Στρώνοντας το έδαφος για τη νέα επίθεση, καθημερινά τα αστικά επιτελεία, υπουργοί, καθηγητές πανεπιστημίων - «σοφοί» που επιστρατεύει η κυβέρνηση, ινστιτούτα και εργοδοτικοί φορείς, μέσα από ημερίδες, συζητήσεις, δημοσιεύσεις, εκδηλώνουν απροκάλυπτα την εχθρότητά τους σε ό,τι έχει απομείνει από τα ασφαλιστικά δικαιώματα ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Τα αναδεικνύουν και πάλι σε μέγα «κίνδυνο» για τη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, προαναγγέλλοντας τα επόμενα βήματα ξηλώματος κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι χαρακτηριστική η διαδικτυακή συζήτηση που οργάνωσε η «διαΝΕΟσις» (24/2) με τίτλο «Ασφαλιστικό και Δημογραφικό - Οι προκλήσεις του μέλλοντος», με τη συμμετοχή του αρμόδιου υφυπουργού για την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών Π. Τσακλόγλου και της πρώην υπουργού Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ Ε. Αχτσιόγλου, αλλά και καθηγητών πανεπιστημίου οι οποίοι διαχρονικά τάσσονται υπέρ της ιδιωτικοποίησης συνολικά της Ασφάλισης.

Αφετηρία και επίκεντρο της τοποθέτησης του υφυπουργού Εργασίας ήταν η κινδυνολογία και η αναγόρευση του υπάρχοντος ασφαλιστικού συστήματος, με πρόσχημα το δημογραφικό, σε... «δημόσιο κίνδυνο». Συγκεκριμένα ο Π. Τσακλόγλου συνέδεσε ευθέως το Ασφαλιστικό με τα δημοσιονομικά και πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι αυτό προκαλεί «υψηλή συνταξιοδοτική δαπάνη, υψηλές μεταβιβάσεις από τον προϋπολογισμό» και «περιορισμό δυνατοτήτων για άσκηση άλλων δημοσίων πολιτικών»! Η τοποθέτηση του κυβερνητικού στελέχους είναι εξόχως αποκαλυπτική, αφού παρά τη ρητορεία ότι η «μεταρρύθμιση» που σχεδιάζει η κυβέρνηση αφορά μόνο τις επικουρικές συντάξεις, οι αρνητικές εκτιμήσεις του αφορούν στο σύνολο της Ασφάλισης, δηλαδή και τις κύριες συντάξεις, και μάλιστα κυρίως αυτές. Διότι όσον αφορά τη συνταξιοδοτική δαπάνη την οποία θεωρεί «υψηλή», που στερεί πόρους από τη χρηματοδότηση επενδύσεων επιχειρηματικών ομίλων, το 85% είναι η δαπάνη για τις κύριες συντάξεις.

Επιπλέον, και οι μεταβιβάσεις από τον προϋπολογισμό αφορούν αποκλειστικά τις κύριες συντάξεις και όχι τις επικουρικές, αφού για τις τελευταίες το κράτος δεν δίνει ούτε ευρώ. Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση θέτει θέμα για το σύνολο του Ασφαλιστικού και όχι μόνο για την επικουρική ασφάλιση όπως διατείνεται στα λόγια. Ολη αυτή η προπαγάνδα δεν περιορίζεται στην προετοιμασία της επικείμενης ιδιωτικοποίησης των επικουρικών, αλλά αποβλέπει στην υπεράσπιση συνολικά των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Απόδειξη για τα παραπάνω είναι και ο προκλητικός ισχυρισμός πως δήθεν οι μεταβιβάσεις του προϋπολογισμού για τις κύριες συντάξεις εμποδίζουν την άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Πρόκειται για την επαναφορά της γνωστής προπαγάνδας, μιας από τις πιο αισχρές εκφάνσεις του «κοινωνικού αυτοματισμού», που επιχειρεί να στρέψει τη μία ομάδα εργαζομένων ενάντια στην άλλη, τη μία κοινωνική κατηγορία απέναντι στις άλλες, τους συνταξιούχους ενάντια στους εργαζόμενους, τους νέους ενάντια στους γονείς και τους παππούδες τους. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο»..! Επιχειρείται έτσι να αποκρυφτεί το γεγονός ότι εμπόδιο στην άσκηση κοινωνικών πολιτικών δεν είναι το «κόστος» των συντάξεων, αλλά η πολύπλευρη και αποφασιστική στήριξη που παρέχει το αστικό κράτος στους καπιταλιστικούς ομίλους και στην κερδοφορία τους.

