Τις θέσεις ότι «δε θέλουν άλλες απεργίες οι εργαζόμενοι» ή ότι «η κυβέρνηση υποχώρησε», θέσεις που στρώνουν το τραπέζι του «κοινωνικού διαλόγου», προσπάθησαν όλο το διάστημα από την απεργία της 26ης Απρίλη, να περάσουν οι ηγετικές ομάδες της ΠΑΣΚΕ σε Εργατικά Κέντρα της Στερεάς - Εύβοιας που είναι πλειοψηφίες, αλλά και εκεί που δεν είναι, συνεπικουρούμενες από τη ΔΑΚΕ και τους συνδικαλιστές του ΣΥΝ.

Οι εργαζόμενοι, όμως, δεν «άκουσαν» και με τη μεγαλειώδη συμμετοχή τους και στην απεργία της 17ης Μάη (στη συντριπτική πλειοψηφία των μεγάλων βιομηχανιών σε ποσοστά 100% και στις υπόλοιπες σε ποσοστά από 80% και πάνω) και στις απεργιακές συγκεντρώσεις τους έστειλαν σαφές μήνυμα αντίστασης και κλιμάκωσης, χωρίς διαλόγους.

Κι αυτό, όταν: Η συμβιβασμένη ηγεσία των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ δεν επισκέφθηκε ούτε έναν εργασιακό χώρο, δε μοίρασε ούτε μια ανακοίνωση και μόνο τις 2 - 3 τελευταίες μέρες «μοίρασε» την ανακοίνωση του ΕΚ Εύβοιας.

Στη σύσκεψη των διοικήσεων των σωματείων, που έγινε πριν την απεργία της 17ης Μάη, μπροστά στον τρόμο της από την απήχηση στους εργαζόμενους της Επιτροπής Αγώνα για την ΚΑ (καθημερινές εξορμήσεις, περιοδείες σε εργασιακούς χώρους του ιδιωτικού, δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα), η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ με προεξάρχοντα τον πρόεδρο του ΕΚ Εύβοιας Λ. Τέσκο, αντί να ενημερώσει τα μέλη των διοικήσεων για την οργάνωση της απεργίας, «αφιέρωσε» όλη την ομιλία του σε αντικομμουνισμό και αντι-ΕΣΑΚ επίθεση, επιδιώκοντας να «ντοπάρει» τους συνδικαλιστές. Απέτυχε και σ' αυτό, αλλά με τη στάση του έδειξε ότι ενοχλείται από τη σταθερή και αταλάντευτη θέση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και της Επιτροπής Αγώνα «ότι ο διάλογος δοκιμάζεται στο καμίνι της ταξικής πάλης». Προέτρεψε, δε, τη ΓΣΕΕ να ξεκινήσει τον «κοινωνικό διάλογο».

Στο Εργατικό Κέντρο Θήβας, μαζί, συνδικαλιστές της διοίκησης από ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ αποφάσισαν να «εκδράμουν» για την Αθήνα τη μέρα της απεργίας. Ενέργεια που δεν τόλμησε αυτή τη φορά ούτε η φιλοκυβερνητική πλειοψηφία του ΕΚ Εύβοιας. Πήγαν στην Αθήνα, αφήνοντας τα προβλήματα των εργαζομένων της Θήβας πίσω τους. Το ίδιο, όμως, έκαναν και οι εργαζόμενοι, τους άφησαν πίσω τους, συμμετέχοντας μαζικά στην απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση της Επιτροπής Αγώνα για την ΚΑ.

Σε αντίθετη πορεία, η ταξική, πλέον, διοίκηση στο ΕΚ Φωκίδας και η δράση της για τα συμφέροντα των εργαζομένων έχει γίνει «πονοκέφαλος» για την ΠΑΣΚΕ και την ηγετική της ομάδα. Γι' αυτό η κυβερνητική παράταξη πήρε μια σειρά υπονομευτικά μέτρα, όπως: Δεν πατάνε το πόδι τους στα διοικητικά και γενικά συμβούλια, αλλά και στις απεργιακές συγκεντρώσεις. Κάνει «υπόγεια» δουλιά σε εργαζόμενους να μη συμμετέχουν στις απεργίες και στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Η φιλοκυβερνητική πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου της ΠΕΣΙΝΕ πήρε απόφαση να μη συμμετέχουν οι εργαζόμενοι στην απεργιακή συγκέντρωση που κήρυξε το Εργατικό Κέντρο και δήλωσε ότι θα «ενισχύσουν» τη συγκέντρωση ...της Αθήνας. Ελα, όμως, που ούτε στην Αθήνα πήγαν, αλλά και το εργοστάσιο δούλεψε με μισή παραγωγή (συμμετοχή στην απεργία 50%) με αποκλειστική ευθύνη της πλειοψηφίας.

