«Για την ακρίβεια, σε αντίθεση με όσους θεωρούν ότι βρισκόμαστε στο τέλος της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας, η αλήθεια είναι πως είμαστε ακόμη στην αρχή», επισημαίνει ο ΣΕΒ, με αφορμή τη «συζήτηση» και τις διεργασίες για τη διαμόρφωση της λεγόμενης «αναπτυξιακής στρατηγικής», πρόπλασμα της οποίας παραδόθηκε από την κυβέρνηση στους «θεσμούς» του κουαρτέτου. «Ενα το κρατούμενο» είναι η διατήρηση και η επέκταση των αντιλαϊκών μέτρων της μνημονιακής περιόδου, σε συνδυασμό βέβαια και με τις βλέψεις που αφορούν στην προσέλκυση μιας ικανής μάζας από νέες κερδοφόρες επενδύσεις και τις παρεμβάσεις που αφορούν στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.

Την ίδια ώρα, κυβέρνηση και ιμπεριαλιστικοί «θεσμοί» «τρέχουν» το αντιλαϊκό χρονοδιάγραμμα, με επόμενο σταθμό την ετήσια Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στις 20-22 Απρίλη στην Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο της οποίας θα τεθούν τα ζητήματα που αφορούν το υπό διαμόρφωση πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής για την «επόμενη μέρα». Επίσης, θα τεθεί ο ζήτημα της διαχείρισης του κρατικού χρέους σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα που ξετυλίγεται μέχρι το 2060 και βέβαια οι «εκκρεμότητες» που σχετίζονται με το κλείσιμο της 4ης «αξιολόγησης» με τα 88 επιπλέον προαπαιτούμενα που περιέχονται σε αυτή. Σε αυτό το φόντο, η πλευρά του ΔΝΤ μέσα στις επόμενες μέρες θα δημοσιοποιήσει τις «επικαιροποιημένες» εκθέσεις με τις προβλέψεις για την ελληνική οικονομία, όπως για τη μακροπρόθεσμη «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους, τους στόχους για τα ματωμένα πλεονάσματα στους κρατικούς προϋπολογισμούς των επόμενων ετών, της μακροπρόθεσμης μεγέθυνσης του ΑΕΠ κ.ά. Παράλληλα, αναμένεται να ξεδιαλύνουν η στάση και ο ρόλος που θα αναλάβει το ΔΝΤ, στο πλαίσιο της αντιλαϊκής εποπτείας.

Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, σε δηλώσεις του αυτήν τη βδομάδα υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Μέχρι τώρα, το βασικό που συζητιέται είναι να έχουμε ένα πρόγραμμα μεταμνημονιακής παρακολούθησης, με κορμό τα πράγματα που ήδη συμφωνήσαμε με τους θεσμούς και δεν μπορούν να τελειώσουν για τεχνικούς λόγους είτε μέχρι το Γιούρογκρουπ (21 Ιούνη) είτε μέχρι τις 21 Αυγούστου».

Ο κύκλος των συνεννοήσεων για τη διαχείριση του κρατικού χρέους και για το υπό διαμόρφωση εποπτικό πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής ήταν στην ατζέντα της συνάντησης που είχαν την Παρασκευή στο Βερολίνο ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, με τον σοσιαλδημοκράτη υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Ολαφ Σολτς.

Oπως «ξεκαθάρισε» εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, «γενικά για το θέμα "Ελλάδα", οι αποφάσεις θα ληφθούν με το τέλος του προγράμματος. Τότε θα ασχοληθούμε με το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους». Παράλληλα, τόνισε πως «θα περιμένουμε την τελική ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους μέχρι τις θερινές διακοπές», ενώ «συμβούλευσε» την ελληνική κυβέρνηση «να παρουσιάσει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα».

Σε αυτό το φόντο, όπως ήδη έχει διαμηνύσει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), «η αναπτυξιακή στρατηγική θα έχει αντίκτυπο και στην ανάλυση βιωσιμότητας του κρατικού χρέους», που με τη σειρά του επίσης αποτελεί ένα ακόμη εργαλείο για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Οι εκκρεμότητες αναφορικά με τα 88 «προαπαιτούμενα» της 4ης «αξιολόγησης» ήταν στην ατζέντα της συνεδρίασης της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ με την παρουσία και του επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν, ενώ την ελληνική κυβέρνηση εκπροσώπησε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, στο επίκεντρο της συνάντησης βρέθηκε και το ζήτημα της «βιωσιμότητας» του κρατικού χρέους, γύρω από το οποίο εκδηλώθηκε εκ νέου η διελκυστίνδα του ΔΝΤ με τον εκπρόσωπο της γερμανικής κυβέρνησης. Σε κάθε περίπτωση, η «ελάφρυνση» - μετακύλιση των δόσεων για την εξυπηρέτηση του «χρέους» θα συνδυάζεται με την εφαρμογή των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων της «επόμενης μέρας».

