«Κόμμα μαχητικό και σύγχρονο, εμπνευστής και πρωτεργάτης στον αγώνα του λαού»: Με αυτό το θέμα πραγματοποίησε η ΤΟ Περιστερίου Αττικής του ΚΚΕ μεγάλη εκδήλωση το Σάββατο 16/6, στο πλαίσιο των «100 εκδηλώσεων σε 100 πόλεις» για τα 100χρονα του Κόμματος.

Στην εκδήλωση μίλησε ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, και ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα από το μουσικό σύνολο «Ρωμιοσύνη».

Ιδιαίτερο ήταν το ενδιαφέρον των συγκεντρωμένων για την έκδοση της ΚΟ για το ανθρακωρυχείο Περιστερίου που διακινούνταν στην εκδήλωση, ενώ από νωρίς, μέλη και φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ ξεναγούνταν στην έκθεση φωτογραφίας και ντοκουμέντων για τα 100χρονα του Κόμματος που είχε στηθεί στο χώρο.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Κ. Παρασκευά.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Το ΚΚΕ, με δικαιολογημένη υπερηφάνεια, γιορτάζει φέτος τα 100 χρόνια αγώνων και θυσιών. Γιατί το ΚΚΕ έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά.

Το ΚΚΕ, απ' την πρώτη μέρα της ίδρυσής του, συσπείρωσε στις γραμμές του ό,τι πιο μαχητικό και αγωνιστικό, ό,τι πιο πρωτοπόρο υπήρξε στην πάλη ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά, ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση και για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Ηταν απ' την ίδρυσή του και παραμένει σταθερά το πιο σύγχρονο κόμμα, για μια νέα οργάνωση της κοινωνίας, όπου η εργατική τάξη θα είναι ο νοικοκύρης του πλούτου που παράγει.

Αγωνίζεται για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, τη μόνη κοινωνία που μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά σε όλους και όλες, να εξασφαλίσει όλα τα κοινωνικά δικαιώματα, τη συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση διεύθυνσης και ελέγχου της νέας εξουσίας, της εργατικής.

Συνεχίζουμε αταλάντευτα, με βαθιά γνώση και πεποίθηση ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος, οι μόνοι παντοδύναμοι είναι οι λαοί.

Το Κόμμα σήμερα είναι πιο ώριμο και έμπειρο. Καλύτερα εξοπλισμένο με τις σύγχρονες επεξεργασίες του και το Πρόγραμμά του. Πορευόμαστε με καλύτερες ιδεολογικοπολιτικές θέσεις. Με πιο στέρεες οργανωτικές βάσεις, παρά το γεγονός ότι ο διεθνής συσχετισμός των δυνάμεων είναι αρνητικός.

Μελετώντας την Ιστορία του Κόμματος μάς δίνεται η δυνατότητα να βγάλουμε κρίσιμα συμπεράσματα και διδάγματα, να γίνει το ίδιο το Κόμμα πιο ικανό στην πάλη του.

Ορισμένα κύρια συμπεράσματα, που πρέπει να περάσουν στο DNΑ όλων μας:

-- Οτι η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, επομένως, κανένα ενδιάμεσο στάδιο, καμία ενδιάμεση εξουσία δεν υπάρχει, όπως και αν ονομάζεται αυτή. Η παρεμβολή ενδιάμεσων σταδίων στα προγράμματα των ΚΚ και την Κομμουνιστική Διεθνή τα ξεστράτισε τελικά από το στρατηγικό τους σκοπό. Ηταν βασική αιτία της ήττας.

-- Οτι η εργατική τάξη είναι η τάξη που πρέπει να έρθει στην εξουσία. Επομένως, το Κόμμα, ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης, δουλεύει σταθερά και με προτεραιότητα για την ιδεολογική και πολιτική προετοιμασία της εργατικής τάξης, για να γίνει δύναμη που θα ηγηθεί αυτού του αγώνα, ικανή να αναπτύξει τη συμμαχία με τα άλλα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού.

