Τώρα λοιπόν, τα ίδια έντυπα «χαιρετίζουν» την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ και τις θέσεις της. «Η εκλογή νέας ηγεσίας στην ΠΟΣΔΕΠ αποτελεί θετική εξέλιξη (...) θα είναι κρίμα αυτή η ευκαιρία να μείνει αναξιοποίητη, καθώς θα μπορούσε να οδηγήσει σε αναγκαίες αλλαγές στα ΑΕΙ. Η κυβέρνηση αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να ανταποκριθούν...» υποδείκνυε την περασμένη Παρασκευή στο πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η «Καθημερινή».

Θυμίζουμε ότι η νέα ηγεσία συγκροτήθηκε από δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και από μια παράταξη της Ιατρικής που έχει αναφορές και στα δυο κόμματα του δικομματισμού. Ειδικά για το ΣΥΝ χρειάζεται να σημειώσουμε ότι, με τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του την περασμένη Πέμπτη όπου συζητήθηκε το θέμα της ΠΟΣΔΕΠ, ξεκαθάρισε πως και οι δυνάμεις του που συνδιοικούν την ΠΟΣΔΕΠ είναι ...«αίμα» του και δεν τίθεται θέμα καταστατικών μέτρων ή αντιπαράθεσης μαζί τους. Πώς να τεθεί άλλωστε τέτοιο θέμα, όταν οι δυνάμεις αυτές πορεύονται με βάση τις επίσημες θέσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (βλέπε τροπολογίες στο νόμο - πλαίσιο που κατατέθηκαν στη Βουλή)..;

Το προεδρείο της Ομοσπονδίας, με ένα δισέλιδο κείμενο και μια συνέντευξη Τύπου την περασμένη Τρίτη, έδωσε το στίγμα του: Αποκαθιστά τους διαύλους επικοινωνίας με το υπουργείο Παιδείας. Συμμετέχει στο ΕΣΥΠ. Συνεργάζεται για διαμόρφωση κοινών θέσεων με τη σύνοδο πρυτάνεων. Συγκροτεί ομάδες εργασίας για να συζητάει τα θεσμικά και οικονομικά ζητήματα των πανεπιστημίων και θα διοργανώσει σχετικά θεματικά συνέδρια και ημερίδες.

Τα παραπάνω σημαίνουν ότι αντί για συνδικαλιστικό, διεκδικητικό όργανο, η ΠΟΣΔΕΠ διεκδικεί ρόλο θεσμικού συνομιλητή και συνεργάτη της εκάστοτε κυβέρνησης. Νομιμοποιεί και επιλέγει ως συμμάχους όργανα που τοποθετούνται υπέρ της κυρίαρχης πολιτικής, στήνει διάφορα τραπέζια «διαλόγων», αντί να ενδιαφέρεται για την οργάνωση της αντίστασης των πανεπιστημιακών στην επίθεση που δέχονται τα ιδρύματα από τις αναδιαρθρώσεις.

Σ' αυτό το πνεύμα η ΠΟΣΔΕΠ διεκδικεί ενεργό συμμετοχή στο σχεδιασμό των εθνικών προγραμμάτων ενίσχυσης της έρευνας. Ερευνα, όμως, σημαίνει - εκτός των άλλων - και τεράστια κονδύλια. Οπως τεράστια είναι τα κονδύλια των κοινοτικών προγραμμάτων που διατίθενται για συγκεκριμένες δράσεις στα ανώτατα ιδρύματα. Η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, λοιπόν, διεκδικεί λόγο και ρόλο στο ...μοίρασμα της πίτας.

Δεν είναι τυχαίο ότι χαρακτηρίζει την αύξηση της χρηματοδότησης ως αναγκαία (αλλά όχι ικανή) συνθήκη για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστημίου. Στο ερώτημα «γιατί όχι ικανή;», απαντάει ουσιαστικά ότι η χρηματοδότηση πρέπει να πηγαίνει παράλληλα με την εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων.

Εξάλλου, το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ δηλώνει ρητά και χωρίς δισταγμούς ότι είναι υπέρ της Διαδικασίας της Μπολόνια και όλων των αναδιαρθρώσεων που αυτή συνεπάγεται. Είναι υπέρ των νόμων που έχουν ψηφιστεί σ' αυτή την κατεύθυνση, υπέρ των μέτρων που προσδένουν όλο και πιο στενά τα Πανεπιστήμια στις απαιτήσεις των μονοπωλίων και των πολυεθνικών.

Είναι χαρακτηριστική ως προς αυτό η τοποθέτηση του προέδρου της ΠΟΣΔΕΠ Ν. Σταυρακάκη, που ζήτησε να επιταχυνθεί η αξιολόγηση και να συνδεθεί με τη χρηματοδότηση, ώστε οι καλοί να γίνουν καλύτεροι, να γίνουν κέντρα αριστείας και αυτοί που δεν είναι καλοί ...να χρηματοδοτηθούν με διασφάλιση ότι η χρηματοδότηση δε θα πάει στον πάτο. Παραδέχτηκε, δηλαδή, ότι η «αξιολόγηση» θα είναι μοχλός κατηγοριοποίησης των ιδρυμάτων, θα οξύνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των ΑΕΙ. Η ανάπτυξη της επιστήμης, όμως, απαιτεί απόλυτη συνεργασία. Ο ανταγωνισμός, οι πατέντες στην έρευνα κλπ. πνίγουν πραγματικά την ανάπτυξη της επιστήμης. Και, φυσικά, όταν συζητάμε για ανάπτυξη της επιστήμης, το πρώτο και κύριο ερώτημα είναι «προς όφελος ποιου».

