Τι έκαναν; Πρώτα έφτιαξαν ένα ΤΕΙ ή ΑΕΙ σε κάποιο μέρος της περιφέρειας της χώρας, ρούφηξαν χρήμα από κοινοτικές επιδοτήσεις (δηλαδή λεφτά των εργαζομένων), μετά άρχισαν να «στρίβουν το κέρμα» τι τμήμα θα είναι και, τέλος, διαμόρφωσαν και ένα υποτυπώδες πρόγραμμα σπουδών, «έτσι για να υπάρχει». Τα τμήματα αυτά ήταν και είναι στον αέρα.

Βεβαίως, πήραν υπόψη τους τις ...«τοπικές ανάγκες» και την τόνωση της «τοπικής οικονομίας», δηλαδή το αίτημα των τοπικών βουλευτών του δικομματισμού, επιχειρηματιών και άλλων που ...ενδιαφέρονται για τη μόρφωση των παιδιών του λαού. Γέμισαν οι πόλεις και τα χωριά σουβλατζίδικα, καφετέριες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενυχτάδικα. Με αυτό τον τρόπο, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ κάλυψαν «τρύπες» της δικής τους αντιλαϊκής πολιτικής και η λαϊκή οικογένεια ξοδεύει ένα «σκασμό» λεφτά. Αυτή είναι η «τοπική οικονομία».

Η άθλια κατάσταση συνεχίζει να υπάρχει: Ιδρύματα που υπολειτουργούν, τμήματα όπου δεν εισάγονται φοιτητές ή στην πλειοψηφία αυτοί που εισάγονται τα παρατάνε, γιατί οι θυσίες των οικογενειών τους δεν αρκούν ή δε θα έχουν αποτέλεσμα. Ανύπαρκτος και παλαιωμένος εργαστηριακός εξοπλισμός, αίθουσες όπου δε χωρούν οι φοιτητές, συστεγάσεις με σχολεία, χάσιμο του εξαμήνου των σπουδαστών που δεν «πρόφτασαν» να δηλώσουν μαθήματα σε κάποια από τις λίστες των εργαστηρίων. Σχεδόν σε καμιά επαρχιακή πόλη δεν υπάρχει εστία (και όπου υπάρχει είναι για δείγμα), δεν υπάρχουν εστιατόρια. Υπάρχει ακόμα και παράδειγμα Τμήματος που οι απόφοιτοι δεν παίρνουν πτυχίο γιατί δεν υπάρχει Γραμματεία να τους το δώσει!!!

Οι φοιτητές και σπουδαστές των περιφερειακών ιδρυμάτων είναι στην πλειοψηφία τους παιδιά εργατικών και αγροτικών λαϊκών οικογενειών, στενάζουν αυτοί και οι οικογένειές τους κάτω από την αντιλαϊκή μπότα αυτής της πολιτικής.

Τώρα είναι η ώρα να σκεφτούν: Τα παραμύθια, τα ψέματα, τους «λαγούς με πετραχήλια» που τους έταζαν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, οι βουλευτές, οι δήμαρχοι, οι πρώην νομάρχες, οι περιφερειάρχες.

Να σκεφτούν πού οδηγεί ο διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης και της ΝΔ, να συνδεθεί ακόμα περισσότερο η ανώτατη και τεχνολογική εκπαίδευση με την αγορά, που σημαίνει φτώχεια και εξαθλίωση, υπερεκμετάλλευση, δουλειά για 592 ευρώ.

Για παράδειγμα, οι σχολές ΣΤΕΓ δε «θα αντέξουν» για πολύ, αφού η αγροτική παραγωγή στη χώρα μας καπιταλιστικοποιείται και δεν τους χρειάζονται τόσοι και τέτοιοι απόφοιτοι. Την ίδια στιγμή που η χώρα μας μπορεί να καλύψει το σύνολο σχεδόν των λαϊκών αναγκών σε αγροτικά προϊόντα, να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες, αυτή η παραγωγή είτε καταστρέφεται, είτε αλλάζει η χρήση της γης.

Ενα άλλο παράδειγμα: Τα ΤΕΙ κλωστοϋφαντουργίας οδηγούνται στο κλείσιμο, σε μια χώρα, όπως η δική μας, που είναι πλούσια σε παραγωγή βαμβακιού, υπάρχει τεχνογνωσία και θα μπορούσε ο λαός να ντύνεται φτηνά και ποιοτικά. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί, απλούστατα, ο συγκεκριμένος κλάδος δεν έχει τόσα κέρδη όσο άλλοι για το κεφάλαιο.

Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν θα είναι τα ιδρύματα συνδεδεμένα με την παραγωγή, αλλά ποιον εξυπηρετεί η παραγωγή. Τις λαϊκές ανάγκες ή τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ πάντα θα είναι συνδεδεμένα με την οικονομία. Το θέμα είναι με ποια οικονομία.