Οι αρνητικές επιπτώσεις των αντιαγροτικών αποφάσεων της νέας ΚΑΠ, που ψήφισαν διαδοχικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχουν αρχίσει ήδη να γίνονται αισθητές, αλλά από το 2006 και μετά θα γίνουν δραματικές. Κι αν σκεφτεί κανείς τι παζαρεύεται αυτή την περίοδο στις Βρυξέλλες για τον κοινοτικό προϋπολογισμό από το 2007 μέχρι το 2013 και τι παζαρεύεται επίσης στον ΠΟΕ με αφορμή τις διαπραγματεύσεις στο Χονγκ Κονγκ, όπου ο τομέας της γεωργίας είναι το βασικό κομμάτι που προσφέρεται ως «θυσία» για να επιτευχθούν οι επιδιώξεις των ευρωπολυεθνικών, τότε τα πράγματα μάλλον προδιαγράφονται ακόμα πιο δυσοίωνα για τον αγροτικό τομέα και τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους.

Ειδικότερα, όσον αφορά τον ΠΟΕ επιχειρείται να εμφανιστεί το όλο θέμα των διαπραγματεύσεων σα να είναι αποκλειστικό ζήτημα της γεωργίας. Ομως η γεωργία είναι η πρόφαση ή αν θέλετε η παρωνυχίδα στα μεγάλα παιχνίδια των πολυεθνικών που καταδυναστεύουν τον πλανήτη. Τα μεγάλα παζάρια του ΠΟΕ είναι να πουλήσουν οι ανεπτυγμένες χώρες στις αναπτυσσόμενες ή υπανάπτυκτες χώρες τα βιομηχανικά προϊόντα τους και την τεχνολογία τους χωρίς δασμούς και εμπορικά εμπόδια και ως αντάλλαγμα γι' αυτό προσφέρουν τη γεωργία τους, μια και θεωρούν ότι δεν τους δημιουργείται κανένα μεγάλο πρόβλημα... Από την άλλη αξίζει να αναφερθεί ότι και πάλι οι υπανάπτυκτες χώρες και οι αγρότες τους δε θα κερδίσουν τίποτα περισσότερο, αφού ακόμα κι αν καταργηθούν οι επιδοτήσεις και οι εισαγωγικοί δασμοί στα αγροτικά προϊόντα, πάλι αυτοί θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται στους αγρίως εκμεταλλευόμενους και δε θα δουν καλύτερες μέρες. Γιατί ΕΕ και ΗΠΑ θα «προσφέρουν» αγροτικές επιδοτήσεις και κατάργηση δασμών στα αγροτικά προϊόντα και θα ζητήσουν κατάργηση δασμών στα βιομηχανικά προϊόντα και προϊόντα υψηλής τεχνολογίας και ασυδοσία κίνησης στα κεφάλαιά τους.

Πάντως το όλο σκηνικό, όπως έχει διαμορφωθεί, θα επιφέρει ακόμα πιο μικρή στήριξη για την αγροτική παραγωγή, ακόμα πιο εξευτελιστικές τιμές, διαμορφωμένες στα τριτοκοσμικά επίπεδα που έχουν διαμορφώσει οι πολυεθνικές τροφίμων. Η αγροτική παραγωγή στη χώρα μοιραία θα μειωθεί, αφού λόγω κόστους οι μικρομεσαίοι Ελληνες αγρότες δε θα μπορούν να αντεπεξέλθουν και λόγω του αυξημένου ποσοστού κέρδους που πάντα επιδιώκουν οι βιομήχανοι και τα όποια εγχώρια προϊόντα συνεχίσουν να παράγονται, μάλλον δε θα προτιμούνται. Από την άλλη η νέα ΚΑΠ θα προσφέρει - άγνωστο για πόσο - κάποια ψευτο-προνοιακά επιδόματα, γιατί αυτό είναι οι νέες αποδεσμευμένες ενισχύσεις της ΕΕ, για να μείνουν με ψίχουλα στα χωριά τους οι Ελληνες αγρότες και να μην προστεθούν στις στρατιές των ανέργων στις πόλεις. Το αν παράγουν ή όχι, είναι προφανώς δευτερεύον θέμα για τους επαΐοντες...

