποκρουστική" και "χονδροειδής". Κατηγορείται ως εθνικιστής, αν όχι οπαδός του Χίτλερ. Οι "έγκριτες", "δημοκρατικές" και "αντικειμενικές", "Le Mont" και "Liberation" αρνούνται πια απροκάλυπτα να δημοσιεύσουν τις απόψεις όσων καταγγέλλουν το έγκλημα. Η γιουγκοσλαβική τηλεόραση φιμώνεται με απόφαση των απανταχού "δημοκρατών".

Αυτή η ιδεολογική τρομοκρατία, που είναι τόσο πιο επιθετική όσο τα πυρά προέρχονται εκ των έσω, θα πρέπει να μας προϊδεάζει για το μέλλον του ελεύθερου διαλόγου που μας επιφυλάσσουν σε μια Ευρώπη που χτίζουν για μας χωρίς εμάς, σε μια Ευρώπη που μυρίζει έντονα Μεσαίωνα.

* * * * *

Ομως και ευτυχώς αυτή τη φορά, μαζί με τις γέφυρες του Δούναβη, βομβαρδίστηκαν και οι σαθρές γέφυρες που ένωναν τις "δημοκρατικές δυνάμεις", τους κατ' όνομα αριστερούς με τους πραγματικούς σύγχρονους ανθρωπιστές.

Το σφοδρότατο ρεύμα του πολέμου ξεκαθάρισε το τοπίο. Χώρισε και πάλι από την αρχή εκείνους που είναι στη μια όχθη, την αριστερή, από τους απέναντι. Από τη μια ο διεθνισμός με τον πατριωτισμό, θεμελιακή προϋπόθεσή του, από την άλλη, η τυφλή ευρω - λαγνεία και η υποταγή στις Ευρωπαϊκές εξουσίες και στην pax Americana.

Από τη μια το εθνικιστικό "η Ελλάδα πάνω απ' όλα", η Ελλάδα πάνω από το πτώμα της Γιουγκοσλαβίας, και κάτω από νατοϊκή κατοχή, από την άλλη, η Ελλάδα της αξιοπρέπειας, της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης των λαών.

Από τη μια όχθη "το θέλω μα δεν μπορώ", η υποταγή και ο ραγιαδισμός, από την άλλη "το θέλω και μπορώ", το φιλότιμο και η αντίσταση.

Κι αυτές οι ανακατατάξεις, οι νέοι διαχωρισμοί και συσπειρώσεις, που προκάλεσε ο πόλεμος, αποτελούν αλάνθαστο κριτήριο για την όχθη που ο καθένας επέλεξε να τοποθετηθεί.

Η ξεκάθαρη, αταλάντευτη στάση ενάντια στη βαρβαρότητα που συντελείται σήμερα στη Γιουγκοσλαβία, και υπέρ ενός λαού που ενωμένος αντιστέκεται στη νέα παγκόσμια μονοκρατορία και υπερασπίζεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αποτελεί το ελάχιστο κριτήριο για να σταθεί κανείς στην αριστερή όχθη.

Οι υπόλοιποι, εκείνοι που βομβάρδισαν τις γέφυρες, εκείνοι που τους υποστηρίζουν, είτε άμεσα είτε έμμεσα, έχουν θέση στην αντίπερα όχθη.

Κι ας μην ξεχνάνε εκείνο που είπε κάποτε ο Lincoln: "Μπορείς να δουλεύεις ένα τμήμα του λαού για πάντα. Δεν μπορείς να δουλεύεις όλο το λαό για πάντα". Δυστυχώς γι' αυτούς, μαζί με τις γέφυρες του Δούναβη, οι βόμβες έριξαν και τις μάσκες της υποκρισίας και στη συνείδηση ενός μεγάλου τμήματος του λαού μας αποκαλύφθηκε μια για πάντα ότι ανήκουν στη δεξιά όχθη.

Γιώργος ΡΟΥΣΗΣ

Οι Αμερικανοί ετοιμάζουν "ελληνοτουρκικό διπλωματικό τραπέζι" και η Αθήνα εκτιμά ότι αμέσως μετά τις ευρωεκλογές το ελληνοτουρκικό "πρόβλημα" θα βρεθεί στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Μάλιστα, στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών εκτιμούν ότι πρέπει να υπάρξει άμεσα ένας σχεδιασμός για μια "ρεαλιστική" αντιμετώπιση των "απαιτήσεων" για προσέγγιση, οι οποίες πολλαπλασιάζονται τόσο από την Ουάσιγκτον όσο και από την ΕΕ.

Η Αγκυρα έχει ήδη προβεί στις πρώτες της κινήσεις με την επιστολή του υπουργού Εξωτερικών Ι. Τζεμ προς τον Γ. Παπανδρέου, στην οποία επαναλαμβάνεται η θέση της Τουρκίας για την οργάνωση μιας εφ' όλης της ύλης συζήτησης.

