"Παυσίλυπον",για να παύσει η λύπη. "Παυσίλυπον", πλατεία της Καρδίτσας. "Παυσίλυπον", τίτλος του τελευταίου δίσκου του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.Πώς ταίριαξαν όλα αυτά σε ένα δίσκο; Είναι απλό. Στον καλλιτέχνη άρεσε η εκδοχή τού να "παύσει η λύπη". Οχι εκείνη που στεγάζεται στους τοίχους του δωματίου μας, αλλά "η λύπη που μας προκαλούν τα πράγματα γύρω μας. Η λύπη που αναζητά διεξόδους".

Ο μελωδικός Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ταίριαξε απόλυτα με τους δυνατούς στίχους των Ι. Σούση, Γ. Οικονομέα, Λ. Δημοπούλου, Δ. Μπλίκα και Ν. Τσακνή. "Μου έδωσαν νέες οπτικές, άλλους ορίζοντες που δεν είχα προσεγγίσει".

- Διακρίνεται ένας ιδιαίτερα εσωτερικός προβληματισμός. Ενα βαθύτερο επίπεδο από την απλή περιγραφή της πραγματικότητας

- Με πλήρη συνείδηση, δε γράφω τραγούδια για να διασκεδάζει ο κόσμος. Εγώ

και μαζί άλλοι δέκα, λίγο - πολύ γνωστοί, λέμε αλήθειες, τις οποίες ο κόσμος θέλει να ακούσει γι' αυτό και μας συντηρεί.Δεν υποτιμώ καθόλου τη διασκέδαση. Πρόκειται για πολύ σοβαρή υπόθεση, υπόθεση ανάγκης. Αλλά τα σχετικά τραγούδια είναι από πολύ κακά έως πολύ καλά.

- Ακούγοντας το δίσκο φαίνεται ότι η επικοινωνία, οι ανθρώπινες σχέσεις, η δυσκολία να συναντηθείς με το διπλανό σου, ο άνθρωπος γενικά είναι το μεγάλο ζητούμενο. Είναι άραγε "παυσίλυπον" το να μιλάει κανείς τόσο πικρά για τη μοναξιά;

- Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Μπορεί να είσαι με χιλιάδες

ανθρώπους γύρω σου και απελπιστικά μόνος.Τα ερωτικά τραγούδια έχουν στενοχώρια, απουσία. Θα ρωτήσετε γιατί τόσος πεσιμισμός. Δεν είναι πεσιμισμός. Μόνο αν δεις την αλήθεια των πραγμάτων, μόνο τότε μπορείς να τα αλλάξεις. Αν παραδεχτείς ότι βρίσκεσαι σε κατάσταση ήττας, μόνο τότε μπορείς να κάνεις αγώνα, για να το ανατρέψεις αυτό. Διαφορετικά, δεν έχεις επίγνωση της θέσης σου.Και όταν κάποτε το καταλάβεις, ίσως θα είναι αργά για να κάνεις οτιδήποτε. Πάντως, η μοναξιά είναι μια πραγματικότητα τόσο σκληρή που είναι πολυτέλεια να περιχαρακωνόμαστε πίσω από τον εαυτό μας. Χρειάζεται να αναζητήσουμε τη συναναστροφή, την παρέα, τη συνάντηση.Δεν ξέρω αν υπάρχουν λύσεις και πολύ περισσότερο, τα τραγούδια δεν μπορούν να δώσουν. Αλλά, τα γεγονότα τρέχουν με τόσο απίστευτη ταχύτητα, που τρομάζεις. Σήμερα προτείνεις κάτι και αύριο αυτοδιαψεύδεσαι.

-Μιλήσατε για έναν κόσμο που σας ακούει, σας ψάχνει. Η προέλευσή του προσδιορίζεται, κατηγοριοποιείται; Πάντως στις συναυλίες σας δείχνει, με μια έννοια να "διασκεδάζει", θυμίζοντας εποχές όπου η συναυλία ήταν μια μορφή πολιτικού διαλόγου, ένα πανηγύρι.

