«Η εργατική τάξη σήμερα έχει στα χέρια της όλα τα αποδεικτικά στοιχεία ότι είναι αδύνατος ο συμβιβασμός ανάμεσα στα μονοπώλια και την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Χρειάζεται πιο πλατιά να αναδείξουμε τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων, ενώ τα άλλα κόμματα λένε ότι τα μέτρα είναι μέτρα υποτέλειας στην ΕΕ, σαν μέτρα αναποτελεσματικά. Ποια συμμαχία έχει ανάγκη ο λαός; Τη συμμαχία των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων ή τη συμμαχία που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων; Οτι ο λαός έχει ανάγκη από ένα κίνημα ανατροπής και όχι ένα κίνημα του μικρότερου κακού, του εφικτού και του ρεαλισμού. Να προβάλουμε πιο ολοκληρωμένα τη δική μας αντίληψη για την ενότητα της εργατικής τάξης, όχι μόνο γενικά, αλλά κατά κλάδο και σε τοπικό επίπεδο.

Εδώ θα αναμετρηθούμε και θα κριθούμε όλοι μας. Εδώ κρίνεται η ικανότητα ενός συνδικάτου να οργανώνει το ίδιο το σύνολο των εργαζομένων ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση ή σύμβαση, κόντρα σε συντεχνιακές αντιλήψεις που προβάλλονται κυρίως από τις άλλες δυνάμεις και φέρνουν σε αντιπαράθεση τον μόνιμο με τον έκτακτο, τον μόνιμο με τον εργαζόμενο μέσω ΜΚΟ κ.λπ. Ενώ λοιπόν έχουν γίνει θετικά βήματα στον προσανατολισμό της πάλης, τα βήματα που έχουν γίνει για την οργάνωση, τη μαζικοποίηση των σωματείων δεν είναι αντίστοιχα με τις δυνατότητες και τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης. Η πείρα από τους αγώνες, από τη δράση μας δείχνει ένα σημαντικό κενό. Η ένταξη νέων δυνάμεων στα σωματεία δεν αντιμετωπίζεται τις περισσότερες φορές ως κύριο καθήκον, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που οι δυνάμεις μας σηκώνουν το βάρος της οργάνωσης της πάλης των εργατών. Για να πειστεί ο εργάτης να οργανωθεί στο σωματείο του χρειάζεται να νιώσει ότι τον εκφράζει, ότι θα τον στηρίξει, ότι είναι δύναμη στα δικά του χέρια. Να απαντιέται με δράση το ερώτημα "τι θα μου προσφέρει το σωματείο". Χρειάζεται να διευρυνθεί το περιεχόμενο δράσης των συνδικάτων. Να ασχολείται όχι μόνο με τα εργασιακά, τα μισθολογικά, αλλά και με όλες τις πτυχές της ζωής του εργάτη, με την Υγεία, τον Πολιτισμό, τις σπουδές κ.λπ.

Να διαπερνά την οργάνωση το στοιχείο της αλληλεγγύης, κανένας μόνος του. Απαιτείται και συνεχής δράση από κάθε σωματείο και όχι από απεργία σε απεργία.

Γι' αυτό χρειάζεται μόνιμη σταθερή ιδεολογικοπολιτική δουλειά, συστηματική και συνεχής ενημέρωση και διαφώτιση, καλή γνώση των εξελίξεων στον κλάδο και συνολικά, προσωπική επαφή με τον εργάτη, την εργάτρια. Σε κάθε κινητοποίηση, σε κάθε εκδήλωσή μας ερχόμαστε σε επαφή με εκατοντάδες εργαζόμενους. Τη σχέση αυτή δεν την αξιοποιούμε για τη μαζικοποίηση των σωματείων. Δεν αποτελεί μόνιμο δείκτη που θα τον ελέγχουμε κάθε μέρα. Να δυναμώνει το στοιχείο της συνέλευσης στον τόπο δουλειάς, η συζήτηση, η απόφαση, για να σπάει η λογική που καλλιεργείται για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων, για το κόστος των απεργιών, για χαμένα μεροκάματα κ.λπ.

Οι αιτήσεις που παίρνουμε για την εγγραφή νέων μελών δεν αξιοποιούνται. Παραμένουν σαν ένας αριθμός στα μητρώα. Στα νέα μέλη των σωματείων πρέπει να τους δίνεται ευθύνη, να βοηθιούνται από τις συλλογικές διαδικασίες, να συμμετέχουν σε κάθε απόφαση του σωματείου. Παραμένει το πρόβλημα της αξιοποίησης χιλιάδων μελών των σωματείων. Πολύ σοβαρό ζήτημα είναι η οργάνωση στα σωματεία της νεολαίας, των γυναικών, των μεταναστών. Για όλα τα παραπάνω χρειάζεται καλό σχέδιο, καταμερισμός δουλειάς κατά επιχείρηση, διάταξη και αξιοποίηση δυνάμεων, έλεγχος.

