Ο «Ρ» συνεχίζει σήμερα τη δημοσίευση υλικών από την ημερίδα, παρουσιάζοντας μικρές περιλήψεις από τις θεματικές παρεμβάσεις που έγιναν.

Αναφερόμενος στην «κρίση, τα αίτιά της και την ελληνική οικονομία», ο Σ. Μαυρουδέας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, παρέθεσε τις απόψεις που διατυπώνονται για την ταυτότητα της κρίσης, τόσο από την αστική πλευρά, όσο και από τη μαρξιστική, σημειώνοντας ότι η πλέον έγκυρη εκτίμηση είναι ότι πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου. Μια κρίση οργανική, εγγενές στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος, που δεν εξαρτήθηκε από τα μισθολογικά αιτήματα των εργαζομένων και αποτελεί ταυτόχρονα ένα μηχανισμό ανάταξης του συστήματος, μέσα από μια επώδυνη διαδικασία που θα το επαναφέρει ακόμη πιο ισχυρό, μέσα και από την κρατική στήριξη. Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας κυοφορούνται και οι σοσιαλφιλελεύθερες πολιτικές, όπως επισήμανε ο ομιλητής.

Για την «όξυνση της ταξικής πάλης και τον αστικό σχεδιασμό για την αντιμετώπισή της», μίλησε ο Κ. Παπασταύρου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής του. Τόνισε ότι η αστική τάξη δε μένει με σταυρωμένα χέρια και ξεδιπλώνει ένα πλέγμα ιδεολογικών και οικονομικών παρεμβάσεων απέναντι στην εργατική τάξη. Ανέλυσε τις κατευθύνσεις της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ προς αυτή την κατεύθυνση, για ένα κράτος που θα στηρίξει ουσιαστικά και αποτελεσματικά την αστική τάξη. Ανάλογα, ο ΣΥΝ καταθέτει μια εκτεταμένη και λεπτομερή πρόταση εκσυγχρονισμού του αστικού κράτους. Αναφέρθηκε επίσης στη συνολική προσπάθεια ενός ευρύ δικτύου εγκλωβισμού μεγάλου τμήματος της εργατικής τάξης, αλλά και στράτευσής του στους στόχους του συστήματος. Η ένταση της καταστολής, και σε παγκόσμιο επίπεδο μέσα από τα σχέδια του ΝΑΤΟ για τις «αστικές κρίσεις», οι προβοκάτσιες σε βάρος του εργατικού κινήματος, η δράση των συνδικάτων όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις του συμβιβασμού, η έξαρση του αντικομμουνισμού με διάφορους τρόπους, η πίεση προς το ΚΚΕ, όσον αφορά στη χώρα μας, για τις επιλογές του, αλλά και για την ιστορική διαδρομή του, ο αντισταλινισμός, αποτελούν πλευρές αυτής της επιχείρησης.

Η Χ. Κακουλίδου, επικεφαλής της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου του ΚΚΕ, μίλησε για το «ρόλο των κοινοτικών κονδυλίων στην περίοδο της κρίσης». Μετά από μια σύντομη αναφορά στις κοινοτικές επιδοτήσεις και τη συμβολή τους στον αναπροσανατολισμό της ελληνικής οικονομίας και στην οδυνηρή για τους εργαζόμενους, ανατροπή των δικαιωμάτων τους, επικέντρωσε την ανάλυσή της στο 4ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, το γνωστό ΕΣΠΑ. Ενα πρόγραμμα που ενισχύει έργα αναγκαία για την καπιταλιστική ανάπτυξη, στηρίζει υποδομές που επιλέγει το κεφάλαιο, αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως προς το οικονομικό κόστος που προκαλεί η καταστροφή του, περιορίζει ακόμη περισσότερο τους τομείς της Υγείας, του Πολιτισμού, ακόμη και της Αλιείας. Τα κονδύλια του προγράμματος, επισήμανε, στοχεύουν να αμβλύνουν αντιδράσεις και τη συνείδηση των εργαζομένων, αλλά και να εξασφαλίσουν καλύτερους όρους κίνησης του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, να συμβάλουν στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση, πολύ περισσότερο στο φόντο της κρίσης.

Η εισήγηση του Γρηγόρη Λιονή, μέλους του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, αφορούσε τις «θέσεις της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για την οικονομική κρίση», στις οποίες ως βασική αιτία της, προβάλλονται οι αδυναμίες «του νεοφιλελεύθερου δόγματος», με σαφή προσανατολισμό τη διασφάλιση της αναπαραγωγής και κερδοφορίας του κεφαλαίου. Προτάσσουν, είπε, το μοντέλο του «καλού καπιταλιστή» και του «κακού μάνατζερ», κινούμενες πάντα στην κατεύθυνση στήριξης του μονοπωλιακού κεφαλαίου, μέσω της κρατικής χρηματοδότησης, δηλαδή με χρήματα των φορολογούμενων. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η λεγόμενη «πράσινη οικονομία», βασικός πυλώνας των προτάσεων της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, η οποία δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά ένα ακόμη μέσο στήριξης του κεφαλαίου. Τόνισε ακόμη πως οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εξαπατηθούν από τις διακηρύξεις της, μιας και η Σ.Δ. με την ίδια συνέπεια με τα φιλελεύθερα κόμματα, υπήρξε φορέας της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης που σήμερα φαίνεται να καταγγέλλει.

«Χάνουν όλοι στη φάση της κρίσης;» ήταν ο τίτλος της εισήγησης του Θανάση Αργυρίου, μέλους του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ. Υπογράμμισε ότι η κυρίαρχη άποψη που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προβάλλεται από την αστική τάξη και τα κόμματά της, είναι η «ανάγκη» ταξικής συνεργασίας για έξοδο από την κρίση, τη στιγμή που ακόμη και σήμερα, ένα μεγάλο τμήμα του κεφαλαίου αυξάνει την κερδοφορία του. Σημείωσε ακόμη ότι η ολοένα και μεγαλύτερη συγκεντροποίηση και κοινωνικοποίηση της παραγωγής καθιστούν πιο άμεση την επικαιρότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού και παραφράζοντας τον Λένιν, κατέληξε λέγοντας πως «ο Σοσιαλισμός φαίνεται απ' όλα τα παράθυρα».

Τέλος, ο Ηλίας Τσιμπουκάκης, συνεργάτης του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρθηκε στη «συμμαχία της BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) και τη δυναμική της στις διεθνείς αγορές». Ανέφερε τις πιο πρόσφατες προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σύμφωνα με τις οποίες οι χώρες αυτές θα επηρεαστούν λιγότερο από την κρίση, ενώ αναφέρθηκε σε μια σειρά στοιχεία που δείχνουν την αυξανόμενη οικονομική δύναμη που αποκτούν οι παραπάνω χώρες. Πρόσθεσε ακόμη, ότι το τελευταίο διάστημα γίνονται σημαντικά βήματα για την περαιτέρω σύσφιξη των αναμεταξύ τους σχέσεων καθώς και την εντεινόμενη προσπάθειά τους για μεγαλύτερη παρέμβαση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.