- Η σχέση με το πολιτικό τραγούδι είναι φανερή.Η προέλευση όμως του

κοινού δεν προσδιορίζεται. Εχω την αίσθηση ότι φεύγοντας, ένα μέρος του πηγαίνει στα "ελληνάδικα". Μου αρκεί, όμως, την ώρα που βρίσκεται στη συναυλία μου, να είναι συνειδητά εκεί.

- Αυτό δεν υποδηλώνει σύγχυση;

- Φυσικά, αλλά αυτή η συζήτηση δεν οδηγεί πουθενά και θέλω να αρχίσω να αποστασιοποιούμαι. Στο κάτω κάτω δεν υπάρχει πια δικό μου ή δικό σου ακροατήριο. Ολοι ακούνε τα πάντα. Δεν μπορώ να περιχαρακώσω το κοινό, αλλά θέλω τουλάχιστον την ώρα που έρχεται σ' εμένα να ξέρει τι ακούει. Ολα βρίσκονται σε συνάρτηση: πες μου τι μουσική ακούς, τι βιβλία διαβάζεις, ποιος σε κυβερνάει, για να σου πω ποιος είσαι.Ανοιξα τηλεόραση την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και διχάστηκα. Από το γάμο της Γαρμπή με τον Σχοινά, μέχρι τη συναυλία του Καρβέλα και μύριες άλλες αηδίες. Σκέφτομαι τα νέα παιδιά που θέλουν να παρουσιάσουν τη δουλιά τους και δεν τους δίνεται καν η ευκαιρία να δοκιμάσουν, αν μπορούν να την πουλήσουν. Είναι δηλαδή υποχρεωμένοι να γράφουν τσιφτετέλια; Να βγάζουν τις ηλεκτρικές κιθάρες και να βάζουν τα ούτια; Μα κάποτε έβγαζαν τα μπουζούκια και έβαζαν τις ηλεκτρικές κιθάρες! Αυτό το ωστικό κύμα του τσιφτετελιού, που σαρώνει το σύμπαν μετατρέπεται σε "αρχή", "εξουσία".Ολόκληρος Ορφέας Περίδης ωθήθηκε να γράψει δέκα λαϊκά τραγούδια. Σκεφτείτε κάποιος νεότερος πώς θα αντιδράσει. Ωθείται όλος ο κόσμος να λειτουργεί έτσι: τι πουλάει, αυτό γράφω και αναπαράγω.

- Είχατε κληθεί στην "Πολιτιστική Πρωτεύουσα", στη συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου. Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας απ' ό,τι γίνεται στη Θεσσαλονίκη;

- Κλήθηκα και βρισκόμουν πίσω από τη φράση "και άλλοι" της σχετικής

αφίσας. Γενικά, υπήρχε μια περίεργη κατάσταση. Είδα κι άκουσα ανθρώπους δυσαρεστημένους, χολωμένους.Προσωπικά ελπίζω ότι τελικά θα μείνει κάτι καλό, αν και τα δεδομένα, κυρίως τα οικονομικά είναι σκοτεινά. Παρατήρησα, λ.χ., ότι μόνο η αναπαλαίωση μιας βίλας κοστίζει 4 δισ. Παράξενα πράγματα, όταν βουλιάζει το λιμάνι και ο Θερμαϊκός είναι μολυσμένος...

- Πάντως, τα εγκαίνια της "Πολιτιστικής" είχαν ως υπόκρουση τα ΜΑΤ, να κυνηγάνε διαδηλωτές έξω από την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών και το επιτελείο της κυβέρνησης να καταστρώνει σχέδια εξόντωσης των αγροτών.

