Συνεχίζονται οι αντιδράσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση για τη μελλοντική ένταξη της Τουρκίας.

Στην Αυστρία και ενώ με αμείωτη έμφαση συνεχίζεται η πολιτική αντιπαράθεση ως προς την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης με την Τουρκία, ο Αυστριακός καγκελάριος Βόλφγκανγκ Σιούσελ πιστεύει πως η έναρξη των διαπραγματεύσεων - υπέρ των οποίων τοποθετείται ο ίδιος και το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα του - δε θα είναι και τόσο σύντομα.

Οπως τονίζει ο κ. Σιούσελ σε χτεσινή συνέντευξή του, ο χρόνος έναρξης των διαπραγματεύσεων - για τον οποίο θα πρέπει να γίνει σχετική πρόταση από την ολλανδική Προεδρία - έχει δευτερεύουσα σημασία, εκείνο που προέχει είναι να τεθούν αναλυτικά και δεσμευτικά οι ακριβείς προϋποθέσεις για την πορεία τους. Κατά την άποψη του Αυστριακού καγκελάριου, όπως τη διατύπωσε και σε άρθρο του στη μεγαλύτερης κυκλοφορίας αυστριακή εφημερίδα «Κρόνεν Τσάιτουνγκ», θα πρέπει να γίνει μια ειλικρινής και μη ωραιοποιημένη ανάλυση, του τι θα σημάνει για την Ευρώπη μια πλήρης ένταξη της Τουρκίας, «η οποία, όπως καθένας γνωρίζει, δε θα είναι, για πολύ καιρό ακόμη, ώριμη για μια ένταξη στην ΕΕ». Ο ίδιος θεωρεί τα μέχρι τώρα σχετικά στοιχεία ως ανεπαρκή, για να απαντηθούν τα ερωτήματα ως προς τη μετανάστευση, την αγορά εργασίας, το κόστος, τις συνέπειες στην ενίσχυση των περιφερειών, τη γεωργία.

Ο Αυστριακός καγκελάριος φαίνεται να λαμβάνει πλέον σοβαρά υπόψη του την αρνητική στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας του αυστριακού πληθυσμού απέναντι σε μια τουρκική ένταξη, αλλά και τον αυξανόμενο ανάλογο σκεπτικισμό στις άλλες κοινοτικές χώρες, γι' αυτό και, εμμέσως πλην σαφώς, δεν αποκλείει άλλες μορφές μελλοντικής σχέσης Τουρκίας με ΕΕ, εκτός της πλήρους ένταξης.

Σύμφωνα με τον κ. Σιούσελ, σε περίπτωση που η ΕΕ (σ.σ. δηλαδή το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το Δεκέμβρη), εξετάζοντας όλα τα επιχειρήματα, αποφασίσει την έναρξη διαπραγματεύσεων, αυτές θα πρέπει να αποτελέσουν πραγματικά μια ανοιχτή διαδικασία. Στο πνεύμα ενός τίμιου και ειλικρινούς διαλόγου με την Τουρκία θα πρέπει να είναι ανοιχτές όλες οι δυνατότητες, που ενισχύουν τη συνεργασία μαζί της, χωρίς να αποδυναμώνουν τη συνοχή της Ευρώπης.

Τοποθετήσεις στο θέμα έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων εξακολουθούν να γίνονται από στελέχη της αυστριακής κυβέρνησης, εκπροσώπους κομμάτων, παραγωγικών φορέων, οργανώσεων, ενώ δεν περνά σχεδόν ημέρα χωρίς δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων κάποιας δημοσκόπησης, τα οποία συμπίπτουν, από τη συντριπτική πλειοψηφία των Αυστριακών, στην απόρριψη της αποδοχής της Τουρκίας στην ΕΕ.

Η τελευταία δημοσκόπηση - τέλη της προηγούμενης βδομάδας, λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - έφερε το 66% των Αυστριακών να θέλει την προβολή «βέτο» κατά της έναρξης διαπραγματεύσεων, από τον Αυστριακό καγκελάριο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 17 Δεκέμβρη.

