Motion Team

• Γενικεύεται παντού η απληρωσιά. Στο Εμπόριο, στην Ανακύκλωση, στα εργοστάσια χάρτου, στον ιματισμό - δέρμα, στον βιομηχανικό επισιτισμό, πολύ έντονα στα ξενοδοχεία και σε αλυσίδες ζαχαροπλαστείων, αλλά και στην ιδιωτική Υγεία, ιδίως στα διαγνωστικά κέντρα.
• Εχουμε απολύσεις στον όμιλο «Μαρινόπουλου», στα καταστήματα «Αρβανιτίδης», που κάποια τελικά θα κλείσουν, στις καθαρίστριες και στους φύλακες που δουλεύουν με εργολαβίες, αν και στη συγκεκριμένη φάση η κατάσταση είναι σε ύφεση.
• Εντείνονται οι εκβιασμοί για ατομικές συμβάσεις παντού και ιδιαίτερα σε κλάδους όπως ο επισιτισμός, στους υπαλλήλους συμβολαιογραφείων, στους τεχνικούς ανελκυστήρων.
• Οι μειώσεις μισθών είναι συνεχείς, μέσω επιχειρησιακών συμβάσεων, όπως η πρόσφατη του ΟΤΕ με μείον 11%, στον βιομηχανικό επισιτισμό (ΕΔΕΣΜΑ, ΠΑΣΙΑΣ, CRETA, ΔΕΛΤΑ) και προσεχώς φαίνεται ν' ανοίγει ζήτημα και στον ΟΑΣΘ. Οπου η εργοδοσία δεν τα καταφέρνει, όπως έγινε στην «Διακονία», αξιοποιεί την «εκ περιτροπής» εργασία.
• Διευρύνεται παντού η χρήση επιδοτούμενων προγραμμάτων για τη βραχύχρονη απασχόληση ανέργων, ενώ σε πολλούς χώρους μετά από απολύσεις γίνονται προσλήψεις με τους μισθούς που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
• Εξελίσσονται επιθέσεις σε βάρος της συνδικαλιστικής δράσης, όπως η απόλυση μετά από απεργία στα «Daylicious», που πετύχαμε την επαναπρόσληψη, αλλά και η αγωγή κατά της γραμματέα του κλαδικού σωματείου υπαλλήλων συμβολαιογραφείων, επειδή δεν υπογράφει την ατομική σύμβαση.

Ελπίδες έχει αναπτερώσει η κυβέρνηση και στην περίπτωση των εργαζομένων στα έργα κατασκευής του Μετρό με την παρέμβασή της για παράταση της διαβούλευσης με την εργολαβία, ενώ ο πέλεκυς των απολύσεων συνεχίζει να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, διαφαίνεται κινητικότητα στην κατεύθυνση της αναμόρφωσης των συσχετισμών σε επιχειρησιακά σωματεία. Αυτό εκφράζεται είτε με ενδοπαραταξιακές κόντρες, όπως στην ΕΥΑΘ, είτε με αντιπαραθέσεις που αποκαλύπτουν σωματεία - «σφραγίδες» και «μαϊμού», επειδή αλλάζουν χέρια.

Σε όλα αυτά τα μέτωπα, μέσα σε συνθήκες σύνθετες, παρεμβαίνουν καθημερινά οι δυνάμεις μας, αλλού αδύναμα, αλλού πιο σχεδιασμένα. Παλεύουμε για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάπτυξης διεκδικητικών αγώνων, με τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση από τα κάτω, στη βάση του πλαισίου πάλης που αποφασίσαμε, εμπλουτισμένο με τα ιδιαίτερα αιτήματα του κάθε κλάδου και χώρου δουλειάς.

Αυτό που έχει σημασία να δείχνουμε πιο πειστικά, είναι το νήμα που συνδέει αυτά που σήμερα ζουν οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους με τη στρατηγική του κεφαλαίου, η οποία υπηρετείται από τις κατευθύνσεις της ΕΕ ανεξάρτητα από μείγμα διαχείρισης, ανεξάρτητα από το αν μια κυβέρνηση υπογράφει μνημόνια ή παράταση των δανειακών συμβάσεων, ανεξάρτητα ακόμα και από το αν μια χώρα έχει μνημόνια ή όχι.