-- Οτι το Κόμμα, με βαθιά αφομοίωση της πείρας του, προετοιμάζεται διαρκώς, ώστε να μπορεί να δράσει αυτοτελώς, σε όλες τις συνθήκες, διώξεων, πολέμου, απαγόρευσης της δράσης του, όποιες και να είναι αυτές. Δεν εκχωρεί ούτε αναστέλλει την αυτοτελή του δράση, σε καμία περίπτωση. Επομένως, δεν συμμετέχει σε καμία μορφή πολιτικού συνασπισμού ή σε πολιτικά μέτωπα με άλλα κόμματα. Ούτε συμμετέχει ούτε στηρίζει αστικές κυβερνήσεις, ανεξάρτητα από το πώς εμφανίζονται αυτές, ανεξάρτητα απ' τα συνθήματα που αυτά τα κόμματα χρησιμοποιούν κάθε φορά, αντιιμπεριαλιστικά, αριστερά, ή όποια άλλα εκβιαστικά διλήμματα, όπως αυτό του κάθε φορά μικρότερου κακού με σκοπό να βρεθούν στο τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης. Ανεξάρτητα απ' την πίεση που μπορεί να δεχθεί από τμήμα των λαϊκών δυνάμεων που προηγουμένως μπορεί να συμπορεύτηκαν μαζί του. Γιατί, όπως αποδείχθηκε και απ' την πρόσφατη πείρα, αστική διαχείριση και ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών δε συμβιβάζονται. Το ΚΚΕ δεν έχει αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες!

Σε κάθε περίοδο, η ταξική πάλη, επομένως και ο αγώνας του Κόμματος, έχει τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του, τα ιδιαίτερα καθήκοντά του, απ' τα οποία κρίνεται η προώθηση των γενικότερων στόχων και της στρατηγικής του.

Αυτό το ζήτημα είναι πάντα δύσκολο και κρίσιμο για το ποια θα είναι αυτά τα ιδιαίτερα καθήκοντα και πώς θα συνδέονται και θα συμβάλλουν στην προώθηση των στόχων του Κόμματος. Πώς δηλαδή θα συνδέονται με την προετοιμασία για την επαναστατική αλλαγή.

Η διαπίστωση ότι το κίνημα σήμερα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, μας υποχρεώνει να ανατρέξουμε πιο συγκεκριμένα σε ορισμένα διδάγματα απ' την Ιστορία.

Δεν υπάρχουν δυσκολίες και συνθήκες που να μπορούν να σταματήσουν τη δράση των κομμουνιστών. Οι κομμουνιστές, όταν έχουν αποφασίσει να υπηρετήσουν τα μεγάλα ιδανικά, βρίσκουν πάντα τρόπους να αντιμετωπίζουν και να ξεπερνούν τις δυσκολίες.

Τα παραδείγματα είναι πολλά, που επιβεβαιώνουν ότι η αλυσίδα που ένωνε τη δράση του Κόμματος σε όλες τις ιστορικές περιόδους δεν έσπασε ποτέ.

Εχουμε πολλά παραδείγματα, όπως τη δράση των κομμουνιστών στις φυλακές και εξορίες, πριν και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που οι κομμουνιστές δεν έπαψαν να δρουν οργανωμένα, συλλογικά. Τη δράση σε συνθήκες παρανομίας, που ξεπερνούσε τις ανθρώπινες αντοχές.

Αυτά τα παραδείγματα είναι που δείχνουν ότι όταν υπάρχει θέληση, πίστη στο σκοπό της πάλης, όλα τα εμπόδια ξεπερνιούνται και ότι η πρωτοπόρα δράση είναι που μπορεί να εμπνεύσει τους εργάτες, να τους τραβήξει μαζικά στην πρωτοπόρα πάλη.

Αλλο σημαντικό δίδαγμα που βγαίνει απ' τη μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος είναι η ανάγκη ασταμάτητης, σταθερής αλλά και συνδυασμένης ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς του Κόμματος και δράσης στο κίνημα, πρώτα απ' όλα μέσα στην εργατική τάξη, στη νέα γενιά, στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, στις γυναίκες, για τη συσπείρωση με την πολιτική πρόταση του Κόμματος. Για την ωρίμανση και προετοιμασία της εργατικής τάξης για να παίξει τον ηγετικό ρόλο του το Κόμμα και στην εκδήλωση επαναστατικής κατάστασης.

Αυτό προϋποθέτει βαθιά εμπιστοσύνη, πρώτ' απ' όλα στην εργατική τάξη, ότι μπορεί να πειστεί και να ακολουθήσει το δρόμο που χαράσσει το ΚΚΕ. Τονίζουμε αυτό γιατί η συμπόρευση της εργατικής τάξης με το ΚΚΕ δε γίνεται εύκολα ούτε αυθόρμητα. Ιδιαίτερα τώρα, που το Κόμμα είναι υποχρεωμένο να προετοιμάζει επαναστατικά την εργατική τάξη, σε μη επαναστατικές συνθήκες.

Απαιτείται σκληρή και κοπιαστική οργανωτική δουλειά για την ισχυροποίηση των γραμμών του Κόμματος, που έχει καθοριστική σημασία για την ανάπτυξη και του κινήματος. Δεν γίνεται μόνο με τα λόγια, με κάποια συνθήματα. Είναι μια συνεχής πάλη, με μπρος και πίσω, που πρέπει να συνδέεται με στόχους και σχέδιο.

Μια βασική προϋπόθεση είναι ότι απαιτείται γνώση της κατάστασης της εργατικής τάξης, των προβλημάτων της, των διαθέσεών της, σε κάθε φάση υπολογισμός της πείρας της.

Η εργατική τάξη διαμορφώνεται ιδεολογικά και πολιτικά κάτω απ' την επίδραση της ιδεολογίας της αστικής τάξης, που είναι κυρίαρχη ιδεολογία στον καπιταλισμό. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε σε καμία φάση της πάλης, σε καμιά περίπτωση.

Επειδή επιδιώκουμε να τραβηχτούν μαζικά η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στον αγώνα που να κατευθύνεται στην πάλη για τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, πρέπει να υπολογίζουμε διαρκώς πως μέσα στις γραμμές του κινήματος και ιδιαίτερα της κοινωνικής συμμαχίας υπάρχουν μεγάλη ανομοιομορφία και διαφορετική πείρα, διαφορετικός βαθμός οργάνωσης, συσχετισμός δυνάμεων, που επιδιώκουμε να μεταβάλλεται θετικά. Οτι μέσα στο κίνημα δε δρούμε μόνοι μας, αλλά δρουν και άλλες δυνάμεις, αντιδραστικές, τυχοδιωκτικές, ρεφορμιστικές κ.ά.

Γι' αυτό πρέπει να δουλέψουμε επίμονα, συστηματικά και η ζωή έχει αποδείξει ότι μπορούμε να πείσουμε και να κερδίσουμε με την ιδεολογία και την πολιτική του Κόμματος τα πιο δραστήρια και μαχητικά τμήματα της εργατικής τάξης, που θα παίξουν και τον καταλυτικό ρόλο για το τράβηγμα στην πάλη της πλειοψηφίας της.

Ωστόσο, και η πορεία συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης δεν καθορίζεται μόνο απ' την παρέμβαση του Κόμματος, αλλά από τη συνολικότερη πορεία της ταξικής πάλης. Παρ' όλα αυτά ο πρωτοπόρος ρόλος του Κόμματος και η σημασία που έχει αυτός για το κίνημα συνολικά, αποδεικνύονται πολλές φορές στις μη επαναστατικές συνθήκες.

Τα παραδείγματα είναι πολλά, παλιά και πιο πρόσφατα, που δείχνουν ότι μόνο η συνδυασμένη και επίμονη δουλειά του Κόμματος φέρνει αποτελέσματα στη συμμετοχή στον αγώνα, στην αλλαγή των συσχετισμών, στην αλλαγή των συνειδήσεων. Αν δεν είχε προηγηθεί η σκληρή, αθόρυβη πολλές φορές, συστηματική και ακούραστη δουλειά, ούτε ο Μάης του '36 θα είχε γίνει ούτε η Εθνική Αντίσταση ούτε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας.

Ούτε άλλοι μεγάλοι αγώνες, όπως η απεργία στο εργοστάσιο Λαναρά το 1942, η απεργία στη ΒΙΑΜΑΞ που διήρκεσε 75 μέρες, στο ΒΟΜΒΥΚΑ. Αλλά και τα πανελλαδικά παραδείγματα της ΛΑΡΚΟ, του Σκαλιστήρη, το πιο πρόσφατο της «Χαλυβουργίας».

