Οι πρωταγωνιστές της δικτατορίας των συνταγματαρχών ήταν πρόσωπα που υπηρέτησαν τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, τον στρατό και την ΚΥΠ, το ψηφισμένο από όλα τα αστικά κόμματα Σύνταγμα του 1952, ήταν φορείς του αντικομμουνιστικού ιδεολογικού οπλοστασίου. Οι συνταγματάρχες ενταγμένοι σε αυτό το καπιταλιστικό οικοδόμημα είχαν αναπτύξει πολύμορφους δεσμούς με το Παλάτι, εγχώριους καπιταλιστές, εκδότες, πολιτικούς, διπλωμάτες και εκπροσώπους ξένων καπιταλιστικών κρατών και μυστικών υπηρεσιών, ειδικά αυτών των ΗΠΑ.

Η δικτατορία της 21ης Απρίλη συνέχισε και ενέτεινε τα νομοθετικά μέτρα σε βάρος του ΚΚΕ, επέβαλε μαζικά διώξεις, διέλυσε συνδικαλιστικές και άλλες μαζικές οργανώσεις και προχώρησε σε φυλακίσεις και εξορίες, βασανισμούς και δολοφονίες. Αν και πήρε ορισμένα κατασταλτικά μέτρα και σε βάρος της λειτουργίας των αστικών κομμάτων, διατήρησε διαύλους επικοινωνίας και συνεννόησης μαζί τους, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στη μελλοντική επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη συνιστά απόδειξη ότι η καπιταλιστική εξουσία δεν διστάζει να εναλλάσσει τις πολιτικές μορφές της, από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία σε πολιτική ή στρατιωτική δικτατορία και το αντίστροφο, με γνώμονα πάντα να εξυπηρετούνται καλύτερα τα καπιταλιστικά συμφέροντα, να μένει ανέγγιχτη η δικτατορία του κεφαλαίου.

Παρά τις συνθήκες πολύχρονης και βαθιάς παρανομίας, το ΚΚΕ μπόρεσε έγκαιρα να διαχωριστεί από τις οπορτουνιστικές δυνάμεις στο εσωτερικό του στη διάρκεια της 12ης Ολομέλειας (1968), να παλέψει για τη συγκρότηση παράνομων Κομματικών Οργανώσεων, να ιδρύσει την ΚΝΕ, να πρωτοστατήσει στον μαζικό αντιδικτατορικό αγώνα από την πρώτη μέρα, όταν σε συνθήκες άγριας καταστολής «όλα τα ΄σκιαζε η φοβέρα». Διακήρυσσε την ανάγκη ανατροπής της δικτατορίας από τη μαζική εργατική - λαϊκή δράση και με όλες τις μορφές πάλης. Είχε ξεχωριστή συμβολή στην ανάπτυξη των εργατικών - λαϊκών αγώνων, από τις πρώτες κινητοποιήσεις με συνδικαλιστικά αιτήματα έως τη φοιτητική κατάληψη της Νομικής και τον νεολαιίστικο και εργατικό - λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου (Νοέμβρης 1973). Κόντρα σε αστικές και οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις, απέρριψε τη λεγόμενη «φιλελευθεροποίηση» Μαρκεζίνη, δηλαδή το πολιτικό μασκάρεμα της δικτατορίας.

Η πτώση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974 ήταν αποτέλεσμα των «εγκλημάτων» της, ιδίως της Κύπρου, της εξάντλησης του ρόλου της και εξαιτίας του αγώνα εναντίον της με αποκορύφωμα το Πολυτεχνείο. Η διαδικασία περάσματος στη λεγόμενη «μεταπολίτευση» ήταν προϊόν συμβιβαστικής συνεννόησης μεταξύ εκπροσώπων της δικτατορίας, των εγχώριων αστικών πολιτικών δυνάμεων και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ.

Και σήμερα ο χαρακτήρας του κράτους παραμένει τελικά ίδιος, καπιταλιστικός και αντιλαϊκός. Το καπιταλιστικό κράτος εντείνει σταθερά την επίθεσή του στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις. Εναλλάσσει μείγματα οικονομικής πολιτικής, με περισσότερη ή περιορισμένη άμεση κρατική παρέμβαση στη βιομηχανία, με έκταση ή περιορισμό των δημοσίων ελλειμμάτων, όμως με δεδομένη σε κάθε περίπτωση τη συμπίεση του λαϊκού εισοδήματος, εδώ και δεκαετίες απαξιώνει κάθε τουλάχιστον υποτυπώδη υποδομή μεταφορών, κτιρίων δημόσιας χρήσης, κοινωνικής προστασίας των γυναικών, των μεταναστών, των προσφύγων και άλλων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Γενικεύει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, βαθαίνει την εμπορευματοποίηση της Υγείας με τελευταία πράξη τα απογευματινά χειρουργεία, ανοίγει τον δρόμο στη λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων και στην ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των κρατικών.

Στο ίδιο πλαίσιο και με τη συμφωνία συχνά όλων των αστικών κομμάτων, κλιμακώνεται η εμπλοκή του στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, όπως γίνεται αυτήν την περίοδο με τον πόλεμο στην Ουκρανία και με την με κάθε τρόπο υποστήριξη στο Ισραήλ, το κράτος - δολοφόνο του παλαιστινιακού λαού. Παράλληλα, κλιμακώνονται τα ενδοΝΑΤΟικά παζάρια στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, που εγκυμονούν κινδύνους για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς της περιοχής.

Το καπιταλιστικό κράτος και οι διεθνείς του σύμμαχοι πρωτοστατούν στην αντικομμουνιστική επίθεση, προβάλλουν το ανιστόρητο ιδεολόγημα ταύτισης φασισμού - κομμουνισμού και την αναθεώρηση της Ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και κάθε αγώνα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Η συσπείρωση με το ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση της αναγκαίας εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης απέναντι σε κάθε εκδοχή αντιλαϊκής κυβέρνησης. Κάθε βήμα ισχυροποίησης του Κόμματος συνιστά βήμα ισχυροποίησης της εργατικής - λαϊκής δράσης, της μόνης ικανής να ανακόψει τους σχεδιασμούς της τάξης των καπιταλιστών, του κράτους και των διεθνών συμμάχων της, για να υπάρξει απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματικά ελπιδοφόρα, νέα οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Στην εκδήλωση θα τιμηθούν οι Οργανώσεις που ξεχώρισε η προσπάθειά τους να δυναμώσει το Κόμμα με νέες δυνάμεις από την εργατική τάξη, τις γυναίκες, τη νεολαία, το 2024 στην άμιλλα οικοδόμησης και στρατολογίας προς τιμήν των 100 χρόνων από τον θάνατο του Λένιν, καθώς και στην αντίστοιχη άμιλλα που είχε προκηρύξει η ΚΕ για το α' εξάμηνο του 2022 προς τιμήν της συμπλήρωσης των 70 χρόνων από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του.

Θα ακολουθήσει μουσικό - αφηγηματικό αφιέρωμα με τίτλο «Ανοίξαμε την αλυσίδα κι έγινες ένας από εμάς».

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας θα παρευρεθεί και θα συμμετάσχει σε εκδήλωση - συζήτηση που πραγματοποιούν οι κλαδικές Οργανώσεις της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας με θέμα «'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας. Στον δρόμο του αγώνα για το δίκιο μας, με το ΚΚΕ για την ανατροπή!», την Παρασκευή 25 Απρίλη στις 19.00 στον πολυχώρο «Soul» (28ης Οκτωβρίου 104, έναντι γηπέδου Θερμαϊκού).