Μια πολύ όμορφη εκδήλωση πραγματοποίησε την Κυριακή 28 Γενάρη η ΤΕ Αχαΐας μαζί με τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» στην Πάτρα, με τίτλο: «Η παρέα του "κόκκινου Αερόστατου" μεγαλώνει!». Στον φιλόξενο χώρο του Παμμικρασιατικού Συνδέσμου γονείς και παιδιά (Δημοτικού και Γυμνασίου) είχαν κάτι να τους περιμένει...

Η συγγραφέας Μαριλίζα Λούντζη και η ηθοποιός και θεατρολόγος Αλεξάνδρα Χριστοδουλέα παρέσυραν τα παιδιά στο «Αναπάντεχο ταξίδι μιας νιφάδας», το βιβλίο για παιδιά που εκδόθηκε πρόσφατα από τη «Σύγχρονη Εποχή». Με τους ήχους κιθάρας και στίχους εμπνευσμένους από το βιβλίο γνώρισαν τους χαρακτήρες και την ιστορία του έργου. Στη συνέχεια ακολούθησε θεατρικό παιχνίδι, όπου τα παιδιά προσπάθησαν να μπουν στον κάθε χαρακτήρα του έργου που τα ίδια είχαν επιλέξει. Τέλος, όλοι μαζί κατασκεύασαν πανό ζωγραφίζοντας ο καθένας τι του έμεινε από τη διαδραστική βιβλιοπαρουσίαση με τις «ξυλομπογιές να παίρνουν φωτιά».

Παράλληλα σε διαφορετική αίθουσα οι γονείς είχαν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Στην εισηγητική της ομιλία, η Βούλα Τσίγκα, επικεφαλής της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ για τις μικρότερες ηλικίες της νεολαίας, υπογράμμισε πως «το "κόκκινο Αερόστατο" είναι ένα διμηνιαίο παιδικό περιοδικό ποικίλης ύλης που έχει μια μεγάλη παρέα φίλων, παιδιών σε όλη την Ελλάδα, που συναντιούνται στη γειτονιά, στην πόλη ή και πανελλαδικά και διαβάζουν, παίζουν, ασχολούνται με διάφορους τρόπους μαζί του. Κι αυτά τα δύο: Περιοδικό και παρέα φίλων σε όλη την Ελλάδα είναι αδιαχώριστα, υπάρχει το ένα χάρη στο άλλο».

Στη συνέχεια τόνισε την πιο έντονη και διεισδυτική παρέμβαση του συστήματος στη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς, καταλήγοντας πως «οι οικογένειες που θέλουν σήμερα να διαπαιδαγωγήσουν διαφορετικά από τα κυρίαρχα πρότυπα τα παιδιά τους, θα πρέπει να έχουν πλήρη συνείδηση των επιδράσεων που δέχονται και με εμπιστοσύνη να ακουμπήσουν στη δύναμη της συλλογικής παρέμβασης του Κόμματος για να πλέξουμε όλοι μαζί ένα αξιακό, διαπαιδαγωγητικό, αισθητικό δίχτυ προστασίας».

Το ενδιαφέρον κέντρισε η αναφορά στην παιδική προσωπικότητα, στην προσπάθεια που γίνεται «ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα από άποψη ψυχολογική και βιολογική πώς διαμορφώνεται ο χαρακτήρας και το περίγραμμα της προσωπικότητας του παιδιού, σε συνεργασία με ειδικούς επιστήμονες (ψυχολόγους, παιδαγωγούς), καλλιτέχνες κ.ά. Στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού μπαίνοντας στην προεφηβεία, δυναμώνει ο προσανατολισμός προς την ομάδα, αλλάζουν τα κριτήρια επιλογής της παρέας συνομηλίκων, η οποία αποκτά ιδιαίτερη επίδραση, αναπτύσσεται το συναίσθημα ότι δεν είμαι πια παιδί...».

Εξηγώντας την προετοιμασία κάθε τεύχους σχετικά τόσο με το περιεχόμενο όσο και με τη μορφή του περιοδικού, σχολίασε: «Ισως με μια πρώτη ματιά να φαίνεται εύκολο να μιλήσεις σε παιδιά, όμως όποιος έχει καταπιαστεί με αυτές τις ηλικίες ξέρει πως αυτό δεν είναι αλήθεια, πρόκειται για αυστηρούς κριτές. Χρειάζεται να μελετήσεις σε βάθος κάθε θέμα, να αφομοιώσεις τις βασικές του παραμέτρους, ώστε να μπορέσεις να απλοποιήσεις χωρίς να απλουστεύσεις, να δώσεις το κύριο ώστε να γίνει κατανοητό, χωρίς όμως να αφήσεις και περιθώρια παρερμηνειών.

Και βέβαια μαζί με την αγάπη για τη μόρφωση και τη γνώση έρχεται η συλλογικότητα ή καλύτερα η συλλογική δράση. Στις συναντήσεις τους οι φίλοι του "κόκκινου Αερόστατου" κατανοούν καλύτερα όσα γράφονται στις σελίδες του περιοδικού, εκφράζουν απορίες και αντιρρήσεις, μαθαίνουν να συζητούν, να επιχειρηματολογούν και να ακούν τη γνώμη του άλλου, να συνθέτουν την πρόταση της ομάδας και στη συνέχεια να την κάνουν πράξη. Μέσα από εκδρομές, επισκέψεις σε μουσεία, θέατρα, εργασιακούς χώρους, την επαφή με τη φύση, τις τέχνες και τον αθλητισμό, μέσα από το παιχνίδι και βέβαια την παιδική κατασκήνωση κάθε καλοκαίρι, θέλουμε να δημιουργούμε έντονα βιώματα, συναισθήματα που θα οδηγήσουν στη διάθεση και για δράση και για μάθηση.

Ετσι, σιγά - σιγά, με τον καιρό, γύρω από το περιοδικό διαμορφώθηκε ένας μεγάλος κύκλος παιδιών απ' όλη την Ελλάδα που μπορεί να μη γνωρίζονται μεταξύ τους, όμως αισθάνονται πως γίνονται κομμάτι μιας συλλογικότητας με κοινά ενοποιητικά στοιχεία και κοινούς στόχους, μιας μεγάλης ομάδας παιδιών που ονειρεύονται να ζήσουν σε έναν κόσμο όμορφο και δίκαιο για όλους και παλεύουν να το κάνουν πράξη!».

Στη συνέχεια, ακολούθησε πλούσια συζήτηση, με τους γονείς να παίρνουν τον λόγο, εκφράζοντας απορίες και προβληματισμούς και ανταλλάσσοντας πείρα για τον κρίσιμο ρόλο των εκπαιδευτικών στη σχολική τάξη και τη στάση των γονιών απέναντί τους, για τις διαφορές ανάμεσα στις ηλικίες των παιδιών μικρότερων και μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού, για την παρουσία της θρησκείας και της εκκλησίας στο σχολικό πρόγραμμα κ.ά.