Η δραματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι στην Ηλεία εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ και οι προτάσεις του ΚΚΕ συζητήθηκαν, προχτές, σε ημερίδα για τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη μικρομεσαία αγροτιά, την οποία διοργάνωσε η ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ, στο δημαρχείο του Πύργου, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου.

Κεντρική ομιλήτρια ήταν η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνη του Αγροτικού Τμήματος της ΚΕ του Κόμματος, η οποία ξεκίνησε την ομιλία αναφερόμενη στα τελευταία θανατηφόρα κρούσματα στη Γερμανία εξαιτίας τοξικού βακτηρίου στα κηπευτικά. Σημείωσε σχετικά: «Οταν η παραγωγή τροφίμων γίνεται για να έχει κέρδη ο καπιταλιστής και όχι για να ικανοποιηθούν οι διατροφικές λαϊκές ανάγκες, τότε μπρος στο κέρδος δεν υπολογίζουν τη δημόσια υγεία, τα ανθρώπινα θύματα, την καταστροφή του περιβάλλοντος. Αυτό θα αλλάξει μόνο όταν η παραγωγή τροφίμων γίνεται με στόχο την ικανοποίηση των διατροφικών αναγκών του λαού, με κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και τη γη. Γιατί τότε δε θα υπάρχει ενδιαφέρον και κίνητρο για νοθεία, ανασφαλή, υποβαθμισμένα και επικίνδυνα υλικά που μεγιστοποιούν το καπιταλιστικό κέρδος.

Εμείς έχουμε αναδείξει επιστημονικά τις δυνατότητες ανάπτυξης της αγροτικής και μεταποιητικής παραγωγής, με βελτίωση της παραγωγικότητας, με σκοπό την ικανοποίηση των διατροφικών και άλλων αναγκών του λαού μας. Με κεντρικό σχεδιασμό επιλέγουμε τις περιοχές όπου υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα για την καλλιέργεια, την παραγωγή και ανάπτυξή τους, το επιστημονικό δυναμικό που χρειάζεται, τα μηχανήματα, κ.ά. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να παράγουμε ό,τι χρειάζεται ο λαός μας. Δε θα γίνονται εισαγωγές σε ό,τι προϊόντα παράγουμε, δε θα εισάγονται πατάτες Αιγύπτου και της Ηλείας να σαπίζουν στο χωράφι, ή ντομάτες Μαρόκου και Πολωνίας, όπως γίνεται σήμερα. Αυτός ο παραγωγικός τρόπος εξασφαλίζει δουλειά και όχι ξεκλήρισμα και ανεργία, εγγυάται ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, δίνει προοπτική και συμφέρει τους μικρομεσαίους αγρότες, εργατοϋπάλληλους, μικροεπαγγελματίες και νέους.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η ανάπτυξη της λαϊκής συμμαχίας, ο κοινός αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών με τους εργατοϋπάλληλους, μικροεπαγγελματίες, τα ριζοσπαστικά μέτωπα της νεολαίας και των γυναικών, για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου για τη λαϊκή εξουσία, είναι η μόνη λύση και διέξοδος. Οριστική λύση υπάρχει με έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης και εδώ είναι η προοπτική».

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Χρήστος Γιαννόπουλος, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ηλείας, ο οποίος παρουσίασε με συγκεκριμένα στοιχεία, από την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ μέχρι και σήμερα, τα συντριπτικά χτυπήματα που δέχθηκαν οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι εξαιτίας αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής, τα οποία μεταφράζονται σε ξεκλήρισμα κατά χιλιάδες καθώς και συρρίκνωση καλλιεργειών μέχρι και εγκατάλειψή τους.

Αναφερόμενος σε δυναμικές παραδοσιακές καλλιέργειες, οι οποίες τα τελευταία χρόνια φθίνουν δραματικά, επισήμανε χαρακτηριστικά: «Η καλλιέργεια της κορινθιακής σταφίδας που κάποτε δέσποζε στην περιοχή έχει περιοριστεί σε μια περιοχή της Αμαλιάδας, στην Αλφειούσα και σε μια περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας με μείωση της παραγωγής που ξεπερνά τα 3/4 σε σχέση με την προηγούμενη 15ετία.

Η βιομηχανική ντομάτα όχι μόνο συρρικνώθηκε ως προς την καλλιεργούμενη έκταση αλλά χάθηκε σχεδόν τελείως από περιοχές που παραδοσιακά καλλιεργείτο. Π.χ. στην περιοχή της Πηνείας βιομηχανική ντομάτα καλλιεργούσαν περί τους 120 και πλέον σήμερα δεν είναι παραπάνω από 5. Σε όλο το νομό η παραγωγή έχει πέσει σχεδόν στο μισό, από 150.000 τόνους σε 60 - 70 χιλιάδες τόνους. Το ένα από τα τρία εργοστάσια επεξεργασίας της βιομηχανικής ντομάτας, ο "ΑΣΤΕΡΙΣ", έκλεισε οδηγώντας στην ανεργία τους εργαζόμενους και ταυτόχρονα έδωσε τη "δυνατότητα" στα άλλα δύο εργοστάσια να πιέζουν συνεχώς τις τιμές προς τα κάτω.

Το καρπούζι, παρά τις αυξομειώσεις στην παραγωγή κάθε χρόνο, διατηρεί ηγετική θέση και ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής πάει για εξαγωγή. Ωστόσο, πολλές χρονιές ούτε το κόστος παραγωγής καλύπτεται ενώ δε λείπουν και πολλά "κανόνια" από εμπόρους προς τους παραγωγούς».