Τα σίριαλ δεν αρέσουν, συνήθως ο περισσότερος κόσμος τα βαριέται. Δεν αντέχει την "κοιλιά" που κάνουν, τις μακριές σιωπές, και τις κοινοτοπίες που λέγονται για να γεμίσει το κενό. Ομως υπάρχουν και καλά μίνι σίριαλ που ολοκληρώνονται σε μικρό χρονικό διάστημα. Που, είναι γρήγορα, μεστά, καμιά φορά πρωτότυπα και η πιο μεγάλη διάρκεια που έχουν από ένα κανονικό έργο είναι ότι τους δίνεται η ευκαιρία να αναπτύξουν το θέμα καλύτερα και να μη δράσουν πολύ αφαιρετικά. Η ΕΤ1 στις 20.00 την Τετάρτη θα προβάλει ένα ψυχολογικό θρίλερ σουηδικής παραγωγής τριών επεισοδίων σε σκηνοθεσία Λιφ Μάνκγνουσον. Πρόκειται για "Μια μοιραία σχέση",μια σχέση καθοριστική, τραγική, ολέθρια. Ας ρίξουμε μια ματιά στην υπόθεση.

Ο Σβεν Σένερβαλ είναι υπουργός Αμυνας, είναι ένας τίμιος άνθρωπος, και ένας ευθύς πολιτικός για την κοινή γνώμη. Τα προτερήματά του του δίνουν τη δυνατότητα να ζει μια ζωή, που οι περισσότεροι άνθρωποι θα τη ζήλευαν. Μέχρι που μια μέρα κάνει κάτι διαφορετικό, κάτι που σημαίνει αλλαγή, περιπέτεια και εφιάλτες. Και δυστυχώς γι' αυτόν, οι εκλογές πλησιάζουν και υπάρχει πρόβλεψη, τα γκάλοπ δηλαδή λένε ότι ο Σβεν είναι τόσο δημοφιλής, έχει τόσο κύρος που θα καταλάβει ακόμα μεγαλύτερη θέση στο κόμμα. Μπορεί και να ηγηθεί. Η γυναίκα του είναι πάντα πλάι του και τον υποστηρίζει από την εποχή που τον γνώρισε στο πανεπιστήμιο. Τι κι αν έχει χαθεί το πάθος, έχει αντικατασταθεί από το σεβασμό, την αγάπη και την τρυφερότητα και την εκτίμηση και τη ζεστασιά και τη φιλία. Και η θετή τους κόρη τούς δένει ακόμα περισσότερο δημιουργώντας ανάμεσά τους έναν ουσιαστικό και άρρηκτο δεσμό. Με λίγα λόγια, είναι η στιγμή που ο Σβεν θα μεσουρανήσει. Η ζωή όμως έχει πάρει τις δικές της αποφάσεις και παίζει περίεργα παιχνίδια. Και ενώ ο δρόμος του υπουργού βαδίζει προς τη δόξα, του βάζει τρικλοποδιά ο έρωτας. Ενας έρωτας παράξενος, αταίριαστος και άκαιρος. Οψιμος θα λέγαμε. Μια Πολωνέζα σερβιτόρα θα βρεθεί μπροστά του, θα του προσφέρει το "Μήλον" της αμαρτίας και της απιστίας ως μια σύγχρονη Εύα. Και ο πολιτικός "Αδάμ" θα δαγκώσει το φρούτο. Θα γευτεί με λαχτάρα όλους του χυμούς μια ολέθριας και συναρπαστικής σχέσης. Ενας ξαφνικός θάνατος θα ταράξει τα πάντα. Συνειδήσεις, σχέσεις, καριέρα, αγάπες, φιλίες, φιλοδοξίες. Η Πολωνέζα, χωρίς να το επιδιώξει, θα παρασύρει τον υπουργό και τον οδηγό - σωματοφύλακά του σ' έναν τρομακτικό εφιάλτη, σ' ένα σκοτάδι που κάνεις δε θα διακρίνει ποιος πραγματικά είναι ο θύτης και ποιος το θύμα. Παίζουν οι Κρίστερ Χέρικσον και Στέφαν Σαούκ.

"Ο Νονός νούμερο ΙΙΙ" του Φράνσις Κόπολα, που θα προβληθεί την Τρίτη από το MEGA, στις 22.30, είναι η τελευταία ταινία με την οποία ολοκληρώνεται η τρομερή ιστορία της οικογένειας Κορλεόνε, της οικογένειας που έσπειρε θύελλες και θέρισε απώλειες... κερδίζοντας όμως εννιά "Οσκαρ" και την αγάπη του κοινού. Και φυσικά, δίνοντας στον Αλ Πατσίνο την ευκαιρία να ερμηνεύσει τον καλύτερό του ρόλο της καριέρας του. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγός είναι γιος φλαουτίστα, μαέστρου και συνθέτη, του Καρμίνε Κόπολα. Γεννήθηκε στα 1929 και σπούδασε δράμα και κινηματογραφία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Λος Αντζελες και με πρόχειρα μέσα γύρισε μια ερωτική ταινία το 1961 που είχε για τίτλο: "Το βράδυ σίγουρα",με αποτέλεσμα να κερδίσει το βραβείο "Γκόλντουιν".

Ο Κόπολα απέκτησε πείρα, αντοχή και γερή γνώση δουλεύοντας σε διάφορες θέσεις και αμέσως μόλις βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία γύρισε ένα φιλμ τρόμου, την "Παραφροσύνη", που άρεσε στο κοινό. Συνέχισε να εργάζεται στο χώρο της παραγωγής και να συνεργάζεται στη συγγραφή σεναρίων, μέχρι που τελικά καθιερώθηκε με την ταινία "Τώρα έγινες άνδρας". Τα έργα που γύρισε στη συνέχεια δεν είχαν εμπορική επιτυχία και έφερε την εταιρία του Κόπολα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Και όμως, ήταν έργα δυνατά, ριζοσπαστικά, πρωτοποριακά για την εποχή τους. Αλλά, ο Φράνσις Κόπολα επέμενε και όπως λέει το ρητό: "ο επιμένων νικά". Το 1970 ήταν μια ευχάριστη χρονιά, τουλάχιστον από επαγγελματικής άποψης για τον σκηνοθέτη, αφού κατάφερε να κερδίσει το όνειρο κάθε ανθρώπου της 7ης Τέχνης. Κέρδισε ένα "Οσκαρ" για την ταινία "Πάτον" και το 1972 ακόμη άλλο ένα για το σενάριο της ταινίας "Νονός".Οι απλοί θεατές αναγνώρισαν στην ταινία ένα κομμάτι του εαυτού τους, της πατρίδας τους, των ονείρων τους, της ιστορίας τους. Οι Κορλεόνε ήταν οι ίδιοι. Ηταν όλοι τους. Μετανάστες και εκείνοι, μέσα στο μεγάλο χωνευτήρι της Αμερικής που γίνανε κιμάς, αφού κάνουν κιμά, κόσμο και κοσμάκη. Ο "Νονός" του Κόπολα προχωρεί και γίνεται μια ακόμη επιτυχία με δυο "Οσκαρ", με τη δεύτερη κατά σειρά ταινία, που δείχνει την "οικογένεια" να θάβει τους νεκρούς της, να αλλάζει αρχηγούς και να να ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς της με τους αντιπάλους της. Οι Κορλεόνε έχουν τη δική τους θεωρία για την τιμή, για την αφοσίωση, την αγάπη, την οικογένεια, τον έρωτα αλλά και την απόκτηση του χρήματος. Ο "Νονός" ευλογεί τον Κόπολα που τον έκανε γνωστό - αν και ο Μάριο Πούτζο που έχει γράψει το ομώνυμο μυθιστόρημα τον είχε γνωρίσει στο κοινό πριν χρόνια - ευλογεί το "παιδί" που του έδωσε τόσο κύρος και του ανταποδίδει με μια μεγάλη δημοσιότητα. Ο Κόπολα γίνεται αποδεκτός παγκοσμίως. Στέφεται "αυτοκράτορας" της 7ης Τέχνης και λειτουργεί ως παραγωγός, ως σκηνοθέτης ως χορηγός, ως βασιλιάς, ως μάγος. Και συνεχίζει ακατάβλητος ως ένας ιδανικός εκφραστής του σύγχρονου αμερικανικού κινηματογράφου και συνεχιστής μιας παράδοσης των μεγάλων παραγωγών. Η ταινία "Νονός αριθμός ΙΙΙ" είναι μια δυνατή ταινία που αγγίζει τα όρια της τραγωδίας, γιατί διαδραματίζεται τη στιγμή που γίνεται η κάθαρση. Κατά τη γνώμη μας είναι και η καλύτερη από τις προηγούμενες. Τη μουσική έχει γράψει ο πατέρας Κόπολα.