Για το γεγονός π.χ. ότι κατά τη διάρκεια όλης της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης, όπως και μέσα στην πανδημία, το 85% έως το 90% των ανέργων επιβιώνουν χωρίς την παραμικρή οικονομική ενίσχυση, δεν φταίει βέβαια η χρηματοδότηση των συντάξεων, με δεδομένο ότι ο ΟΑΕΔ όλα τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει πλεόνασμα πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Αλλωστε, στους ανέργους κατευθύνονται λιγότερο από το 40% των δαπανών του, όταν την ίδια στιγμή ο Οργανισμός έχει μετατραπεί σε Ταμείο ενίσχυσης των επιχειρήσεων μέσω των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης».

Ως ευκαιρία υπεράσπισης των ανατροπών σε βάρος συνταξιούχων και ασφαλισμένων του νόμου Κατρούγκαλου (4387) είδε τη συζήτηση η πρώην υπουργός Εργασίας Ε. Αχτσιόγλου. Ετσι, η υποτιθέμενη αντίρρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο ασφαλιστικό σχέδιο της ΝΔ, το οποίο κατά την πρώην υπουργό «μεταθέτει τον κίνδυνο των αγορών στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους», γίνεται από τη σκοπιά της νομιμοποίησης και παγίωσης όλων των μέχρι τώρα ανατροπών σε βάρος τους, τις οποίες, όπως ήταν αναμενόμενο, διατήρησε σε ισχύ και η νέα κυβέρνηση της ΝΔ.

Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε, πάντα στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της Κοινωνικής Ασφάλισης ως «κόστους» και των συντάξεων ως επιδομάτων φτώχειας, ότι το Ασφαλιστικό όπως διαμορφώθηκε από τον νόμο - λαιμητόμο του Κατρούγκαλου, «πρώτον, είναι μακροπρόθεσμα οικονομικά βιώσιμο, με δεδομένες τις αρνητικές δημογραφικές εξελίξεις (...) Δεύτερον, εξασφαλίζει επάρκεια συντάξεων. Τρίτον, ακριβώς λόγω του δημοσίου διανεμητικού χαρακτήρα, προστατεύει από τη φτωχοποίηση των συνταξιούχων, στην οποία οδηγούν τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα». Συμπλήρωσε μάλιστα ότι με τον νόμο Κατρούγκαλου και τις αντίστοιχες παρεμβάσεις της ΝΔ που ακολούθησαν πέρυσι, η κρατική χρηματοδότηση περιορίζεται στο 6,8% του ΑΕΠ στην περίοδο που διανύουμε (αν εξαιρεθεί η πανδημία) και στο μόλις 3,6% του ΑΕΠ το 2070!

Πρόκειται για τοποθέτηση - επιβεβαίωση της στρατηγικής την οποία υπηρετούν διαχρονικά οι αστικές κυβερνήσεις και στην Κοινωνική Ασφάλιση, μετατρέποντάς την σταδιακά σε «ατομική υπόθεση» και μειώνοντας τη συμμετοχή του κράτους στη χρηματοδότηση. Αλλωστε, και η επίκληση της έγκρισης από τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Κομισιόν) αυτής της πολιτικής αποτελεί στην ουσία επιβράβευση της διαρκούς περικοπής συντάξεων - και ιδιαίτερα των νέων - που έφερε ο νόμος Κατρούγκαλου, μιλώντας για «επάρκεια συντάξεων».

Οσο για τη δήθεν ...αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στα κεφαλαιοποιητικά συστήματα, είναι χαρακτηριστικό ότι στην ίδια τοποθέτηση η Ε. Αχτσιόγλου τάχθηκε υπέρ των «πολλαπλών πυλώνων» στην Ασφάλιση, ό,τι ακριβώς δηλαδή υποστηρίζει και η ΝΔ. Ταυτόχρονα, ζήτησε τη στήριξη των Επαγγελματικών Ταμείων, στη συγκρότηση των οποίων πρωτοστάτησαν συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που δεν είναι άλλο από μια καραμπινάτη μορφή κεφαλαιοποίησης. Αλλωστε, ο νόμος Κατρούγκαλου υιοθέτησε και τη λεγόμενη «νοητή κεφαλαιοποίηση» για τις επικουρικές συντάξεις και πάνω σε αυτόν πατάει σήμερα η ΝΔ για να προχωρήσει παραπέρα στην αμιγώς κεφαλαιοποίηση - ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων.

Εκτός από επιχειρήματα που αντιστρέφουν την πραγματικότητα σχετικά με το Ασφαλιστικό, ο υπουργός Εργασίας έφτασε να θυμηθεί και την ανασφάλιστη δουλειά των νέων, που μιλώντας την προηγούμενη βδομάδα στη Γενική Συνέλευση των Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας, έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει πως με την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών, «θα βάλουμε αντικίνητρα για τη μαύρη εργασία που έχει πολύ υψηλά ποσοστά στην εργασία των νέων». Σαν να είναι η εισφοροδιαφυγή καμιά «ατομική επιλογή» των ίδιων των εργαζομένων και όχι των εργοδοτών, που απολαμβάνουν την πολύμορφη ασυλία του κράτους για να αφήνουν ανασφάλιστους ειδικά τους νέους. Κι αυτά χώρια από τα διάφορα «επενδυτικά κίνητρα» που αφαιρούν «βάρη» από την εργοδοσία, όπως τις ασφαλιστικές εισφορές που φορτώνονται πάλι στο λαό μέσω της φορολογίας.

Το γεγονός ότι κυβέρνηση και αστικά επιτελεία ανακινούν ευρύτερα και πάλι «ζήτημα Ασφαλιστικού», έρχεται να επιβεβαιώσει και πρόσφατο κείμενο της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών της Alpha Bank, το οποίο μεταξύ άλλων υπογραμμίζει: «Ωστόσο, αν και η αναγγελθείσα μεταρρύθμιση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν επαρκεί για να επιλύσει τα ριζωμένα προβλήματα του συνταξιοδοτικού συστήματος στην Ελλάδα, ενώ δεν προωθεί παράλληλα και άλλες μεταρρυθμίσεις που συνδέονται με τον δεύτερο και τρίτο συνταξιοδοτικό πυλώνα. Ετσι, το συνταξιοδοτικό σύστημα παραμένει αντιμέτωπο με περαιτέρω προκλήσεις, οι οποίες εκτός από το δημογραφικό πρόβλημα, αφορούν και το ευρύτερο μακροοικονομικό περιβάλλον, αλλά και το πλαίσιο της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς εργασίας».

Η υπονόμευση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης συνοδεύεται και από μια επιχείρηση προπαγανδιστικής στήριξης των ιδιωτικών ασφαλίσεων, με τον υπουργό Εργασίας να δηλώνει στη συνέλευση των ιδιωτικών Ασφαλιστικών Εταιρειών «είμαστε εξίσου ανοιχτοί στην παρουσία της ιδιωτικής ασφάλισης στις διαφορετικές της μορφές. Είναι μια ευρωπαϊκή πολιτική άλλωστε» και να υπόσχεται πως «είναι προτεραιότητά μας η θέσπιση κατάλληλων φορολογικών κινήτρων για τις δαπάνες ασφαλίστρων που καλύπτουν τα κτίσματα έναντι φυσικών κινδύνων», δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για νέα πεδία κερδοφορίας.

Παράλληλα, και οι εταιρείες του κλάδου ήδη έχουν αναλάβει σχετική εκστρατεία «ενημέρωσης» του κοινού για την «ανάγκη» ιδιωτικής ασφαλιστικής κάλυψης στην Υγεία και στον τομέα των φυσικών καταστροφών. Ενδεικτικό της επικοινωνιακής «πίεσης» που σχεδιάζεται να ασκηθεί είναι και η τοποθέτηση παράγοντα της αγοράς, που ήδη «τρίβει τα χέρια της», ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Θα πρέπει επίσης να πείσουμε τον Ελληνα να βάλει τη δαπάνη για ασφαλιστική κάλυψη πάνω από την ταβέρνα...», προϊδεάζοντας ότι το ιδεολογικό μπαράζ για την προβολή της ιδιωτικής ασφάλισης θα πάρει ακόμα πιο άγρια χαρακτηριστικά.