- Τα οποία και εφάρμοσε... Δηλαδή, η ιστορία με τα λάστιχα των τρακτέρ, μου έδωσε την αίσθηση ότι το επίσημο κράτος είναι "χούλιγκαν".Απορώ πώς ο κ. Ρέππας αυτό το χουλιγκανισμό τον χαρακτήρισε "ευρηματική ενέργεια". Τουλάχιστον, σε άλλες περιπτώσεις, ας πούμε στον περσινό ξυλοδαρμό των συνταξιούχων, ισχυρίζονταν ότι δεν ήταν κυβερνητική εντολή. Εδώ, όμως, έδωσαν και εύσημα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρεις ποιος είναι ο εχθρός σου, από πού να φυλαχτείς. Συμβαίνουν φοβερά γεγονότα και μόνο όταν σε ακουμπάνε προσωπικά ξυπνάς. Μετά ξαναπέφτεις σε νάρκη. Αλλωστε, έχουν φροντίσει να φτιάξουν γύρω σου ένα όμορφα αμπαλαρισμένα και δελεαστικό περιβάλλον - αν και πλαστικό - με τηλεόραση, διασκέδαση, "ελληνάδικα", γκόμενες, τεκνά... Ενα ατελείωτο αλισβερίσι και μάλιστα χωρίς αντίπαλο.

- Η Αριστερά, το ΚΚΕ για την ακρίβεια, δεν είναι αντίπαλος;

- Νιώθω ότι ο ρόλος της είναι περιορισμένος και αυτό με στενοχωρεί. Κάποτε δε νοούνταν να υπάρχει καλλιτέχνης και να μην είναι αριστερός, αν όχι σε κομματικό επίπεδο, τουλάχιστον με την ευρύτερη έννοια της στάσης ζωής, της συμμετοχής, της αντίδρασης, του λόγου.Σήμερα, οι περισσότεροι αυτοαποκαλούμαστε αριστεροί, αλλά μέχρι ενός σημείου, με μια ασφαλιστική δικλείδα που δεν παραβιάζουμε. Δηλαδή "αριστεροί σοφιστικέ", των σαλονιών.Και γι' αυτό "χάσαμε". Αλλά πρέπει να το καταλάβουμε, μήπως και πάρουμε μπρος για να ισοφαρίσουμε, τουλάχιστον. Γιατί αλλιώς θα χάσουμε ολοκληρωτικά.

Δήμητρα ΜΥΡΙΛΛΑ

ΕΥΑ ΜΕΛΑ

Γκρίζο το εικαστικό φόντο της Ελλάδας

Μια συζήτηση με την πρόεδρο του Εικαστικού Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, με αφορμή τις εκδηλώσεις της "Πολιτιστικής Πρωτεύουσας" και τις ηχηρές εξαγγελίες του υπουργού Πολιτισμού για τα προβλήματα του εικαστικού χώρου

ΣΕΛΙΔΑ 3

Μ. Μ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

Ο Κριτικός

και ιστορικός

της λογοτεχνίας μας

Το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λάρισας τίμησε τη μνήμη του, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός χρόνου από το θάνατό του. Δημοσιεύουμε την ομιλία που έκανε ο Μ. Μερακλής στην ίδια εκδήλωση

ΣΕΛΙΔΑ 4

ΓΥΝΑΙΚΑ

Οι γυναίκες της Κούβας είναι ηρωικές!

Μια συζήτηση με την πρέσβειρα της Κούβας Αννα - Μαρία Γκονζάλες, με την ευκαιρία της διοργάνωσης του Φεστιβάλ Νεολαίας τον Ιούλη στην Αβάνα, αλλά και γιατί φέτος κλείνουν 30 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα

ΣΕΛΙΔΑ 7

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Ο φαύλος κύκλος της βίας

Τα πρόσφατα επεισόδια στη Ν. Φιλαδέλφεια απέδειξαν, για άλλη μια φορά, ότι η βία αποτελεί ενδημικό φαινόμενο του ελληνικού ποδοσφαίρου

ΣΕΛΙΔΑ 31

ΠΑΙΔΕΙΑ

Μονόδρομος οι αγώνες

Συζήτηση με στελέχη της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Εκπαιδευτικών", για τις τελευταίες εξελίξεις, τα αιτήματα του κλάδου, την προοπτική των κινητοποιήσεων. Απάντηση στους ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί "καλοπληρωμένων" εκπαιδευτικών

ΣΕΛΙΔΕΣ 8 - 9