Το πρόπλασμα του κυβερνητικού σχεδίου «αναπτυξιακής στρατηγικής» («Growth Strategy for the Future of Greece»), του λεγόμενου προγράμματος «ελληνικής ιδιοκτησίας», θα συζητηθεί στο Γιούρογκρουπ στις 27 Απρίλη, που συνεδριάζει στη Σόφια της Βουλγαρίας.

Το σχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έρχεται να ενσωματώσει τις υπάρχουσες μνημονιακές συμφωνίες με κεντρικούς άξονες την «αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας», τη «διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας», την «ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και τις επενδύσεις», καθώς και τη διαμόρφωση, όπως λένε, «σύγχρονου κράτους και δημόσιας διοίκησης», πάντα υπό το πρίσμα της διευκόλυνσης των επιχειρηματικών ομίλων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο κείμενο που απέστειλε η κυβέρνηση γίνονται κάποιες γενικόλογες αναφορές σχετικά με μελλοντικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, μόνο στο βαθμό που θα το επιτρέψουν οι «δημοσιονομικοί περιορισμοί» και μετά από συνεννόηση με τους «κοινωνικούς εταίρους», δηλαδή με τους βιομήχανους και τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Οπως, εδώ και μήνες, έχει επισημάνει η πλευρά του ΣΕΒ, «ο μόνος τρόπος για τη διασφάλιση βιώσιμων θέσεων εργασίας είναι η πορεία των μισθών να συνδέεται και να εξαρτάται από την πορεία των παραγωγικοτήτων», ενώ παράλληλα «η διατήρηση και η βελτίωση της παραγωγικότητας της εργασίας είναι η ενδεικνυόμενη στρατηγική επιλογή για τις επιχειρήσεις, τις κυβερνήσεις και τους εργαζόμενους». Μάλιστα, εντάσσοντας το ζήτημα της «ταξικής συναίνεσης» ως κομβικό στη γενικότερη στρατηγική του κεφαλαίου, τονίζουν: «Ο κοινωνικός διάλογος, δηλαδή ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων, εργοδοτών και εργαζομένων, είναι κομβικός και πρέπει να διευρυνθεί με άλλα ζητήματα, όπως το Ασφαλιστικό, η εκπαίδευση, η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού και η επιχειρησιακή απόδοση, η υπερφορολόγηση, η επιχειρηματική μεγέθυνση, πέρα και πάνω από το στενό προσδιορισμό του κατώτατου μισθού».

Προφανώς, τα ζητήματα αυτά σκιαγραφούνται και στο κυβερνητικό «αναπτυξιακό» σχέδιο. Παράλληλα, το πρόσφατο «συμπληρωματικό μνημόνιο» με την Ευρωζώνη προβλέπει ότι «η αναπτυξιακή στρατηγική θα πρέπει να οικοδομηθεί επί μεσοπρόθεσμων σχεδίων δράσης», που αφορούν την Εκπαίδευση, τον «εκσυγχρονισμό» της δημόσιας διοίκησης και του δικαστικού συστήματος, καθώς και τη «στρατηγική κατά της διαφθοράς». Μάλιστα, για το σκοπό αυτό, προβλέπεται η ίδρυση «Επιστημονικού Συμβουλίου Ανάπτυξης», με τη συμμετοχή επιχειρηματικών οργανώσεων (π.χ. ΣΕΒ), «συμβουλευτικής επιτροπής» ξένων επενδυτών, καθώς και των «κοινωνικών εταίρων». Ολοι μαζί, δηλαδή, ενωμένοι και στοιχισμένοι πίσω από τον «εθνικό στόχο» της ανάκαμψης, με τους εργαζόμενους υποταγμένους στην ένταση της εκμετάλλευσης!

Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα της διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τη λεγόμενη «παραγωγικότητα της εργασίας» και, όπως χαρακτηριστικά τόνιζε πρόσφατα ο επικεφαλής του ESM, Kλ. Ρέγκλινγκ, «δεν πρέπει να γίνει τίποτα που θα έθετε σε κίνδυνο τη δημιουργία θέσεων εργασίας», δείχνοντας ταυτόχρονα ως κύριο ζήτημα την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και σε κάθε περίπτωση τη διατήρηση των μισθών στον πάτο ως όρο για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων.

Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος, αναφορικά με τις κατευθύνσεις του «αναπτυξιακού σχεδίου», χαρακτηριστικά υπογράμμισε: «Αυτό έχει σημασία και για τις αγορές, διότι τους λέμε ότι αυτά θέλουμε να κάνουμε χωρίς εκπλήξεις στη συνέχεια. (...) Οι αγορές θα γνωρίζουν το πλαίσιο. Τι θέλουμε να κάνουμε, πότε και πώς θα το κάνουμε»...