Καθετί που ζουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει - και αυτό είναι δικό μας καθήκον να το αναδείξουμε - να μπορούν να αναγνωρίζουν ότι είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής αυτών των δεσμεύσεων, για λογαριασμό του κεφαλαίου. Να μπορούν επίσης να διακρίνουν ότι οι προεκλογικές διακηρύξεις της σημερινής συγκυβέρνησης, όπως και τα έργα της μετεκλογικά, αφορούν μόνο στη διαχείριση και όχι στην εξάλειψη των συνεπειών που έχει για το λαό η εφαρμογή αυτών των δεσμεύσεων.

Η ανάδειξη και η κατανόηση από τους εργαζόμενους αυτής της πραγματικότητας είναι βασικός όρος για την απόκρουση ιδεολογημάτων που στόχο έχουν την ενσωμάτωση, την ταξική συνεργασία. Είναι όρος αναγκαίος για να γίνουν βήματα στην κατεύθυνση της ταξικής συσπείρωσης, της ανάπτυξης αγώνων με ταξική συνέπεια και αντοχή.

Εχοντας σταθερά στον προσανατολισμό μας την ανασύνταξη του κινήματος, έχοντας αδιάλλακτο μέτωπο αντιπαράθεσης με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο, με επίγνωση των δυσκολιών και των δικών μας αδύναμων πλευρών, σχεδιάζουμε την παρέμβασή μας σε όλα τα μέτωπα, ρίχνοντας βάρος στα πρωτοβάθμια σωματεία, στην καλύτερη λειτουργία τους, για να γίνουν αυτά οι πραγματικοί οργανωτές στο χώρο τους.

Ταυτόχρονα, ετοιμαζόμαστε για την τελική ευθεία ενόψει του συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, με στόχο να παρακολουθήσουμε παντού τις διεργασίες, να παρέμβουμε έγκαιρα για να ακυρώσουμε νοθείες, να αυξήσουμε και να ανανεώσουμε τις δικές μας δυνάμεις, αξιοποιώντας τη δουλειά που κάναμε όλο το προηγούμενο διάστημα.

Η οργάνωση στο σωματείο γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Οι αιτίες είναι αντικειμενικές και υποκειμενικές. Εχουν να κάνουν με το επίπεδο του κινήματος, με την επίδραση που ασκούν αστικές αντιλήψεις, με τη φθορά και την απαξίωση των συνδικάτων από την αστική προπαγάνδα, τη ρεφορμιστική, οπορτουνιστική και εργοδοτική πρακτική, με το ότι οι αγώνες που έγιναν την προηγούμενη περίοδο δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την αντεργατική λαίλαπα, με τις νέες εργασιακές σχέσεις, που συμβάλλουν στον παραπέρα ανταγωνισμό ανάμεσα στους εργάτες, στη διάσπασή τους.

Ομως, εμάς πρέπει να μας απασχολούν κυρίως οι αδύναμες πλευρές της δικής μας δουλειάς. Δηλαδή:

• Το κατά πόσο έχουμε καθημερινά στον προσανατολισμό μας τη μαζικοποίηση των συνδικάτων με νέες εγγραφές και από νέους χώρους, όχι μόνο την παραμονή των αρχαιρεσιών.
• Το κατά πόσο έχουμε επεξεργαστεί τα επιχειρήματά μας για την ανάγκη οργάνωσης στα συνδικάτα, ώστε να απαντάμε πειστικά στις αντιλήψεις που προβάλλει σήμερα ο αντίπαλος. Επίσης, το κατά πόσο αυτή η δουλειά ελέγχεται σταθερά από τα ΔΣ, πώς οργανώνεται.
• Το αν το περιεχόμενο, η λειτουργία και η δράση των συνδικάτων εμπνέουν, προκαλούν το ενδιαφέρον των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων.
• Το κατά πόσο τα συνδικάτα ασχολούνται με όλα τα προβλήματα των εργαζομένων, παίρνουν πρωτοβουλίες, διαμορφώνουν αιτήματα.

