Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή το απόγευμα η ζωντανή διαδικτυακή βιβλιοπαρουσίαση που διοργάνωσαν οι ΤΟ Τηλεπικοινωνιών Αττικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με θέμα «Ο Λένιν και η εποχή του μέσα από τις εκδόσεις της "Σύγχρονης Εποχής"», με βάση το σχετικό αφιέρωμα της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» που κυκλοφορεί, στο πλαίσιο των 150 χρόνων από τη γέννηση του Β. Ι. Λένιν.

Μια πρωτοβουλία που, όπως και η μορφή της που επιλέχθηκε λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών, αγκαλιάστηκε από μέλη και φίλους του Κόμματος, που συνέβαλαν με ιδέες και υλικό για την καλύτερη προετοιμασία της.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με video από φωτογραφικό υλικό που είχε επιμεληθεί η ΤΟ, με ιστορικά στοιχεία από την πορεία της διαμόρφωσης του μπολσεβίκικου Κόμματος προς τη νικηφόρα Οκτωβριανή Επανάσταση.

Μετά την παρουσίαση του θέματος, από τον Θοδωρή Σκολαρίκο, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής, σειρά είχε η απάντηση ερωτήσεων που κατέθεταν ηλεκτρονικά όσοι συμμετείχαν, με τα ζητήματα που απασχόλησαν να είναι ανάμεσα σε άλλα η θέση του Κόμματος για το ρόλο των ηγετών, για το πώς ένα λογοτεχνικό βιβλίο μπορεί να βοηθήσει στην προσέγγιση σημαντικών ζητημάτων της επαναστατικής πάλης και πρακτικής. Μεγάλος όγκος των ερωτήσεων αφορούσε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τη θέση που πήραν οι μπολσεβίκοι στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τις επεξεργασίες του ΚΚΕ με βάση και την επικαιρότητα των οξυμένων ανταγωνισμών.

Τη συζήτηση άνοιξε η Ολγα Κολιούση, μέλος του Γραφείου της ΤΕ Τηλεπικοινωνιών, που στάθηκε στην αξία του μαρξιστικού πολιτικού βιβλίου. «Στην προσπάθειά μας να αλλάξουμε τον κόσμο, η συμβολή ενός βιβλίου που δεν αποτυπώνει απλά την πραγματικότητα, αλλά και την ερμηνεύει, είναι απαραίτητο στοιχείο ώστε να δυναμώνει η αμφισβήτηση απέναντι σε αυτό που παρουσιάζεται ως κυρίαρχο σήμερα, να δυναμώνει τελικά το ίδιο το ρεύμα της ανατροπής του σάπιου αυτού συστήματος, του καπιταλισμού», ανέφερε ανάμεσα σε άλλα.

Παίρνοντας το λόγο, ο Θ. Σκολαρίκος στάθηκε μεταξύ άλλων στην προσπάθεια του ΚΚΕ από την ίδρυσή του να μεταφραστούν, να εκδοθούν, να διαδοθούν και να εκλαϊκευτούν βασικά έργα της μαρξιστικής - λενινιστικής κοσμοθεωρίας, και μάλιστα σε συνθήκες όξυνσης της ταξικής πάλης.

«Η προσπάθεια για την έκδοση των Απάντων του Λένιν υπήρξε τιτάνια και η ολοκλήρωσή της πραγματικά αποτελεί άθλο», σημείωσε χαρακτηριστικά κάνοντας μια αναδρομή στο πώς ολοκληρώθηκε από το Κόμμα αυτή η τιτάνια προσπάθεια, που ξεκίνησε με Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ το 1963 και ολοκληρώθηκε το 1985. Σημειώθηκε άλλωστε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του δυτικού κόσμου όπου έγινε η πλήρης έκδοση των Απάντων του Β. Ι. Λένιν.

Συνεχίζοντας, ανέδειξε ότι τα έργα του Λένιν εκτείνονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και ιστορικές καμπές, επομένως ένας τίτλος στη μελέτη αυτού του έργου θα μπορούσε να είναι «χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα».

Και αναλύοντας το θέμα, αναφέρθηκε στο πώς έφτασαν οι μπολσεβίκοι στη νίκη του Οκτώβρη του 1917, που δεν ήρθε ξαφνικά. Οπως εξήγησε, «οι μπολσεβίκοι νίκησαν γιατί κατάφεραν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους ως επαναστατικής πρωτοπορίας. Αποτέλεσαν πρωτοπορία σκέψης και δράσης, επαναστατικής θεωρίας και επαναστατικής πολιτικής πράξης, με επικεφαλής τον Λένιν. (...)

Τα έργα του Λένιν "Τι να κάνουμε", "Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία", "Ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού" και "Κράτος και Επανάσταση" είναι ορισμένα μόνο παραδείγματα που δείχνουν ότι χωρίς όλη αυτήν τη θεωρητική προετοιμασία, δεν μπορούσε να υπάρξει η νίκη της Επανάστασης».

Φτάνοντας στα επίκαιρα διδάγματα, ο ομιλητής υπογράμμισε ότι «η Ιστορία της Οκτωβριανής Επανάστασης και ό,τι προηγήθηκε αποδεικνύουν ότι ο αρνητικός συσχετισμός δεν είναι αιώνιος και αμετάβλητος. Η αισιοδοξία μας δεν είναι μετέωρη, αλλά πηγάζει από την ίδια την κίνηση της Ιστορίας του ανθρώπου. Η ανθρωπότητα δεν σταμάτησε στην εποχή των σπηλαίων, δεν σταμάτησε στην εποχή των δούλων, δεν σταμάτησε στην εποχή των δουλοπάροικων, δεν θα σταματήσει ούτε στην εποχή της μισθωτής σκλαβιάς...».

Κλείνοντας την εκδήλωση, η Οργάνωση του Κόμματος ανανέωσε το ραντεβού για επόμενη αντίστοιχη πρωτοβουλία, τονίζοντας παράλληλα την αποφασιστικότητά της να συμβάλει πρωτοπόρα στην πάλη των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους που πλήττονται αυτές τις δύσκολες μέρες, με ενίσχυση της κάθε εστίας αντίστασης, όπως είναι οι κινητοποιήσεις στις εταιρείες πληροφορικής «ΒΕΑΤ» και «Openbet».

Ενα φωτογραφικό ντοκουμέντο από την εναπόθεση σκουπιδιών δίπλα στο Τεχνικό Λύκειο Λαυρίου και το 3ο Δημοτικό Σχολείο δημοσιοποιεί το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής, καταγγέλλοντας τη δημοτική αρχή ότι «χτίζει» μια υγειονομική βόμβα δίπλα σε σχολεία. Πιο συγκεκριμένα, στη σχετική ανακοίνωση επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα:

«Η δημοτική αρχή Λαυρεωτικής έχει διαχρονικά αναγάγει σε επιστήμη την καταστροφή του περιβάλλοντος, έχει σπείρει χωματερές όπου μπορεί να φανταστεί ο καθένας. Τελευταίο μεγάλο δημιούργημα των συμμάχων "αρίστων - προοδευτικών - πατριωτών" είναι η χωματερή στα τέλματα. Οι απαντήσεις που υποτίθεται ότι έδωσαν σε ερωτήσεις και καταγγελίες της αντιπολίτευσης ότι εκεί θα μεταφέρονται μόνο χώματα και τα σύμμεικτα θα απομακρύνονται, κράτησε μόνο μία μέρα.

Το Σάββατο 11 Απρίλη βγήκε η παρακάτω φωτογραφία όπου δείχνει την εναπόθεση σκουπιδιών. Η χωματερή - σκουπιδότοπος είναι δίπλα στο Τεχνικό Λύκειο (ΕΠΑΛ) Λαυρίου και το 3ο Δημοτικό. Η υγειονομική βόμβα που "χτίζεται" δίπλα στα σχολεία πρέπει να απενεργοποιηθεί τώρα!! Είναι ντροπή σε συνθήκες πανδημίας να θάβονται σκουπίδια δίπλα στα σχολεία και δίπλα στα σπίτια μας. Καλούμε τη δημοτική αρχή να σταματήσει να παίζει με την υγεία του λαού της περιοχής και όχι μόνο. Να καθαριστεί άμεσα η συγκεκριμένη περιοχή και να μεταφερθεί με ασφάλεια οτιδήποτε βρίσκεται εκεί σε κατάλληλους χώρους για την προστασία της δημόσιας υγείας. Επίσης, καλούμε κάθε αρμόδια αρχή να αναλάβει τις ευθύνες της και να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε αφενός να καθαριστεί η περιοχή και αφετέρου να αποδοθούν οι ευθύνες σε αυτούς που εγκληματούν σε βάρος της υγείας του λαού».

ΦΩΤΟ

Η ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΛΩΛΗ - ΒΟΤΣΙΚΑ γεννήθηκε στο Κεφαλόβρυσο Πωγωνίου το 1930, με αδερφό μέλος της ΟΚΝΕ, συμμετέχει στα Αετόπουλα από το 1941 και οργανώνεται στην ΕΠΟΝ το 1943, όπου δουλεύει ως σύνδεσμος, μεταφέροντας σημειώματα στα γύρω χωριά. Στις αρχές του 1948 βγαίνει στο βουνό και εντάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στην ταξιαρχία του Υψηλάντη με έδρα τη Μουργκάνα, όπου περνάει από σχολή ομαδαρχών και αναλαμβάνει ομαδάρχισσα, ενώ την ίδια χρονιά παίρνει τον βαθμό του ανθυπολοχαγού και δουλεύει στο Γενικό Αρχηγείο. Το 1948 είναι η χρονιά που οργανώνεται στο ΚΚΕ.

Με το τέλος του εμφυλίου πολέμου ακολουθεί η πολιτική προσφυγιά στην Τασκένδη. Παντρεύεται τον σύντροφό της στη ζωή και τον αγώνα, Δήμο Βότσικα, επίσης αντάρτη του ΔΣΕ, και μαζί αποκτούν τα αγαπημένα τους παιδιά, Βαγγέλη και Γεωργία, ενώ αποφοιτά από Σχολή Νοσηλευτικής.

Επαναπατρίζεται με την οικογένειά της το 1982 και συνδέεται με την Κομματική Οργάνωση Γαλατσίου.

«Εφυγε» από κοντά μας την Τρίτη 24 Μαρτίου πλήρης ημερών, γιατί έζησε μια πλήρη, μια ολοκληρωμένη ζωή, αφοσιωμένη στον αγώνα για το σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό μέλλον, ζώντας κορυφαίες στιγμές της Ιστορίας του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Ανήκε σε εκείνες και εκείνους που σε κρίσιμες στιγμές διάλεξαν τη σωστή πλευρά, τη δύσκολη, αλλά σωστή πλευρά, που άντεξαν, δεν λύγισαν σε πιέσεις, διώξεις, προσφυγιά και κακουχίες. Σε εκείνους που η πίστη τους στον αγώνα για το δίκιο της εργατικής τάξης, του λαού, η πίστη τους στο Κόμμα και την υπόθεση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού μπήκε πάνω από φόβους και ταλαντεύσεις. Εμεινε πιστή στο Κόμμα και την υπόθεσή του, μέχρι το τέλος της ζωής της. Παρέμεινε μέλος του Κόμματος για 72 χρόνια.

Στη μνήμη της, η κόρη της Γεωργία και τα εγγόνια της Στέφανος και Βικτώρια προσφέρουν στο Κόμμα 100 ευρώ μέσω της ΤΟ Κατασκευών.

***

ΦΩΤΟ 2

Στη μνήμη των συντρόφων ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΑΡΛΗ και ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗ προσφέρω 20 ευρώ στο ηρωικό ΚΚΕ μέσω ΚΟΒ Τριχωνίδας.

Παλούμπας Διονύσης

***

ΦΩΤΟ 2

Στους αξέχαστους γονείς μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ και ΣΟΦΙΑΣ ΜΑΝΙΤΑΡΑ, από το Μαλανδρίνο Φωκίδας, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Ο πατέρας μου το 1943 ήταν στο ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, στην Πολιτοφυλακή. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, κακοποιήθηκε βάναυσα. Στο ΔΣΕ ήταν στις κεντρικές πληροφορίες (ΚΠ) στην περιοχή της Ρούμελης. Το 1948 συνελήφθη και βασανίστηκε πολύ άγρια, οδηγήθηκε στις φυλακές και στάλθηκε στα νησιά Μακρονήσι και Αη Στράτη για πολλά χρόνια. Οταν αφέθηκε ελεύθερος, δραστηριοποιήθηκε και ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ του Παραρτήματος Βύρωνα.

Η μάνα μου στον ΔΣΕ προσέφερε στην Επιμελητεία του Αντάρτη και συγκεκριμένα στο χωριό Αθανάσιος Διάκος και στα Συνεργεία του Αντάρτη. Μαζί της είχε και τα τρία ανήλικα αδέρφια μου. Πιάστηκε και οδηγήθηκε στα κρατητήρια, στις φυλακές και στη συνέχεια Τρίκερι και Μακρονήσι.

Πάλεψαν για λευτεριά της Πατρίδας από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες που συνεχίζουν και σήμερα να γίνονται παραχαράκτες της αληθινής Ιστορίας του αγώνα του λαού μας.

Ελάχιστο φόρο τιμής και μνήμης στους γονείς μου και για την ανέγερση και διατήρηση της ιστορικής μνήμης, την ανάδειξη του μνημείου στο κολαστήριο της Μακρονήσου σε ιστορικό τόπο θυσίας. Χρέος μου προσφέρω το ελάχιστο ποσό των 50 ευρώ μέσω ΚΟ Βύρωνα.

Κατίνα Μανιτάρα, μαχήτρια του ΔΣΕ