Δριμύ «κατηγορώ» για τη δρομολογούμενη ολομέτωπη επίθεση της ΕΕ κατά των συντάξεων και των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων εξαπέλυσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Πατάκης στην παρέμβασή του στην Ολομέλεια του ΕΚ στο Στρασβούργο, κατά τη διάρκεια της συζήτησης της έκθεσης σχετικά με τη «μελλοντική εξέλιξη της κοινωνικής προστασίας από μακροπρόθεσμη σκοπιά: Ασφαλείς και βιώσιμες συντάξεις». Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ επισήμανε, επίσης, ότι οι μαζικές, μαχητικές κινητοποιήσεις των Ελλήνων εργαζομένων δείχνουν το δρόμο του αγώνα για την ανατροπή αυτών των σχεδίων και αντιπαραθέτουν ένα ηχηρό «όχι» στις μεθοδεύσεις του κεφαλαίου.

Πιο συγκεκριμένα, στην παρέμβασή του ο Γ. Πατάκης σημείωσε τα εξής:

«Μόνο κατ' ευφημισμόν θα μπορούσε κανείς να δώσει στην έκθεση που εξετάζουμε τον τίτλο "ασφαλείς και βιώσιμες συντάξεις" αφού και από το πνεύμα και από το γράμμα της γίνεται σαφής η μέριμνά της υπέρ των επιχειρήσεων και των εργοδοτών, καθώς και το ότι προωθεί, με τον πλέον συνεπή προς τα συμφέροντα του κεφαλαίου τρόπο, τη ριζική ανατροπή της Κοινωνικής Ασφάλισης και σύνταξης.

Στο όνομα της "δημογραφικής πρόκλησης της γήρανσης του πληθυσμού", που "επιμηκύνει το χρόνο συνταξιοδότησης και αυτό είναι αρνητικός παράγοντας στην επιχειρηματική δραστηριότητα" προωθείται βήμα βήμα η υλοποίηση αποφάσεων της Στοκχόλμης για δραστικές παρεμβάσεις στα κοινωνικοασφαλιστικά συστήματα. Μερική απασχόληση, κατάργηση πρόωρης συνταξιοδότησης, παροχές ανάλογες με τις εισφορές, οδυνηρές περικοπές παροχών, παράταση του ενεργού επαγγελματικού βίου και αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης ή των ετών καταβολής φόρων εισφορών που απαιτούνται για πλήρη συνταξιοδότηση, σταδιακή κατάργηση των υποχρεώσεων του κράτους στην Κοινωνική Ασφάλιση, ενθάρρυνση των ιδιωτικών εναλλακτικών λύσεων στον τομέα της περίθαλψης και της πρόνοιας.

Ατελείωτος ο κατάλογος των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων που μπορεί να μη μας πείθουν για "ασφαλείς και βιώσιμες συντάξεις", αλλά απαντούν αυτόματα στο άλλο τμήμα της έκθεσης που είναι "μελλοντική εξέλιξη της κοινωνικής προστασίας από μακροπρόθεσμη σκοπιά". Αφαίμαξη του εργατικού δυναμικού, ανασφάλεια, ακριβή ιδιωτική περίθαλψη, εμπορευματοποίηση του συστήματος συντάξεων, φτώχεια και κοινωνικός αποκλεισμός. Αυτά προορίζονται για τους εργαζόμενους γιατί για το κεφάλαιο, στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του οποίου θυσιάζονται τα κοινωνικά συστήματα ασφάλισης, προορίζεται μεγάλη ευρωστία, πλήρης ασυδοσία και τεράστια κέρδη.

Η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, σε συνδυασμό με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η οποία γίνεται με κριτήριο τα εργοδοτικά συμφέροντα, δηλαδή με τη μερική απασχόληση και τις "ελαστικές" εργασιακές ρυθμίσεις, συνιστούν την ανατριχιαστική υλοποίηση αυτού που τόσο κυνικά εκφράστηκε στη Στοκχόλμη ως "μείωση των σημείων συμφόρησης στην αγορά εργασίας", η δημιουργία, δηλαδή, ενός τεράστιου στρατοπέδου απασχολήσιμων, χωρίς δικαιώματα, χωρίς απαιτήσεις, προσαρμοσμένων στο κερδοσκοπικό και ανταγωνιστικό δοκούν του κεφαλαίου και των συμφερόντων του.

Η αντίδραση των Ελλήνων εργαζομένων και σύσσωμου του ελληνικού λαού για την ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος, οι μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις και απεργίες που λαμβάνουν χώρα, ακόμα και τώρα που μιλάμε, δίνουν την πιο ηχηρή και κατηγορηματική απάντηση στους ιθύνοντες: Οτι κάνουν τους βρώμικους υπολογισμούς τους "χωρίς τον ξενοδόχο"! Οι Ελληνες εργαζόμενοι δίνουν το πρώτο βροντερό και ανυποχώρητο "όχι" στη φτώχεια και την ανασφάλεια που τους προορίζουν. Είμαστε σίγουροι ότι το ίδιο θα πουν όλοι οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι και θα μας βρούνε στο πλευρό τους. Σπέρνετε αντιλαϊκές θύελλες και θα θερίσετε εργατικές, λαϊκές καταιγίδες. Αυτά που απεργάζεστε δε θα περάσουν, να είστε σίγουροι!».