ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 3 Οχτώβρη 2017
Σελ. /24
ΔΙΕΘΝΗ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ «ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ»
Από τα «ανθισμένα τοπία» στα συντρίμμια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης

Γιορτάζεται και φέτος η ανατροπή του σοσιαλισμού, η οποία επέτρεψε στους μονοπωλιακούς ομίλους να «σαρώσουν» τη ΓΛΔ και τις λαϊκές κατακτήσεις

Από τα πανηγύρια για την καπιταλιστική παλινόρθωση το 2010, με την παρουσία του Χ. Κολ
Από τα πανηγύρια για την καπιταλιστική παλινόρθωση το 2010, με την παρουσία του Χ. Κολ
«Μια πολύ ευτυχισμένη στιγμή στην Ιστορία της χώρας», χαρακτήρισε η καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, την καπιταλιστική παλινόρθωση στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, με αφορμή τις χτεσινές και σημερινές εορταστικές εκδηλώσεις για την 27η επέτειο. Η αποκαλούμενη επανένωση της Γερμανίας τέθηκε σε ισχύ στις 3 Οκτώβρη 1990, με την προσάρτηση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (ΓΛΔ) στην Ομοσπονδιακή Γερμανία. Είχαν προηγηθεί διαπραγματεύσεις με τον τότε Πρόεδρο της ΕΣΣΔ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο οποίος είχε αναλάβει το τελικό στάδιο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης.

Η «επανένωση», όπως ονομάζεται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις - εντός και εκτός Γερμανίας -, που υπονόμευσαν με όλες τους τις δυνάμεις την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στο ανατολικό τμήμα της χώρας, σήμανε για το λαό κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου, ραγδαία αύξηση της ανεργίας (που ήταν άγνωστη στη ΓΛΔ), σάρωμα κοινωνικών παροχών και εργατικών κατακτήσεων. Ταυτόχρονα, εντάθηκε η επίθεση για τη μείωση του εργατικού «κόστους» και στη δυτική Γερμανία, με σειρά αντιλαϊκών μέτρων τη δεκαετία του '90.

Και με αφορμή την επέτειο της ανατροπής του σοσιαλισμού στην Ανατολική Γερμανία αναδεικνύεται η επικαιρότητα και αναγκαιότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής που έχουν στο επίκεντρό τους τον άνθρωπο, τους παραγωγούς του πλούτου. Αυτό άλλωστε μαρτυρούν και οι εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν στη «σκιά» της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης.

«Ευτυχισμένη στιγμή» για τους επιχειρηματικούς ομίλους

Η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ανατολική Γερμανία παρέσχε «πεδίον δόξης λαμπρό» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που βρήκαν νέες διεξόδους για τα κεφάλαιά τους. Οι ιδιωτικοποιήσεις «σάρωσαν» τις επιχειρήσεις, τα εργοστάσια, τη γη, τα κτίρια, όλο τον πλούτο της χώρας που μέχρι τότε αποτελούσε λαϊκή περιουσία.

Σύμφωνα με επίσημα κρατικά στοιχεία, με τους πρώτους νόμους της «ενοποίησης» της χώρας, τα δυτικογερμανικά μονοπώλια πήραν στον έλεγχό τους, ανάμεσα σε άλλα: 8.500 βιομηχανικά συγκροτήματα και εργοστάσια, 20.000 μικροεπιχειρήσεις, 7.500 εστιατόρια, 900 βιβλιοπωλεία, 1.854 φαρμακεία, 3,68 εκατομμύρια εκτάρια αγροτικών και δασικών εκτάσεων, 25 δισεκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα οικοπέδων και κτιρίων. Ακόμη μέχρι σήμερα, για πολλούς Ανατολικογερμανούς, ο Οργανισμός που ανέλαβε να προωθήσει τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής (Treuhandanstalt), είναι η «ενσάρκωση του κακού». Αρχικά ο Οργανισμός αυτός ιδρύθηκε με την «υπόσχεση» στους πολίτες της ΓΛΔ ότι η περιουσία της Ανατολικής Γερμανίας - η αξία της υπολογίζεται στα 800 δισ. ευρώ - θα αξιοποιούνταν προς όφελός τους. Στην πραγματικότητα, φυσικά, επέβαλε την ιδιωτικοποίηση περίπου 5.000 ακινήτων, 10.000 εταιρειών και 25.000 μικροεπιχειρήσεων.

Η λαϊκή περιουσία ξεπουλήθηκε στους όπου Γης καπιταλιστές, έως και το τελευταίο μάρκο, οι οποίοι επιπλέον εισέπραξαν και πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις δήθεν για να επενδύσουν, λόγω της ξεπερασμένης τάχα τεχνολογίας των εργοστασίων της ΓΛΔ...

Δραματική η επιδείνωση για το λαό όλης της χώρας

«Ανθισμένα τοπία» υποσχόταν στους κατοίκους της ΓΛΔ ο τότε καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ, που πρωτοστάτησε στην καπιταλιστική παλινόρθωση. Οι εξελίξεις δεν άργησαν να αποκαλύψουν τον κυνισμό του.

Αμέσως μετά τη διείσδυση των μονοπωλιακών ομίλων στα ανατολικά κρατίδια υπήρξε μια γενική μείωση του αριθμού των εργαζομένων από περίπου 10 εκατ. την περίοδο της ΓΛΔ (σ.σ. στα 16 εκατ. ήταν ο συνολικός πληθυσμός) σε 6 εκατ. το 1992, δύο χρόνια μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών, «το αποτέλεσμα του οικονομικού μετασχηματισμού της Ανατολικής Γερμανίας μετά το 1990 ήταν μια έντονη αποβιομηχανοποίηση». «Τη δεκαετία του '90 παρέμεινε μόνο το 20% - 25% των θέσεων εργασίας της ανατολικογερμανικής βιομηχανίας. Στον μεταποιητικό βιομηχανικό τομέα, τον σημαντικότερο κλάδο της ΓΛΔ, που απασχολούσε το 39% του συνόλου των εργαζομένων, χάθηκε το 75% - 80% των θέσεων εργασίας», αναφέρεται. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία για την έρευνα και ανάπτυξη. Στη ΓΛΔ απασχολούνταν στη βιομηχανική έρευνα περίπου 86.000 άνθρωποι το 1989 και το 1993 μειώθηκαν στις 15.000.

Τα χρόνια που ακολούθησαν στην ανατολική Γερμανία εμφανίστηκαν άστεγοι, άνεργοι, φτωχοί, αμόρφωτοι, αποκλεισμένοι και περιθωριοποιημένοι άνθρωποι. Ολα αυτά στη σοσιαλιστική Γερμανία ήταν άγνωστα. Αντίθετα, τέτοια φαινόμενα υπήρχαν στη Δυτική Γερμανία και μάλιστα τις τελευταίες δεκαετίες επιδεινώνονται οι συνθήκες ζωής για όλο και περισσότερους. Ακόμη μέχρι σήμερα τα συντρίμμια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης είναι φανερά, ενώ με την ανατροπή της ΓΛΔ εντάθηκε η αντιλαϊκή επίθεση και στη δυτική Γερμανία.

Ενδεικτικά, στην ανατολική Γερμανία σήμερα η επίσημη ανεργία ανέρχεται στο 7,1% (5,5% συνολικά), ενώ το ετήσιο εισόδημα των εργαζομένων είναι κατά μέσο όρο 10.000 ευρώ χαμηλότερο σε σχέση με τους εργαζόμενους στα δυτικά κρατίδια. Το 21,6% των παιδιών - που επί σοσιαλισμού ήταν η «προνομιούχα τάξη» - ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ενώ και στη δυτική Γερμανία το ποσοστό ανέβηκε στο 14%.

Με αφορμή τις βουλευτικές εκλογές της 24ης Σεπτέμβρη και το υψηλό ποσοστό που πήρε το εθνικιστικό - αντιμεταναστευτικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (ΑfD) στις ανατολικές περιοχές, αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις εμφανίζουν ως αιτία τη ΓΛΔ. Παρουσιάζουν την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω. Αφού η καπιταλιστική παλινόρθωση και η ανυπαρξία Κομμουνιστικού Κόμματος με επαναστατική στρατηγική, σε συνδυασμό με το συστηματικό ξαναγράψιμο της Ιστορίας, οδηγούν στο φαινόμενο της ενίσχυσης άλλων λαϊκιστικών μορφωμάτων του κεφαλαίου από τα πιο χτυπημένα τμήματα του πληθυσμού.

Αλλωστε, όπως παραδέχτηκε και η καγκελάριος Α. Μέρκελ με αφορμή τους εορτασμούς για την καπιταλιστική παλινόρθωση, «ναι, εξακολουθούμε να έχουμε ορισμένα διαρθρωτικά προβλήματα», «όπως π.χ. τις διαφορές στην οικονομική κατάσταση των ανθρώπων», «επίσης η φορολογική δυνατότητα των ανατολικών κρατιδίων είναι δραματικά χαμηλή» αλλά και στα δυτικά κρατίδια υπάρχουν «αδύναμες» περιοχές «με πολύ χαμηλή ιατρική περίθαλψη» και ...«πρέπει να βρεθούν λύσεις για ισότητα στις συνθήκες διαβίωσης». Βεβαίως, αυτό που μπορεί να δώσει ο καπιταλισμός είναι μερικά ψίχουλα, ενώ η μόνη ουσιαστική λύση στα λαϊκά προβλήματα είναι η ανατροπή του.


ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Υπαγορεύσεις για «μεταρρύθμιση» του Συνταξιοδοτικού, λίγες μέρες μετά τις εκλογές

ΒΕΡΟΛΙΝΟ.--

Ούτε μια βδομάδα δεν έχει συμπληρωθεί από τις γερμανικές εκλογές (24 Σεπτέμβρη), ούτε καν οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού δεν έχουν ξεκινήσει επίσημα, και ήδη «τεχνοκράτες» και «επιστήμονες» έχουν αρχίσει να μιλάνε για τις «προκλήσεις της επόμενης κυβέρνησης».

Ανάμεσα σε άλλα, εκτιμάται ότι χρειάζονται «βασικές μεταρρυθμίσεις» στο Συνταξιοδοτικό, όπως νέα αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 70 χρόνια, αυξημένες εισφορές, μείωση συντάξεων, «προκειμένου να αποφευχθεί η κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος μετά το 2030», αναφέρουν σε έκθεσή τους τα πέντε κορυφαία οικονομικά ινστιτούτα της Γερμανίας.

«Δεν υπαγορεύουμε στους πολίτες πότε να βγαίνουν στη σύνταξη», λέει ο Στέφαν Κόοτς, από το Ινστιτούτο για την Παγκόσμια Οικονομία του Κιέλου, όμως «εάν κάποιος δεν θέλει να εργαστεί περισσότερα χρόνια, θα πρέπει είτε να καταβάλει μεγαλύτερες εισφορές, είτε να συμβιβαστεί με μικρότερη σύνταξη. Να αποφασίζει ο καθένας ξεχωριστά ποια λύση προκρίνει για τον εαυτό του», υπογραμμίζει. Παρόμοια θέση έχει και το φιλελεύθερο FDP, που είναι πιθανός εταίρος σε μια κυβέρνηση «Τζαμάικα» (Χριστιανοδημοκράτες - Φιλελεύθεροι - Πράσινοι).

Μάλιστα, η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης αναφέρεται ως ...θετική εξέλιξη για πολλούς κλάδους που αντιμετωπίζουν μεγάλη έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού! Ταυτόχρονα, οι «ειδικοί» προτείνουν να απλοποιηθούν οι διαδικασίες που αφορούν στη μετανάστευση εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού, μία από τις θέσεις των Πρασίνων.

Κι όλα αυτά οι «ειδικοί» τα προτείνουν την ώρα που στην ίδια έκθεση παρουσιάζουν «αισιόδοξες προβλέψεις» για την ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης: Φετινοί ρυθμοί ανάπτυξης στο 1,9%, το 2018 στο 2%, το 2019 στο 1,8%. Ανάπτυξη και φορολογικά έσοδα θα έχουν σαν αποτέλεσμα το πλεόνασμα της ομοσπονδίας, των κρατιδίων, των δήμων και κοινοτήτων να εκτοξευτεί φέτος στα 28 δισ. ευρώ, το 2018 να φτάσει τα 37 δισ. και μέχρι το 2019 τα 44 δισ. ευρώ. Είναι ολοφάνερο σε ποιων τις πλάτες θα στηριχτεί η γερμανική καπιταλιστική ανάπτυξη.

Συνεχίζονται οι διεργασίες στα κόμματα

«Το θέμα τα επόμενα τέσσερα χρόνια δεν είναι τίποτα λιγότερο από την ίδια την ύπαρξη της γερμανικής, της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας», λέει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD), Μάρτιν Σουλτς, σε επιστολή του προς τα 440.000 μέλη του κόμματος, ζητώντας τη στήριξή τους ενόψει της προσπάθειας ανασυγκρότησης των Σοσιαλδημοκρατών. Οπως αναφέρει, χρειάζεται «επειγόντως μια νέα αρχή» και υπόσχεται «διαρθρωτική, οργανωτική, ουσιαστική και στρατηγική νέα αρχή», την οποία θα προωθήσει μαζί με τη νέα επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Αντρέα Νάλες. Για την τελευταία πυκνώνουν τα δημοσιεύματα ότι ενδέχεται να είναι η επόμενη ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών.

Η πρώην πρόεδρος της ευρωσκεπτικιστικής - αντιμεταναστευτικής «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (AfD), Φράουκε Πέτρι, δήλωσε σε συνέντευξή της ότι σκοπεύει να συγκροτήσει μια ομάδα των δυσαρεστημένων εκλεγμένων με το κόμμα τόσο στο κοινοβούλιο του κρατιδίου της Σαξωνίας, όσο και στην Ομοσπονδιακή Βουλή.

Οι επικεφαλής των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των Φιλελευθέρων (FDP), της «Αριστεράς» και των Πρασίνων δήλωσαν πως δεν θα ψηφίσουν για αντιπρόεδρο της Βουλής τον υποψήφιο της AfD Αλμπρεχτ Γκλάζερ, με την αιτιολογία ότι δεν αναγνωρίζει τη θρησκευτική ελευθερία των μουσουλμάνων και αυτό αντιτίθεται στο γερμανικό Σύνταγμα. Κάθε Κοινοβουλευτική Ομάδα της γερμανικής Βουλής έχει δικαίωμα να εκλέξει έναν αντιπρόεδρο της Βουλής, από τη στιγμή που θα υποστηριχτεί από την πλειοψηφία των βουλευτών.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