Η έννοια της «αριστείας» των ιδρυμάτων, όπως ορίζεται στις αποφάσεις της ΕΕ και αξιοποιείται στη χώρα μας κυρίως από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν είναι αυτό που καταλαβαίνει κανείς ακούγοντας τον όρο. Φτάνει να θυμηθούμε την πρόσφατη είδηση, για το πόρισμα της έρευνας του Κέιμπριτζ (που κατατάσσεται πρώτο στις «αξιολογήσεις» των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων), ότι ...οι χρηματιστές των οποίων το παράμεσο δάχτυλο του χεριού είναι μακρύτερο από τον δείκτη βγάζουν τα περισσότερα χρήματα, για να καταλάβουμε ότι η «αριστεία» τους μπορεί να καταντάει και εντελώς ...αστεία.

Στην πραγματικότητα, τα κέντρα αριστείας είναι τα ιδρύματα που θα καταφέρνουν να παίρνουν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των κονδυλίων, θα είναι εκείνα που θα προτιμούνται από τους μονοπωλιακούς ομίλους για να συμβάλλουν στις μπίζνες τους.

Ολα αυτά, όμως, είναι φανερό ότι δεν κυοφορούν τίποτα θετικό για το λαό και τη νεολαία, τίποτα θετικό για την ίδια την ανάπτυξη της επιστήμης.

Πολύς λόγος έγινε και για τη θέση του προεδρείου σχετικά με τη «βία» μέσα στα ιδρύματα και το άσυλο. Κάνουν λόγο για πράξεις βίας και απειλές άσκησης βίας που με την κάλυψη του ακαδημαϊκού ασύλου καταλύουν τις λειτουργίες των συλλογικών οργάνων και διακόπτουν το διδακτικό και ερευνητικό έργο. Το πρόβλημά τους είναι η διακοπή του ερευνητικού έργου. Εκεί βρίσκονται τα λεφτά. Γι' αυτό και ο πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ είπε ότι αυτή η κατάσταση στο ακαδημαϊκό περιβάλλον είναι εις βάρος της ανάπτυξης της χώρας, της οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής. Τάχθηκαν, δε, υπέρ του νόμου - πλαισίου και σε αυτό το θέμα.

Η ουσία είναι αυτό που έχουμε πει πολλές φορές: Σε ένα Πανεπιστήμιο που λειτουργεί σαν επιχείρηση δε χωράει άσυλο, δε χωρούν καν αγώνες. Ασυλο θα έχουν μόνο οι επιχειρήσεις να μπαινοβγαίνουν στις σχολές και να παραγγέλνουν έρευνες και αποφοίτους, να υποδεικνύουν ακόμα και το περιεχόμενο των σπουδών.

Σ' αυτό το πνεύμα, ο Ν. Σταυρακάκης είπε ότι η κατάληψη ως μορφή πάλης είναι ένα πρόβλημα σε σχέση με το άσυλο, γιατί δήθεν περιορίζει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Δεν εντοπίζει όμως το ίδιο πρόβλημα όταν μια εταιρεία παραγγέλνει μια έρευνα για τα συμφέροντά της... Διαστρεβλώνεται έτσι πλήρως το νόημα του ασύλου που θεσμοθετήθηκε στα ιδρύματα ακριβώς για να τα προφυλάξει από την επιβολή της εκάστοτε εξουσίας.

Μπορεί, τελικά, από το κείμενο θέσεων του προεδρείου να αφαιρέθηκε το σημείο εκείνο που χλεύαζε την απεργία ως μορφή πάλης για τους πανεπιστημιακούς, στο πνεύμα όμως των θέσεών τους που καταγράφουμε παραπάνω (ότι αντίκειται τάχα στο άσυλο κάθε διακοπή του διδακτικού και ερευνητικού έργου), είναι φανερό ότι δε χωράει καμιά μορφή πάλης ούτε για τον ίδιο τον κλάδο των πανεπιστημιακών.

Είναι φανερό ότι όλη αυτή η προσπάθεια, να μπουν στη ...φορμόλη τα Πανεπιστήμια και το κίνημα εντός τους, χρειάζεται να πάρει σθεναρή απάντηση. Είναι φανερό ότι οι δυνάμεις του ΚΚΕ είναι οι μόνες που μπορούν να συσπειρώσουν τους πανεπιστημιακούς εκείνους που τα συμφέροντά τους δε χωρούν σ' αυτό το Πανεπιστήμιο. Γιατί λένε ξεκάθαρα «όχι» στις επιταγές της ΕΕ. Γιατί οραματίζονται την ανάπτυξη της επιστήμης και των ιδρυμάτων μέσα σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης της ίδιας της κοινωνίας και της οικονομίας που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες κι όχι τις ανάγκες του κεφαλαίου.