Τι συμβαίνει τελικά με την ελληνική οικονομία; Εγινε πράγματι τόσο «ισχυρή», όπως διατείνονταν ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησής του και σύσσωμη η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ; ΄Η μήπως μας δούλευαν, για να δικαιολογούν το μακροχρόνιο - ποικιλόμορφο - γιουρούσι σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων, μεταφέροντάς τα ληστρικά στο μεγάλο κεφάλαιο και τους κάθε είδους υπηρέτες του;

Ο μύθος ότι «χάρη στο νοικοκύρεμα» των δημόσιων οικονομικών και τις θυσίες όλων (;) των Ελλήνων, η κυβέρνηση κατάφερε να καταρτίζει τα τελευταία χρόνια πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και άρα να μειώνει σταθερά το δημόσιο χρέος, έχει αρχίσει να καταρρέει προ πολλού. Στην αρχή (πριν 3 μήνες) μας είπαν (από τις Βρυξέλλες) ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας (σε απόλυτα ποσά, αλλά και σαν ποσοστό του ΑΕΠ) δεν είναι τόσο όσο το εμφανίζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά πολύ μεγαλύτερο (κατά μερικές εκατοντάδες δισ. δραχμές). Στη συνέχεια μας είπαν (πάλι από τις Βρυξέλλες, μέσω των ελεγκτών της Eurostat, που βρέθηκαν την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα) ότι τα πλεονάσματα που εμφάνιζε η κυβέρνηση στον κρατικό προϋπολογισμό είναι τελικά... ελλείμματα!

Τόσο ο χρόνος όσο και ο τρόπος που αποκαλύπτονται τα στοιχεία, σχετικά με το πώς έχουν διαμορφωθεί στην πραγματικότητα (και όχι εικονικά με τη βοήθεια της λεγόμενης δημιουργικής λογιστικής) ορισμένα βασικά μεγέθη της οικονομίας, δεν είναι τυχαίος.

Εχουμε στο νου μας ότι:

Πρώτον (σχετικά με τον τρόπο), ο ελληνικός λαός δε μαθαίνει από την κυβέρνησή του την αλήθεια, ότι δηλαδή η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι χειρότερη από αυτή που του εμφάνιζαν, αλλά από τα διάφορα κέντρα του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών (Eurostat κλπ). Βλέπετε, οι εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ δε θέλουν να ομολογήσουν δημόσια ότι τα περί «ισχυρής» οικονομίας αποτελούσαν... φύκια για μεταξωτές κορδέλες! Και εν πάση περιπτώσει, η όποια βελτίωση παρουσιάζουν ορισμένοι μόνο οικονομικοί δείκτες, αυτή (η βελτίωση) υπολείπεται σημαντικά από τις σκληρές θυσίες στις οποίες υποχρεώθηκαν οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Δεύτερον (σχετικά με το χρόνο), ο ελληνικός λαός μαθαίνει τα δυσάρεστα για την κατάσταση της οικονομίας, λίγο μετά τις δημοτικές και νομαρχικές εκλογές. Στην προκειμένη περίπτωση, τα μάθαμε την περασμένη εβδομάδα από τη Eurostast, που φρόντισε να διοχετεύσει στα μέσα ενημέρωσης τις εκτιμήσεις για τα ελλείμματα, το χρέος και γενικά τις κυβερνητικές αλχημείες και μόλις προχτές από τον υπουργό Οικονομίας.

Τρίτον (πάλι σχετικά με το χρόνο), αυτή την περίοδο η κυβέρνηση οριστικοποιεί τα μεγέθη του κρατικού προϋπολογισμού για το 2003. Ο νέος προϋπολογισμός θα είναι - όπως όλα δείχνουν - πολύ χειρότερος και περισσότερο αντιλαϊκός από αυτόν που μας γνωστοποίησαν με το προσχέδιο του προϋπολογισμού (αποτελούσε το «καλό» σενάριο). Κι αυτό, γιατί το «καλό σενάριο» θα αντικατασταθεί - με πρόσχημα την κρίση στη Μ. Ανατολή και το ενδεχόμενο νέας ιμπεριαλιστικής επέμβασης στο Ιράκ, την παρατεινόμενη ύφεση κλπ. - με το κακό σενάριο...

Αποτελεί κοινό μυστικό ότι το Διευθυντήριο των Βρυξελλών γνώριζε ότι τα στοιχεία για ορισμένα οικονομικά μεγέθη, με τα οποία τροφοδοτούσε η ελληνική κυβέρνηση την Eurostat και άλλα όργανα της ΕΕ, ήταν «μαγειρεμένα». Οπως, επίσης, αποτελεί κοινό μυστικό ότι παρόμοια «μαγειρέματα» έγιναν - με την έγκριση ή την ανοχή της Κομισιόν - από όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις της ΕΕ. Απλά, έκαναν «στραβά μάτια», γιατί ήθελαν να στηρίξουν, όσο γινόταν περισσότερο, την προωθούμενη καπιταλιστική ανασυγκρότηση των οικονομιών της ΕΕ (με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ), για να ακολουθήσει στη συνέχεια η καθιέρωση του ευρώ (με την ΟΝΕ και την ευρωζώνη) και, τέλος, την επικείμενη «διεύρυνση» (με την ένταξη στην ΕΕ άλλων 10 χωρών).

Το Ευρωδιευθυντήριο δεν το νοιάζει αν - δημοσιοποιώντας τα στοιχεία της Eurostat με τα πραγματικά μεγέθη της οικονομίας -αποκαλύπτει και την αναξιοπιστία των κυβερνώντων (στην ουσία τα ψέματα που λέγανε και λένε όταν καταρτίζουν και καταθέτουν στη Βουλή εικονικούς προϋπολογισμούς). Ενδιαφέρεται μόνο να διασφαλίσουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, με την ενίσχυση και διεύρυνση της κερδοφορίας των ευρωπαϊκών πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων σε κάθε μια από τις χώρες - μέλη της ΕΕ. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι παρόμοια ψέματα έχουν πει και οι κυβερνήσεις των άλλων χωρών μελών της ΕΕ, καθώς το «μαγείρεμα» των στοιχείων για το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα έγινε με τη σύμφωνη γνώμη του Ευρωδιευθυντηρίου. Γι' αυτό το λόγο, οι ίδιοι έλεγχοι των στελεχών της Eurostat που έγιναν στην Ελλάδα, για την αποκατάσταση των πραγματικών οικονομικών μεγεθών (χρέος, ελλείμματα κλπ.), πραγματοποιήθηκαν ή θα πραγματοποιηθούν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, ώστε να υπάρξουν κοινά λογιστικά στάνταρ στους κρατικούς λογαριασμούς.

Οσον αφορά στα συμφέροντα που προσπαθεί να διασφαλίσει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, αυτά αποτυπώθηκαν με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια από τους ίδιους τους Ευρωβιομήχανους στην εξαμηνιαία έκθεση της Ενωσης Εργοδοτικών και Βιομηχανικών Συνδέσμων της Ευρώπης (UNICE), μέλος της οποίας είναι και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών, που δημοσιεύτηκε προ δεκαημέρου. Στην έκθεση αυτή, αφού κάνουν λόγο για «αβέβαιο οικονομικό περιβάλλον», οι Ευρωβιομήχανοι είναι απροκάλυπτοι καθώς - επιβεβαιώνοντας τη γνωστή ρήση «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη» - δηλώνουν πως σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες «αγωνίζονται να διατηρήσουν τα επίπεδα κερδοφορίας τους, να εξασφαλίζουν κεφάλαια έναντι εύλογου κόστους». Και αφού ξεκαθαρίζουν πως «πρόσθετα βάρη οιασδήποτε φύσης, ειδικά στους φόρους και τα εργατικά, πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθούν», οι Ευρωβιομήχανοι διατυπώνουν τον ισχυρισμό πως «υπό αυτές τις συνθήκες, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μειώσουμε το εργατικό κόστος, ώστε να περιορίσουμε την άνοδο της ήδη υψηλής ανεργίας»!

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι οι συγκεκριμένες - έξωθεν - παρεμβάσεις (των Ευρωβιομηχάνων, της Eurostat κλπ.) προσφέρουν άλλοθι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ώστε να ενσωματώσει στον προϋπολογισμό του 2003 νέα αντιλαϊκά μέτρα, πολύ σκληρότερα από αυτά που είχε δημοσιοποιήσει - παραμονές των εκλογών - με το προσχέδιο του προϋπολογισμού. Ετσι, με το επιχείρημα ότι εμείς θέλαμε να χαλαρώσουμε τη λιτότητα, αλλά δεν μπορούμε γιατί «μας έπιασαν στα πράσα» οι Βρυξέλλες να μαγειρεύουμε τα στοιχεία, η κυβέρνηση φέρεται να ετοιμάζεται να προχωρήσει σε μεγαλύτερο σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, αντιλαϊκή εισοδηματική πολιτική και ενίσχυση των φοροεισπρακτικών μέτρων.

Αξιοποιώντας την παρέμβαση των Βρυξελλών, ο υπουργός Οικονομίας θα μπορεί, τώρα, με μεγαλύτερη άνεση και ευκολία να απορρίψει αιτήματα των συναδέλφων του υπουργών για αύξηση των πιστώσεων με τον προϋπολογισμό του 2003, καθώς «δεν το επιτρέπει η αντοχή της οικονομίας». Θα πρέπει δε να σημειώσουμε, παρενθετικά, ότι σε λίγο καιρό οι υπουργοί δε θα χρειάζεται να διαπραγματεύονται με τον Ελληνα συνάδελφό τους υπουργό επί της Οικονομίας για τις διαθέσιμες πιστώσεις των υπουργείων τους, αλλά με εκπροσώπους των... Βρυξελλών.