Βέβαια από τις αποφάσεις της νέας ΚΑΠ και ό,τι ακόμα προκύψει από το Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ και τις διαπραγματεύσεις του ΠΟΕ, δε θα πληγούν μόνο οι μικρομεσαίοι αγρότες. Από τις αποφάσεις αυτές θα πληγούν και θα οδηγηθούν στην ανεργία και χιλιάδες εργαζόμενοι και επαγγελματίες που εξαρτούν την επιβίωσή τους από την αγροτική παραγωγή και την αγροτική οικονομία συνολικότερα. Θα πληγεί συνολικά ολόκληρη η ελληνική ύπαιθρος. Και το κωμικοτραγικό και υποκριτικό της υπόθεσης είναι ότι οι σχετικές αποφάσεις της ΕΕ, που στηρίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, λαμβάνονται υποτίθεται στο όνομα της ανάπτυξης της υπαίθρου...

Για παράδειγμα, οι πρόσφατες αποφάσεις που πήρε το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ για τη ζάχαρη στο πλαίσιο της νέας ΚΑΠ και ενόψει το παζαριών στον ΠΟΕ, σημαίνουν καταποντισμό της τευτλοκαλλιέργειας και το κλείσιμο των περισσοτέρων, αν όχι όλων των εργοστασίων της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ). Η ΕΒΖ, ως γνωστόν, είναι μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες στην Ελλάδα. Εχει πέντε εργοστάσια και απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους μόνιμους και εποχικούς. Τι θα απογίνουν όλοι αυτοί; Ανάλογη θα είναι η κατάσταση και για όσους εξαρτούν την επιβίωσή τους από τον τομέα του καπνού. Οπως εκτιμάται, του χρόνου η καπνοκαλλιέργεια θα πέσει στους 30.000 με 40.000 τόνους, από τους 120.000 τόνους που καλλιεργούνται τώρα. Και εδώ θα την πληρώσουν εργαζόμενοι και επαγγελματίες, που δραστηριοποιούνται στο χώρο του καπνού. Παράλληλα οι κανονισμοί της ΕΕ και οι επιταγές του ΠΟΕ πλήττουν και θα πλήξουν ακόμα περισσότερο τα δημητριακά, το βαμβάκι, το κρασί. Επιπλέον, αξίζει να αναφερθεί ότι η ΕΕ ετοιμάζει στο πλαίσιο πάντα της νέας ΚΑΠ να αναθεωρήσει προς το χειρότερο και το κοινοτικό καθεστώς στα οπωροκηπευτικά. Δηλαδή, τι θα απομείνει για τον αγροτικό τομέα στην Ελλάδα; Θα σωθούν μήπως ο μπασμάς και το βιομηχανικό ροδάκινο;.. Προφανώς κάτι τέτοια επιχειρήματα αποτελούν άλλο ένα φτηνό προπαγανδιστικό τρικ για τους εκπροσώπους του δικομματισμού.

Δυστυχώς όμως, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, έτσι έχουν δρομολογηθεί τα πράγματα στον αγροτικό τομέα: Μικρότερη αγροτική παραγωγή και πετσοκομμένες τιμές και επιδοτήσεις για λίγους μεγαλοαγρότες επιχειρηματίες, που στην πράξη θα είναι φασονατζήδες, με συμβόλαια ή χωρίς, σε βιομηχανίες ή πολυεθνικές τροφίμων. Ομως το μέλλον δεν πρέπει να είναι αυτό. Και υπάρχουν δυνάμεις αντίστασης. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, η ΠΑΣΥ και το συνεπές αγροτικό κίνημα έχει πάρει μια σειρά αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Αυτή την κρίσιμη περίοδο στη Θεσσαλία και την Κεντρική Μακεδονία έγιναν μια σειρά από κινητοποιήσεις. Οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν. Τον αγώνα αυτό στηρίζει και το ΠΑΜΕ. Κι οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις που έγιναν και θα συνεχιστούν είναι αλληλένδετες και έχουν τον ίδιο στόχο: Την ανατροπή της ακολουθούμενης αντιλαϊκής - αντιαγροτικής πολιτικής, που υλοποιούν ΕΕ και οι εκάστοτε κυβερνώντες. Στον αγροτικό τομέα, η ΠΑΣΥ έχει ήδη αποκαλύψει τον αποπροσανατολιστικό ρόλο της κυβέρνησης, των ηγεσιών των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων και του ΠΑΣΟΚ, που διαβεβαίωναν πως δε θα υπάρχουν επιπτώσεις. Και μέσα απ' αυτούς τους αγώνες, αγρότες, εργάτες και αυτοαπασχολούμενοι καλούνται να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα που θα συμβάλουν στη δημιουργία των προϋποθέσεων, για να εφαρμοστεί μια φιλολαϊκή - φιλοαγροτική πολιτική, κόντρα στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών.