Το ξεδίπλωμα της αντιλαϊκής πολιτικής δεν μπορεί παρά να πηγαίνει «χέρι - χέρι» με τη συκοφάντηση του λαϊκού κινήματος και της πολιτικής του πρωτοπορίας, του ΚΚΕ. Αυτό επιβεβαιώθηκε και χτες στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για τα έκτακτα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Ευθεία επίθεση προς το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα, με διαστρεβλώσεις και ανιστόρητες αναφορές, εξαπέλυσαν τόσο ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, όσο και ο υφυπουργός Φίλιππος Σαχινίδης, δίνοντας πάσα στους βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ.

Στην ομιλία του ο υπουργός Οικονομίας προσπάθησε να αναστήσει τους ξοφλημένους άθλιους συνειρμούς περί ανοχής του ΚΚΕ στις κυβερνήσεις της ΝΔ, σε αντίθεση με τη στάση του απέναντι στο ΠΑΣΟΚ (βλέπε το ρεπορτάζ στην ίδια σελίδα).

Από την πλευρά του, ο Φίλιππος Σαχινίδης αναφερόμενος στο ΚΚΕ αναρωτήθηκε αν «είναι αυτή στάση πολιτικού κόμματος που σέβεται τους κανόνες της δημοκρατίας; Ας μας εξηγήσουν τι ακριβώς εννοούν. Δε θα αφήσουν το κράτος να λειτουργήσει; Δε θα επιτρέψουν στους εργαζόμενους να πάνε στις υπηρεσίες τους και να εργαστούν; Καλούν, δηλαδή, τους Ελληνες σε κοινωνική εξέγερση; Και να επεκτείνω το ερώτημα. Αμφισβητούν το αποτέλεσμα των εκλογών της 4ης του Οκτώβρη; Αμφισβητούν το πολίτευμα της χώρας; Θέλουν η χώρα να αλλάξει πολίτευμα; Και αν ναι, τι είδους πολίτευμα θα προκύψει ως αποτέλεσμα αυτού του πολέμου;».

Προφανώς, αυτό που φοβίζει την κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι ο ίδιος ο λαός έχει αρχίσει να αμφισβητεί όχι μόνο το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά την πολιτική τους. Εχουν αρχίσει να παίρνουν χαμπάρι ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις ότι το ΠΑΣΟΚ στέλνει το λαό στον Καιάδα. Και αυτό ο λαός το εκφράζει με όρους μαζικού κινήματος, φέρνοντας το ΠΑΣΟΚ σε δύσκολη θέση. Γι' αυτό οι υπουργοί αναμασούν απροκάλυπτα ακραίες αντιδραστικές θέσεις, όπως για παράδειγμα ότι ένα κόμμα δε δικαιούται να καλεί το λαό να αγωνιστεί ή ότι το κίνημα δε δικαιούται αυτό να επιλέγει τις μορφές πάλης που χρησιμοποιεί. Οσο για το «πολίτευμα της χώρας» που αμφισβητείται, σύμφωνα με τον Φ. Σαχινίδη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η γνωστή προσπάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος να παρουσιάσει το ΚΚΕ στα όρια της νομιμότητας και να το περιχαρακώσει από το λαό, την ίδια ώρα που τον καρατομούν, ενώ ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις αμφισβητούν το σάπιο σύστημα που ο υπουργός, η κυβέρνησή του και τα σύμμαχα της κόμματα, ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ πασχίζουν να σώσουν.

Σε αντιΚΚΕ παραλήρημα βρέθηκε και ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Αδωνις Γεωργιάδης, λέγοντας σε ένα σημείο της ομιλίας του: «Η κυρία Παπαρήγα ανέβηκε και μας είπε "το κίνημα ηττήθηκε το '49", εννοώντας τις μάχες στο Γράμμο και στο Βίτσι, "αλλά τώρα θα πάρει την εκδίκησή του". Ηρθε η κυρία Παπαρήγα μέσα στο Κοινοβούλιο των Ελλήνων να μας μιλήσει για το ότι τώρα ήρθε το δεύτερο ημίχρονο μετά το '46-'49. Και δεν εξεγέρθηκε όλο το Σώμα σ' αυτό που άκουσε. Εγώ ανατριχιάζω όταν ακούω αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος, του ΚΚΕ, να λέει ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε πίσω την εκδίκησή μας για την ήττα μας το '49». Αλλά τι περιμένει κανείς να ακούσει από ένα βουλευτή κόμματος που τα πάει καλά με χουντικούς, που στάζει το δηλητήριο του ρατσισμού, που ο αρχηγός του μίλησε χτες στη Βουλή με ορολογία λούμπεν της νύχτας...

Το μέγεθος, ο παλμός, η παλικαριά και κυρίως η προοπτική των αγώνων που διεύρυνε η χτεσινή απεργία και η μεγαλειώδης συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, ήταν λόγοι αρκετοί για να θαφτεί από τα αστικά ΜΜΕ ή να προβληθεί μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της προπαγάνδας τους. Αλλοι είδαν την Αλέκα Παπαρήγα «κεντρική ομιλήτρια της συγκέντρωσης», θέλοντας σκόπιμα να ταυτίσουν το ΠΑΜΕ με το ΚΚΕ, να ρίξουν δηλητήριο στους χιλιάδες εργάτες που συσπειρώνονται στο πλατύ ταξικό εργατικό μέτωπο, ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση, να αποσιωπήσουν ότι στο ΠΑΜΕ συσπειρώνονται Συνδικάτα, Ομοσπονδίες Εργατικά Κέντρα, συνδικαλιστές με πλαίσιο πάλης κόντρα στην πλουτοκρατία που στηρίζουν ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Αυτό νομίζουν πως θα ακυρώσουν στις εργατικές συνειδήσεις. Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι οι κομμουνιστές στα συνδικάτα συνεργάζονται και με άλλες δυνάμεις που δεν είναι του «χεριού τους» και το ΠΑΜΕ συπειρώνει ολοένα ευρύτερες δυνάμεις, ενώ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είναι ανυπόληπτες στη συνείδηση των εργαζομένων. Αλλοι τηλεοπτικοί σταθμοί έπαιζαν πλάνα από τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και μ' αυτό το φόντο παρουσίαζαν τα επεισόδια που έγιναν ώρες μετά τη συγκέντρωση των ταξικών δυνάμεων. Γενικός ήταν πάντως ο κανόνας που ήθελε τα ρεπορτάζ της απεργίας να καταλαμβάνουν στα τηλεοπτικά δελτία χρόνο υποπολλαπλάσιο από εκείνο που είχε η προβολή των προπηλακισμών και του πετροπόλεμου στο Σύνταγμα. Μια ακόμη σοβαρή ένδειξη για τον ποιον σε τελική ανάλυση ωφελούν τέτοιου είδους ενέργειες, ποιος τα αξιοποιεί και με ποιον τρόπο, για να θάψει ή να συκοφαντήσει το κίνημα.