Η λειτουργία των σωματείων πρέπει να βελτιωθεί. Να δυναμώνει το στοιχείο της συλλογικής λειτουργίας. Οι απαιτήσεις που γεννιούνται δεν απαντιούνται πρόχειρα και στο πόδι. Το ΔΣ του σωματείου πρέπει να συνεδριάζει τακτικά και να γίνεται ουσιαστική συζήτηση των προβλημάτων, των εξελίξεων, της ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης, της αντιπαράθεσης με την εργοδοσία. Θα αποφασίζονται ο σχεδιασμός και το πρόγραμμα δράσης, η χρέωση των μελών και ο καθημερινός έλεγχος. Στη δράση και στην ευθύνη να μπαίνουν όλα τα μέλη του ΔΣ και σε κάθε συνεδρίαση να γίνεται απολογισμός όχι μόνο συλλογικός αλλά και ατομικός.

Η καλή λειτουργία των σωματείων εξαρτάται και από το περιεχόμενο των στόχων πάλης που βάζει το συνδικάτο. Ακόμα στη δουλειά μας συστατικό στοιχείο είναι η καλή οργάνωση της αντιπαράθεσης με τις άλλες δυνάμεις, ιδιαίτερα τις δυνάμεις του ρεφορμισμού... Για να χειραφετείται η εργατική τάξη από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Σε όλα τα παραπάνω ευθύνη θα πάρει ο κάθε κλάδος και πριν απ' όλα τα σωματεία που ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ.

Η ευθύνη μας, όμως, δεν αφορά μόνο τα σωματεία που οι δυνάμεις μας έχουν την πλειοψηφία. Πολύ μεγαλύτερες είναι οι ευθύνες μας εκεί που είμαστε μειοψηφία. Εκεί η ανατροπή των συσχετισμών απαιτεί πολύ πιο σχεδιασμένη, συγκροτημένη δουλειά και αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις. Ν' αποκαλύπτουμε τη ζημιά που κάνουν για τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Το ψηφοδέλτιο που στηρίζουμε, η επιτροπή, ο πυρήνας που συγκροτούμε πρέπει να έχει σταθερή και μόνιμη λειτουργία. Οι εργαζόμενοι θα μας εμπιστεύονται όταν δρούμε αυτοτελώς, παίρνουμε πρωτοβουλίες, παρεμβαίνουμε για κάθε πρόβλημα και δουλεύουμε σαν να είμαστε εμείς πλειοψηφία, στον τόπο δουλειάς, στην επιχείρηση.

Να ενταθούν και να πυκνώσουν οι πρωτοβουλίες και κεντρικά αλλά και κατά κλάδο. Πρωτοβουλίες που θα οξύνουν την αντιπαράθεση χωρίς καμιά αναμονή. Το επόμενο διάστημα παρακολουθώντας καλά και με οργανωμένο τρόπο τις εξελίξεις, σε γενικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο κλάδων με καλό σχέδιο να απαντήσουμε στην προσπάθεια υλοποίησης των μέτρων, ιδιαίτερα κατά κλάδο και επιχείρηση. Η οργάνωση του αγώνα πρέπει να έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Γενική Συνέλευση, σύσκεψη, συγκέντρωση, συντονισμός σωματείων αν πρόκειται για ομίλους. Προσπάθεια για δημιουργία επιτροπών, πυρήνων του ΠΑΜΕ και, όπου δημιουργούνται προϋποθέσεις, σωματείων. Δυναμώνουμε τις Λαϊκές Επιτροπές. Είναι δική μας ευθύνη να ενισχυθούν και να έρθουν σε επαφή με περισσότερο εργατόκοσμο στις εργατικές - λαϊκές συνοικίες, να δεθούν με αυτόν πιο πολύ και να ενισχύεται η κοινωνική συμμαχία.

-- Να δυναμώσει το στοιχείο των εγγραφών νέων μελών.

-- Προσέλκυση νέων δυνάμεων στα σωματεία, ιδιαίτερα νέοι (καλύτερη επαφή και σύνδεση με τις σχολές), γυναίκες και μετανάστες.

-- Ισχυροποίηση της συνδικαλιστικής οργάνωσης στα εργοστάσια, στους μεγάλους τόπους δουλειάς με προτεραιότητα εκεί που δεν έχουμε δυνάμεις.

-- Αλλαγή συσχετισμών δυνάμεων και συσπείρωση νέων σωματείων στη δύναμη του ΠΑΜΕ. Ισχυροποίηση του μετώπου στον εργοδοτικό συνδικαλισμό και στα σχέδια του ρεφορμισμού.

-- Βελτίωση της λειτουργίας των σωματείων με την ενεργοποίηση των μελών τους και την ανάδειξη νέων στελεχών. Οργάνωση των οικονομικών των σωματείων.

-- Επαφή και οργάνωση των ανέργων κατά κλάδο, περιοχή, δήμο.

-- Σύνδεση των σωματείων με τις Λαϊκές Επιτροπές.

-- Να δυναμώσει και να οργανωθεί καλύτερα το ζήτημα της αλληλεγγύης.

Η επίτευξη αυτών των στόχων πρέπει να συνδέεται με έντονες παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες κατά κλάδο, κατά σωματείο και περιοχή, νομό, δήμο, με μέτωπα πάλης και μαζικής αντίστασης.

Γενικευμένη αντίσταση στα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα, απέναντι στην εργοδοσία, στο κράτος. Αντίσταση και ανυπακοή στην υλοποίησή τους, παίρνοντας υπόψη και τις ιδιαιτερότητες κάθε κλάδου. Είναι θέμα συσχετισμού δύναμης τα αποτελέσματα αυτών των αγώνων.

Τα προβλήματα των ανέργων. Δεν πρόκειται για ένα απλό μέτωπο πάλης. Να οργανωθούν πρωτοβουλίες που να συσπειρώνουν τους ανέργους και τις οικογένειές τους. Να ασχοληθούμε με όλα τα ζητήματα που τους απασχολούν. Οι πρωτοβουλίες που έχουν παρθεί είναι λίγες. Για παράδειγμα, τώρα, τις γιορτές ο κάθε κλάδος μπορεί να πραγματοποιήσει εκδηλώσεις. Το δυνάμωμα της ταξικής αλληλεγγύης για όσους υποφέρουν και δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις σημερινές ανάγκες τους. Η αλληλεγγύη πρέπει να φουντώσει. Αλληλεγγύη σε κάθε αγώνα, σε αυτούς που υποφέρουν...

Οργάνωση της πάλης για ζητήματα αιχμής κάθε φορά, π.χ., πετρέλαιο θέρμανσης.

Πάλη κατά των ιδιωτικοποιήσεων. Κατά των διαθεσιμοτήτων, των απολύσεων. Είναι ήδη σε εξέλιξη το σοβαρό ζήτημα των διαθεσιμοτήτων στο Δημόσιο και όχι μόνο. Ο αγώνας που γίνεται ιδιαίτερα στους ΟΤΑ από το κλαδικό συνδικάτο πρέπει να στηριχθεί (Εχουν δημιουργηθεί θετικές προϋποθέσεις ενίσχυσης της συσπείρωσης, μαζικοποίησης του συνδικάτου).

Ξεδίπλωμα της πρωτοβουλίας για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Η πρόταση που ανακοινώσαμε να αξιοποιηθεί και να παρθούν πρωτοβουλίες συζήτησης παντού (με βάση και την ανακοίνωση που έχουμε. Να μη μείνει ως μια ακόμα παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων).

Συνεχίζουμε την πάλη για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας».

Στη συζήτηση που ακολούθησε μεταφέρθηκε ζωντανή πείρα από τους χώρους δουλειάς.

Ο Κ. Λιαπάτης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, ανέδειξε την ανάγκη κοινής δράσης αγροτιάς και εργατών του κλάδου. Οι μονοπωλιακοί όμιλοι, επισήμανε, δεν εκμεταλλεύονται μόνο τους εργαζόμενους, αλλά και τους αγρότες, απ' όπου προμηθεύονται την πρώτη ύλη, καθώς και τους καταναλωτές, παρέχοντας προϊόντα αμφιβόλου ποιότητας.

Ο Τ. Στρούντζας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου, αναφέρθηκε στη δράση των ταξικών δυνάμεων κατά την προετοιμασία των πρόσφατων απεργιών. Σημαντική δράση αναπτύχθηκε στα ζητήματα της αλληλεγγύης με τη συλλογή τροφίμων, τα λαϊκά φροντιστήρια κλπ., ενώ ξεχωριστή αναφορά έκανε στη βιομηχανία διώξεων κατά των συνδικαλιστών.

Ο Τ. Τσιαπλές, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, μίλησε ιδιαίτερα για τα θετικά βήματα που έχουν γίνει στη «δουλειά από τα κάτω», ιδιαίτερα στο εμπόριο (π.χ. ALEX PACK, SPRIDER), αλλά και σε μια σειρά άλλων κλάδων της περιοχής.