Ταυτόχρονα, η τουρκική κυβέρνηση επιχειρεί να αξιοποιήσει τη δίκη Οτσαλάν για να κλιμακώσει την πίεση προς την Αθήνα, αφήνοντας στον "αέρα" κατηγορίες για ελληνική υποστήριξη προς το ΡΚΚ, ενώ παράλληλα ζητά από την ελληνική κυβέρνηση την υπογραφή συμφωνίας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Ισμαϊλ Τζεμ, επανέλαβε σε επιστολή του προς τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Παπανδρέου, την πρόταση για την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Αυτό δήλωσε ο ίδιος χτες, στην Αγκυρα και εξήγησε ότι "στην επιστολή δεν υπάρχει κάτι καινούριο", "περιμένουμε από την Ελλάδα να διακόψει τις σχέσεις της με την τρομοκρατική οργάνωση", είπε ο κ. Τζεμ και πρόσθεσε ότι "τότε μπορεί να αποκατασταθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις". Το ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι NTV είχε μεταδώσει νωρίτερα ότι ο Ι. Τζεμ στην επιστολή του υπογράμμιζε την ανάγκη ενός διαλόγου μεταξύ Αγκυρας και Αθήνας, πάνω στο θέμα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.

Η εφημερίδα "Turkish Daily News", γράφει ότι η διατύπωση της πρότασης για διάλογο δεν έθετε προκαταρκτικούς όρους, πράγμα που ερμηνεύτηκε στην Αγκυρα από διπλωματικές πηγές στην εφημερίδα, ότι "αποκλίνει από τη σκληρή γραμμή που υιοθέτησε η Τουρκία μετά την εμφάνιση του Οτσαλάν στο Ναϊρόμπι".

Απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις δημοσιογράφων, ο Ι. Τζεμ σημείωσε ότι "πριν τελειώσει το θέμα της τρομοκρατίας δεν τίθεται θέμα για σχέσεις με την Ελλάδα".

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην Αθήνα αναφερόμενος στην πρόταση Τζεμ για την υπογραφή συμφωνίας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, είπε: "Οπως γνωρίζετε οι θέσεις μας, σε ό,τι αφορά τη σχέση μας με την Τουρκία, έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί. Εμείς πιστεύουμε πως η Τουρκία πρέπει να βαδίσει στον ευρωπαϊκό δρόμο, αλλά για να το κάνει θα πρέπει, πρώτα απ' όλα, να σεβαστεί τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, να κατοχυρώσει τα δημοκρατικά δικαιώματα στο εσωτερικό της και να λειτουργήσει ως μια πολιτισμένη χώρα. Από εκεί και πέρα όλα τα υπόλοιπα, όταν έρθει ο καιρός, θα απαντηθούν".

O "Ριζοσπάστης", ο "902 Αριστερά στα FM" και η τηλεόραση του "902" εκδηλώνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγωνιζόμενο γιουγκοσλαβικό λαό, που σφυροκοπείται - ανελέητα - από τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, συγκεντρώνοντας τρόφιμα, φάρμακα και χρήματα.

Οσοι φίλοι και σύντροφοι θέλουν να συνεισφέρουν με τρόφιμα και φάρμακα, θα πρέπει να αποστέλλουν τα δέματά τους στις αποθήκες του Ερυθρού Σταυρού,στη διεύθυνση Αστρους 113, Κολωνός, με την ένδειξη ΕΕΔΥΕ,ή να επικοινωνούν με τα τηλέφωνα 2592.902 και 2592.333.

Για όσους θέλουν να καταθέσουν χρήματα μπορούν να το κάνουν στον τραπεζικό λογαριασμό στην Εθνική Τράπεζα με αριθμό 150/969355 - 62 που έχει ανοιχτεί από τον "Ρ" και τον "902". Ο λογαριασμός αυτός έχει ανοιχτεί για τη συγκέντρωση χρημάτων για την ενίσχυση του γιουγκοσλαβικού λαού, στο όνομα του διευθυντή του "902", Στάθη Βαμβέτσου.

Παρακολουθήστε σήμερα από την τηλεόραση του "902" τις εξής εκπομπές για τις ευρωεκλογές:

• Στις 7 μμ στην εκπομπή "Από το σήμερα στο αύριο" με θέμα τη νεολαία.Ο δημοσιογράφος Α. Θερμός συζητάει με εκπροσώπους των πολιτικών νεολαιών ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, Νεολαία ΠΑΣΟΚ, Νεολαία Συνασπισμού, Νεολαία ΔΗΚΚΙ και Νεολαία ΠΟΛ.ΑΝ.
• Στις 10 μμ την εκπομπή "Με άποψη" με θέμα την αγροτική πολιτική.Ο δημοσιογράφος Κ. Καραχάλιος συζητάει με τους εκπροσώπους των κομμάτων: Γιάννη Σφυρή (ΚΚΕ), Θανάση Παπαγεωργίου (ΠΑΣΟΚ), Δημήτρη Μηλιάκο (ΝΔ), Γιώργο Παπασίμο (ΔΗΚΚΙ) καθώς και εκπρόσωπο του ΣΥΝ.

Το σφοδρότατο ρεύμα του πολέμου ξεκαθάρισε το τοπίο. Χώρισε και πάλι από την αρχή εκείνους που είναι στη μια όχθη, την αριστερή, από τους απέναντι. Από τη μια ο διεθνισμός με τον πατριωτισμό, θεμελιακή προϋπόθεσή του, από την άλλη, η τυφλή ευρω - λαγνεία και η υποταγή στις ευρωπαϊκές εξουσίες και στην pax Americana.