Τα αποτελέσματα άλλης δημοσκόπησης, πριν την έκθεση της Επιτροπής - τα οποία επιβεβαίωναν εκείνα προηγούμενων δημοσκοπήσεων των περασμένων μηνών - εμφάνιζαν ποσοστό 76% των Αυστριακών να τάσσεται σαφώς κατά της υποστήριξης από τον καγκελάριο Σιούσελ της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Αγκυρα. Ενα ποσοστό 68% θεωρούσε μάλιστα πως η Τουρκία δε θα είναι ώριμη για μια ένταξή της στην ΕΕ ούτε μέσα στα επόμενα δέκα ή και είκοσι χρόνια. Στην Αυστρία, από τα τέσσερα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή, δύο τοποθετούνται «υπέρ» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας - ΕΕ και δύο «κατά». Τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις υποστηρίζει το μεγαλύτερο κόμμα της κυβέρνησης συνασπισμού, το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα του καγκελάριου Βόλφγκανγκ Σιούσελ, και το μικρότερο κόμμα της αντιπολίτευσης, οι Πράσινοι, ενώ ενταξιακές διαπραγματεύσεις απορρίπτουν τόσο το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το Σοσιαλδημοκρατικό, όσο και το μικρότερο κυβερνητικό κόμμα, το ακροδεξιών και εθνικιστικών θέσεων Κόμμα των Ελευθέρων.

Ο Ππρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ δήλωσε σε συνέντευξη που έδωσε στο γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο «Φρανς 2», ότι η Γαλλία θα μπορεί να αντιτάξει «βέτο» αναφορικά με τη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) «σε κάθε χρονική στιγμή της διαδικασίας αυτής», δηλαδή αποσαφήνισε ότι στο θέμα αυτό «η Γαλλία είναι εντελώς ελεύθερη».

Ο Σιράκ, που μιλούσε από το Πεκίνο που επισκέπτεται επίσημα, ανέφερε επίσης ότι κατά το γράμμα και το πνεύμα του γαλλικού Συντάγματος και το γαλλικό Κοινοβούλιο θα κληθεί να εκφράσει εν καιρώ την άποψή του στο θέμα της μελλοντικής τουρκικής ένταξης.

«Σε κάθε χρονική στιγμή της διαδικασίας, η Γαλλία μπορεί είτε να αποσυρθεί μονομερώς, είτε να ασκήσει βέτο, είτε να αρνηθεί απλώς» και σ' αυτή τη συγκεκριμένη χρονική φάση «θα σταματήσει και η διαδικασία». Είμαστε, λοιπόν, απόλυτα ελεύθεροι όσον αφορά το ζήτημα αυτό, τόνισε ο Σιράκ, που υπογράμμισε ότι «το γαλλικό αυτό μήνυμα είναι πάρα πολύ ισχυρό».

Στη Γερμανία εντείνονται οι αντιδράσεις ενάντια στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

Η γερμανική κυβέρνηση πάντως απέρριψε χτες εκκλήσεις των αντιπολιτευόμενων συντηρητικών για συγκέντρωση υπογραφών με στόχο να εμποδιστεί η προσπάθεια της Τουρκίας να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ δήλωσε πως η ιδέα αυτή «κοιτάζει προς τα πίσω και είναι αποκομμένη από την πραγματικότητα», καθώς και «στενόμυαλη».

Ο εκπρόσωπος Χανς Χέρμαν Λάνγκουτ επισήμανε πως από το 1963 οι συντηρητικοί χριστιανοδημοκράτες καγκελάριοι της Γερμανίας Κόνραντ Αντενάουερ και Χέλμουτ Κολ είχαν αμφότεροι υποστηρίξει την προσέγγιση της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Στο Λουξεμβούργο, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ ήταν εξίσου αρνητικός όσον αφορά το αίτημα των συντηρητικών.

«Αυτό μπορεί να προκαλέσει τεράστια καταστροφή στην εξωτερική μας πολιτική», δήλωσε ο Φίσερ και πρόσθεσε: «Η αντιπολίτευση δεν επιδεικνύει την υπευθυνότητα που απαιτείται στην υπόθεση αυτή».

«Αντί να μειώσουν την απήχησή της, οι επαναλαμβανόμενες ατυχίες του Γκεβάρα σε όλα τα πεδία δράσης, ενισχύουν τη ρομαντική και μεσσιανική λατρεία της θυσίας του», γράφει σε άρθρο του ο Π. Παρανάγκουα στη «Λε Μοντ» - άρθρο που αναδημοσίευσε πρόσφατα το «Βήμα». Προφανώς, η αναδημοσίευση, αφορά στη συμπλήρωση 37 χρόνων από τη δολοφονία του Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα. Και εξαπολύει κατηγορίες τόσο στον Γκεβάρα για «βολονταρισμό» (σ.σ.: Πρόταξη του συναισθήματος έναντι της νόησης), αλλά και σε όσους ασπάζονται την προσωπικότητά του, για «μεσσιανισμό»...

Δεν πρόκειται να εξιστορήσουμε τη ζωή και τη δράση του Γκεβάρα - αυτή είναι γνωστή στους περισσότερους - για να αποδείξουμε ότι δεν ήταν βολονταριστής, αλλά επαναστάτης. Ομως, η κληρονομιά που άφησε ο επαναστάτης «Τσε» δεν αφορά κανένα μεσσιανιστή. Αφορά όλη την εργατική τάξη, τους λαούς της Λατινικής Αμερικής - πρώτα - και όλου του κόσμου κατ' επέκταση.

Η εργατική τάξη, η νεολαία, τα λαϊκά στρώματα, δεν αναζητούν κανενός είδους «μεσσία». Δεν έχουν καμιά ανάγκη από είδωλα. Ούτε ψάχνουν για νέους «Χριστούς», οι οποίοι θα σταυρωθούν, για να διώξουν την αμαρτία από τον κόσμο. Ολα αυτά είναι ξένα στοιχεία σε αυτήν. Στοιχεία που η άρχουσα τάξη επιδιώκει - και έχει καταφέρει - να βάλει στη ζωή της.

Ο αρθρογράφος της «Λε Μοντ» απλά εκφράζει τον μύχιο πόθο της άρχουσας τάξης: Να μετατρέψει τον Γκεβάρα από επαναστάτη, σε...«μεσσία». Από αντάρτη σε μπλούζα. Από πρότυπο σε είδωλο. Προφανώς, δεν είναι...«κακό» να φορά κάποιος μπλούζα με τη φιγούρα του «Τσε», ωστόσο, φαίνεται πως ο μεγάλος επαναστάτης ακόμη ενοχλεί. Γι' αυτό που ήταν, γι' αυτά που πρέσβευε. Γιατί, όταν τον ρώτησαν αν είναι μαρξιστής, απάντησε αφοπλιστικά: «Είναι σα ρωτάτε το χημικό αν είναι Παστερικός ή το φυσικό Νευτωνικός». Τόσο ξεκάθαρα ήταν τα πράγματα για τον Γκεβάρα. Τον επαναστάτη, τον κομμουνιστή «Τσε».

Και αν κάποιος μείνει στα λόγια και τα έργα του, τότε θα αντιληφθεί πως δεν πρόκειται για έναν τρελό ρομαντικό. Ενα «λόκο», που αποφάσισε να παρατήσει την τότε πιο πλούσια χώρα της Λατινικής Αμερικής - την Αργεντινή - και το επάγγελμα του γιατρού, για να πάρει ένα τουφέκι και να τρέχει από εδώ και από εκεί για να γίνει...«διάσημος». Αλλά για έναν επαναστάτη, που αυτά που πίστευε τα έκανε πράξη. Και που δε δίστασε να τα βάλει με το «μεγάλο αφεντικό» της περιοχής, τις ΗΠΑ, που θεωρούσαν τη Λατινική Αμερική, ως την «πίσω αυλή του σπιτιού τους»...

Και, τέλος, αναφορικά με τον «βολονταρισμό». Κύριοι, χωρίς συναίσθημα, δε θα ήμασταν εδώ, απέναντί σας, στο πλευρό του «Τσε» και του κάθε «Τσε» - ανώνυμου ή επώνυμου, του παρόντος, του παρελθόντος ή ακόμη και του μέλλοντος. Αλλωστε, το βασικό γνώρισμα ενός επαναστάτη, είναι «να νιώθει την αδικία, όπου και αν συμβαίνει στον πλανήτη και να προσπαθεί να την πολεμά», όπως έγραψε ο Ερνέστο στο τελευταίο γράμμα στα παιδιά του...