Αυτές, όπως και άλλες κινητοποιήσεις, που έβαλαν τη σφραγίδα τους, δείχνοντας τη δύναμη και την αντοχή της εργατικής τάξης, που, ανεξάρτητα απ' την έκβασή τους, έδωσαν πολύτιμη πείρα και συμπεράσματα στην ίδια την εργατική τάξη, δεν θα μπορούσαν να έχουν γίνει χωρίς την πρωτοπόρα δουλειά του Κόμματος.

Εδωσαν αυξημένο κύρος και ενίσχυση στις δυνάμεις του Κόμματος, ενισχύθηκαν οι γραμμές του Κόμματος, αναδείχθηκαν νέα στελέχη.

Διδάσκουν ότι απαιτείται αταλάντευτη εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη.

Να μην ξεχνάμε ότι αυτό που κάνει διαφορετική την εργατική τάξη είναι ότι αυτή είναι ο παραγωγός του πλούτου. Ομως, αυτό μόνο με τη βοήθεια του Κόμματος μπορεί να το συνειδητοποιήσει. Μαζί με το ότι πρέπει και μπορεί να γίνει ο κυρίαρχος του πλούτου που παράγει. Να κατανοήσει το σύνθημα: «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Οτι μπορεί και πρέπει να αποτινάξει τους εκμεταλλευτές της από το σβέρκο της, όχι μόνο στον κάθε χώρο δουλειάς, αλλά απ' την κοινωνία. Να τους ανατρέψει. Να έρθει η ίδια στην εξουσία.

Τότε μπορεί να γίνει πραγματικά δύναμη που θα ηγηθεί στην πάλη για την κοινωνική αλλαγή.

Από εδώ πηγάζει η ανάγκη το Κόμμα να ασκεί τον πρωτοπόρο ρόλο του μέσα στην εργατική τάξη και το κίνημά της, να μπολιάζεται ο καθημερινός αγώνας με τα αιτήματα, τους στόχους που ριζοσπαστικοποιούν την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και τα μονοπώλια. Να δένεται η πείρα των εργατών με την ιδεολογία του ΚΚΕ. Τότε η εργατική τάξη μπορεί να δείξει και να αξιοποιήσει τη δική της δύναμη.

Για να ανταποκριθούμε στο καθήκον να δράσουμε πραγματικά ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης απαιτείται:

Να μελετάμε πιο συστηματικά την πείρα του Κόμματος, να κατακτήσουμε την πείρα του, τη διαλεκτική του σκέψη και την ικανότητα. Οτι σε κάθε φάση του αγώνα απαιτείται η κατάλληλη επεξεργασία των αιτημάτων, η υιοθέτησή τους απ' τους ίδιους τους εργάτες, τα άλλα λαϊκά στρώματα, αλλιώς αγώνες δε γίνονται. Η ικανότητα κλιμάκωσης συνθημάτων και μορφών πάλης ανάλογα με το πώς διαμορφώνεται η κατάσταση. Να μην παραβλέπουμε αυτό που διδάσκει η ζωή. Οτι η μαζική πάλη δεν αναπτύσσεται μόνο με προωθημένα καθαρά πολιτικά αιτήματα και συνθήματα. Δεν ριζοσπαστικοποιείται μια και έξω. Απαιτείται συνδυασμός, με την προβολή και διεκδίκηση ώριμων προβλημάτων και αιτημάτων, με την κλιμάκωση πολιτικών στόχων.

Πάρτε για παράδειγμα την πείρα των ανθρακωρύχων του Περιστερίου την περίοδο της Κατοχής. Ενώ το κύριο καθήκον τότε ήταν ο ένοπλος αγώνας, με τι θαυμάσιο τρόπο έπιαναν το νήμα, αξιοποιώντας τα οξυμένα προβλήματα στο ανθρακωρυχείο, διαμόρφωναν αιτήματα για τις συνθήκες δουλειάς, το μισθό, την επιβίωση των οικογενειών των εργαζομένων και τα κλιμάκωναν στην πορεία, με τη διαφώτιση, αλλά και με ανώτερες μορφές, όπως ήταν το σαμποτάζ της παραγωγής. Αυτός ο συνδυασμός και σωστός τρόπος δουλειάς προετοίμαζε τους εργάτες να ενταχθούν στον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ, στο Κόμμα.

Μια ακόμα προϋπόθεση είναι ότι δεν πρέπει να υποτιμάται καμία ανάγκη των εργαζομένων που αφορά προβλήματα στο χώρο δουλειάς, τα προβλήματα στον τόπο κατοικίας, της Υγείας, της Ασφάλισης, της Παιδείας, της ψυχαγωγίας, του αθλητισμού. Αυτά έχουν κοινές αιτίες και υπεύθυνους. Που είναι το κεφάλαιο και η εξουσία του.

Τα προβλήματα δε χωρίζονται σε λεγόμενα «ταξικά» και «τοπικά». Βεβαίως, το καθένα έχει τη σημασία του και την προτεραιότητά του. Αλλά η πρωτοπόρα αντίληψη του Κόμματος βρίσκεται στο γεγονός ότι κρίνει και εκτιμά την κατάσταση της εργατικής τάξης από το σύνολο των όρων και των συνθηκών ζωής της. Από τη συνειδητοποίηση του συνόλου των όρων της ζωής της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και η σύνθετη διαδικασία συνειδητοποίησής της. Απ' το βαθμό που κατανοεί τις συνολικές ανάγκες της καθορίζεται η ριζοσπαστικοποίησή της, που είναι διαδικασία σύνθετη και βασανιστική. Επομένως, εμείς δεν υποτιμούμε ούτε περιφρονούμε καμιά απ' τις ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, όχι μόνο ως ανάγκες αυτές καθαυτές, αλλά ως την υλική βάση πάνω στην οποία αναπτύσσεται η ταξική πάλη.

Οι εργάτες στα εργοστάσια, στις βιοτεχνίες, στις αποθήκες, στο εμπόριο, στις μεταφορές, παντού, είναι αυτοί που βιώνουν την άγρια εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς με όλες τις μορφές και όλους τους τρόπους.

Είναι οι ίδιοι και οι οικογένειές τους που ζουν στις υποβαθμισμένες γειτονιές της Δυτικής Αθήνας, που τα παιδιά τους είναι άνεργα, που ταλαιπωρούνται και κινδυνεύουν στο άθλιο σύστημα Υγείας, που στερούνται το δικαίωμα στη μόρφωση, που δεν μπορούν να ξοφλήσουν τα τιμολόγια της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ. Που δυσκολεύονται ή ακόμα δεν μπορούν να πάνε διακοπές. Που πνίγονται όταν βρέξει. Που τους φλομώνουν το καυσαέριο και η βρώμα της χωματερής. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι ξένο στους κομμουνιστές.

Το Κόμμα, και στις περιόδους της πιο οξυμένης ταξικής πάλης, ακόμα και όταν διεξήγε ένοπλο αγώνα στην Κατοχή, το Δεκέμβρη, στον ΔΣΕ, συνδυάζει αυτόν τον αγώνα με την πρωτοπόρα πάλη για τα δικαιώματα και την επιβίωση του λαού. Δικαιολογημένα καταγράφηκαν ως επιτεύγματα η πάλη για την επιβίωση του λαού από την πείνα την περίοδο της Κατοχής. Η φροντίδα και οι υποδομές για την Υγεία, τα λαϊκά διδασκαλεία στην Ελεύθερη Ελλάδα. Αυτές οι δράσεις δημιούργησαν ισχυρούς δεσμούς του Κόμματος με τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Δεσμούς που άντεξαν στη «φωτιά και το σίδερο». Δεσμοί που έγιναν γέφυρα για να συνδεθούν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα με το ΚΚΕ.

Είναι θετική και η πείρα της δράσης της ΚΟ Περιστερίου, που συνδυάζει την παρέμβασή της για την ενίσχυση της δράσης των συνδικάτων στους μεγάλους και μικρότερους χώρους δουλειάς, του μετάλλου, του εμπορίου, των τροφίμων, με την παρέμβασή της μέσα απ' τα σωματεία και τους άλλους φορείς για τα καυτά λαϊκά προβλήματα, της ανεργίας, της Υγείας, της Παιδείας, ενάντια στις διακοπές ρεύματος από τη ΔΕΗ, στους πλειστηριασμούς.

Αυτή η προσπάθεια χρειάζεται να συνεχιστεί, να αγκαλιάσει περισσότερα τμήματα εργαζομένων.

Να δίνεται με συστηματική προσπάθεια αυτός ο καθημερινός αγώνας με το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ για τις ΣΣΕ, για το ωράριο εργασίας, για τις συνθήκες δουλειάς και τις άλλες διεκδικήσεις. Να δένεται με το διεκδικητικό πλαίσιο της ΠΑΣΕΒΕ για τους αυτοαπασχολούμενους, επαγγελματίες, της ΟΓΕ για τις γυναίκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Να δένεται με την πάλη ενάντια στον πόλεμο.

Αυτός ο τρόπος δουλειάς δε δείχνει μόνο το έμπρακτο ενδιαφέρον, την αφοσίωση για τα δικαιώματα του λαού, την αγωνιστικότητα και τη μαχητικότητα των κομμουνιστών, που γίνεται θετικό παράδειγμα για πολλούς, συνεχίζοντας τις πιο λαμπρές παραδόσεις του Κόμματός μας, αλλά δείχνει και το δρόμο πάλης που πρέπει να ακολουθηθεί, το δρόμο της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας.

Αυτό το περιεχόμενο και αυτός ο τρόπος δουλειάς μπορεί να αντιταχθεί και να αντέξει απέναντι στις ισχυρές προσπάθειες της κυβέρνησης, των άλλων αστικών κομμάτων, καθώς και της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να υποτάξουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στις νέες αυταπάτες για μια «δίκαιη ανάπτυξη» και στο ότι δήθεν η λύση βρίσκεται στη «γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας», που είναι στόχοι της αστικής τάξης, στόχοι βαθιά αντιλαϊκοί και επικίνδυνοι.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες βάδιζαν και βαδίζουν κόντρα στο ρεύμα. Οχι από κάποια ιδιορρυθμία ή κάποια περίεργη παραξενιά.

Αλλά επειδή ξέρουν ότι αυτό το «ρεύμα» που διαπερνάει την κοινωνία στις συνθήκες του καπιταλισμού, είναι το ρεύμα που κάνει το μαύρο άσπρο, είναι το ρεύμα που διαστρέφει τις ανθρώπινες αξίες και ανάγκες, είναι το ρεύμα της συμπόρευσης και της υποταγής στα συμφέροντα των μονοπωλίων, στους ανταγωνισμούς και τους πολέμους.

Η δράση μας αυτή, κόντρα στο ρεύμα, ήταν πάντα και είναι πολύτιμη, έδωσε φως, αποκάλυψε την ψευτιά, τη μαύρη προπαγάνδα. Εδειξε και δείχνει το δρόμο της πάλης που πρέπει να ακολουθήσει ο λαός.

Τώρα, είναι ακόμα μια περίοδος που πρέπει να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή για να μην περάσει η επιχείρηση υποταγής και συμπόρευσης του λαού με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των άλλων αστικών κομμάτων. Να μην περάσει η φασιστική δημαγωγία της Χρυσής Αυγής, που έφθασε χτες (σ.σ. στις 15/6) από τη Βουλή να καλεί σε στρατιωτικό πραξικόπημα.

Να προβάλουμε ποια είναι η «καθαρή διέξοδος» για το λαό. Οτι η μόνη λύση είναι: «Δυνατό εργατικό κίνημα, κοινωνική συμμαχία, συμπόρευση με το ΚΚΕ, για την ανατροπή».

Μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία. Υπάρχουν δυνατότητες. Η Ελλάδα έχει μεγάλες, επιβεβαιωμένες παραγωγικές δυνατότητες.

Η χώρα μας είναι πλούσια σε ενεργειακές πηγές, σε λιγνίτη, υδρογονάνθρακες, αιολικό και υδάτινο δυναμικό.

Είναι πλούσια σε ορυκτούς πόρους, αποθέματα χρυσού, βωξίτη, νικελίου, χαλκού.

Διαθέτει σύγχρονη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή.

Πάνω απ' όλα, διαθέτει πολυάριθμο, ειδικευμένο εργατικό τεχνικό δυναμικό, μεγάλο αριθμό επιστημόνων.

Στο πλαίσιο βέβαια του σημερινού συστήματος, του καπιταλισμού, είναι αδύνατο να αξιοποιούνται ολοκληρωμένα οι παραγωγικές δυνατότητες προς όφελος των εργαζομένων και όλου του ελληνικού λαού.

Αυτή η παραγωγή μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα και να απογειωθεί αν απαλλαγεί απ' τις αλυσίδες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, από τις αλυσίδες ενός συστήματος όπου το τι παράγεται καθορίζεται από το αν φέρνει κέρδος σε κάποιους καπιταλιστές.

Προϋπόθεση για φιλολαϊκή ανάπτυξη είναι:

-- Η κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη.

-- Η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.

-- Η συγκρότηση παραγωγικών συνεταιρισμών στην αγροτική παραγωγή.

-- Η αξιοποίηση όλου του ανθρώπινου δυναμικού και των παραγωγικών δυνατοτήτων της περιοχής στο πλαίσιο ενός πανεθνικού επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας.

Αυτός ο σχεδιασμός θα αντικαταστήσει την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό και τον περιορισμένο σχεδιασμό στο πλαίσιο των επιχειρηματικών ομίλων.

Το επιστημονικά τεκμηριωμένο σχέδιο που καταθέτει το ΚΚΕ είναι γειωμένο στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, στις πραγματικές δυνατότητες που υπάρχουν και στην Αττική, για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Απευθυνόμαστε σε όσους σήμερα μπορούν να δουν ότι η επιλογή του κάθε φορά δήθεν «μικρότερου κακού» τούς οδηγούσε στο μεγαλύτερο κακό.

Σε όσους αν και νιώθουν απογοητευμένοι, εξαπατημένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, μένουν εγκλωβισμένοι στην ίδια αδιέξοδη πολιτική.

Σε όσους, κατά βάθος, ξέρουν πως το δίκιο τους δεν χωράει σε ένα άδικο σύστημα.

Σε όσους αντί να βαδίσουν μπροστά, κοιτάνε πάλι πίσω, προηγούμενες επιλογές τους.

Τους λέμε: Καμιά εμπιστοσύνη στη ΝΔ, που βρίσκει την ευκαιρία να συναγωνιστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος μπορεί να γίνει ο εκλεκτός του κεφαλαίου, γι' αυτό προσπαθεί να τον προσπεράσει με ακόμα πιο αντιλαϊκές, αντεργατικές, αντιδραστικές θέσεις.

Καμιά εμπιστοσύνη σε όλα τα κόμματα του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.

Που διεκδικούν τη σκυτάλη για να τρέξουν στο δρόμο της ίδιας αδιέξοδης πορείας, στην οποία η καπιταλιστική ανάκαμψη εναλλάσσεται με την καπιταλιστική κρίση.

Που με τη σημαία του ΝΑΤΟ στα χέρια έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστών, μας γέμισαν με βάσεις θανάτου, που εμπλέκουν το λαό μας σε μεγαλύτερους κινδύνους.

Απευθυνόμαστε σε όσους νιώθουν αριστεροί, ριζοσπάστες, σε όσους δεν ακολούθησαν τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ...

Απευθυνόμαστε σε όσους λένε: Ευτυχώς σ' αυτήν τη χώρα δεν θα υπάρξει σιγή νεκροταφείου γιατί υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, υπάρχει ταξικό εργατικό κίνημα, υπάρχει το ΠΑΜΕ.

Γι' αυτό τώρα, όλοι και όλες πάρτε τη θέση σας δίπλα στους κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές.

Συμπορευτείτε με το ΚΚΕ για να περάσουμε στην επίθεση και πάλι.

Δυναμώστε το ΚΚΕ παντού, και στα σωματεία, στους συλλόγους και στις εκλογές όποτε κι αν γίνουν, και στις βουλευτικές και στις ευρωεκλογές και στις τοπικές εκλογές.

Ακόμα και αν δεν συμφωνείτε σε όλα μαζί μας, συμφωνείτε όμως ότι τα παιδιά μας πρέπει να ζήσουν καλύτερα από μας. Θέλετε τα παιδιά σας να ζήσουν σε μια κοινωνία χωρίς ανεργία, φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους.

Γιατί το σύγχρονο, το νέο δεν είναι ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός.