Σταχυολογούμε ελάχιστα απ' όσα έχουν πει: «Η ηγεσία του ΚΚΕ σήμερα γράφει μια μαύρη σελίδα για το κίνημα», «στο κυνήγι του ΣΥΡΙΖΑ ενώθηκαν όλες οι δυνάμεις του γερασμένου πολιτικού σκηνικού, η κυβέρνηση, στελέχη του ΠΑΣΟΚ, η ηγεσία του ΚΚΕ, ο ΛΑ.Ο.Σ.». Και φυσικά το ...εμπνευσμένο σκίτσο που δημοσίευσε η «Αυγή» την Παρασκευή, όπου απεικονίζονται διαδηλωτές με στολή αστυνόμων και ΜΑΤ να κρατούν κόκκινες σημαίες και χαφιέδες να διαβάζουν «Ριζοσπάστη» και «Οδηγητή», ταυτίζοντας το ΚΚΕ και την ΚΝΕ με την αστυνομία και τους χαφιέδες. Τέτοιοι είναι οι «σύγχρονοι αριστεροί». Μπροστά στην καθημερινή αποκάλυψή τους ότι δεν πάνε πιο πέρα από το σύστημα χρησιμοποιούν την άθλια μέθοδο της προβοκάτσιας ενάντια στο ΚΚΕ. Χρησιμότατοι πράγματι στους πολιτικούς ταξικούς αντιπάλους του ΚΚΕ και των εργαζομένων.

Αυτά, λοιπόν, και άλλα πολλά λένε, επιβεβαιώνοντας πως ο αντικομμουνισμός είναι η άλλη όψη του οπορτουνισμού. Αξιοποιώντας πότε το ψέμα και τη διαστρέβλωση, πότε τη συκοφαντία, η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί ματαίως να πιάσει μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Να αποφύγει τις εξηγήσεις για τη στάση που κράτησε τις μέρες των τυφλών χτυπημάτων των κουκουλοφόρων στο κέντρο της Αθήνας, που βάφτισε εξέγερση, στέλνοντας σ' αυτούς, τους κουκουλοφόρους, τους μαθητές και άλλους νέους που εξέφρασαν, ανώριμα, την αγανάκτησή τους με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή, όπως και στα αστυνομικά τμήματα μαζί με την «Ελευθεροτυπία», δηλαδή στέλνοντάς τους να χτυπηθούν από τον κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό.

Και ύστερα επειδή το ΚΚΕ είπε ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων, ξέσπασαν στο αντιΚΚΕ παραλήρημα. Επειδή αποκαλύψαμε τον επιζήμιο ρόλο τους τις μέρες που λαός και νεολαία, μαζικά, οργανωμένα και περιφρουρημένα διαδήλωναν ενάντια στην κρατική βία και καταστολή, προστατεύοντας τις κινητοποιήσεις από τους προβοκάτορες. Φαίνεται πως αυτό δεν άρεσε στην ηγεσία των οπορτουνιστών. Το 'θελαν το κίνημα ξέφραγο αμπέλι στις ορέξεις των προβοκατόρων και των κατασταλτικών μηχανισμών. Ετσι, για να χτυπηθεί και να μην ξανασηκώσει κεφάλι.

Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είπε και συνεχίζει να λέει πολλά αλλά παντελώς άσχετα μ' αυτό το οποίο επισήμανε το ΚΚΕ. Γιατί επ' αυτού δε θα μπορούσε να πει τίποτα περισσότερο απ' όσα έλεγε τις μέρες των επεισοδίων και μετά, τα οποία επιβεβαιώνουν το ΚΚΕ.

Στις 9/12 η «Αυγή» μιλά για τους «εξεγερμένους», όπως τους είπαν, τους «χιλιάδες νέους, περιθωριοποιημένους από το νεοφιλελεύθερο εκσυγχρονισμό», που «αιφνιδιάζουν την κοινωνία και ξεσπούν με πράξεις βίας». Φροντίζει, μάλιστα, να «στολίσει» το πρωτοσέλιδό της με μια φωτογραφία της φλεγόμενης Αθήνας και με τον τίτλο «Αγριο ξέσπασμα», δείχνοντας, αν όχι επικρότηση, τουλάχιστον ευαρέσκεια για τους «εξεγερμένους» και τα κατορθώματά τους. Δηλαδή, ταυτίζει τη δράση των λίγων κουκουλοφόρων, που σπάνε και καίνε, με την εξέγερση, παραπλανώντας ως προς τη μαζική συμμετοχή των νέων μαζί τους.

Την ίδια μέρα ο Ρήγας Αξελός, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, σε τηλεοπτική του εμφάνιση δηλώνει: «Οι κουκουλοφόροι των Εξαρχείων δεν προβαίνουν σε τέτοιες φοβερές πράξεις. Δε βάζουν φωτιές, δεν καίνε βιβλιοθήκες. Ολο το 24ωρο βρίσκομαι στα Εξάρχεια. Ο χώρος των Εξαρχείων σέβεται πάρα πολλά πράγματα που αδυνατούμε να καταλάβουμε»!

Στις 10/12 ο Αλ. Τσίπρας ευθέως εξομοιώνει τους κουκουλοφόρους με το μαθητικό κίνημα, δηλώνοντας: «Και να μεταφερθεί το κέντρο του αγώνα απ' τη σπασμένη βιτρίνα στα σχολεία και τις σχολές, σ' όλες τις σχολές της χώρας». Δηλαδή, μέχρι εκείνη τη στιγμή το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα είχε επιλέξει σαν μορφή πάλης την πέτρα και το ρόπαλο και ήταν πια ώρα να περάσει σε άλλες μορφές πάλης. Αν αυτό δεν είναι υιοθέτηση των κουκουλοφόρων, τότε τι είναι; Ασε που δεν ήταν αυτό το μαθητικό κίνημα. Γιατί οι μαθητές οργανωμένοι στο δικό τους Συντονιστικό ως όργανο του αγώνα τους, με συνελεύσεις στα σχολειά, αποφάσιζαν να κινητοποιηθούν σμίγοντας επίσης με το εργατικό κίνημα.

-- Του Γ. Δραγασάκη στο ΜΕΓΚΑ, πως παλιότερα οι εργάτες έσπαγαν τις μηχανές, τώρα οι νέοι σπάνε βιτρίνες. Η βιτρίνα, είχε πει, είναι το σύμβολο της εξουσίας. Προσδίδοντας στους κουκουλοφόρους κάτι απ' το ρομαντισμό των «λουδιτών», που πίστευαν πως με το να καταστρέφουν τα μέσα παραγωγής διασφάλιζαν τη δουλειά τους. Λεπτομέρεια για τον οπορτουνισμό το γεγονός πως οι δυο αιώνες που μεσολάβησαν κληροδότησαν στο κίνημα εμπειρία, γνώση και συνείδηση.

-- Του Π. Λαφαζάνη στη ΝΕΤ, πως όπως «το '40 - '44 τους ΕΛΑΣίτες τους λέγανε ληστοσυμμορίτες και τους νέους στο Πολυτεχνείο τους λέγανε αλήτες», έτσι και σήμερα αντιμετωπίζουν αρνητικά τους κουκουλοφόρους... Ιεροσυλία; Ξέρουν καλά πως και στις δύο περιπτώσεις οι αγωνιστές δεν επέλεξαν ποτέ την κουκούλα. Αυτή την επέλεγαν οι καταδότες τους.

-- Του Αλ. Αλαβάνου στις 10/12, πως στον ΣΥΡΙΖΑ «έχουμε μεγάλη αγκαλιά». Πράγματι μεγάλη. Τόσο που να χωράει κάθε καρυδιάς καρύδι. Σαν αυτά τα υποκείμενα που από συγκεντρώσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επέδραμαν εναντίον γραφείων του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη. Αλλά τι να κάνουν οι άνθρωποι; Οπως το έθεσε ο Δ. Στρατούλης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, «εμείς διαδηλώνουμε με τον κόσμο, με τους πολίτες, με τη νεολαία». Και πως πρόκειται για «κοινωνικό κίνημα και κοινωνική εξέγερση», καθώς «τμήματα της νεολαίας, λόγω της οργής που έχουν, πολύ εύκολα φοράνε την κουκούλα, γιατί νομίζουν ότι τους απελευθερώνει»!

Στις 23/12 η ΚΠΕ του ΣΥΝ διαμορφώνει απόφαση σύμφωνα με την οποία: «Η μεγάλη μαζικότητα των δυνάμεων που επιδόθηκαν σε βίαιες ενέργειες και η οποία υπερβαίνει τον αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά και άλλες ομάδες, ακόμη και δυνάμεις της κρατικής ασφάλειας, που συνήθως επιδίδονται σε τέτοιες πράξεις (...)».

Βεβαίως, ξαφνικά έκαναν σάλτο και άρχισαν να καταδικάζουν αυτό που μετά μανίας στήριζαν. Καταδικάζουμε τη βία απ' όπου και αν προέρχεται, δήλωναν και ο Αλ. Αλαβάνος και ο Αλ. Τσίπρας σε όλους τους τόνους. Αν αυτό δεν είναι καιροσκοπισμός, τυχοδιωκτισμός, ανυποληψία, αυτής της πολιτικής δύναμης, τότε τι είναι; Γιατί να την εμπιστευτούν ο λαός και η νεολαία; Και αν αυτή η τυχοδιωκτική ταχτική δεν υπονομεύει τους οργανωμένους λαϊκούς αγώνες, τότε τι κάνει;