Χωρίς αυτά, δύσκολα ο εργάτης θα κατανοεί την ανάγκη ισχυροποίησης των συνδικάτων και φυσικά θα βρίσκει έδαφος η επίθεση του αντιπάλου.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι δεκάδες χώροι όπου δεν υπάρχουν συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι και πολλές φορές η δουλειά μας χάνεται με το να προσπαθούμε να αποκτήσουμε μέλη. Βεβαίως, καλό είναι να έχουμε μέλη και στις μικρότερες επιχειρήσεις, όμως είναι καθαρό ότι αν δεν βάλουμε πόδι σε μεγάλους χώρους για να αποκτήσουμε δυνάμεις, να φτιάξουμε επιτροπή, να οργανώσουμε τους εργαζόμενους, ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να υπάρξει.

Σ' αυτή την προσπάθεια, έχουμε καταγράψει στην Αττική πάνω από 140 εργοστάσια, έχουμε σταθερή επαφή με περίπου 30 από αυτά και με πάνω από 2.500 εργαζόμενους. Ομως, στο κλαδικό Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Νομού Αττικής που συγκροτήσαμε, η συσπείρωση είναι ακόμα μικρή. Αυτό δείχνει τη δυσκολία του χώρου, αλλά και την ανάγκη να επιμείνουμε περισσότερο στα μεγάλα εργοστάσια.

Ανάλογη είναι η κατάσταση στη Βοιωτία, στη Θεσσαλονίκη, όπου έχουμε κλαδικά συνδικάτα. Σε άλλες περιοχές, όπως στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη, στην Ηπειρο, δεν έχουμε καμία επαφή με εργοστάσια και ο στόχος που βάζουμε είναι να αποκτήσουμε εικόνα και δυνάμεις σε αυτές τις περιοχές.

Κάναμε επίσης κινητοποιήσεις με επιτυχία στη «ΛΕΒΕΡ» ενάντια στην προσπάθεια της εταιρείας να καταργήσει το πενθήμερο και για να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι. Η δουλειά της επιτροπής, του σωματείου, βοηθάει στο να πάρουν μέρος στην απεργία και οι εργαζόμενοι που ανήκουν στο εργοδοτικό σωματείο.

Οι εργαζόμενοι στην «Ιμάντη» έκαναν πολυήμερη απεργία ενάντια στην εκ περιτροπής εργασία, κόντρα στη συμβιβαστική πρόταση του ΔΣ του σωματείου. Στη «Μινέρβα» γίνανε δυο απεργίες ενάντια στην προσπάθεια της εργοδοσίας να προσλάβει ενοικιαζόμενους εργάτες. Κινητοποιήσεις έγιναν επίσης στα Λιπάσματα της Καβάλας, από τους εργαζόμενους στις εργολαβίες, όπου είχαμε καλή παρέμβαση.

Αυτές οι κινητοποιήσεις δείχνουν ως ένα βαθμό ότι υπάρχουν διαθέσεις σε εργαζόμενους. Αγώνες θα ξεσπάσουν το επόμενο διάστημα και το ζητούμενο είναι να τους προσανατολίσουμε, να παρέμβουμε, να ισχυροποιήσουμε τα σωματεία και το ΠΑΜΕ, να παρέμβουμε στους συσχετισμούς. Πολύ περισσότερο που βρίσκεται σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση Συλλογικών Συμβάσεων.

Σε ό,τι αφορά, τέλος, την προσπάθεια αναμόρφωσης του συνδικαλιστικού κινήματος, με αλλαγή σκυτάλης από τον παλιό στον νέο εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, στον Πειραιά είναι εμφανής η προσπάθεια των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ να πάρουν με το μέρος τους ό,τι μπορούν από τις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, εκμεταλλευόμενοι την άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκονται αυτές οι παρατάξεις.

Από την άλλη, για να θολώσουν τα νερά, δε διστάζουν να προσαρμόσουν ορισμένες από τις θέσεις τους, ενώ τελευταία δηλώνουν ότι συμφωνούν ακόμα και με ανακοινώσεις του ΠΑΜΕ.