Ο Γ. Φραγκίδης, από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εμφιαλωμένων Ποτών, τόνισε ότι η επίθεση που γίνεται στις συμβάσεις έχει ως στόχο το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα, ενώ υπογράμμισε ότι οι εργαζόμενοι προσβλέπουν στο ΠΑΜΕ.

Ο Π. Αναστασιάδης, από τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, αναφέρθηκε στις δυνάμεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ οι οποίες καλλιεργούσαν στους εργαζόμενους την αντίληψη ότι η ιδιωτικοποίηση μπορεί να σώσει τα ναυπηγεία...

Ο Β. Παρασκευόπουλος, από το χώρο του πολιτισμού, μίλησε για την ιδιαίτερη διάσταση του πολιτισμού ως εργαλείου χειραγώγησης από την αστική τάξη.

Ο Λ. Σακκάς, από την Ενωση Λιθογράφων, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη δράση που αναπτύσσει το συνδικάτο για την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων ανά χώρο δουλειάς, οι οποίες θα βασίζονται στην τελευταία κλαδική ΣΣΕ. Το σωματείο με συνελεύσεις και συζητήσεις, χώρο το χώρο, καλεί τους εργάτες να αποφασίσουν να αγωνιστούν οι ίδιοι για την υπογραφή συμβάσεων.

Ο Γ. Τόλης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τύπου και Χάρτου, επισήμανε πως η μάχη για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ είναι στην πρώτη γραμμή και έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην εργοδοτική επίθεση στον κλάδο.

Ο Γ. Γονιανάκης, από το Ηράκλειο Κρήτης, έφερε την ιδιαίτερη εμπειρία που αναπτύχθηκε μέσα από την πάλη των εργατών της εταιρείας «Ανακύκλωσης», η οποία έδειξε το πώς μια αυθόρμητη κινητοποίηση εργατών με την αποφασιστική παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων μπορεί να αποκτήσει χαρακτηριστικά οργανωμένης πάλης κατά της εργοδοσίας και της αντιλαϊκής πολιτικής.

Η Λ. Μεθωνιού, από το χώρο της Υγείας, κατέδειξε πως τα θέματα της υγείας δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους του χώρου, αλλά απασχολούν συνολικά την εργατική τάξη. Η συμμαχία - υπογράμμισε - στο χώρο της υγείας πρέπει να πάρει χαρακτηριστικά από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, δηλαδή ενάντια στην εμπορευματοποίηση και την «επιχειρηματικότητα».

Ο Μ. Τσιώνας, από τη Μαγνησία, έδωσε έμφαση στη δράση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού («Χαλυβουργία», ΜΕΤΚΑ κλπ.), καθώς και στη δράση που ανέπτυξαν οι ταξικές δυνάμεις σε κάθε χώρο δουλειάς, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα και τα θετικά αποτελέσματα στις πρόσφατες αρχαιρεσίες στο Εργατικό Κέντρο Βόλου.

Ο Ν. Παπαγεωργίου, από τον Επισιτισμό - Τουρισμό, μίλησε για τον τρόπο που οι τουριστικοί όμιλοι επιχειρούν να φορτώσουν την κρίση στην πλάτη των εργατών, για τη δράση των δυνάμεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ που υπέγραψαν μείωση μισθών 15%, αλλά και για τον τρόπο που οι ταξικές δυνάμεις έχουν ξεδιπλώσει τη δράση τους όλο το προηγούμενο διάστημα.

Στη σημασία της διεθνιστικής δράσης του ΠΑΜΕ αναφέρθηκε ο Γιώργος Μαυρίκος ΓΓ της ΠΣΟ σημειώνοντας ότι από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του ο προλεταριακός διεθνισμός ήταν συστατικό στοιχείο της φυσιογνωμίας του. Σ' αυτή τη δράση - όπως είπε χαρακτηριστικά - το ΠΑΜΕ και έδωσε και πήρε. Γι' αυτό χρειάζεται κάθε ομοσπονδία, κάθε συνδικάτο που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ να αναπτύσσει τις διεθνείς σχέσεις του με αντίστοιχα συνδικάτα, να παρακολουθεί τις οικονομικές εξελίξεις - και διεθνώς- στον κλάδο που δραστηριοποιείται. Η διαπάλη στο συνδικαλιστικό κίνημα γίνεται όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό, είναι διεθνής. Σ' αυτήν παρεμβαίνουν αστικές κυβερνήσεις, οι δυνάμεις του κεφαλαίου, η Ευρωπαϊκή Ενωση, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Γι' αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία και η πρόσφατη πρωτοβουλία της ΠΣΟ να υποβάλλει σχετικό υπόμνημα στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας, με το οποίο καταγγέλλει τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης και της τρόικας στα εργασιακά με τα οποία παραβιάζονται και διεθνείς συμβάσεις εργασίας.